รู้สึกชีวิตเปลี่ยนไปมากเลยค่ะ ทำไงดี?

เรื่องมีอยู่ว่า เราตอนเด็กๆเนี่ยยิ้มง่ายเข้าหาคนอื่นได้เก่ง เรามีความฝันอยากเป็นนักวาดการ์ตูน แถมพ่อแม่เองก็ไม่ได้ว่าอะไร ยังให้กำลังใจเราด้วย(ตอนเด็กๆนี่ชอบให้พ่อแม่เอาใจใส่มากค่ะ 55)     ทุกวันนี้เราเลยพยายามฝึกฝนมาตลอด เรารู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่เราทำได้ดีที่สุดแล้วเท่าที่เราทำทุกอย่างมา แต่เวลาผ่านไปอะไรก็แย่ลงค่ะ  เราพยายามแค่ไหนไม่มีใครเข้าใจนอกจากคนในครอบครัวจริงๆค่ะ เวลาอยู่โรงเรียนเราแทบไม่ค่อยมีเพื่อนเลย เพื่อนๆก็ทำเหมือนรังเกียจเรา เห็นประโยชน์เฉพาะตอนที่มีงานศิลปะเท่านั้น (ตรงนี้แอบน้อยใจนิดๆว่าเรามีค่าแค่นี้เองหรอ) แถมยังโดนแกล้ง โดนล้อเกือบทุกวัน จนถึงจุดๆนึงเราทนไม่ไหว เราร้องไห้ออกมา อยากส่งเสียงออกมาว่าเราก็เสียใจนะ แต่เราก็ทำได้แค่นั่งร้องไห้อยู่เงียบๆไป จากที่เป็นคนยิ้มง่าย ร่าเริงก็กลายเป็นคนที่ทำหน้าบึ้งๆนิ่งๆ ไม่ค่อยพูดอะไร เก็บกดทุกอย่างที่เราไม่ชอบเราเสียใจเอาไว้คนเดียว แถมจากคนที่มีความฝันว่าอยากเป็นนักวาดเนี่ย ก็มีแค่รู้สึกว่า เรามีชีวิตไปวันๆเท่านั้น อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไป ไม่มีความอยาก ไม่มีความต้องการเหมือนแต่ก่อน จากที่แคร์คนรอบข้างเราก็เลือกที่จะเมินเฉย (ปกติเห็นเพื่อนที่สนิทเศร้าเราก็เป็นห่วงนะ แต่ตอนนี้ไม่รู้สึกอะไรเลย) กลายเป็นเหมือนคนหยิ่งไปเลยค่ะ



เพื่อนๆพี่ๆใครมีวิธีแก้ช่วยบอกเราหน่อยนะคะ เราไม่อยากเป็นแบบนี้ต่อไป เพราะยิ่งเข้าสังคมในอนาคต เราก็ต้องคบหาค้าสมาคมกับคนอื่นอยู่แล้วด้วยยิ่งต้องทำตัวให้เฟรนลี่ๆ ไม่ดูหยิ่งหรือเข้าหายากอีก  - ขอบคุณที่เข้ามาอ่านที่เราบ่นนะคะ -