สำหรับตอนจบนั้น รู้สึกว่าเร็วไปนิดนึงแต่สุดท้ายเมื่อมีจุดเริ่มต้นย่อมมีจุดจบ
มาพูดถึงจุดจบของตัวละครในฉากสุดท้ายของพวกเขากัน...

เริ่มที่คุณหญิงปฐวี แม้จะรู้ถึงจุดจบของตัวละครนี้ดีแต่ก็ยังอดสะเทือนใจไม่ได้ เป็นตัวละครที่สร้างทั้งความเกลียดและความรัก
ให้คนดูได้จริงๆ จุดเริ่มต้นของความรักที่คุณหญิงได้รับนำมาถึงจุดจบที่ไม่ควรเกิดขึ้นเพียงเพราะตัวคุณหญิงที่ไม่สามารถทนอยู่ต่อไปได้

และการกระทำของคุณหญิงครั้งนี้คนที่เสียใจและอยู่เหมือนตายทั้งเป็นไม่ใช่ใครแต่เป็นคนที่รักคุณหญิงมากกว่าอะไรในโลก
อย่าง เกียรติ์ศักดิ์ ผู้ชายที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะพลาดมารักผู้หญิงคนนี้ได้ ทั้งที่ตัวคุณหญิงเองไม่เคยแม้แต่จะพยายามรักตัวเขาด้วยซ้ำ

ทำเอาน้ำตาคลอจริงๆฉากนี้..แต่ถ้ามองในมุมของคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากคนที่ตัวเองรัก
การกระทำของคุณหญิงถือว่าสมเหตุสมผลที่สุดแล้วสำหรับตัวคุณหญิงเองที่รักเพียงณรังค์
เมื่อณรังค์บอกว่าไม่รักคุณหญิงก็คงเหมือนตายทั้งที่ยังหายใจเพราะต้องทนอยู่กับคนที่เกลียดไปตลอดชีวิต


ตัวละครที่มีจุดจบน่าสงสารที่สุดคงจะเป็นเกียรติศักดิ์ รับบทโดยอ้วน รังสิต
ความรักของเกียรติ์ถึงแม้จะเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของครอบครัวที่ขาดความอบอุ่นแต่ตัวละครนี้เรียกได้ว่ามีชีวิตและความรู้สึกที่สุดแล้ว
ถึงแม้จะไม่เคยได้รับความรักแต่ก็รู้จักให้ความรัก กับคนที่ตัวเองเรียกว่าภรรยาและเป็นรักที่ให้จริงๆแม้จะรู้อยู่แล้วว่าทำดีแค่ไหน
ก็ไม่มีวันได้รักดีๆจากคุณหญิงกลับมา..พูดแล้วก็เศร้าตาม

โอเค..มาถึงสองคู่สุดท้ายที่เริ่มต้นได้แย่แต่มีจุดจบที่ดีกัน ครูสวัสดิ์-ละมุลและณรังค์-สิริกัญญา

คู่นี้แม้ว่าจะเริ่มต้นกันด้วยความรักของครูสวัสดิ์ที่มีต่อละมุลเพียงข้างเดียว
แต่ด้วยความที่ไม่ยอมแพ้ต่อความรักและทำสิ่งดีๆเพื่อละมุลตลอด สิ่งที่ดีๆที่ครูสวัสดิ์ทำเพื่อละมุล
คืออยู่เคียงข้าง ให้คำปรึกษาแม้ตัวเองจะเสียใจความดีเหล่านี้จึงทำให้ครูสวัสดิ์เอาชนะใจละมุลได้และลงเอยกันในที่สุด

ในแง่ของความรักที่ละครแอบสอนมา..สำหรับคู่นี้คือการที่คนๆนึงมีความรัก ความห่วงใยให้อีกคนรัก
โดยไม่ได้หวังว่าคนๆนั้นจะรับรักหรือหันมามองเพียงแค่คอยอยู่เคียงข้างไม่ต้องเข้าไปถ้าเขาไม่ต้องการแบบนี้มันมีความสุขได้จริงๆนะ

สุดท้าย..ณรังค์-สิริกัญญา ตัวละครที่จะอยู่ในใจไปอีกนาน
ชอบประโยคนึงของยาย*ถ้าไม่ยอมออกจากความกลัว แล้วชีวิตจะมีความสุขได้อย่างไร*
มันจริงเลยแหละเพราะมีหลายคนที่ตอนนี้ยังใช้ชีวิตอยู่บนความกล้าๆกลัวๆที่จะทำอะไรซักอย่างที่ตัวเองชอบหรือฝัน
หรือแม้กระทั่งเรื่องความรัก รักแต่ไม่กล้าที่จะบอกสุดท้ายก็ต้องมานั่งเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง


หลังจากฝ่าฟันมรสุมต่างๆของชีวิตมาด้วยกัน..ลงเอยซักที

มันเป็นคำพูดที่สื่อถึงความมั่นคงในความรักของตัวละครนี้มากๆ รักที่มีให้สิริกัญญาจะคงมีอยู่จากนี้และตลอดไป *อื้อหือ!*

ความรักของคู่นี้เป็นความรักที่ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการเข้าใจซึ่งกันและกัน ในยามที่อีกฝ่ายท้อและเจอปัญหา
จะคอยอยู่ให้กำลังใจเป็นสายน้ำให้กันเสมอ ไม่ต้องบอกรักก็รู้ว่า..รักกันมากแค่ไหน *บอกหน่อยก็ดีคนดูขาดน้ำตาล*




ทุกตัวละครล้วนเกิดมาในครอบครัวที่ไม่มีพื้นฐานการเลี้ยงดูที่ดีไม่มีพ่อแม่ที่ให้ความรักความเข้าใจ
เพราะเหตุนี้จึงเป็นจุดเริ่มต้นและจุดจบของโศกอนาถตกรรมวังจงสวัสดิ์.