เอายังไงดีกับความรักครั้งนี้...ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า....เราได้ทำงานที่ใหม่ประมาณปลายปี หกเดือนต่อมามีน้องที่ทำงานทักไลน์เรามา ซึ่งก่อนหน้านี้เคยเดินผ่านหน้ากันบ่อยๆแต่ไม่รู้จักไม่เคยพูดคุยกัน รู้แค่ว่าน้องเค้าทำงานอยู่ห้องใกล้ๆกัน ซึ่งตอนแรกเราคิดว่าน้องเค้าทักมาน่าจะมีธุระเรื่องงาน จึงถามว่ามีอะไรหรือปล่าว แล้วน้องเค้าตอบว่าป่าว เห็นหน้าคุ้นๆเลยทัก เราเลยบอกว่าอ่อ ทักได้ๆบ้านใกล้เรือนเคียงกัน หลังจากนั้นน้องเค้าก็ทักมาทุกวัน แต่ไม่บ่อย สวัสดีตอนเช้าบ้าง อย่าลืมกินข้าวเที่ยงบ้าง ซึ่งเราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เพราะเรางานยุ่ง แต่เราก็ยอมรับว่าเราก็รู้สึกดีที่น้องเค้าทักมา คุยกันทางไลน์ประมาณ 1 เดือนแบบเจอหน้ากันบ้างแต่เพียงยิ้มให้กันเฉยๆ ไม่ได้พูดคุยอะไรกัน มีเล่นเกมอาโอวีกันบ้าง จนวันนึ่งท้ากันว่าใครเล่นเกมแพ้ต้องเลี้ยงข้าว ซึ่งวันนั้นเราแพ้จึงนัดเลี้ยงข้าววันหยุด หลังจากวันนั้นเราก็เจอกันบ่อยขึ้น บางครั้งพักเที่ยงที่ทำงานก็ไปกินข้าวข้างนอกกัน บางครั้งก็เลิกงานก็อไปกินข้าวกัน แต่เราก็ยังรู้สึกว่าน้องเค้าคุยกับเราเล่นๆ เนื่องจากเราเป็นเจา้นายน้องเค้า คนรอบข้างในที่ทำงานไม่มีใครทราบเรื่องนี้ แต่เราก็มีพูดคุยปรึกษาเพื่อนสนิทญาติๆ มีแต่คนบอกให้เราคิดดีดี เด็กมันอาจกำลังลองจีบเล่นๆอยุ่ เราจึงพยายามไม่คุยมาก แต่ยังคงคุยบ้างเพราะยังไงเราก็รู้สึกดีตั้งแต่แรกแล้วไม่อย่างนั้น เราคงไม่ตอบไลน์ตั้งแต่แรก เราคุยมาเรื่อยๆ เค้าพาไปเจอเพื่อนเค้าบ้าง แล้วเพื่อนเค้าชอบแหย่เราทำนองว่าไปหลงกลมันได้ไงมันเจ้าชู้บ้าง มันคบใครไม่นานบ้าง ซึ่งทุกครั้งที่เราไปเจอเพื่อนเค้า เราจะกลับมาแบบไม่สบายใจเสมอ แต่เราก็ไม่ได้เล่าให้เค้าฟัง เราจะปรึกษาเพื่อนสนิทเราคนนึงเสมอ ต่อมาประมาณ3 เดือน เรากับเค้าเริ่มสนิทมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แต่เราก็ยังไม่ไว้ใจเค้า จากนั้นมีญาติเราที่เค้าดูดวงอยู่ๆเค้าก้อโทรมาหาเราถามว่า ตอนนี้มี ผช วนๆอยุ่รอบตัวใช่มั้ย เราบอกว่าใช่ แกเลยเตือนเราว่าให้เลิกคุยเลย เค้ากำลังหลอกเราอยุ่ เค้าคุยหลายคน เรารักเค้ามากกว่าที่เค้ารักเรา ถ้าคบไปเรามีแต่เสียกับเสีย เราเลยคิดหนักเพราะญาติเราถึงขั้นโทมาหาเราแบบเราไม่ได้บอกแกมาก่อน จนตอนเย้นเราตัดสินใจว่าจะเลิกคุย ไม่ตอบไลน์ไม่รับโทรศัพท์ ซึ่งเราก็รู้สึกแย่มาก