ตามหัวกระทู้
คือ เราเคยมีแฟนคนสุดท้ายตั้งแต่. 6ปีที่แล้วคะ แล้วกับคนๆนั้นก็จบกันด้วยไม่ดีด้วย. เราเสียใจมาก
จนระยะเวลาผ่านมา. 6ปี. ที่เราอยู่คนเดียว(เป็นโสด)ก็เป็นช่วงเวลาที่เราก็มีความสุขนะ แบบว่ากลายเปนคนมีโลกส่วนตัวไปเลยอะ. มีความสุขในโลกของตัวเอง. ไปกินเที่ยวปกติ. แต่ส่วนใหญ่ไปเรียน (มหาลัย) และตอนกลับบ้านก็หาดูหนัง ฟังเพลง. เพื่อนเราก็มีพบปะบ้าง. แต่ส่วนใหญ่เพื่อนๆเรามีแฟนกันหมดแล้ว. (เพื่อนสนิท. ในแก้งค์ มี4คน. แต่งงานมีลูกไปแล้ว2. กำลังจะแต่งอีก1. เหลือเรานี่แหละโสด).
สรุปแบบง่ายๆคือ. เราก็อยู่เป็นโสดโดยใช้ชีวิตปกติ ชินที่จะอยู่คนเดียว
เหงาไหม?? ก็มีช่วงเวลาที่เหงานะ. แต่ก็มีหลายๆสิ่งให้ทำแก้เหงา (เราติดซีรี่. ทั้งของเกาหลี และ ฝรั่ง) เลยเหงาไม่นาน. หรือเหงาแต่ชินแล้ว. ก็ไม่รู้ 555
จนมาตอนนี้. เราทำงาน ได้เจอกับคนๆนึง แบบว่าที่เริ่มคุยกับเค้าเพราะเราเริ่มอยากจะมีแฟนบ้าง เห็นเพื่อนจะแต่งงานเลย เริ่มคิดที่จะหาแฟนให้ตัวเองสักที
(ขอข้ามขั้นตอนการเจอกัน. ไปเลยนะคะ เล่าไม่ถูก คือก็ ตกลงคบกันเป็นแฟน)
แต่ปัญหามันเกิดกับเราตอนนี้. คือ
เราเองอะ. เริ่มมีความคิดที่ว่า. ถ้าคบๆไปแล้วเราให้ใจไปแบบเต็มๆ. สุดท้ายเลิกกัน จะทำไงวะ
และก็เริ่มคิดไปว่า. ถ้าคบไปแล้วเค้าเกิดมี คนอื่น ทิ้งเราไป (เหมือนคนก่อนๆ) จะทำไง
แล้วเราก็กลัวอีกหลายๆอย่างเลยนะ. เรื่องเล็กๆน้อยก็กลัว. เค้าจะว่าเราน่าเบื่อไหม เพราะเราใช้ชีวิตแบบเรื่อยๆมาก. ไม่ดื่มไม่เทียว. คือ. ทำงาน กินข้าว กลับห้อง ไม่ค่อยอยากออกไปไหน
มีบางครั้งเค้าชวนเราออกไปเดินตลาดนัด. เราก็ปฏิเสธเพราะไม่อยากไป. (ไม่รู้สิ. เราอาจจะชินกับการอยู่คนเดียว)
ส่วน เค้า(แฟนเรา) เท่าที่รู้จักมาก็นิสัยดีนะ. ไม่กินเหล้า สูบบุหรี. โทรหาเราตลอด เชคเราตลอดว่าทำอะไรอยู่ (แต่ก็นะ. เพิ่งเริ่มคบเอง)
<<คำถาม->>
เราควรทำยังไงกับความคิดตัวเองดีคะ??
