คือพึ่งเลิกกับแฟน ได้ 1 อาทิตย์ มันเหมือนผมเป็นโรคซึมเศร้า กินไม่ได้นอนไม่หลับ หิวนะครับ แต่ก็กินได้นิดเดียว นอนก็ไม่หลับมีเรื่องราวในหัวเต็มไปหมด
ปัญหาหลายๆเรื่องเข้ามา ผู้หญิงที่จะอยู่ในวันที่เราล้ม สุดท้ายพอเราเจอปัญหาก็กลับมาทิ้งเราไว้คนเดียว พอดีผมออกจากงาน เมือเดือนที่แล้ว
เพราะผมพึ่งเรียนจบ แล้วเข้าไปทำงานที่กทม แล้วเงินเดือนมันไม่พอค่าใช่จ่าย เลยตัดสินใจออก
พอออกจากงาน ผมก็มาอยู่ห้อง ก็นั่งอยู่ห้องหางาน ในเว็บตาปกติ แล้วเรื่องก็เกิดขึ้นในเช้าวันนั้น ผมกำลังจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดมาตั้งหลัก
ปกติเราทั้งคู่จะไม่มีความลับต่อกันเล่นโทรสับของกันและกันได้ ผมเชื่อใจผมเลยไม่ค่อยดูของเขาเท่าไร แต่วันนี้เขากลับเปลียนรหัสของline ผมเลยถามว่าเข้าได้หรือป่าวเขาก็ไม่ยอมแล้วก็บอกไม่มีอะไร ยังไงก็ไม่ยอม เลยทะเลาะกัน เธอเลยบอกเลิกผม และบอกว่ามีคนคุยใหม่แล้ว เลิกกันเถอะ อยู่กับผมแล้วมันไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย เขาบอกเหตุผลหลายๆอย่างมาบอกเลิก ผมเจ็บมากครับเพราะความเชื่อใจ เหมือนโดนหักหลัง ทั้งๆที่อยู่กับเรานอนกับเราทุกคืน
เวลา2ปี มันพังเพราะคนใหม่ที่เข้ามา มีเงินเดือนที่มากกว่า มีอนาคตกว่าผม ผมไม่ได้เถียงเขาสักคำ ลองมองดูตัวเอง จะเอาอะไรไปสู้เขา เราพึ่งเรียนจบกำลังสร้างอนาคต บ้านผมไม่ได้รวย
ผมก็ง้อเขานะครับ เพราะผมรักเขามาก เวลา2ปีสำหรับผม มันมีค่ามากเลยนะครับ แต่เขาบอกไม่กลับมาปล่อยเขาไปให้ไปมีชีวิตที่เขาต้องการเถอะ เบื่อที่ต้องมานั่งรถเมย์ เบื่อที่ต้องกินอาหารถูกๆ เบื่อที่ต้องมาใช่ชีวิตแบบนี้ เขาขอมีชีวิตที่ดีกว่านี้เถอะ มีคนมารับไปกินอะไรอร่อยๆมีคนเลียง ผมฟังเหตุผลแล้ว ผมยิ้มยินดีกับเขาที่ได้เจอคนที่ดีกว่าเรา ตอนนี้อยู่บ้าน เหงา เบื่อๆไม่อยากทำอะไรเลย ผมไม่โกดเขาเลยที่เขาทำแบบนี้ ผมคิดว่าเราทุกคนก็อยากมีอะไรที่ดีให้ชีวิตตัวเอง ยินดีกับเขาผมทำถูกแล้วใช่มั่ยครับ จะมารั่งเขาไว้ในสิ่งที่เรายังไม่มีให้เขาได้
ผ่านช่วงเวลาอกหักกันอย่างไรครับ
ปัญหาหลายๆเรื่องเข้ามา ผู้หญิงที่จะอยู่ในวันที่เราล้ม สุดท้ายพอเราเจอปัญหาก็กลับมาทิ้งเราไว้คนเดียว พอดีผมออกจากงาน เมือเดือนที่แล้ว
เพราะผมพึ่งเรียนจบ แล้วเข้าไปทำงานที่กทม แล้วเงินเดือนมันไม่พอค่าใช่จ่าย เลยตัดสินใจออก
พอออกจากงาน ผมก็มาอยู่ห้อง ก็นั่งอยู่ห้องหางาน ในเว็บตาปกติ แล้วเรื่องก็เกิดขึ้นในเช้าวันนั้น ผมกำลังจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดมาตั้งหลัก
ปกติเราทั้งคู่จะไม่มีความลับต่อกันเล่นโทรสับของกันและกันได้ ผมเชื่อใจผมเลยไม่ค่อยดูของเขาเท่าไร แต่วันนี้เขากลับเปลียนรหัสของline ผมเลยถามว่าเข้าได้หรือป่าวเขาก็ไม่ยอมแล้วก็บอกไม่มีอะไร ยังไงก็ไม่ยอม เลยทะเลาะกัน เธอเลยบอกเลิกผม และบอกว่ามีคนคุยใหม่แล้ว เลิกกันเถอะ อยู่กับผมแล้วมันไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย เขาบอกเหตุผลหลายๆอย่างมาบอกเลิก ผมเจ็บมากครับเพราะความเชื่อใจ เหมือนโดนหักหลัง ทั้งๆที่อยู่กับเรานอนกับเราทุกคืน
เวลา2ปี มันพังเพราะคนใหม่ที่เข้ามา มีเงินเดือนที่มากกว่า มีอนาคตกว่าผม ผมไม่ได้เถียงเขาสักคำ ลองมองดูตัวเอง จะเอาอะไรไปสู้เขา เราพึ่งเรียนจบกำลังสร้างอนาคต บ้านผมไม่ได้รวย
ผมก็ง้อเขานะครับ เพราะผมรักเขามาก เวลา2ปีสำหรับผม มันมีค่ามากเลยนะครับ แต่เขาบอกไม่กลับมาปล่อยเขาไปให้ไปมีชีวิตที่เขาต้องการเถอะ เบื่อที่ต้องมานั่งรถเมย์ เบื่อที่ต้องกินอาหารถูกๆ เบื่อที่ต้องมาใช่ชีวิตแบบนี้ เขาขอมีชีวิตที่ดีกว่านี้เถอะ มีคนมารับไปกินอะไรอร่อยๆมีคนเลียง ผมฟังเหตุผลแล้ว ผมยิ้มยินดีกับเขาที่ได้เจอคนที่ดีกว่าเรา ตอนนี้อยู่บ้าน เหงา เบื่อๆไม่อยากทำอะไรเลย ผมไม่โกดเขาเลยที่เขาทำแบบนี้ ผมคิดว่าเราทุกคนก็อยากมีอะไรที่ดีให้ชีวิตตัวเอง ยินดีกับเขาผมทำถูกแล้วใช่มั่ยครับ จะมารั่งเขาไว้ในสิ่งที่เรายังไม่มีให้เขาได้