ในวันที่พี่น้องใกล้จะกลายเป็นคนแปลกหน้า

เรื่องนี้อาจจะยาวซักหน่อยนะคะ พึ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก ถ้าเขียนงงต้องขออภัยด้วย แต่ก็เป็นความอึดอัดใจของ จขกท.ค่ะอยากระบาย แต่ก็ไม่รู้จะไปคุยกับใครดี
                ขอเริ่มเกริ่นซักหน่อยจากครอบครัวนึงมีพี่น้อง3คน พี่สองคนเป็นผู้หญิงและน้องคนสุดท้องเป็นผู้ชาย  ซึ่งด้วยความที่เป็นบ้านคนจีนทำให้รู้ได้เลยว่าลูกชายจะเป็นคนที่มีความสำคัญที่สุดในบ้าน ซึ่งที่บ้านนั้นมีฐานะยากจน  จนเมื่อน้องคนสุดท้องถึงเวลาจะต้องเข้าเรียนหนังสือ แม่ก็เลยได้เกริ่นกับพี่สาวคนโตว่าถ้าหนูเรียนน้องก็จะไม่ได้เรียนหนังสือนะ  
                จากนั้นพี่สาวคนโตก็เลยตัดสินใจออกจากโรงเรียนเพื่อมาช่วยแม่ทำงานหาเงิน เป็นค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่าเช่าบ้านและส่งน้องเรียนจนจบปริญญาตรี กว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ยากลำบากพอตัวเหมือนกัน ซึ่งพี่สาวคนโตนั้นเปรียบเสมือนแม่อีกคนของน้องชายคนเล็กเลยก็ว่าได้ และน้องๆทั้งสองคนเป็นความภาคภูมิใจของเธอ(พี่สาวคนโต)ที่สามารถหาเงินส่งจนน้องเรียนจบ ถึงแม้ตัวเองจะไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่มีความรู้ แค่เพียงอ่านออกเขียนได้ ทั้ง3คนรักใคร่กันมีทะเลาะกันบ้างตามประสาพี่น้องแต่ก็ไม่เคยรุนแรงถึงขนาดแตกหัก
                จนถึงช่วงอายุที่น้องชายคนสุดท้องจะมีครอบครัว และได้แต่งงานในที่สุด แม่ก็ได้ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกับครอบครัวลูกชายและลูกสะใภ้ อยู่กันมาเรื่อยๆ จนช่วงหนึ่งที่ภรรยาของน้องชายตั้งท้องลูกฝาแฝด น้องชายจึงขอให้พี่สาวคนโตมาช่วยดูแลแม่ และลูกคนแรก เนื่องจากตัวน้องชายเองก็ไม่ค่อยมีเวลา แม่ก็แก่มากแล้ว ลูกคนแรกก็ยังเด็กอยู่ ภรรยาก็ท้องใกล้คลอด  พี่สาวคนโตจึงได้ตกลงมาช่วยดูแล ทำกับข้าว ไปรับไปส่งหลานไปโรงเรียน ทำความสะอาดบ้าน ล้างจาน ทำทุกอย่างแทบจะใกล้เคียงกับคนใช้  ส่วนภรรยาน้องชายก็ท้องแบบไม่ทำอะไรเลย จานไม่เคยล้าง ไม้กวาดไม่เคยจับ  พี่สาวคนโตก็อยู่แบบนั้นมาอีกประมาณ3 ปี จนวันนึง ภรรยาน้องชายได้พูดกับพี่สาวคนโตเกี่ยวกับการใช้เงินว่าเวลาจะซื้อของให้บอกเค้าไม่ต้องเอาเงินไปซื้อเอง (ซึ่งพี่สาวคนโต ระหว่างที่มาดูแลหลาน แม่ และดูแลบ้าน ไม่เคยได้รับค่าตอบแทนใดๆเลย เงินที่ใช้ซื้อของเล็กน้อยก็เป็นเก็บของเงินตัวเอง) ส่วนกับข้าวน้องชายจะเป็นคนไปจ่ายตลาดเอง และภรรยาน้องชายก็ยังบอกว่าเวลาพี่สาวทำกับข้าวนั้นสกปรก ไม่สะอาด ยังไงให้กลับบ้านไปเลยไม่ต้องกลับมาที่บ้านเค้าแล้ว ลูกเค้าโตแล้วเค้าอยู่ได้   จากนั้นพี่สาวคนโตก็ตัดสินใจกลับบ้านตัวเองไป โดยไม่กลับไปบ้านน้องชายอีก เสื้อผ้าพี่สาวที่อยู่ที่บ้านน้องชายที่ยังเก็บไม่หมด ภรรยาเค้าก็จัดการเก็บใส่กล่องไปบริจาค ซึ่งน้องชายนั้นก็ทราบเรื่องแต่ก็ทำนิ่งเฉย  ไม่เคยเรียกภรรยาเค้ามาขอโทษพี่สาวเลยซักครั้ง เจอกันทีกลายเป็นห่างเหินไปโดยปริยาย
               ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่พี่สาวคนโตอยู่บ้านน้องชาย ช่วยเหลือทุกอย่าง นี่หรอคือสิ่งที่ได้รับกลับคืนมา แถมล่าสุดพี่สาวคนโตได้พูดแซวหลานว่าไม่มาหาบ้างเลยนะ เวลาเค้ามาเที่ยวห้างใกล้ๆบ้านพี่สาว ที่รู้ก็เพราะเห็นว่าเช็คอินในเฟสบุ๊ค กลับกลายเป็นน้องชายโมโหแล้วโทรมาหาพี่สาวซะงั้นที่ไปถามหลานว่าทำไมไม่แวะไปหา และอีกหลายต่อหลายครั้งที่พูดทำร้ายจิตใจพี่สาวคนโต  ต้องขอย้อนกลับไปช่วงที่น้องชายกำลังสร้างตัว ตอนนั้นน้องชายทำกิจการก่อนหน้าก็เจ๊งไม่เป็นท่า พักไปซักพักใหญ่ ก็ได้รับคำแนะนำจากญาติๆให้เปิดร้านขายของก็ได้เงินจากพี่ๆมาช่วยเป็นทุนสำหรับเปิดกิจการ โชคดีที่กิจการเป็นไปด้วยดี ก็มีกินมีใช้สบาย  
               ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า พี่สาวอีกคนก็เริ่มโดนโมโหใส่บ้างแล้ว เช่น โทรไปบอกว่าจะไปหาหลานหาแม่  น้องชายกลับบอกว่า "มาทำไม" พี่สาวถึงกับสะอึก T^T  มีวิธีไหมคะที่จำทำให้น้องชายเค้าคิดได้ว่านี่คือพี่สาวของเขา อยากให้เค้าย้อนคิดดูบ้างว่าที่ผ่านมากว่าเค้าจะมีจนถึงทุกวันนี้ ไม่ใช่พี่สาวเขาหรือที่คอยช่วย  แล้วทำไมตอนนี้เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เข้าใจว่าต่างคนก็ต่างรักครอบครัวตัวเอง แต่อย่างน้อยก็ควรจะคิดก่อนทำซักนิดไหมค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่เสียสละเวลามาอ่าน ขอบคุณพื้นที่ๆให้เราได้ระบายความอึดอัดใจค่ะ
เราไม่รู้ว่าแท็กถูกห้องรึเปล่าขอแท็กครอบครัวไว้ก่อนนะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่