ในที่สุด ความรัก ที่อดทนกันทั้งสองฝ่ายมานาน มันก็จบลง อาจจะเพราะ ความใจร้อนตัวผมเอง หรือความไม่ง้อไม่สนใจของเขา ผมเคยเจ้าชู้ก็จริง แต่ผมตั้งใจว่า จะรักเขาเพียงคนเดียว และเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ผมรู้สึกว่า เราจะหยุดทุกอย่าง และอยู่ที่เขา แต่เวลาเจอกัน ตัวผมเองกลับรู้สึกว่า เขาพยายามจะหาเรื่องมาทะเลาะ คือ ค้นแชทเฟสบ้าง อะไรที่เคยผ่านๆมา คนที่เคยคุยด้วย แต่ไม่มีอะไร และ ปัจจุบันคือไม่ได้คุยแล้ว บางทีมันเรื่องตั้งแต่ปีที่แล้วด้วยซ้ำ และทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ผมก็ง้อเขานะ ผมเข้าไปกอด บอกเขา รักเขาเพียงคนเดียวจริงๆ และเวลาทะเลาะกัน เขาจะขึ้นเสียงใส่ผมมาก ตะคอกงั้นงี้ ตอนแรกเขาไม่เคยเป็นแบบนี้เลย (อันนี้คือปัจจุบันที่ผมมีเขาคนเดียว) แล้วพอเราห่างกัน ผมทำงาน เขาเรียน ผมเลิกงานกลับมา ผมอยากได้กำลังใจ อยากกลับมาแล้ว ได้ชาร์ตแบตตัวเองกับเขาบ้าง แค่คำว่าคิดถึง รัก อยากโทรหา อยากคุยด้วย อย่าเพิ่งนอนนะ คำพวกนี้ ไม่เคยมีสำหรับผม เฟสบุ๊ค เขาขึ้นสเตตัสกับผมไว้ แต่เขาไม่เล่น ไม่ออน ไม่โพส ไม่แท็กหา ไม่มีแบบ แฟนที่เขาชวนกันไปนั่นไปนี่ ไอจีก็เหมือนกัน ไลน์ ผมส่งข้อความล่าสุดไป เขาก็ยังไม่ตอบ เพราะส่วนมาก คุยในเมสเซสเจอร์ แต่เขาไม่เล่นเฟส ในขณะที่ผม เล่นแต่เฟส ส่วนมาก ไอจีก็ไว้โพสแค่รูป แต่ขากลับเล่นแต่ไลน์ ? แต่ไม่ตอบผมนะ คุยกับเพื่อน หรือใครผมไม่รู้ แต่เขาไม่ได้คุยกับผมในนั้น
.
.
เวลาผ่านไป คนที่เหมือนไม่ได้รับความรักจากเขาเลย แบบ ...ไม่มีคนโทรหา ไม่มีคนเฟสหา มันรู้สึกเหมือน เราตัวคนเดียว ทั้งที่มีแฟน ผมรอเขามาตอบแต่ละครั้ง กว่าจะได้คุยกัน ตื่นไปทำงาน ตี5 ทุกวัน เลิกงานมาก็ 2 ทุ่ม ช่วงเวลาพักเที่ยง ผมเคยขอให้แบบ โทรมาได้ไหม เขาก็ลืม ผมก็ต้องเป็นฝ่ายโทรไปหาเอง จน เวลาที่ผมพัก เขาก็ไม่อยู่ สุดท้ายก็ไม่ได้โทร ไม่ได้พิมพ์ ไม่ได้คุยเลยทั้งวัน จนกว่าผมจะเลิกงาน
.
.
เลิกงาน เขาไม่เคยมารอผมเลิกงาน บางทีก็หลับไปแล้ว ผมรอข้อความตอบกลับ จนบางที จากเลิกงาน 2 ทุ่ม จน 5 ทุ่ม เขาก็ไม่มา เพราะหลับไปแล้ว ผมก็ทำได้แค่บอกฝันดี น้อยใจนะ แต่ทำอะไรไม่ได้ จนมันเก็บสะสมแบบนั้นมาหลายๆวัน จนกลายเป็นความ ไม่อยากเป็นแบบนี้ แบบที่ไม่มี ความรักจากเขา มาหาเราบ้างเลย ผมอยู่ต่างจังหวัด ผมมาฝึกงาน ปทุม เขาอยู่ กทม ผมไปหาเขา เหตุผลจริงๆ คือการมาอยู่ใกล้เขา แต่มันกลับรู้สึกแปลกๆที่..ผมไปหาเขาฝ่ายเดียว เขาไม่เคยมาหาผมที่นี่ แม้ระยะทางมันก็ไม่ได้ไกล ขนาดนั้น ผมโทรหาเขาฝ่ายเดียว ในขณะที่เขาไม่เคยโทรหาผม แล้วใช้เหตุผลที่ว่าไม่มีเงินในโทรศัพท์ คนที่คิดจะโทรหาแฟน มันจะไม่ลืมเติมเงินมาถูกไหมครับ เขาก็ต้องเตรียมพร้อมแล้วว่า วันนี้จะคุยกับแฟนนะ เราต้องเติมเงินไว้นะ แต่นี่ไม่ใช่แบบนั้น
.
.
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาไม่เคยบอกเลิกผม แต่เขาก็ไม่ทำให้ผมรู้ ว่าเขารักผม ผมก็ไม่เคยอยากเลิกกับเขา แต่ที่ต้งพูด เพราะอยากให้รู้ว่า ผมไม่อยากให้ระหว่างเราสองคน อยู่ด้วยความอึดอัด หรือความอดทนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ผมพยามอดทนเพื่อรอเวลาเจอเขาไปหากัน มาแบบนี้ 2 เดือนจะ 3 เดือน จนมันรู้สึกว่า ทำไมมีแต่เราที่อยากใกล้ อยากกอดเขา ทำไมเรารักเขา จนตัวเองต้องมานอนร้องไห้คนเดียว แทบทุกวัน ทะเลาะกันแทบทุกวัน เพราะผมน้อยใจเขา ผมคิดมาก ที่ทำไมเขาเปลี่ยนไป ไม่แคร์ไม่สนใจผมเหมือนเคย ผมคิดมากเพราะอะไร เพราะผมรักเขามากไง คิดเรื่องเขาอยู่ตลอดว่า กลับไปเลิกงาน เขาจะมารอเราไหมนะ เขาจะอยากคุยกับเราไหม เขาจะโทรหาเราไหม ...แต่พอกลับไปเจอ มันไม่มีเลย มันจะรู้สึกอย่างไรละ
.
.
จนเมื่อคืน เราทะเลาะกันด้วยเรื่องที่เล็กโคตร เรื่องอ่านไม่ตอบ ยอมรับว่าผมเป็นคนที่น้อยใจเขาเหมือนเดิม รู้สึกว่า มันถึงที่สุดแล้วละ เขารักเราเขาจะไม่ทำแบบนี้กับเรา ตัดสินใจ ฝากบอกเพื่อนเขาไปว่าให้ช่วยดูแลเขาแทนผมที ผมไม่ไหวแล้ว ข้างในใจคือ...มันเฮิร์ทมากจน ไม่ไหวที่ต้องเจอสถานการณ์เดิมๆซ้ำๆ เหมือนเราเรักเขาข้างเดียว เขาบอกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย จริงครับ เขาไม่ทำอะไรเลยจริงๆ ...ไม่เคยทำอะไรเพื่อผมเลย เขาบอกผมบอกเลิกเขาเองนะ เขาไม่ได้พูด ครับ ผมบอกเพื่อให้ขารู้ตัวว่าผมไม่ไหวแล้ว เลิกทำแบบนี้แล้วรักกันดีๆได้ไหม นั่นคือสิ่งที่ผมพยายามจะบอกเขา อธิบายไปเยอะแยะ แต่กลับมาด้วยคำว่า อะไรนะ พูดใหม่ไม่ได้ยิน ?ต้องให้ทำไงต่อ ?ขอโทษนะเคปะ? เป็นคุณ คุณจะรู้สึกอย่างไรครับ ทำไมไม่มาเป็นผมบ้าง จะได้รู้ว่ามันไม่ใข่คำขอโทษ คือคำที่บอกปัดว่า เลิกทะเลาะกันเถอะ เหนื่อย
.
