---------------------------------
“Let Me Eat Your Pancreas - ตับอ่อนเธอนั้น ขอฉันเถอะนะ" (8.5/10)
---------------------------------

สวัสดีครับเพื่อนชาว Pantip ทุกท่านวันนี้เพจหนัง "Movies Feedback" ขอเสนอความเห็นหลังชมภาพยนตร์เรื่อง “Let Me Eat Your Pancreas - ตับอ่อนเธอนั้น ขอฉันเถอะนะ” และนี่คือทางไปติดตามเพจผมครับ -->  https://www.facebook.com/FeedbackMovies

จะว่าไปปีนี้ภาพยนตร์จากญี่ปุ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพยนตร์ที่มีเรื่องราวดัดแปลงมาจากหนังสือนิยายชื่อดังซึ่งเรียกได้ว่า “ผลัดกันทำลายสถิติ” กันเป็นว่าเล่น โดยเฉพาะ “Kimi no Suizou wo Tabetai“ หรือในชื่อภาษาไทยว่า “ตับอ่อนเธอนั้น ขอฉันเถอะนะ“ (Let me eat your Pancreas) ภาพยนตร์ที่ผมกำลังจะพูดถึงในรีวิวนี้สร้างผลงานได้อย่างยอดเยี่ยม โดยสามารถไต่ระดับขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุดของชาร์ตบ๊อกออฟฟิศในญี่ปุ่น ด้วยการเอาชนะ 2 หนังดังเมื่อช่วงหลายเดือนก่อนหน้านี้อย่าง “Tomorrow I will Date with Yesterday’s You และ “The 100th love with you” ที่ก็ล้วนแล้วเป็นหนังชวนต่อมน้ำตาแตกแทบทั้งสิ้น

สำหรับ “ตับอ่อนเธอนั้น ขอฉันเถอะนะ” หลายคนที่ยังไม่ทราบข้อมูลหรือดูตัวอย่างมาก่อน พอได้ยินชื่อนี้ อาจไม่คิดไปว่ามันเป็นหนังแนวโรแมนติกที่มีเรื่องราวสุดเศร้าเคล้าน้ำตาก็ได้ แต่หากใครที่ได้ชมแล้วคงจะเข้าใจว่าชื่อนี้นั้นก็ถือว่าเหมาะสมอยู่เหมือนกัน เพราะในแง่ของความหมายที่ถูกพูดถึงเรื่องราวนั้น ผมมองว่ามันมีความลึกซึ้งอยู่พอสมควรเลย โดยหนังได้เล่าเรื่องราวของคู่หนุ่มสาววัยมัธยม นั่นคือ “ยามากูจิ ซากุระ” สาวสวยขวัญใจหนุ่มๆทั้งโรงเรียน กับ เด็กหนุ่มหนอนหนังสือ ผู้ไม่สนใจโลกและแทบหมกตัวอยู่คนเดียวไม่สุงสิงกับเพื่อนคนไหนเลย วันหนึ่งเด็กหนุ่มคนนี้ได้บังเอิญเจอสมุดบันทึกที่เขียนว่า “ฉันกำลังจะตายในไม่กี่ปีต่อจากนี้” เขาสืบจนรู้ว่าซากุระป่วยด้วยโรคตับอ่อน หลังจากนั้นเขาก็ใช้เวลาทั้งหมดอยู่กับเธอ และซากุระเองก็มีทีท่าว่าอยากให้รักครั้งนี้เป็นรักครั้งสุดท้ายในชีวิตเธอที่จะอยู่กับเธอและทำให้เธอยิ้มอย่างมีความสุขตราบลมหายใจสุดท้าย