รู้สึกว่าที่ทำมันถูกหรือเปล่า  จนตอนเย้นเราทนไม่ไหวเลยทักไป เค้าก็โทรมาถามว่าเป็นไร เราเลยถามว่า คุยหลายคนใช่มั้ยตอนนี้ เค้าเลยถามว่าทำไมถึงถามแบบนั้น เราไม่ตอบแล้วเราก็คุยกับเครียดๆ จนเราทนไม่ไหวเลยบอกว่า มาเจอกันหน่อย คุยให้มันจบๆ เราจะได้มองหน้ากันได้ถ้าเจอในที่ทำงาน เราจึงนัดเจอกันร้านส้มตำ แล้วเราก็คุยกัน มาจบที่ประโยคสุดท้ายที่เราถามว่าตกลงเรายังจะคุยกันอีกมั้ย หรือเลิกคุยกันไปเลย ถ้ายังคุยกันอีกแล้วเรามารุ้ทีหลังว่าเค้าคุยหลายคน เราจะมองหน้ากันไม่ติดแน่นอน แต่ถ้าเลิกคุยกันเลยเราก็จะถือว่าเป็นเพื่อนร่วมที่ทำงานที่รู้จักเจอหน้ายังทักกันได้ เค้าคิดพักนึงแล้วบอกว่า เลิกคุยกันดีกว่า ในใจเราเจ็บนิดๆแต่ก็ต้องยอมรับ แล้วเราก็จับมือแบบเพื่อนกัน แล้วก้อแยกย้ายกันไป วันนั้นเราเสียใจมากเพราะเรารู้สึกว่าเราเป็นคนทำให้มันเป็นแบบนี้ ทั้งที่ตอนแรกเราก้อคุยกันดี เราจึงไปนอนห้องเพื่อน เล่าให้เพื่อนฟังทั้งน้ำตา ลบเบอ ลบไลน์ ลบรูปที่เคยถ่ายด้วยกันออกหมด จนเที่ยงคืนเค้าไลน์มาว่า ทำอะไร เราไม่ตอบ เค้าเลยส่งมาอีกว่า เราจะไม่คุยกันแล้วจิงๆหรอ เราเห็นข้อความแล้วน้ำตาไหลเพราะใจจิงเราอยากคุยกับเค้าต่อ เรารู้สึกว่าไม่น่าจะกลัวอะไรที่มันยังไม่เกิด แบบหมอดูทักก็จิงแต่ถ้าเรายังไม่เจอกับตัวกับตาเราก็ไม่น่าจะทำแบบนั้น เราเลยถามเพื่อนว่าเราจะเอายังไงดี เพื่อนเรามันบอกว่าถ้าอยากคุยก้อคุยเถอะ อย่ากลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิด เหตุผลที่เลิกกันมันยังไม่เพียงพอให้ตัดใจได้ เราจึงตัดสินใจตอบไลน์ แล้วเราก็คุยกันเหมือนเดิมแบบเราระแวงๆ แต่เราก็รุ้สึกดีที่มีเค้าอยุ่ข้างๆ เราคุยกันมา 5เดือนละ ถ้าถามว่าเป็นแฟนมั้ย ก็คงเรียกว่าแฟน แต่แค่ไม่เปิดเผยให้คนที่ทำงานบอกด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ทุกคนรู้ เพื่อนรู้ พ่อแม่ฝ่ายเค้ารู้ พ่อแม่ฝ่ายเรารู้ แล้วเค้าก็มานอนห้องเราบ้าง เรากับเค้าก็มีทะเลาะกันบ้างส่วนใหญ่จะมีเรื่องเข้าใจผิดกันเค้าจะชอบคิดว่าเราคุยกับคนอื่นๆ ชอบเช็คโทรศัพท์ ชอบเช็คมือถือ เราก็เลยเช็คกลับบ้าง แต่ก็เห็นว่าตั้งแต่คุยกับเราเค้าก็ไม่ได้คุยกับใครเลย มีคุยกับ ผญ ที่เป็นเพื่อนในเฟสบุ้คบ้าง แต่เราไม่ซีเรียสอะไรเพราะเป้นปกติธรรมดาของ ผช จนวันนึงเรามีแพลนจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน แล้วเราก็ชวนเพื่อนเราเค้าก็ชวนเพื่อนเค้าไป