.
คำที่ผมเจอแต่ละคำ ไม่คิดว่าเขาคนนี้จะพูดออกมาก็ได้ยิน มาหมดจน..ผมนี่แบบ...ไม่คิดเลยว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ กับคนนี้ที่ผมรักเขามากจนคิดจะขอเขาแต่งงานด้วย คิดว่าคนนี้ละคือที่สุดในชีวิต เขาอดทนกับเราดีมาก เขาไม่ทิ้งเราไป แต่สุดท้าย การกระทำที่เขาทำกลับมาถึงผม กลับทำให้เราต้องเลิกกัน ทะเลาะกันทีไร เขาก็จะเหนื่อย และพูดคำพวกนี้ออกมา
- อย่าเอาแต่ใจตัวเองได้ปะ
- เลิกงี่เง่าดิ้
- คุณมันรักแต่ตัวเอง
- น่าเบื่อว่ะ
- รำคาญว่ะ วกไปวนมา ไม่จบสักที
- เลิกคิดมากเหอะ
เมื่อคืนล่าสุด เจอคำว่า
- น่าเบื่อ
ที่ล่ะครับ ...ผมไม่รู้เขารักผมแบบไหน เขาถึงใช้คำแบบนี้กับผม แต่ผมไม่เคยพูดคำพวกนี้กับเขาเลยสักครั้ง คำเดียวที่ผมพูด คำว่า "เลิกกันไหม ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เค้าไม่ไหวนะ" ที่จะบอกคือ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ อยากให้รักกัน ดีๆ...แต่ผลคือ สุดท้าย มันก็ไม่ไหว เพราะคำพวกนั้น ผมตัดสินใจ ขอสร้อยคืน มันเป็นสร้อยที่ผมให้เขา ในวันที่ ผมขอเขาเป็นแฟน นานแล้วครับ นี่ก็ 2 ปี 4 เดือน 19 ธค 2017 นี้ก็ 2 ปี 5 เดือน ผมรักเขา ตั้งแต่วันนั้น รักเสมอมา ไม่เคยเปลี่ยนไม่เคยไม่รักเขา เลย รักแล้วก็คิดถึง เขาเหมือนเดิมในทุกวัน จนตอนนี้เราเลิกกัน ผมก็ยังรักเขา ...สร้อยนั้น ผมให้เขาไว้ เราใส่คู่กัน เคยบอกเขาว่า "สร้อย แทนหัวใจผม แทนความรักที่ผมมีให้เขา" เวลาที่ห่างกัน นึกถึงกันให้มากนะ รักมากนะ ในเมื่อเราเลิกกัน ..ผมเลยจะขอ ความรักที่ผมมีให้เขาคืน ผมเจ็บปวดที่ ฝากความรักไว้ ..กับคนที่ไม่สนใจมัน ไม่สนใจความรักผมไม่ได้..ผมอยากจะเอามันมาเก็บไว้ด้วยกัน กับสร้อยของผม ผมตั้งใจจะเก็บใส่กล่องอย่างดี หาะไรนุ่มๆมาวางไว้ ...ให้สร้อยมันอยู่ดีที่สุด ผมรักเขาผมดูแลเขาให้ดีที่สุด ผมจะทะนุถนอมเขาให้ดีที่สุด ...แต่เขากลับไม่ทะนุถนอมใจผมบ้างเลย...จนมันเจ็บปวด จนนาทีสุดท้าย เขสก็เอาแต่ตัดสายโทรศัพท์ผม ไล่ผมไปนอน ...ไล่คนที่รักคุณ คุณบอกผมไม่รักษาความรัก คุณต่างหากละครับ ที่ไม่รักษาคนที่รักคุณแทบจะถวายชีวิตให้คุณเอาไว้บ้าง...เขาจะเจ็บไหมครับ....ผมเจ็บมากนะครับ...
