ตามหัวข้อแหละคับ เขาบอกเลิกไป ผ่านไป 4 วันเขามีคนใหม่ ผ่านไป 1 อาทิตย์ มาขอผมคืนดี
ไอ้ผมก็คิดว่าเคลียกับคนเก่าแล้ว ก็เซย์เยสโอเคเริ่มใหม่ แต่ผิดคาด เรื่องมาแดงตอนที่กลับมาคบกันได้ซักพัก
คนที่เขาคุยด้วยทักมาหาผม ผมก็พอจับประเด็นได้ว่าเขายังคุยกันอยู่ ผมก็บอกเลิกเขาไป แต่แปลกที่ผมไม่เจ็บ
ไม่รู้สึกโกรธ ผมกลับยอมรับได้ทุกอย่าง ผมไม่มีคำถามเลยว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ผมพร้อมจะเดินออกไป
ผลสรุปคือเขาไม่ยอมเลิก ไม่รู้เพราะรักหรือเสียดาย ผมก็บอกถ้าจะไม่เลิกกันไปคุยให้จบ อย่าให้มายุ่งเกี่ยวกันอีก
เขาก็ไปคุยว่าจะจบเรื่องนี้เพื่อจะคบกับผมต่อ ผมก็โอเคไม่มีใครผมก็คบต่อได้
แต่ประเด็นสำคัญครับมันอยู่ที่ กลับมาคบกันมีอะไรกันปกติ แต่ผมกลับรู้สึกแปลกไป ผมไม่เต็มร้อยกับเค้าเหมือนเดิม
ผมรักเค้าอยู่นะ แต่ผมรู้สึกว่าผมคนเดิมที่เคยแคร์เขาได้ตายไปแล้ว ผมกลายเป็นคนไม่ยินดียินร้ายกับเรื่องพวกนี้
ผมไม่เข้าใจว่าที่ตัวผมเป็นคืออะไร ในเมื่อผมให้อภัยเขาได้และยังรักเค้า ทำไมผมต้องรู้สึกแบบนี้
รู้สึกไม่อยากคาดหวัง ไม่อยากไปตามเชค ทำไมกันครับ
เมื่อผมโดนนอกใจ ผมให้อภัยเขาได้ แต่ใจผมไม่เหมือนเดิม มันคือเรื่องปกติใช่มั้ยครับ
ไอ้ผมก็คิดว่าเคลียกับคนเก่าแล้ว ก็เซย์เยสโอเคเริ่มใหม่ แต่ผิดคาด เรื่องมาแดงตอนที่กลับมาคบกันได้ซักพัก
คนที่เขาคุยด้วยทักมาหาผม ผมก็พอจับประเด็นได้ว่าเขายังคุยกันอยู่ ผมก็บอกเลิกเขาไป แต่แปลกที่ผมไม่เจ็บ
ไม่รู้สึกโกรธ ผมกลับยอมรับได้ทุกอย่าง ผมไม่มีคำถามเลยว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ผมพร้อมจะเดินออกไป
ผลสรุปคือเขาไม่ยอมเลิก ไม่รู้เพราะรักหรือเสียดาย ผมก็บอกถ้าจะไม่เลิกกันไปคุยให้จบ อย่าให้มายุ่งเกี่ยวกันอีก
เขาก็ไปคุยว่าจะจบเรื่องนี้เพื่อจะคบกับผมต่อ ผมก็โอเคไม่มีใครผมก็คบต่อได้
แต่ประเด็นสำคัญครับมันอยู่ที่ กลับมาคบกันมีอะไรกันปกติ แต่ผมกลับรู้สึกแปลกไป ผมไม่เต็มร้อยกับเค้าเหมือนเดิม
ผมรักเค้าอยู่นะ แต่ผมรู้สึกว่าผมคนเดิมที่เคยแคร์เขาได้ตายไปแล้ว ผมกลายเป็นคนไม่ยินดียินร้ายกับเรื่องพวกนี้
ผมไม่เข้าใจว่าที่ตัวผมเป็นคืออะไร ในเมื่อผมให้อภัยเขาได้และยังรักเค้า ทำไมผมต้องรู้สึกแบบนี้
รู้สึกไม่อยากคาดหวัง ไม่อยากไปตามเชค ทำไมกันครับ