มีอาการแบบนี้จะเป็นบ้ามั้ยคะ

(ยาวหน่อยนะคะ) ตอนนี้อายุ16ค่ะ ช่วง2-3เดือนมานี้รู้สึกหดหู่ ไม่มีความสุข หาความสุขไม่เจอ อะไรที่ชอบทำตอนนี้กลับเฉยๆ ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้นเลยค่ะ อยากอยู่เงียบๆคนเดียว รู้สึกระแวงคนรอบตัวว่าเค้าจะไม่ชอบเรารึเปล่า คิดเยอะคิดมากต่างๆนาๆ บางเรื่องแทบจะไม่มีมูลเลย อะไรนิดๆหน่อยๆก็เก็บมาคิดจนเครียดร้องไห้โวยวายคนเดียว ขังตัวเองไว้ในห้องให้นานที่สุดเพราะไม่อยากเจอใคร ขอนอนนิ่งๆพอ ตอนแรกก็นึกว่าน่าเป็นคนโลกส่วนตัวสูงขี้เกียจธรรมดาๆ


แต่เหตุการณ์ที่ทำให้เครียดมากๆคือช่วงประมาณ1เดือนก่อน ตอนเย็นวันนั้นเราเล่นมือถือในห้อง(อยู่หอค่ะเพราะมาเรียนม.ปลายต่างจังหวัด) แล้วจู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีเสียงเรียกชื่อเราแว่วๆในหูทั้งๆที่ไม่มีใครอยู่ด้วยเลย พอนั่งนิ่งๆฟังดีๆมันเป็นเสียงตัวเราเองค่ะ มันดังอยู่ในหัว เหนื่อยหรอ เครียดใช่มั้ย งั้นไม่ต้องอยู่สิ จะได้ไม่ต้องเครียด แบบนี้วนไปวนมาเหมือนความคิดตัวเองกำลังคุยกับตัวเองค่ะ(งงมั้ย) มันดังก้องจนปวดหัวแล้วก็วูบไปเลยค่ะ รู้สึกตัวอีกทีก็เห็นเจ้าของหอกับเมทข้างห้อง3-4คนยืนข้างๆเตียงแล้วบอกว่าได้ยินเรากรี๊ดโวยวายเหมือนทะเลาะกับใครอยู่ด้วยคำที่รุนแรงเลยเข้ามาดูแล้วเห็นเราจะโดดระเบียง(ห้องเราอยู่ชั้น5ค่ะ) ก็เลยบอกไปว่าไม่เป็นอะไรแล้วก็แยกย้ายกันไป พออยู่คนเดียวก็มานั่งคิดว่าเมื่อกี้คืออะไร กังวล กลัว หวาดระแวงไปหมด ลองนอนแต่ซักพักก็สะดุ้งตื่น เครียดมาก กลัวจะได้ยินอะไรอีก เพื่อนเรียกเบาๆก็สะดุ้ง เหมือนหลอนไปหมด ไม่กล้าปรึกษาใครกลัวเค้าจะหาว่าบ้า เรียกร้องความสนใจ เก็บไว้คนเดียวเรื่อยๆจนถึงทุกวันนี้ค่ะ ตอนนี้กลายเป็นคนเงียบแบบไม่พูดเลย แทบจะนับคำได้ ไม่ยุ่งกับใคร เก็บตัวเงียบ เครียดก็เก็บไว้ เศร้าก็ข่มไว้ จากเคยไม่สนไม่อะไรกับคำพูดคนรอบข้าง ตอนนี้ใครพูดอะไรนิดหน่อยก็เครียดเก็บมาร้องไห้ เวลาเค้าพูดแซวถึงรูปร่างหน้าตาก็รู้สึกว่าเราไร้ค่ามากๆ มีแต่คำดูถูกในหัวคิดซ้ำๆ บางทีก็รู้สึกอยากตายไปซะให้จบๆ เกลียดตัวเองมากรู้สึกเราไม่ดีพอกับอะไรเลย จับประเด็นไม่ได้ว่าตอนนี้เป็นอะไร ทรมานมากค่ะ มีใครพอจะให้คำแนะนำบ้างมั้ยคะว่าเราเป็นโรคจิตรึเปล่า จะเป็นบ้าเหมือนในละครมั้ย😥 ควรพบแพทย์ดีมั้ยคะ