เกริ่นนิดนึงนะคะ คือเราค่อนข้างมีชีวิตที่แตกต่างกันค่ะ ทั้งเรื่องงาน ความคิด และการใช้ชีวิต แต่เพราะการปรับตัว ความรัก และความเอาใจใส่กันและกัน เลยทำให้อยู่กันถึงตอนนี้
เรื่องหลักๆในการใช้ชีวิตที่แตกต่างกัน เราขอข้ามเรื่องนี้ละกัน อยู่ด้วยกันต้องปรับตัวกันธรรมดา แต่เรื่องที่น่าปวดหัวจนคิดไม่ตก คือเรื่องการทำงาน ก่อนหน้าเค้าทำงานประจำ ลักษณะงานก็ค่อนข้างสโลวไลฟ์ มีแค่บางช่วงที่งานเยอะ ส่วนเราทำธุรกิจของตัวเอง เราเป็นคนแอคทีฟ ทำอะไรค่อนข้างเร็ว ลูกน้องที่ทำงานกับเราจะรู้ใจและทำอะไรได้ถูกใจ ต่อมาแฟนเรามาช่วยเราทำงาน ซึ่งเกิดจากปัญหาก่อนหน้า จึงเป็นเหตุให้เค้ามาทำกับเรา ซึ่งเราก็ยินดีมากๆเพราะจะได้มีคนช่วยเราคิด ช่วยหาเงิน ก่อนที่เค้าจะออกจากงานประจำมาทำกับเรา เราชี้แจงลักษณะงานเราชัดเจนว่าแต่ละวันทำอะไรยังไง บวกกับที่ผ่านมาเค้าก็พอรู้ว่าเราทำงานยังไง เพราะอยู่ด้วยกัน
แต่สุดท้าย การทำงานของเค้า แทนที่จะช่วยคิด ช่วยหาเงิน แต่เหมือนเค้าทำงานโดยใช้แรง มากกว่าสมองในระดับผู้บริหารที่เราวางให้เค้าเป็น เค้าแค่มาช่วยขับรถ ขนของ ต้องคอยบอกว่าต้องทำอะไร ซึ่งบางครั้งเราวุ่นจนเกินกว่าจะอธิบาย แล้วงานเราก็ไม่ได้ยากเกินความเข้าใจทั้งๆที่เค้ามาทำงานกับเราร่วมปีกว่าแล้ว
คราวนี้เค้าคงมองว่าเค้าเป็นภาระของเรา งานก็ช่วยไม่เต็มที่ เค้าเลยอยากออกมาหาอะไรทำเอง เราก็ยินดีและเคารพการตัดสินใจของเค้า คิดว่า เค้าคงไม่ถนัดงานของเรา โอเคไม่เป็นไร เราก็ยินดีออกทุนก้อนนึงให้เค้าไปเอาของมาขาย เป็นสินค้าแฟชั่น เงินจ่ายไปแล้ว ของมาแล้ว แต่เราก็ไม่รู้ว่าเค้าขายแบบไหน บอกจะขายผ่านเฟส ผ่านเพจ เราก็ออกทุนโฆษณาเพจให้ แต่ก็ยังไม่ทำ ไม่ศึกษา เราไม่รู้ว่าเพราะความที่เค้าเป็นสโลไลฟ์ หรือ เพราะเค้าไม่ถนัดการทำธุรกิจเลยค่อยๆทำ ค่อยๆศึกษา เราเคยกระตุ้น เคยพูดดีดี เคยให้คำปรึกษาแล้ว แต่ดูเหมือนเค้าไม่พอใจ เราเลยเงียบและรอดู
เคยมีเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เราลงทุนหาอะไรมาทำด้วยกัน หวังใจให้เค้าบริหาร เราจะเป็นผู้ตาม ทำไปทำมา เราก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปบริหารเอง ทำเอง สุดท้ายเค้าก็เป็นผู้รับคำสั่งเหมือนเดิม ธุรกิจเล็กๆนั้นก็ผ่านไปได้เรื่อยๆ แต่เรายอมรับว่าเราเหนื่อยที่ต้องทำสองงานไปพร้อมกัน สุดท้ายก็ต้องเลิกไป พอมาคราวนี้ เราออกปากก่อนเลยว่าจะไม่เข้าไปยุ่ง ให้เค้าจัดการเอง เค้าฟังนะคะ เหมือนเข้าใจ แต่ตอนนี้หลังจากลงทุนมาแล้วประมาณสองเดือน สินค้าเป็นสินค้าแฟชั่น ยิ่งรอนาน ของก็เอ้าท์ เค้าก็รู้นะคะ แต่ก็ยังไม่ทำอะไรอยู่ดี
ใครพอมีคำแนะนำดีดี หรือคำพูดดีดีมาแนะนำให้เราเอาไปพูดกับเค้ามั้ยคะ มีแค่เรื่องงานนี่แหละค่ะที่เราหงุดหงิดเหมือนจะเป็นบ้า เรื่องอื่นเค้าเป็นแฟนที่น่ารักมากๆค่ะ ส่วนเรื่องงานเรานี้เราไม่อยากพูดอะไรแรงๆ เดี๋ยวเค้าจะชิงดราม่าไปอีก ตอนนี้เหมือนเราสลับบทบาทกันค่ะ เค้าเป็นแม่บ้านดูแลบ้าน แล้วเรากลับเป็นหัวหน้าครอบครัว ออกไปหาเงินนอกบ้าน กลับเย็นมาตบไหล่ภรรยาแล้วขอน้ำกิน
เครียดค่ะ คุยดีด้วยทุกอย่าง ทุกทางแล้วค่ะ กลัวว่าสุดท้ายกลัวเงินที่ลงไปจะหาย เราจะต้องกลับมาบริหารเองอีกค่ะ หรือเราควรปล่อยมึนแล้วรอดูไปเรื่อยๆดีคะ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ
