คบคนที่มีฐานะมากกว่า กลัวเขารับในสิ่งที่บ้านเราเป็นไม่ได้ ควรจะไปต่อหรือพอเเค่นี้

คบกับเเฟนมา2ปีเเร้วค่ะ เป็นความสัมพันเเบบทางไกล เราอยู่คนล่ะจังหวัดกัน เริ่มต้นที่ว่า เราเเชทผ่านทางเฟสบุ๊คได้สักระยะจนตัดสินใจคบกัน เราไปหาเขาบ้างนานๆครั้ง ที่บ้านเขาอบอุ่น มีพ่อ แม่ พี่สาว ส่วนเขาเป็นลูกชายคนเล็ก ความเป็นอยู่ที่บ้านเเฟนค่อนข้างดี ที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัว เราสามารถไปมาหาเขาได้เปรียบเสมือนเปนคนในครอบครัวอิกคนนึง เเต่เขายังไม่เคยมาบ้านเราแบบจิงจังสักครั้ง เวลาไปหาเเฟนเราก้อจะบอกที่บ้านบ้างว่าไปค้างบ้านเพื่อน ที่วิทลัยจัดกิจกรรมเข้าค่ายบ้าง ที่บ้านเราไม่เคยรับรู้เรื่องตรงนี้ เราโกหกตลอดเเต่ก้อไม่ได้ทำบ่อยหรอกน่ะค่ะนานๆครั้งเพราะไปทีต้องไปหลายวัน เเต่เเฟนเคยมาส่งที่บ้านหลังจากไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันมา มาสางคือมาส่งเเต่น่าบ้าน น่าปากซอย เราจะทำแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง จนกลายเปนเรื่องปกติ ส่วนทางบ้านเเฟนก้อรับรู้น่ะค่ะว่าลูกชายเขาไม่เคยมาบ้านเรา ชีวิตความรักของเราแฮปปี้ถึงจะอยู่ไดลกันเเต่มีปันหาน้อยมาก  ลืมบอกไปว่า ทางบ้านเราฐานะธรรมดา พอมีพอใช้  ครอบครัวก็จะมีแม่ พี่สาวฝาแฝด น้องชาย ยาย ส่วนพ่อแยกทางกับแม่ แม่ทำงานโรงงานเลี้ยงลูก3คน พอเราเริ่มโตก้อหาเงินส่งตัวเองเรียนส่วนน้องชายแม่คอยส่งเสีย ตั้งเเต่เเม่เลิกกับพ่อ แม่ก้อเริ่มเล่นการพนัน ทำหั้ยเปนหนี้อยู่หลายบาท บ้านที่เราอยุ่ก้อเป้นบ้านของยาย แต่แม่จะอยู่อิกหลังนึงเปนบ้านล้อมรอบด้วยสังกะสี (ตัวเเกสบายใจชอบที่จะอยู่คนเดียว) ความเปนอยู่ของบ้านเราถามว่าเเย่ไหมก้อเเย่อยู่ ตั้งเเต่แม่เริ่มเล่นการพนัน เราก้อเรียนจบแค่ปวช ต้องออกมาทำงานหาเงิน เหมือนต้องพอกับเรื่องเรียนเพราะออกมาหาต้นทุนหั้ยตัวเอง ชีวิตก้อวนไปวนมาอยู่เเค่นี้ จนมาวันนึง ทางบ้านเเฟนอยากมาคุยมาทำความรู้จักกับบ้านเราหั้นเป็นทางการหั้นเปนเรื่องจิงจัง เเต่เนากับกังวัลกัวเขารับในตัวเราไม่ได้  คิดมากลายวันเเร้วค่ะว่าจะเอาไงต่อถ้าไม่หั้ยเขามาเวลาจะไปหากันก้อต้องคอยโกหกที่บ้าน แต่ถ้าตัดสินใจหั้ยเขามาแร้วถ้าทางพ่อแม่เขา รับเราไม่ได้เหมือนต้องหยุดความสัมพันกัน  สำหรับเเฟนเราคิดว่าเเฟนรับในสิ่งที่เรามีได้ แต่พ่อ แม่เขา เราไม่เเน่ใจ ว่ามันจะจบแบบแฮปปี้รึป่าว อยากถามความเห็นเพื่อนๆชาวpantip มีความคิดเหนกับเรื่องนี้ยังงัยจะเดินน่าต่อหรือพอเเค่นี้