... จบแล้วละครสายธารหัวใจ จบอย่างสวยงามเพราะไม่ได้คาดหวัง ถามใจเรา ต้องบอกว่าพอใจตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นละครดราม่าที่น่าติดตาม เหตุผลหลักคงอยู่ที่นักแสดงทุกคน ที่ตีความหมายตัวละครที่ได้รับแบบเอาอยู่ เจ๋งสุดๆๆ
... แต่ที่แปลกใจสำหรับมากในตอนจบ คือ มิติตัวละคร "สิริกันยา"
... สิริกันยา ที่ผกก. คุณชนะ คราประยูร และคอสตูมเรื่องนี้สื่อให้เข้าใจที่มาของสายธาร
... สิริกันยา เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง มีชีวิตดิ้นรนต่อสู้ มีปมกับความรักและการเริ่มต้นที่จะรัก กล้าหาญที่หยุดหัวใจตัวเองด้วยเหตุผลที่น่ายอมรับ
... เพราะเธอมีย่าเป็นคนเดียวในชีวิตเธอที่มีอยู่ ขอเพียงย่าไม่เดือดร้อน ...มีณรังค์ เป็นชายคนแรกและรักแรกของชีวิต ขอเพียงแค่เขา Ok. กับทุกอย่าง เธอก็วางใจ
... สิริกันยา ในหลายๆ ฉากตอนจบ สวยธรรมชาติมากๆๆๆ ยอมรับเลย เป็นเพราะสิริกันยา หรือ มิ้นต์ ชาลิดา ก็ไม่รู้สินะ
... ฉากสั้นๆ ย่าบอกหลานสาวคุณหญิงปฐวีฆ่าตัวตาย
... ฉากคุณณรังค์บอกคิดถึง ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างยามทุกข์ใจ แล้วเธอเดินจากมา
... ขนาดฉากฟินจิกหมอนตำนานบนเตียงในรพ. มันยังไม่เท่า กับความสวยงามของสิริกันยาที่เดินมาแอบฟัง...ตกใจเมื่อรู้ว่าณรังค์รักเธอ หรือ แม้แต่ร้องไห้เมื่อคุณหญิงอาฆาตเธอกับย่า
... ฉากวิ่งออกจากบ้านและโผเข้าหาณรังค์ ยังไม่เท่าขอบคุณที่ชายที่รักยังรอเธอ
... และท้ายสุดลองรีรัน กลับไปดูฉากที่สิริกันยา ถอนตัวจากออ้อมกอดของณรังค์ ใบหน้าต้องแสงอาทิตย์อ่อนๆ มองจ้องชายคนรัก เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกกับผู้ชายตรงหน้าเธอ สิริกันยา สวยมากจริงๆ สวยออกมาจากดวงตา
... มันน่าสนใจดีนะ สำหรับมิติใหม่ละครไทย หลายครั้งเรามักพากันคาดหวัง หรือ รีบตัดสินว่าละครน่าดู สื่อได้ดีต้องมาจาก บทละครดีงาม
... แต่ครั้งนี้สิ่งที่พบ คือ การกำกับมุมกล้อง ภาพโฟกัสสีหน้าตัวละครแค่สั้นๆ กับการเนียนตาขนานใจกับคอสตูมบางๆ มันสามารถถ่ายทอดถึงคนดู
... ถ้าผกก. คุณชนะ ต้องการสื่อตามนวนิยาย ต้นฉบับช่วงท้าย ว่าทำไม สิริกันยา ถึงเป็นสายธาร
ของหัวใจ ผู้ชายที่ชื่อ ณรังค์ คนที่ต้องการและโหยหา คำว่า "อิสรภาพ" มาทั้งชีวิต
... สิริกันยา เป็นตัวแทนนางเอกละครไทยยุคใหม่ ที่บท Timeline น้อย แต่มี Real Time มากๆๆๆๆ ของความสวยธรรมชาติที่ค่อยๆๆ ชัดเจนขึ้นส่องสว่างให้กับพระเอก ที่อยากรัก อยากจูบ สัมผัสกอดเป็นที่สุด
... และที่สำคัญสื่อสายธาร ความงามธรรมชาติที่ไม่ต้องแต่งแต้มด้วยคอสตูมหนาๆ เน้นๆ นั้นถ่ายทอดมาถึงคนดูอย่างเรา ให้ลุ้นไปกับสิริกันยา ...