แต่เกิดเหตุฉุกเฉินนิดหน่อยเราติดงานเลยไม่ได้ไป เค้าเลยไปกับเพื่อนเค้า ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็ทราบมาว่าที่ไปกันเพื่อนของเค้าจะพา ผญ มาเอนเตอเทน เราก็บอกเค้าว่าเอนเตอเทนเรารับได้ แต่ถ้าไปมีอะไรเรารับไม่ได้ ขยะแขยง เค้าบอกว่าเค้าไม่ทำแน่นอน ตอนเย้นเค้าเดินทางถึงที่พักที่ไปเที่ยว ซึ่งเรามีนัดเลี้ยงสังสรรกับพี่ๆพอดี เค้าก้ทักมาเรื่อยๆถามว่าเลิกงานยัง อยุ่ไหน ทำอะไร แล้วมีการส่งรุปให้ดูกัน จนดึกๆ เรากลับที่พัก เค้าไม่อ่านข้อความเรา เรารู้สึกว่าเค้าเงียบแปลก เลยลองโทรดูปรากฏว่าปิดเครื่อง เราเลยคิดว่าสงสัยเค้าคงกำลังมีอะไรกับสาวอยุ่ เนื่องจากเราเจอในเฟสบุ๊คมี ผญ คนนึง แอดเฟสบุ๊คเค้ามาแล้วเราเช็คดู ผญ คนนั้นมีการเช็คอินที่เดียวกับเค้า เราจุกนิดนึง แต่เราก็ไม่โวยวายอะไร จนรุ่งเช้าโทรศัพท์ติดต่อได้ตอนตีห้า เค้าทักไลมา  เราเลยตอบว่าซื้อกินอร่อยมั้ย แล้วเราก็ไม่ตอบเค้าอีกเลย เราก็ไปเที่ยวกับเพื่อนแบบเครียดๆว่าจะเอาไงดีจะเลิกเลยหรือยังไง จนตอนเย็นเค้าโทมา เราเลยบอกว่าเรารุ้ว่าเค้าทำอะไรเมื่อคืน เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้ทำ แล้วเค้าก็บอกว่าเด่วซื้ออาหารทะเลไปฝากตอนเย้น เค้าจะมานอนกับเราที่ห้อง เราไม่อยากคิดมากคิดว่ามันคงเป็นธรรมดาของ ผญ ไม่อยากงี่เง่า เราก็เลยหายโกรธและจะไม่ซักอะไรเค้าอีก แค่บอกให้เค้ารุ้ก็พอว่าเรารู้ว่าเค้าทำอะไรมา ต่อมาสามทุ่มเค้าไลมาถามเราว่าอยุ่ไหน แล้วเค้าก้อบอกเราว่าค้างอีกคืนนะ แล้วส่งตำแหน่งที่ตั้งต่างจังหวัดมาให้เรา ซึ่งเราไม่เปิดอ่าน ตอนแรกเรากะนอนเล่นห้องเพื่อน รอให้เค้ามาถึงห้องเราก่อนเคยกลับ กลายเป้นเค้ามาบอกว่าไม่กลับ ประกอบกับมีแฟนเก่าเค้าแท้กเค้าในเฟสบุ๊คว่าอยุ่ต่างจังหวัดด้วยกัน (แต่เป็นคนละจังหวัดกับที่เค้าไปเที่ยว) เราน้อยใจ จึงบอกเพื่อนว่ากลับห้องไปนอนละ แล้วเราก็อาบน้ำนอน ปิดเครื่องโทรศัพท์ จนรุ่งเช้าหกโมงเราเปิดเครื่องดูเค้าโทรมาหลายสายทั้งโทรโทรศัพท์ โทรเฟส โทรไลน์ แล้วเค้าก็ทิ้งข้อความบอกเราว่าคุยกันหน่อย เราเปิดอ่านตอนเช้าจึงถามว่ามีอะไร เค้าโทมาทันที แล้วบอกว่าตอนเย้นเดี่ยวเข้าไปหาที่ห้องจะคุยอะไรด้วยหน่อย เราก็บอกว่าได้ แล้วเราก็นอนเล่นโทรศัพท์ต่อ แต่เราก็เตรียมใจไว้แล้วว่าคราวนี้คงจะเลิกจิง ไม่นานเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น แล้วเค้าก็โทมาบอกให้เราเปิดประตูห้อง