สร้อย...คือ ความรักของผม ...แต่ตอนนี้ผมทำงาน ผมไม่มีเวลากลับไปเอามันคืนมา.. ผมไม่รู้จะมีเวลา ไปเอาคืนมาเมื่อไหร่..หวังว่ามันจะไม่หายไป..หวังว่าเขาจะยัง...ไม่ทิ้งมันไปตอนที่ผม ยังไปเอามาไม่ได้...
.
.
พูดไปก็เหมือนคนบ้า ที่รักเขา แต่กลับทนไม่ไหว กับสิ่งที่เขาทำกับตัวเอง ...
ความรักนะครับ มีหัวใจนะครับ ไม่ใช่กระสอบทรายที่โดนอัดเท่าไหร่ก็ทนได้ทุกครั้ง ผมก็คน มีหัวใจ มีความรู้สึก เป็นเหมือนกัน ผม ไม่คิดจะรักใครอีกแล้วละ รักก็มีแต่ต้องเสียเขาไปสักวันแบบนี้ ไม่อยากรักใครแล้ว ขอให้ตัวเอง อย่าได้รักใคร อีกเลย
ความรัก ครั้งสุดท้าย 11 ธันวาคม 2017 T
.
.
เวลาผ่านไป คนที่เหมือนไม่ได้รับความรักจากเขาเลย แบบ ...ไม่มีคนโทรหา ไม่มีคนเฟสหา มันรู้สึกเหมือน เราตัวคนเดียว ทั้งที่มีแฟน ผมรอเขามาตอบแต่ละครั้ง กว่าจะได้คุยกัน ตื่นไปทำงาน ตี5 ทุกวัน เลิกงานมาก็ 2 ทุ่ม ช่วงเวลาพักเที่ยง ผมเคยขอให้แบบ โทรมาได้ไหม เขาก็ลืม ผมก็ต้องเป็นฝ่ายโทรไปหาเอง จน เวลาที่ผมพัก เขาก็ไม่อยู่ สุดท้ายก็ไม่ได้โทร ไม่ได้พิมพ์ ไม่ได้คุยเลยทั้งวัน จนกว่าผมจะเลิกงาน
.
.
เลิกงาน เขาไม่เคยมารอผมเลิกงาน บางทีก็หลับไปแล้ว ผมรอข้อความตอบกลับ จนบางที จากเลิกงาน 2 ทุ่ม จน 5 ทุ่ม เขาก็ไม่มา เพราะหลับไปแล้ว ผมก็ทำได้แค่บอกฝันดี น้อยใจนะ แต่ทำอะไรไม่ได้ จนมันเก็บสะสมแบบนั้นมาหลายๆวัน จนกลายเป็นความ ไม่อยากเป็นแบบนี้ แบบที่ไม่มี ความรักจากเขา มาหาเราบ้างเลย ผมอยู่ต่างจังหวัด ผมมาฝึกงาน ปทุม เขาอยู่ กทม ผมไปหาเขา เหตุผลจริงๆ คือการมาอยู่ใกล้เขา แต่มันกลับรู้สึกแปลกๆที่..ผมไปหาเขาฝ่ายเดียว เขาไม่เคยมาหาผมที่นี่ แม้ระยะทางมันก็ไม่ได้ไกล ขนาดนั้น ผมโทรหาเขาฝ่ายเดียว ในขณะที่เขาไม่เคยโทรหาผม แล้วใช้เหตุผลที่ว่าไม่มีเงินในโทรศัพท์ คนที่คิดจะโทรหาแฟน มันจะไม่ลืมเติมเงินมาถูกไหมครับ เขาก็ต้องเตรียมพร้อมแล้วว่า วันนี้จะคุยกับแฟนนะ เราต้องเติมเงินไว้นะ แต่นี่ไม่ใช่แบบนั้น
.
.