... นี่สินะ ที่เรียกว่า เสน่ห์ตัวละคร ที่ไม่ต้องบทพูดมาก แต่ใช้องค์ประกอบหลายอย่างในทีมงานมาช่วยเกื้อหนุน นอกเหนือไปจากฝีมือนักแสดง ที่ต้องแสดงให้ตัวเองไม่จม
... ผกก. และคอสตูม ชื่นชมจากใจจริงกับศิลปะในการสื่อสารคนดู ขอเป็นกำลังใจให้ผลงานดีๆ แบบนี้ ต่อไปๆๆๆ ... รู้สึกรักละครไทย
ปล. นี่ไม่นับว่ามิ้นต์ เจมส์ มาร์ ...สวยหล่อกำลังพอดีคำ 555
แปลกมาก...สิริกันยา คือ นิยามนางเอกละครไทย ที่แต่งแต้มธรรมชาติกับหลายฉาก ตอนจบ @ สายธารหัวใจ
... แต่ที่แปลกใจสำหรับมากในตอนจบ คือ มิติตัวละคร "สิริกันยา"
... สิริกันยา ที่ผกก. คุณชนะ คราประยูร และคอสตูมเรื่องนี้สื่อให้เข้าใจที่มาของสายธาร
... สิริกันยา เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง มีชีวิตดิ้นรนต่อสู้ มีปมกับความรักและการเริ่มต้นที่จะรัก กล้าหาญที่หยุดหัวใจตัวเองด้วยเหตุผลที่น่ายอมรับ
... เพราะเธอมีย่าเป็นคนเดียวในชีวิตเธอที่มีอยู่ ขอเพียงย่าไม่เดือดร้อน ...มีณรังค์ เป็นชายคนแรกและรักแรกของชีวิต ขอเพียงแค่เขา Ok. กับทุกอย่าง เธอก็วางใจ
... สิริกันยา ในหลายๆ ฉากตอนจบ สวยธรรมชาติมากๆๆๆ ยอมรับเลย เป็นเพราะสิริกันยา หรือ มิ้นต์ ชาลิดา ก็ไม่รู้สินะ
... ฉากสั้นๆ ย่าบอกหลานสาวคุณหญิงปฐวีฆ่าตัวตาย
... ฉากคุณณรังค์บอกคิดถึง ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างยามทุกข์ใจ แล้วเธอเดินจากมา
... ขนาดฉากฟินจิกหมอนตำนานบนเตียงในรพ. มันยังไม่เท่า กับความสวยงามของสิริกันยาที่เดินมาแอบฟัง...ตกใจเมื่อรู้ว่าณรังค์รักเธอ หรือ แม้แต่ร้องไห้เมื่อคุณหญิงอาฆาตเธอกับย่า
... ฉากวิ่งออกจากบ้านและโผเข้าหาณรังค์ ยังไม่เท่าขอบคุณที่ชายที่รักยังรอเธอ
... และท้ายสุดลองรีรัน กลับไปดูฉากที่สิริกันยา ถอนตัวจากออ้อมกอดของณรังค์ ใบหน้าต้องแสงอาทิตย์อ่อนๆ มองจ้องชายคนรัก เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกกับผู้ชายตรงหน้าเธอ สิริกันยา สวยมากจริงๆ สวยออกมาจากดวงตา
... มันน่าสนใจดีนะ สำหรับมิติใหม่ละครไทย หลายครั้งเรามักพากันคาดหวัง หรือ รีบตัดสินว่าละครน่าดู สื่อได้ดีต้องมาจาก บทละครดีงาม
... แต่ครั้งนี้สิ่งที่พบ คือ การกำกับมุมกล้อง ภาพโฟกัสสีหน้าตัวละครแค่สั้นๆ กับการเนียนตาขนานใจกับคอสตูมบางๆ มันสามารถถ่ายทอดถึงคนดู
... ถ้าผกก. คุณชนะ ต้องการสื่อตามนวนิยาย ต้นฉบับช่วงท้าย ว่าทำไม สิริกันยา ถึงเป็นสายธาร
ของหัวใจ ผู้ชายที่ชื่อ ณรังค์ คนที่ต้องการและโหยหา คำว่า "อิสรภาพ" มาทั้งชีวิต
... สิริกันยา เป็นตัวแทนนางเอกละครไทยยุคใหม่ ที่บท Timeline น้อย แต่มี Real Time มากๆๆๆๆ ของความสวยธรรมชาติที่ค่อยๆๆ ชัดเจนขึ้นส่องสว่างให้กับพระเอก ที่อยากรัก อยากจูบ สัมผัสกอดเป็นที่สุด
... และที่สำคัญสื่อสายธาร ความงามธรรมชาติที่ไม่ต้องแต่งแต้มด้วยคอสตูมหนาๆ เน้นๆ นั้นถ่ายทอดมาถึงคนดูอย่างเรา ให้ลุ้นไปกับสิริกันยา ...
... นี่สินะ ที่เรียกว่า เสน่ห์ตัวละคร ที่ไม่ต้องบทพูดมาก แต่ใช้องค์ประกอบหลายอย่างในทีมงานมาช่วยเกื้อหนุน นอกเหนือไปจากฝีมือนักแสดง ที่ต้องแสดงให้ตัวเองไม่จม
... ผกก. และคอสตูม ชื่นชมจากใจจริงกับศิลปะในการสื่อสารคนดู ขอเป็นกำลังใจให้ผลงานดีๆ แบบนี้ ต่อไปๆๆๆ ... รู้สึกรักละครไทย
ปล. นี่ไม่นับว่ามิ้นต์ เจมส์ มาร์ ...สวยหล่อกำลังพอดีคำ 555