^^ เมื่อความรู้สึกพูดได้....! By หมอแมวฟ้า ญาณทิพย์ ดับทุกข์ ^^

วันนี้ก็ดับทุกข์ไปได้พอควร มีลูกค้าจากอเมริกาด้วย
คุณหมอความเศร้าแวะมาค่ะที่เวลา 19.45

น๊อคๆๆ ชั้นความเศร้ามาแล้ว อย่าลืมชั้น55555

แมวฟ้า: มาทำไม??

ความเศร้า: อยู่กับแมวฟ้าแล้วอบอุ่นปีใหม่

ความเศร้า: รังเกียจเราใช่ไหมแมวฟ้า?

อาจารย์หมอ: Welcome ความเศร้า!

ความเศร้าทำหน้า งง....

ความเศร้า: เธอปกติต้อนรับแล้วก็ให้ชั้นมาทุกที ทำไมวันนี้ชั้นอุตส่าห์มีมารยาทเคาะประตูก่อนทำไมหน้างอ ไม่เต็มใจใช่ไหม?
ความเศร้ายิ้มมุมปาก เห็นฟันเงาวับสะท้อนเข้าตาไม่ทันตอบอะไร ความเศร้าก็เดินผ่านประตูรอดแขนหนูเข้าไป
จับจองหาที่นั่งใกล้เตาผิงบนโซฟาหนังตัวใหญ่

ความเศร้า: แมวฟ้า มะ มานั่งด้วยกันสิ! ความตลกเขาก็มานะ แมวฟ้ามาสิ! ความสงบก็นั่งอยู่นี่มัวรออะไร?
ความเศร้าที่ดูเหมือนจะเป็นพี่ใหญ่สุดถาม   แมวฟ้าไม่ตอบอะไร ก็เดินไปนั่งติดกับความเศร้าความเศร้าเอามือพาดผ่านบ่าหนูมาอย่างเป็นกันเองมากที่สุด

อาจารย์หมอ : อยู่กับความเศร้า ความสงบ ฯ สำคัญมาก

ความเศร้า: เล่าถึงความใจดีของแมวฟ้าไม่หยุดเลย ความเศร้าพยามที่จะบอกกับทุกๆคนว่า
เขาก็เป็นอย่างนี้แหละ....ไม่ได้มีเจตนาทำร้ายใคร แต่คนมักเข้าใจฉันผิดไปเอง ชั้นอาจจะเสียงดัง พลังงานเยอะ

ความเศร้า: เราอยากให้แมวฟ้าเป็นตัวของตัวเองสิ เธอก็ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ฉัน ฉันยังเล่าเรื่องเธอให้ทุกๆคนฟัง  เธอเป็นเจ้าแม่ดับทุกข์  พวกเราไม่ใช่ความทุกข์
แมวฟ้าทำหน้างอนๆ ความเศร้าเอามือช้อนคางแมวฟ้าแหงนหน้าขึ้น

ความเศร้า: เห็นอะไรตรงนั้นไหมแมวฟ้า?

แมวฟ้า: เราไม่เห็นอะไรเลย อ่อ อ่อ เห็นแระ....อาจารย์หมอนั่งอยู่ที่มุมบ้านใช่ไหมนั่น! กำลังนั่งไขว่ห้างจิบกาแฟ

ว่าแล้วทุกอารมณ์รวมถึงแมวฟ้าก็นั่งประจำที่เรียนร้อยรอฟังอาจารย์หมอกล่าวเปิดงานปีใหม่ค่ะ

อาจารย์หมอ: ในวาระที่ทุกคนมารวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตาในโอกาสงานปีใหม่ ขอให้ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเหมาะสมอย่าเบียดเบียนคนอื่น เหนื่อยกันมาพอแล้ว ได้เวลาฉลองชีวิตใหม่กันเสียที ขอให้งานราบรื่น สมปรารถนาทุกประการ
ทุกคนยกแก้วขึ้นพร้อมออกเสียงดังฟังชัด cheers!

แมวฟ้า: เรามาจัดลำดับความสำคัญในเรื่องของอารมณ์กันดีไหม

แมวฟ้ากล่าวเชื้อเชิญทุกคนรวมถึงส่งสายตาอ้อนวอนไปที่อาจารย์หมอ ผู้ชำนาญศาสตร์หลายแขนงโดยเฉพาะอย่างยิ่งจิตตปัญญาศึกษาศาสตร์

อาจารย์หมอ : ใครมีอะไรอยากจะบอกความรู้สึก ความในใจ ที่มีงานในวันนี้ หรือบอกอะไรก็ได้ เพื่อปลดปล่อยทุกอย่าง ทิ้งไว้ในปีเก่านี้ ?
ความเศร้ายกมือคนแรก

อาจารย์หมอ : เชิญครับ

ความเศร้า: หนูเบื่อมากเลยค่ะ ที่คนมองหนูผิดๆ และไม่ยอมให้หนูเข้าหา มีแต่คนอยากเข้าใกล้ ความสุข ความสงบ ความสนุกค่ะ

