เวลาก็ผ่านมา 6 ปีแล้ว เราชอบเขาตั้งแต่มหาลัยจนตอนนี้ทำงานได้ 2 ปีแล้ว ไม่ได้ติดต่อไม่ได้คุยกันเลย แต่ความรู้สึกยังเป็นเหมือนเดิม เรายังส่องเฟสเขาอยู่เรื่อยๆ เราไม่เคยบอกชอบเขา แต่การกระทำของเราทุกอย่างมันบอก แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆจากเขา เขาโสด แต่เขามีคนคุย เราก็เคยคุยกับเขานะแต่เขาก็ไม่เปิดตัวกับใครเลย เขายังคุยกับเรา คุยกับคนอื่น ทำไมเขาไม่เลือก จนเราเลือกที่จะเดินออกมา เขาก็ไม่ทักแชทเราเลย ทุกอย่างเงียบกริ๊บ มีเพียงไลค์จากเฟสและไอจีกับคอมเม้นนานๆทีตามรูปภาพ เรารู้ว่าเขาไม่ได้ชอบเราเพราะทุกอย่างมันชัดเจน เราเพียงสงสัยตัวเองว่านานขนาดนี้นานแบบไร้วี่แววเหตุใดจึงยังต้องชองเขาอยู่... เราอยากลืมเขา เราอยากมีใครที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน เราโสดมา 24 ปีแล้ว ใช่เราไม่เคยมีแฟน เราเคยมีคนคุยเคยมีคนมาจีบแต่เราไม่พร้อมช่วงนั้นประเด็นคือเขาไม่ใช่สเปคเรา คนที่เป็นสเปคเราก็ไม่ชอบเรา ปัจจบันเราประกอบอาชีพรับราชการครู เราพร้อมสำหรับการเริ่มต้นกับใครสักคน เรารอคอยมา 24 ปี สักคนที่พร้อมจะไปกัน โฟสนี้เพียงการระบายไม่รู้จะไปเล่าใครจริงๆ ... (ไม่รู้ว่าการระบายมาเลยเถิดไปถึงไหนอาจนอกเรื่องบ้างแต่เป็นสิ่งลึกๆที่อยู่ภายในใจ 555555+ ภายใต้เสียงหัวเราะมีน้ำตาซ่อนอยู่) ขอบคุณนะคะที่รับฟังกัน
ทำไมเราถึงชอบคนคนนึงได้นานขนาดนี้