เราควรจะเลิกกับเค้าเลยดีไหม?? จะได้ไม่เจ็บ
เพราะถ้าลึกๆแล้วเราก็เชื่อว่า. สุดท้ายเราสองคนก็เลิกกันอยู่ดี
ตอนนี้เราไม่ค่อยอยากคุยกะเค้าเลย
ไม่รุ้จะคุยทำไมถ้าสุดท้ายต้องเลิกกัน
**ไม่รู้ว่าเล่ารู้เรื่องไหม. ตั้งกะทู้เล่าเรื่องเป็นครั้งแรก**
ขอบคุณค่ะ
กลัวที่จะมีใครสักคนเพิ่มเข้ามาในชีวิต (กลัวการมีแฟน). ควรทำยังไรดี
คือ เราเคยมีแฟนคนสุดท้ายตั้งแต่. 6ปีที่แล้วคะ แล้วกับคนๆนั้นก็จบกันด้วยไม่ดีด้วย. เราเสียใจมาก
จนระยะเวลาผ่านมา. 6ปี. ที่เราอยู่คนเดียว(เป็นโสด)ก็เป็นช่วงเวลาที่เราก็มีความสุขนะ แบบว่ากลายเปนคนมีโลกส่วนตัวไปเลยอะ. มีความสุขในโลกของตัวเอง. ไปกินเที่ยวปกติ. แต่ส่วนใหญ่ไปเรียน (มหาลัย) และตอนกลับบ้านก็หาดูหนัง ฟังเพลง. เพื่อนเราก็มีพบปะบ้าง. แต่ส่วนใหญ่เพื่อนๆเรามีแฟนกันหมดแล้ว. (เพื่อนสนิท. ในแก้งค์ มี4คน. แต่งงานมีลูกไปแล้ว2. กำลังจะแต่งอีก1. เหลือเรานี่แหละโสด).
สรุปแบบง่ายๆคือ. เราก็อยู่เป็นโสดโดยใช้ชีวิตปกติ ชินที่จะอยู่คนเดียว
เหงาไหม?? ก็มีช่วงเวลาที่เหงานะ. แต่ก็มีหลายๆสิ่งให้ทำแก้เหงา (เราติดซีรี่. ทั้งของเกาหลี และ ฝรั่ง) เลยเหงาไม่นาน. หรือเหงาแต่ชินแล้ว. ก็ไม่รู้ 555
จนมาตอนนี้. เราทำงาน ได้เจอกับคนๆนึง แบบว่าที่เริ่มคุยกับเค้าเพราะเราเริ่มอยากจะมีแฟนบ้าง เห็นเพื่อนจะแต่งงานเลย เริ่มคิดที่จะหาแฟนให้ตัวเองสักที
(ขอข้ามขั้นตอนการเจอกัน. ไปเลยนะคะ เล่าไม่ถูก คือก็ ตกลงคบกันเป็นแฟน)
แต่ปัญหามันเกิดกับเราตอนนี้. คือ
เราเองอะ. เริ่มมีความคิดที่ว่า. ถ้าคบๆไปแล้วเราให้ใจไปแบบเต็มๆ. สุดท้ายเลิกกัน จะทำไงวะ
และก็เริ่มคิดไปว่า. ถ้าคบไปแล้วเค้าเกิดมี คนอื่น ทิ้งเราไป (เหมือนคนก่อนๆ) จะทำไง
แล้วเราก็กลัวอีกหลายๆอย่างเลยนะ. เรื่องเล็กๆน้อยก็กลัว. เค้าจะว่าเราน่าเบื่อไหม เพราะเราใช้ชีวิตแบบเรื่อยๆมาก. ไม่ดื่มไม่เทียว. คือ. ทำงาน กินข้าว กลับห้อง ไม่ค่อยอยากออกไปไหน
มีบางครั้งเค้าชวนเราออกไปเดินตลาดนัด. เราก็ปฏิเสธเพราะไม่อยากไป. (ไม่รู้สิ. เราอาจจะชินกับการอยู่คนเดียว)
ส่วน เค้า(แฟนเรา) เท่าที่รู้จักมาก็นิสัยดีนะ. ไม่กินเหล้า สูบบุหรี. โทรหาเราตลอด เชคเราตลอดว่าทำอะไรอยู่ (แต่ก็นะ. เพิ่งเริ่มคบเอง)
<<คำถาม->>
เราควรทำยังไงกับความคิดตัวเองดีคะ??
เราควรจะเลิกกับเค้าเลยดีไหม?? จะได้ไม่เจ็บ
เพราะถ้าลึกๆแล้วเราก็เชื่อว่า. สุดท้ายเราสองคนก็เลิกกันอยู่ดี
ตอนนี้เราไม่ค่อยอยากคุยกะเค้าเลย
ไม่รุ้จะคุยทำไมถ้าสุดท้ายต้องเลิกกัน
**ไม่รู้ว่าเล่ารู้เรื่องไหม. ตั้งกะทู้เล่าเรื่องเป็นครั้งแรก**
ขอบคุณค่ะ