อาจารย์หมอ: คนอื่นฟังอย่างเอาใจใส่นะครับ ไม่มีความเศร้า...ก็ไม่มีความสุข ความสงบ ความร่าเริง ของมันคู่กัน
ปฏิเสธความเศร้า ก็คือปฏิเสธความร่าเริง จริงไหมครับ

ความตลก:อย่าให้มันเศร้านักก็แล้วกัน เพราะเดี๋ยวจะไม่มีที่ให้พวกฉัน

ความสุข: บอกว่าเห็นด้วยทุกคนเห็นด้วยหมดค่ะ

อาจารย์หมอ: ใช่ มากไปก็ไม่ดี แต่ก็อย่าไปเกลียดเขา ถ้าเขาจะมาก็ชั่วคราว

ความเศร้า: ขอเสนอว่าฉันที่เสกสรรสิ่งดีๆต่างๆ ทำไมไม่ไม่ยอมทำความคุ้นเคย เคยชินซะก็หมดเรื่อง!!! ฉันก็เข้ามาทำหน้าที่ของฉันในฐานะความเศร้า ทุกคนมัวไม่พอใจฉัน ให้พลังฉันเข้มแข็งโดยไม่รู้ตัวจะโทษใครได้ล่า

อาจารย์หมอ: ความเศร้าก็แค่มาเตือนให้ดูแลจิตใจ เหมือนคนเป็นไข้ ไปไล่ไข้ ด่าไข้ มันก็ไม่หายไข้ กินยาแก้ไขไป หายบ้างไม่หายบ้าง ตามเหตุตามปัจจัย กินยาแล้วก็วางใจ อย่าดิ้นรน

ความเศร้า: จริงไหมที่ไม่มีใครเต็มใจยอมรับฉัน นินทาฉัน ใส่ร้ายฉัน?
ทุกคนไม่เป็นตัวของตัวเองไม่ทำหน้าที่ของตัวเอง มีฉันทำหน้าที่เพียงลำพังเธอ นี่เธอความสุขใช่ไหม ทำไมไม่ทำงานเธอ? อ้าว! ความสงบไปหลบไหนมา? พอฉันมาทำงาน พวกเธอก็ไม่ยอมรับความจริง

อาจารย์หมอ: ทุกคนมัวแต่เกลียดเศร้า ไม่ทำหน้าที่ของตัวเองจริง ๆ

แมวฟ้า: เราจะให้ตัวอื่นทำหน้าที่เต็มที่อย่างไรคะ? ความเศร้าควรต้องแยกตัวไปห่างๆหน่อยไหมอ่ะ ทุกคนเขาเกรงกลัวไม่ยอมรับ

อาจารย์หมอ: สติ]เท่านั้น...จะทำให้ความเศร้าแยกตัวออกไป เปิดโอกาสให้อารมณ์อื่น ๆ ได้ทำหน้าที่

แมวฟ่า: หนูขออนุญาตเสนอท่านอาจารย์หมอให้สอนพวกเรา(อารมณ์ต่างๆ)ให้ออกกำลังมากๆหน่อยค่ะ

ความเศร้าพึมพำๆ... พูดเป็นการเป็นงานเครียดน่าดูแฮะ นี่เราแย่ถึงขนาดนั้นเลยหรือ

ความเศร้า: อาธิเช่น.......
แล้วชายตามองอารมณ์ต่างๆ ชี้นิ้วมั่วซั่วไปที่ความเศร้าแล้วเอ่ยเรียก

ความเศร้า: เธอนู่นแน่ะ ความสุขเข้ามาหาอาจารย์หมอใกล้ๆหน่อย ให้อาจารย์หมอช่วยตรวจ ความสุขหน่อยได้ไหมคะ พิกลพิการที่ตรงไหนหรือเปล่าทำไม่ไม่ค่อยเห็นความสุขนัก📷

อาจารย์หมอ: ความสุขพิการ...ตรงที่ขาดอาหาร

แมวฟ้า: ความสุขเขาขาดอาหารอะไรคะอาจารย์หมอ เดี๋ยวแมวฟ้าจัดเต็มให้?

อาจารย์หมอ: คิดแต่เรื่องเศร้า ๆ ความผิดหวัง ความไม่มีใครรัก ความเศร้าอิ่มแปล้ ความสุขผอมโซ

ความตลกกระโดดเหยงๆ

ความตลก: ใช่ๆๆๆๆๆความตลกชอบอกชอบใจ พูดโดนจุดเข้าจัง

อาจารย์หมอ: กอดอาหารจานเด็ดแน่น ไม่ปล่อย สั่งอยู่เมนูเดียวตลอด



ความตลกรู้สึกแข็งแรงขึ้นมาหน่อย หลังจากที่หัวเราะชอบใจที่อาจารย์หมอพูด

อาจารย์หมอ: บอกให้หยุดกิน ก็ไม่ยอม บอกว่าไม่มีเมนูอื่นเลย มีอยู่อย่างเดียว สัญญาเก่า  บอกไว้ แล้วไม่รู้ ไม่ยอมปล่อยสัญญาเก่า เรียนรู้สัญญาใหม่น้อย ไปดูเมนูอาหารทีไรมันเห็นแต่อาหารสำรับนี้ อย่างอื่นไม่เห็นไม่ใช่ความผิด แต่เพราะไม่รู้(ตัว)

