ท้อแท้กับชีวิตมาก ๆ เบื่อไปหมด หงุดหงิดและขี้รำคาญ

ในตอนนี้ัรู้สึกเบื่อหลังจากเมื่อคืนที่นั่งทำงานอดิเรกที่เราชอบไปจนดึก ตอนนั้นแฟนก็โทรมาบอกว่าให้หยุดทำแล้วมาคุยกัน แต่ไม่ชอบทำอะไรค้างๆ  เหลือ ๆ คืออีกไม่กี่ชิ้นก็เสร็จแล้วเราก็ถ่ายรูปไปให้เค้าดู เค้าก็บอกว่าดีแต่ให้หยุดทำค่อยทำใหม่ ตอนนั้นรู้สึกหงุดหงิดละ สักพักเค้าก็หลับคาสายโทรศัพท์เราก็ปล่อยให้เค้านอนไป พอทำเสร็จก็หาอะไรที่เราชอบกินผ่อนคลาย แต่พอตื่นมาก็แปลก ๆ เหมือนไม่อยากไปทำงาน ไม่อยากไปไหนอยากอยู่บ้าน พยายามหาอะไรทำ เช่นให้อาหารหมา รดน้ำต้นไม้ ดูดอกไม้ที่เราปลูกเองเติบโตจนบานสวย แต่ก็ยังไม่ดีขึ้นจนกระทั่งไปทำงานก็ไปสายจนได้ เจ้านายก็มองมาแต่ไม่อะไร แต่ในใจเราคิดนะว่าเราผิด ส่วนเจ้านายก็คงจะคิดแต่ยังไม่พูดอะไร แต่ปกติเราไม่เคยสายเลยนะมาวันนี้วันแรก ทำงานก็พยายามเปิดเพลงฟังให้ผ่อนคลายแต่ก็รู้สึกไม่ค่อยดีขึ้นสักเท่าไหร่ แฟนไลน์มาถามก็อ่านแล้วเฉยๆ ไม่ตอบไม่อะไร เราคิดว่าสักวันเค้าก็คงจากเราไปเหมือน ๆกับคนก่อน ๆ แต่เราก็เข้าใจนะว่ามีรักมีเลิก มีไม่รัก มีรัก ปกติกับชีวิต จริง ๆ เราก็มีข้อเสียที่ไม่สามารถจะครอบครองรักหรือมีความรักแบบคนรักได้ กับครอบครัวเราก็จะมีความรู้สึกสูงมาก เช่น พี่สาวดูเฉยชาก็จะคิดละเราทำอะไรผิด บางทีเรายังเคยหงุดหงิดแม่เราเองเลยซึ่งบาปมหันต์ เราเป็นคนใจร้อน ขี้หงุดหงิด ขี้ราคาญ ไม่ชอบคนพูดจาแย่ ๆ ใส่และจะไม่เก็บอารมณ์นะบางทีก็พูดแรง ๆ ตอบโต้ไปเลยตอนนั้นแต่เราจะใช้เสียงแบบนิ่ม ๆ แต่ก็ผิดอยู่ดี อย่างเช่นเคยแลกของพรีเมี่ยม 7-11 รอวันสินค้ามาจนกระทั่งได้มาแต่ร้านให้ของเก่ามา ดูจากสภาพเราก็โวยวายทันทีในร้านเลย ตอนนั้นผีเข้าสิงมั้ง ผจก.ก็ไม่ขอโทษ เราเลยโทรไปคอมเพลน 7-11 ที่สาขาใหญ่เค้าก็รับเรื่องไว้ หรือไม่บางทีพนักงาน 7-11 สาขาใกล้บ้านชักสีหน้าใส่ เราก็ถามเลยตอนนั้นว่าคุณเป็นอะไรไหมพร้อมจะทำงานบริการไหม ผจก.ต้องมาขอโทษตอนนั้นทันที หรือไม่บางทีบ้านใกล้ ๆ เผาอ้อยแล้วเขม่าและใบอ้อยที่ผ่านการเผาและลอยมาเต็มบ้านเราเลยเราก็ไปร้องเรียนสำนักงานเทศบาลทันที หรือไม่ก็บ้านที่กรุงเทพเหมือนกันคอนโดมาสร้างใกล้บ้านแล้วไม่คลุมหรือป้องกันฝุ่นละอองกระจายลงมาตามบ้านใกล้เคียง เราก็ร้องเรียนไปทางสำกนักงานเขตทันที ซึ่งตรงนี้ยอมรับเค้าบริหารไม่ดีเลยแถมมาที่บ้านแต่ละบ้านมีหนังสือให้เราเซ็นต์ยินยอมให้ก่อสร้าง แต่บ้านเราไม่ยอมเซ็นต์ นี่แค่ตัวอย่างของความเรื่องมากและขี้หงุดหงิด
.....
แต่ ณ ตอนนี้เราเริ่มเบื่อหน่ายกับชีวิตคิดว่าอยากตาย อยากไปไกล ๆ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ไม่อยากรับผิดชอบอะไร หรือไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว จะบอกว่าท้อไม่สู้ก็ได้นะ คือไม่อยากเจอคน ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากดูทีวี ไม่อยากฟังเพลง ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น อยากแบบจบชีวิตไปเลยสิ้น ๆ เรื่องสิ้นราวไปเลย หมดปัญหา หมด จบ สิ้น บางทีเราเห็นญาติพี่น้องค่อยๆ ตายจากกันทีละคน ๆ เราก็อยากตามไปบ้าง เพราะพอเค้าตายก็จบสิ้นไม่มีอะไรเหลืออยู่ ตอนพ่อเราเสียเราก็ร้องไห้เสียใจและมาตอนนี้เราอยากให้พ่อมารับเราไปอยู่ด้วย แต่เรายังมีแม่ซึ่งอายุมากแล้ว เราเองก็ไม่ค่อยจะมีทรัพย์สินเงินทองให้ท่านได้สุขสบาย พาไปเที่ยว พาไปหาอะไรทำ  ........พี่น้องก็ไม่ค่อยสามัคคีสักเท่าไหร่ พอมีครอบครัวกันก็ห่าง ๆ กันไป จริง ๆ แล้วถ้าเราไม่มีแม่เราก็จะไปไกล ๆ ได้สบายๆ เลยเพราะไม่มีใครรักเราอีกแล้วนอกจากแม่  เราเคยคิดนะว่าเราอยากตายก่อนแม่เพราะเราคงรับไม่ได้หากแม่เป็นอะไรต่อหน้าต่อตาเรา เราอยากตาย....พูดตรง ๆ จบสิ้นปัญหากันไป แม่จะได้ไม่ต้องเครียด พี่จะได้ไม่อายใครที่มีน้องแย่ๆ ไม่ได้เรื่องแบบนี้ เราทำตัวเองจนเป็น ณ ปัจจุบัน ไม่เคยมีใครภูมิใจในตัวเองเลยสักคน