มีนิสัยหรือพฤติกรรมในวัยเด็กหรือสมัยก่อนที่เคยทำเคยเป็น แต่ตอนนี้หายไปจากตัวเองแล้วรู้สึกเสียดายมั้ยคะ

อย่างของเราตั้งแต่เด็กจำความได้จนถึงม.ต้น เป็นคนตื่นง่ายมาก ไม่ว่าจะนอนดึกแค่ไหน พอถึงตอนเช้าแค่มือถือที่ตั้งปลุกเริ่มสั่นก็จะรู้สึกตัวตื่นแล้วไม่ต้องรอให้ดัง แล้วก็สามารถลุกจากเตียงไปอาบน้ำได้ทันที แต่พอขึ้นม.ปลายมาจนปัจจุบัน กด snooze มันอยู่นั่น กลายเป็นคนตื่นยาก หรือบางทีง่วงขั้นสุดลืมตัวกดปิดไปเลยก็มี ตื่นสายไปจ้า นึกแล้วก็อยากให้ตัวเองเป็นคนตื่นเช้าตื่นง่ายๆเหมือนเมื่อก่อนมันสดชื่นดีค่ะ ตื่นเช้าแล้วมีเวลาทำอะไรในแต่ละวันเพิ่มขึ้นเยอะเลยด้วย

อีกอย่างนึงคือ เมื่อก่อนรู้สึกว่าตัวเองเข้ากับคนอื่นได้ง่ายมาก แบบเป็นฝ่ายชวนคนอื่นคุยก่อนได้เรื่อยๆ สนุกๆ ทักทายคนนู้นคนนี้ แต่เดี๋ยวนี้ถ้าไม่สนิทจริงๆ ก็ขี้เกียจจะเริ่มบทสนทนาก่อนอะค่ะ 5555 เอาแค่ตามความจำเป็น เหมือนไม่รู้จะคุยอะไร ไปชวนคุยเยอะๆ ก็คิดมากกลัวเสียมารยาทนู่นนี่ ไม่ค่อยเปิดเผยความคิดความรู้สึกตัวเองมากนัก ยิ่งพอถึงวัยทำงานก็หาคนที่คุยถูกคอด้วยยากขึ้น ระมัดระวังคำพูดมากขึ้น บางคนคิดว่าเราเป็นคนหยิ่ง แต่เปล่านะคะเราแค่ขี้เกียจคุยเท่านั้นเอง ทำให้บางทีก็นึกถึงสมัยเด็กๆ ที่เป็นเพื่อนกับทุกคนได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก