ทิ้งรักแท้ มาเป็นเมียน้อย

เรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟนที่ดี ซื่อสัตย์ ต่อเรา ขยัน และ อดออมเก็บเงิน อยู่คนหนึ่งค่ะ แต่ด้วยความที่เราทำงานเป็น pg เชียร์เบียร์ยี่ห้อดังยี่ห้อหนึ่ง (เราเรียนอยู่ด้วย) ทำให้พบปะผู้คนเยอะ มีหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่เข้ามาไม่ขาดสาย เเรกๆเราก็ไม่หวั่นไหวให้กับใครหรอกค่ะ คิดว่ารักแฟนคนนี้จริงๆ คงหาผู้ชายที่ดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว แต่ด้วยหน้าที่การงาน บวกกับ เงินเดือนของแฟนเราก็น้อยนิด (แฟนก็เรียนอยู่ด้วยค่ะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดกันทั้งคู่ค่ะ เข้ามาเรียนและทำงานส่งตัวเองกันไป คอยเป็นกำลังใจให้กัน เจอกันตอนทำงานพาสไทม์)  จะกินอะไรไปไหน ก็ต้องหารกัน บางครั้งเราก็ต้องเป็นคนจ่าย เพราะเราเองที่ชอบชวนเค้าออกไปนู้นนี่ หลายครั้งที่เราบ่นเค้าว่าเมื่อไรจะดูแลเราได้สักที  
      
       จนวันหนึ่งมีคนเข้ามาจีบเรา พาไปกินข้าว ซื้อนู้นนี่ให้ ไปรับไปส่งวิทลัย บอกกับเราว่าจะดูแลเราอย่างดี หน้าที่การงานเค้าก็ดี  เราก็เริ่มหวั่นไหว อายุพี่เค้าห่างจากเราเกือบ 20 ปี พี่เค้าบอกว่าห่างกันแล้วกับภรรยา เพราะมีปีญหากัน เราก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเค้า คิดเเค่ว่าเค้าดูแลเราได้เราก็โอเครแล้ว เราคงไม่คิดมาก คงรับไหว  เราเลยตัดสินใจขอห่างกับแฟนเราเลยค่ะ แฟนเราเสียใจมากค่ะ เราก็เสียใจเหมือนกันเพราะกลัวเลือกผิด แต่ก็คิดว่าเรายังเด็กอยู่ลองผิดลองถูกบ้าง คงไม่เป็นอะไร เสียใจเดี๋ยวก็หาย  

     แต่พอคบกับพี่เค้าได้สักพัก ก็เริ่มนอยค่ะ จ.-ศ เค้าจะมีเวลามาหาเราบ้างค่ะ มารับมาส่งวิทลัยบ้าง ถ้างานไม่ยุ้ง แต่ ส.-อา. นี่คือเค้ากับบ้านค่ะ บอกว่ากับไปหาลูก แต่เค้าเงียบมากไม่ไลน์ ไม่โทรมาเลย เราก็ไม่กล้าไปเรียกร้องค่ะ ในเมื่อเลือกเอง จากมาหาเร็ว ก็เริ่มช้า จากบ่อยก็เริ่มไม่บ่อยละ ผู้ชายนี่เป็นเเบบนี้กันเองหรอคะ เฮ่อ........