แน่นอนว่าหากใครได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้มาแล้วคงสะเทือนใจไม่น้อยกับเหตุการณ์ในช่วงท้ายเรื่องที่นับว่าเป็นจุดหักมุมที่ทำเอาผมเหวอไปเลย จุดเริ่มต้นก่อนเข้าไปดูก็ไม่คิดหรอกครับว่าตนเองจะมีน้ำตาให้หนังเรื่องนี้ เพราะตั้งใจจะกลั้นและอดทนให้ถึงที่สุด อีกทั้งยังตั้งใจว่าหนังคงเป็นแนวการลาจากจากคนรักเหมือนหนังญี่ปุ่นทั่วไป มีประเด็นความผูกพันให้เราได้อินและใช้หมัดเด็ดตัดบทเข้าสู่ช่วงการสูญเสียเอาดื้อๆ ซึ่งพอเอาเข้าจริงๆ หนังก็ไม่ได้หลุดประเด็นไปจากแนวที่กล่าวมานี้ซักเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้แตกต่างไปก็คือ การแสดงอารมณ์ของตัวละครที่ไม่ต้องทำทีว่ารักกันปานโลกสลาย ไม่ต้องร้องไห้ฟูมฟายนับรอวันตายกับโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษา แต่หนังพาไปสัมผัสกับชีวิตของตัวละครที่มีความรักแบบคนทั่วไป ไม่เอาเรื่องเวลาที่มีจำกัดมาโยงมากเรื่องมากประเด็นจนกลายเป็นหนังสูตรสำเร็จ

ความน่ารักของทั้งสองตัวละคร เผลอทำให้เราลืมเรื่องราวในตอนจบที่หนังตั้งใจเผยออกมาตั้งแต่ต้นเรื่องได้อย่างปลิดทิ้ง การพัฒนาความสัมพันธ์ของตัวละครก็เป็นไปอย่างเรียบง่ายและไร้เดียงสาตามแบบที่เด็กวัยมัธยมควรจะเป็น ที่สำคัญคือหนังไม่ลืมความเป็นจริงของพื้นฐานความเป็นมนุษย์ที่แน่นอนว่าชีวิตจริงของพวกเค้าไม่ได้มีกันอยู่แค่สองคนบนโลกทั้งใบแน่ กล่าวคือหนังยังสอดแทรกความรักแบบเพื่อนเข้าไปได้อย่างกินใจเป็นที่สุด ใครที่อั้นน้ำตาไว้อาจเก็บเอาไว้ไม่อยู่กับฉากความสัมพันธ์ของเพื่อนในเรื่องแน่นอน ในส่วนของเทคนิคที่โดดเด่นจนมีผลทำให้หนังดูสมูทเล่าเรื่องไหลลื่นคงต้องยกความดีความชอบให้กับงานตัดต่อภาพยนตร์ที่สามารถตัดสลับฉากปัจจุบันกับเรื่องราวในอดีตได้อย่างน่าสนใจและไม่ขัดกับอารมณ์เราเลยซักนิดเดียว

ท้ายสุด แม้ผมจะชอบความน่ารักของนางเอกสาวคนนี้มากแค่ไหน แต่พอมาเจอกับเสน่ห์ของพระเอกในเรื่องแล้ว บอกเลยว่าสาวๆคงหลงไหลไปกับความซื่อของเขาในเรื่องแน่นอน ส่วนใครที่งงว่าทำไมต้องใช่ชื่อเรื่องชื่อนี้ ผมขออนุญาตสปอยนิดนึงแล้วกันครับว่า มีบทสนทนากันระหว่างสองพระนางในหนังเกี่ยวกับเรื่องโรคตับอ่อนของนางเอกว่า....

"คนโบราณเชื่อว่า หากเรากินส่วนไหนของร่างกายคนที่ตายไปแล้ว
คนๆ นั้นจะยังคงอยู่ในร่างกายของเรา ไม่จากไปไหน"

หรือนั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่พระเอกอยากกินตับอ่อนของนางเองตามชื่อเรื่องก็ได้

เพื่อนๆสามารถเข้าไปกดไลก์และติดตามการรีวิวหนังกันได้ที่  https://www.facebook.com/FeedbackMovies