อยากขอคำปรึกษา และขอคำแนะนำเรื่องการใช้ชีวิตของแฟนค่ะ
เรื่องหลักๆในการใช้ชีวิตที่แตกต่างกัน เราขอข้ามเรื่องนี้ละกัน อยู่ด้วยกันต้องปรับตัวกันธรรมดา แต่เรื่องที่น่าปวดหัวจนคิดไม่ตก คือเรื่องการทำงาน ก่อนหน้าเค้าทำงานประจำ ลักษณะงานก็ค่อนข้างสโลวไลฟ์ มีแค่บางช่วงที่งานเยอะ ส่วนเราทำธุรกิจของตัวเอง เราเป็นคนแอคทีฟ ทำอะไรค่อนข้างเร็ว ลูกน้องที่ทำงานกับเราจะรู้ใจและทำอะไรได้ถูกใจ ต่อมาแฟนเรามาช่วยเราทำงาน ซึ่งเกิดจากปัญหาก่อนหน้า จึงเป็นเหตุให้เค้ามาทำกับเรา ซึ่งเราก็ยินดีมากๆเพราะจะได้มีคนช่วยเราคิด ช่วยหาเงิน ก่อนที่เค้าจะออกจากงานประจำมาทำกับเรา เราชี้แจงลักษณะงานเราชัดเจนว่าแต่ละวันทำอะไรยังไง บวกกับที่ผ่านมาเค้าก็พอรู้ว่าเราทำงานยังไง เพราะอยู่ด้วยกัน
แต่สุดท้าย การทำงานของเค้า แทนที่จะช่วยคิด ช่วยหาเงิน แต่เหมือนเค้าทำงานโดยใช้แรง มากกว่าสมองในระดับผู้บริหารที่เราวางให้เค้าเป็น เค้าแค่มาช่วยขับรถ ขนของ ต้องคอยบอกว่าต้องทำอะไร ซึ่งบางครั้งเราวุ่นจนเกินกว่าจะอธิบาย แล้วงานเราก็ไม่ได้ยากเกินความเข้าใจทั้งๆที่เค้ามาทำงานกับเราร่วมปีกว่าแล้ว
คราวนี้เค้าคงมองว่าเค้าเป็นภาระของเรา งานก็ช่วยไม่เต็มที่ เค้าเลยอยากออกมาหาอะไรทำเอง เราก็ยินดีและเคารพการตัดสินใจของเค้า คิดว่า เค้าคงไม่ถนัดงานของเรา โอเคไม่เป็นไร เราก็ยินดีออกทุนก้อนนึงให้เค้าไปเอาของมาขาย เป็นสินค้าแฟชั่น เงินจ่ายไปแล้ว ของมาแล้ว แต่เราก็ไม่รู้ว่าเค้าขายแบบไหน บอกจะขายผ่านเฟส ผ่านเพจ เราก็ออกทุนโฆษณาเพจให้ แต่ก็ยังไม่ทำ ไม่ศึกษา เราไม่รู้ว่าเพราะความที่เค้าเป็นสโลไลฟ์ หรือ เพราะเค้าไม่ถนัดการทำธุรกิจเลยค่อยๆทำ ค่อยๆศึกษา เราเคยกระตุ้น เคยพูดดีดี เคยให้คำปรึกษาแล้ว แต่ดูเหมือนเค้าไม่พอใจ เราเลยเงียบและรอดู
เคยมีเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เราลงทุนหาอะไรมาทำด้วยกัน หวังใจให้เค้าบริหาร เราจะเป็นผู้ตาม ทำไปทำมา เราก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปบริหารเอง ทำเอง สุดท้ายเค้าก็เป็นผู้รับคำสั่งเหมือนเดิม ธุรกิจเล็กๆนั้นก็ผ่านไปได้เรื่อยๆ แต่เรายอมรับว่าเราเหนื่อยที่ต้องทำสองงานไปพร้อมกัน สุดท้ายก็ต้องเลิกไป พอมาคราวนี้ เราออกปากก่อนเลยว่าจะไม่เข้าไปยุ่ง ให้เค้าจัดการเอง เค้าฟังนะคะ เหมือนเข้าใจ แต่ตอนนี้หลังจากลงทุนมาแล้วประมาณสองเดือน สินค้าเป็นสินค้าแฟชั่น ยิ่งรอนาน ของก็เอ้าท์ เค้าก็รู้นะคะ แต่ก็ยังไม่ทำอะไรอยู่ดี
ใครพอมีคำแนะนำดีดี หรือคำพูดดีดีมาแนะนำให้เราเอาไปพูดกับเค้ามั้ยคะ มีแค่เรื่องงานนี่แหละค่ะที่เราหงุดหงิดเหมือนจะเป็นบ้า เรื่องอื่นเค้าเป็นแฟนที่น่ารักมากๆค่ะ ส่วนเรื่องงานเรานี้เราไม่อยากพูดอะไรแรงๆ เดี๋ยวเค้าจะชิงดราม่าไปอีก ตอนนี้เหมือนเราสลับบทบาทกันค่ะ เค้าเป็นแม่บ้านดูแลบ้าน แล้วเรากลับเป็นหัวหน้าครอบครัว ออกไปหาเงินนอกบ้าน กลับเย็นมาตบไหล่ภรรยาแล้วขอน้ำกิน
เครียดค่ะ คุยดีด้วยทุกอย่าง ทุกทางแล้วค่ะ กลัวว่าสุดท้ายกลัวเงินที่ลงไปจะหาย เราจะต้องกลับมาบริหารเองอีกค่ะ หรือเราควรปล่อยมึนแล้วรอดูไปเรื่อยๆดีคะ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