เราตกใจเพราะเค้าบอกจะมาตอนเย้น เปิดปุ้บเค้าเดินเข้าห้องมาพร้อมกระเป๋า 1 ใบ ถามเราว่าเมื่อคืนไปไหนมา ทำไมปิดเครื่อง เค้าโวยวายว่าเมื่อคืนเค้ามาเคาะประตุห้องตั้งนาน เค้าหาว่าเราพา ผช มานอนที่ห้อง เราเลยเถียงกลับว่า คิดได้เนอะใครกันแน่ตอนแรกบอกจะมา ตอนหลังไม่มา แถมมีรุปแท้กกับแฟนเก่าอีก เค้าก้อธิบายเรื่องรุปให้ฟัง แล้วเค้าก้อบอกว่าเค้ามาถึงตั้งแต่เมื่อคืนห้องล้อค มือถือก้ติดต่อไม่ได้ เค้าเลยโทถามเพื่อนที่เราไปเที่ยวด้วย ซึ่งเพื่อนบอกว่ากลับไปสักพักแล้ว เค้าก็ถามซักไปมา กะจับผิด เราเริ่มรำคานเลยบอกว่าจะอะไรนักหนา คิดถึงแต่ตัวเอง คิดแค่ว่าคนอื่นทำนุ่นี่ไม่ดี ไม่คิดว่าเราจะคิดนุ่นี่เหมือนกันรึไง ถ้ายังเป็นอย่างนี้ก็เลิกกันไปเถอะ เราบอกทั้งน้ำตา แล้วเค้าก็นิ่งแปบนึง แล้วเข้ามากอดเราบอกว่าจะไม่ถามอะไรแล้ว หลังจากนั้นเราก้เคลียปัญหากัน เราก็จะไม่คิดอะไรมาก เค้าก้บอกว่าจะไม่คิดอะไรมากเหมือนกัน ทำทุกวันให้มีความสุขก้อพอ แล้วเราก้อคุยกันเรื่อยๆแบบเหมือนเดิม แต่เราก็รุ้สึกว่าเราอยุ่กันตลอดเวลาเกิน กลัวจะเบื่อกันเร้ว แต่ถามว่าดีมั้ยก็ มันก็ดีนะ ช่วงหลังมาเรากับเค้าอยู่ด้วยกันจนเราเริ่มไว้ใจเค้ามากขึ้น แล้วเค้าก็พาไปเราไปหาครอบครัว ทานข้าวกับครอบครัวเค้าที่บ้าน ซึ่งตอนแรกเรารู้สึกดีนะที่ระหว่างที่เค้าคบกับเราเค้าบอกพ่อแม่เค้าตลอด บางครั้งเราก็ได้คุยกับแม่เค้า แต่เราก็คิดว่าเค้าคบใครเค้าก็คงทำแบบนี้กับทุกคนอยู่แล้ว มันเป็นปกติของนิสัยผู้ชาย เวลาคุยกับใครที่บ้านมักจะรู้เสมอ เราจึงระวังและไม่ไว้ใจมากนัก แต่นับวันเราก็รู้สึกว่าเค้าก็โอเค ครอบครัวเค้าก้อโอเค เราจึงพยายามไม่คิดอะไรมาก ทำทุกวันให้มีความสุขก็พอ แม้คนรอบข้างเราบางคนบอกว่าให้เลิก แต่เราก็ยังไม่เลิกเพราะเรายังไม่เคยจับได้ว่าเค้ามีคนอื่น ด้วยความที่เราอยุ่ด้วยกันทุกวัน ต่อไปเราก็ไม่รู้เป็นยังไง แต่ทุกครั้งที่เราเจอคนรอบข้างที่รู้เรื่องเรากับเค้าก็มักพูดให้เราเลิกกันกับเค้าตลอด มีเพียงเพื่อนสนิทที่เราปรึกษาตลอดที่บอกว่าคุยต่อเถอะถ้าใจเราอยากคุย เราก็รุ้สึกไม่สบายใจทุกครั้งที่คนอื่นเตือน แต่ก็ยังรั้นคุยกับเค้าต่อ แต่เราก็แอบกลัวนิดนึงว่าถ้าวันนึงเราจับได้ขึ้นมาจริงๆเราคงจะเสียใจมากเพราะมีแต่คนเตือนเรา แต่เราไม่ยอมฟัง........เราจะทำยังไงกับความรักครั้งนี้ดี เราจะเลิกคุยตามที่ทุกคนเตือน หรือทำตามใจตัวเองคุยต่อไปเรื่อยๆมีความสุขกับทุกวันดี?????