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาไม่เคยบอกเลิกผม แต่เขาก็ไม่ทำให้ผมรู้ ว่าเขารักผม ผมก็ไม่เคยอยากเลิกกับเขา แต่ที่ต้งพูด เพราะอยากให้รู้ว่า ผมไม่อยากให้ระหว่างเราสองคน อยู่ด้วยความอึดอัด หรือความอดทนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ผมพยามอดทนเพื่อรอเวลาเจอเขาไปหากัน มาแบบนี้ 2 เดือนจะ 3 เดือน จนมันรู้สึกว่า ทำไมมีแต่เราที่อยากใกล้ อยากกอดเขา ทำไมเรารักเขา จนตัวเองต้องมานอนร้องไห้คนเดียว แทบทุกวัน ทะเลาะกันแทบทุกวัน เพราะผมน้อยใจเขา ผมคิดมาก ที่ทำไมเขาเปลี่ยนไป ไม่แคร์ไม่สนใจผมเหมือนเคย ผมคิดมากเพราะอะไร เพราะผมรักเขามากไง คิดเรื่องเขาอยู่ตลอดว่า กลับไปเลิกงาน เขาจะมารอเราไหมนะ เขาจะอยากคุยกับเราไหม เขาจะโทรหาเราไหม ...แต่พอกลับไปเจอ มันไม่มีเลย มันจะรู้สึกอย่างไรละ
.
.
จนเมื่อคืน เราทะเลาะกันด้วยเรื่องที่เล็กโคตร เรื่องอ่านไม่ตอบ ยอมรับว่าผมเป็นคนที่น้อยใจเขาเหมือนเดิม รู้สึกว่า มันถึงที่สุดแล้วละ เขารักเราเขาจะไม่ทำแบบนี้กับเรา ตัดสินใจ ฝากบอกเพื่อนเขาไปว่าให้ช่วยดูแลเขาแทนผมที ผมไม่ไหวแล้ว ข้างในใจคือ...มันเฮิร์ทมากจน ไม่ไหวที่ต้องเจอสถานการณ์เดิมๆซ้ำๆ เหมือนเราเรักเขาข้างเดียว เขาบอกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย จริงครับ เขาไม่ทำอะไรเลยจริงๆ ...ไม่เคยทำอะไรเพื่อผมเลย เขาบอกผมบอกเลิกเขาเองนะ เขาไม่ได้พูด ครับ ผมบอกเพื่อให้ขารู้ตัวว่าผมไม่ไหวแล้ว เลิกทำแบบนี้แล้วรักกันดีๆได้ไหม นั่นคือสิ่งที่ผมพยายามจะบอกเขา อธิบายไปเยอะแยะ แต่กลับมาด้วยคำว่า อะไรนะ พูดใหม่ไม่ได้ยิน ?ต้องให้ทำไงต่อ ?ขอโทษนะเคปะ? เป็นคุณ คุณจะรู้สึกอย่างไรครับ ทำไมไม่มาเป็นผมบ้าง จะได้รู้ว่ามันไม่ใข่คำขอโทษ คือคำที่บอกปัดว่า เลิกทะเลาะกันเถอะ เหนื่อย
.
.