ความเศร้าตะโกนเรียกเพื่อนอีกคนเข้ามาหาอาจารย์หมอ ความเครียด มาคุยกับอาจารย์หมอหน่อย

ความเศร้า : นั่งเลย! อาจารย์หมอเมตตาเอาให้หนักเลยเจ้าค่ะ!

อาจารย์หมอ: ความเครียดก็เหมือนกัน กลัวฝังใจทั้ง ๆ มันจบไปแล้วไหม ความเครียดทำให้ตัวความสุขเขาผอมแห้งแรงน้อย เพราะมโนไปอนาคต อยากดี อยากให้คนยอมรับ แล้วก็กลัวคนไม่ยอมรับ อยากเรียน อยากเก่ง อยากมี Title ในอนาคต จนลืมไปว่าแต่ละวันควรทำอะไร   มัวมองไปแต่อนาคต หมดแรงก็เลยไม่เหลือกำลังจะทำอะไรให้มีกำลัง ให้เบิกบาน     ทำอะไรก็ติดการยอมรับ เสียงตอบรับ พอได้ก็ดีใจ ส่วนใหญ่ก็ได้ แต่มันชั่วคราว พองานหมด เฉาอีกทั้งหมดนี้เพราะพยายามแก้ไข พยายามให้ดีขึ้น ทุกอารมณ์พยายามหมด พยายามแก้ปัญหา จนบานปลายวุ่นวาย ไม่มีใครยอมหยุดอย่างน้อยพลังร่วมกันอย่างหนึ่งคือ Healing power คือพลังแห่งการเยียวยาตนเอง แต่ใช้พลังผิด เพราะเป้าหมายผิดพอแระ เยอะแระ

ความเศร้าทำตาโตให้เวลาที่อาจารย์หมอเอ่ยถึง Healing power และทำปากแหยๆๆๆในขณะเดียวกัน

อาจารย์หมอ:  อ้าวทำไมแหย ๆ พูดอะไรผิดหรือเปล่า?

แมวฟ้า: คิดว่าความเศร้า... เขาคงเสียดายอำนาจ ทั้งที่ความเศร้าก็คงเหนื่อยมามาก

ความเศร้า: คือที่ทำปากแหยๆ เพราะว่า คุณท่าน Healing power คุณเธอทำอะไรคนเดียวไม่เป็นต้องประกบกับความกล้าหาญตลอดหมั่นไส้

อาจารย์หมอ: ความเศร้าทำให้มี self ง่าย ไม่ต้องอาศัยใครความกลัวตัวตนหาย เป็นเหตุให้เศร้าต้องอยู่

ความตื่นเต้นยกมือ

ความตื่นเต้น: ไม่เข้าใจเลยฮับ ทำไมความสุขไม่อยู่แทนความฮับอาจารย์หมอ?
ความเศร้าเดินไปตบกะโหลกเจ้าความตื่นเต้นอย่างหมั่นมืออดไม่ได้

อาจารย์หมอ:  ก็พื้นฐานเป็นคนมีความสุขยาก อมความทุกข์มาตลอด ความสุขเลยผอมแห้ง ไม่มีแรง

ความตื่นเต้น: เออใช่ฮับ  ตื่นเต้นจนลืมทุกที
ความเศร้ากวาดสายตาไปทั่วห้องนั่งเล่นที่แสนอบอุ่นหรูหรา ราวกับเป็นบอสใหญ่ของทุกคน

ความเศร้า: มานี่หน่อยสิ ความขี้อายไปมุดหลังความโกรธอยู่ได้
แมวฟ้าพยามมองทั่วๆ ดูเหมือนแต่ละคนจะจับคู่กันเสร็จสรรพ ค่อยๆโผล่ออกมาแต่ละคน(แต่ละความรู้สึก)ให้แมวฟ้าประหลาดใจ
ความขี้อายไปคบอยู่กับความโกรธ ความทะลึ่งไปอยู่กับความใจเย็น แมวฟ้าจะเป็นลมค่า ความรักสีชมพูรีบโผเข้ามารองรับเราแมวฟ้าไม่ให้หงายเก๋งกองที่พื้น

ความคิดถึง: พวกเราต้องตั้งหัวหน้าใหม่!

ตัวคิดถึงจ้อยร่อยพูดเสียงดัง

ความสนุก: สรุปประเด็นแรกนะครับ ทุกคนควรทำหน้าที่เต็มที่เป็นของตัวเองมากกว่านี้ครับ
อาจารย์หมอ: ใช่! มีสติเป็นหัวหน้า