ไม่รู้ว่าสรวงสวรรค์นั้นงดงามแบบไหน แต่เมื่อนึกถึงความงามที่ยากจะบรรยาย เราก็มักพรรณนาถึงสรวงสวรรค์กัน
ตรงนี้ก็เช่นกัน
จากทิวทัศน์ที่มองลงมาจากพระธาตุดอยกองมู จ.แม่ฮ่องสอน ยามค่ำคืนที่สายหมอกไหลเข้ามาปกปิดเมือง (จึงชื่อว่าเมืองในหมอก) บางขณะที่ยังเห็นแสงไฟในเมืองบ้าง หรือแม้ที่มองไม่เห็นดวงไฟแล้ว แต่แสงก็ยังส่องผ่านมวลหมอกให้เห็นราวกับว่าหมอกนั้นมีแสงสีขึ้นมา
สำหรับผู้ที่ชื่นชอบ ก็คงยากจะพรรณนา

ทะเลเพชรพลอย

เมื่อเมืองถูกหมอกปกคลุม

สองสิงห์ สัญลักษณ์แห่งพระธาตุดอยกองมู

แสงจันทร์กับหม่นหมอก

แล้วอรุณก็มาเยือน

*~.ดาวบนดิน.~*
๏ เอื้อมไขว่ คว้าดาว ที่พราวฟ้า
หวังโอบ ดารา เข้ามาหวง
หวังกอด ดาวไสว ไว้แนบทรวง
หวังสุข เต็มห้วง ดวงหทัย
๏ หวังดาว เด่นงาม แห่งความฝัน
หวังว่า ทุกวัน จะสดใส
เมื่อครั้ง รั้งดาว พร่างพราวไกล
มาแนบ อกได้ คงสุขล้น
๏ แต่ก็ เพียงฝัน ว่านั่นใช่
เพราะไกล เกินก้าว อยู่หาวหน
ก่อนเงื้อม เอื้อมไสว ที่ไกลตน
มองดาว เด่นสกล สักหน่อยไหม
๏ ทั่วผืน แผ่นดิน สินธุ์สมุทร
เรืองรอง ผ่องผุด อยู่เพียงใกล้
มิต้อง ปองฝัน อนันต์ไกล
เพียงโอบ อ้อมใจ ไขว่คว้าเอา
๏ แสงงาม ท่ามดิน มิสิ้นสุข
แต่คน เกลือกทุกข์ เพราะท่วมเขลา
ที่แท้ เพราะถือ ว่าคือเรา
ของข้า ของเจ้า เฝ้าแบกทน
๏ ดาวดิน เด่นสกาว พราวผืนหล้า
งามกว่า ดาวแสง ทุกแห่งหน
คือดาว โศภิต สถิตกมล
สว่างอยู่ กับตน ตลอดกาล
๏ แต่คน ทั่วไป กลับไม่พบ
เพราะยอม สยบ ให้ฟุ้งซ่าน
วิ่งวน หาเลิศ ประเสริฐสราญ
หวังดาว เด่นฉาน อันแสนไกล
๏ ส่วนดาว เด่นดิน มิสิ้นสว่าง
ทุกขณะ พราวพร่าง ดั่งแขไข
เพียงหยุด ทุกอย่าง ที่กลางใจ
แสงงาม ล้ำไฉน จักรุ่งเรือง ๚๛
*~.ดาวบนดิน.~* เมืองในหมอก ถ่ายด้วย Nubia Z11 mini S
ตรงนี้ก็เช่นกัน
จากทิวทัศน์ที่มองลงมาจากพระธาตุดอยกองมู จ.แม่ฮ่องสอน ยามค่ำคืนที่สายหมอกไหลเข้ามาปกปิดเมือง (จึงชื่อว่าเมืองในหมอก) บางขณะที่ยังเห็นแสงไฟในเมืองบ้าง หรือแม้ที่มองไม่เห็นดวงไฟแล้ว แต่แสงก็ยังส่องผ่านมวลหมอกให้เห็นราวกับว่าหมอกนั้นมีแสงสีขึ้นมา
สำหรับผู้ที่ชื่นชอบ ก็คงยากจะพรรณนา
ทะเลเพชรพลอย
เมื่อเมืองถูกหมอกปกคลุม
สองสิงห์ สัญลักษณ์แห่งพระธาตุดอยกองมู
แสงจันทร์กับหม่นหมอก
แล้วอรุณก็มาเยือน
*~.ดาวบนดิน.~*
๏ เอื้อมไขว่ คว้าดาว ที่พราวฟ้า
หวังโอบ ดารา เข้ามาหวง
หวังกอด ดาวไสว ไว้แนบทรวง
หวังสุข เต็มห้วง ดวงหทัย
๏ หวังดาว เด่นงาม แห่งความฝัน
หวังว่า ทุกวัน จะสดใส
เมื่อครั้ง รั้งดาว พร่างพราวไกล
มาแนบ อกได้ คงสุขล้น
๏ แต่ก็ เพียงฝัน ว่านั่นใช่
เพราะไกล เกินก้าว อยู่หาวหน
ก่อนเงื้อม เอื้อมไสว ที่ไกลตน
มองดาว เด่นสกล สักหน่อยไหม
๏ ทั่วผืน แผ่นดิน สินธุ์สมุทร
เรืองรอง ผ่องผุด อยู่เพียงใกล้
มิต้อง ปองฝัน อนันต์ไกล
เพียงโอบ อ้อมใจ ไขว่คว้าเอา
๏ แสงงาม ท่ามดิน มิสิ้นสุข
แต่คน เกลือกทุกข์ เพราะท่วมเขลา
ที่แท้ เพราะถือ ว่าคือเรา
ของข้า ของเจ้า เฝ้าแบกทน
๏ ดาวดิน เด่นสกาว พราวผืนหล้า
งามกว่า ดาวแสง ทุกแห่งหน
คือดาว โศภิต สถิตกมล
สว่างอยู่ กับตน ตลอดกาล
๏ แต่คน ทั่วไป กลับไม่พบ
เพราะยอม สยบ ให้ฟุ้งซ่าน
วิ่งวน หาเลิศ ประเสริฐสราญ
หวังดาว เด่นฉาน อันแสนไกล
๏ ส่วนดาว เด่นดิน มิสิ้นสว่าง
ทุกขณะ พราวพร่าง ดั่งแขไข
เพียงหยุด ทุกอย่าง ที่กลางใจ
แสงงาม ล้ำไฉน จักรุ่งเรือง ๚๛