คำที่ผมเจอแต่ละคำ ไม่คิดว่าเขาคนนี้จะพูดออกมาก็ได้ยิน มาหมดจน..ผมนี่แบบ...ไม่คิดเลยว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ กับคนนี้ที่ผมรักเขามากจนคิดจะขอเขาแต่งงานด้วย คิดว่าคนนี้ละคือที่สุดในชีวิต เขาอดทนกับเราดีมาก เขาไม่ทิ้งเราไป แต่สุดท้าย การกระทำที่เขาทำกลับมาถึงผม กลับทำให้เราต้องเลิกกัน ทะเลาะกันทีไร เขาก็จะเหนื่อย และพูดคำพวกนี้ออกมา
- อย่าเอาแต่ใจตัวเองได้ปะ
- เลิกงี่เง่าดิ้
- คุณมันรักแต่ตัวเอง
- น่าเบื่อว่ะ
- รำคาญว่ะ วกไปวนมา ไม่จบสักที
- เลิกคิดมากเหอะ
เมื่อคืนล่าสุด เจอคำว่า
- น่าเบื่อ
ที่ล่ะครับ ...ผมไม่รู้เขารักผมแบบไหน เขาถึงใช้คำแบบนี้กับผม แต่ผมไม่เคยพูดคำพวกนี้กับเขาเลยสักครั้ง คำเดียวที่ผมพูด คำว่า "เลิกกันไหม ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เค้าไม่ไหวนะ" ที่จะบอกคือ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ อยากให้รักกัน ดีๆ...แต่ผลคือ สุดท้าย มันก็ไม่ไหว เพราะคำพวกนั้น ผมตัดสินใจ ขอสร้อยคืน มันเป็นสร้อยที่ผมให้เขา ในวันที่ ผมขอเขาเป็นแฟน นานแล้วครับ นี่ก็ 2 ปี 4 เดือน 19 ธค 2017 นี้ก็ 2 ปี 5 เดือน ผมรักเขา ตั้งแต่วันนั้น รักเสมอมา ไม่เคยเปลี่ยนไม่เคยไม่รักเขา เลย รักแล้วก็คิดถึง เขาเหมือนเดิมในทุกวัน จนตอนนี้เราเลิกกัน ผมก็ยังรักเขา ...สร้อยนั้น ผมให้เขาไว้ เราใส่คู่กัน เคยบอกเขาว่า "สร้อย แทนหัวใจผม แทนความรักที่ผมมีให้เขา" เวลาที่ห่างกัน นึกถึงกันให้มากนะ รักมากนะ ในเมื่อเราเลิกกัน ..ผมเลยจะขอ ความรักที่ผมมีให้เขาคืน ผมเจ็บปวดที่ ฝากความรักไว้ ..กับคนที่ไม่สนใจมัน ไม่สนใจความรักผมไม่ได้..ผมอยากจะเอามันมาเก็บไว้ด้วยกัน กับสร้อยของผม ผมตั้งใจจะเก็บใส่กล่องอย่างดี หาะไรนุ่มๆมาวางไว้ ...ให้สร้อยมันอยู่ดีที่สุด ผมรักเขาผมดูแลเขาให้ดีที่สุด ผมจะทะนุถนอมเขาให้ดีที่สุด ...แต่เขากลับไม่ทะนุถนอมใจผมบ้างเลย...จนมันเจ็บปวด จนนาทีสุดท้าย เขสก็เอาแต่ตัดสายโทรศัพท์ผม ไล่ผมไปนอน ...ไล่คนที่รักคุณ คุณบอกผมไม่รักษาความรัก คุณต่างหากละครับ ที่ไม่รักษาคนที่รักคุณแทบจะถวายชีวิตให้คุณเอาไว้บ้าง...เขาจะเจ็บไหมครับ....ผมเจ็บมากนะครับ...
สร้อย...คือ ความรักของผม ...แต่ตอนนี้ผมทำงาน ผมไม่มีเวลากลับไปเอามันคืนมา.. ผมไม่รู้จะมีเวลา ไปเอาคืนมาเมื่อไหร่..หวังว่ามันจะไม่หายไป..หวังว่าเขาจะยัง...ไม่ทิ้งมันไปตอนที่ผม ยังไปเอามาไม่ได้...
.
.
พูดไปก็เหมือนคนบ้า ที่รักเขา แต่กลับทนไม่ไหว กับสิ่งที่เขาทำกับตัวเอง ...
ความรักนะครับ มีหัวใจนะครับ ไม่ใช่กระสอบทรายที่โดนอัดเท่าไหร่ก็ทนได้ทุกครั้ง ผมก็คน มีหัวใจ มีความรู้สึก เป็นเหมือนกัน ผม ไม่คิดจะรักใครอีกแล้วละ รักก็มีแต่ต้องเสียเขาไปสักวันแบบนี้ ไม่อยากรักใครแล้ว ขอให้ตัวเอง อย่าได้รักใคร อีกเลย