ขอเริ่มเลยเเล้วกันนะครับ ขอโทษทุกท่านที่มันอาจจะไม่ได้เป็นประโยชน์อะไรมากครับ
คือผมเป็นเกย์ธรรมดาคนนึง ที่อยากมีความรัก มีเพื่อนน้อย ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ชีวิตก็จะวนลูปอยู่กับ ฟิสเนต สระว่ายน้ำ สวนสาธารณะ สนามเเบด
ปีหน้าจะอายุ ครบ30 ปี เคยมีเเฟนมาแค่ 1 คน เมื่อ5 ปีที่เเล้ว แล้วก็ไม่เคยมีเเฟนอีกเลย ไม่มีประสบการณ์ความรัก แล้วก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะมีความรัก เพราะความเห็นส่วนตัวคิดว่าเลี้ยงตัวเ อง ความรักในเพศนี้ ค่อนข้างที่จะหายาก เลยใช้ชีวิตโสดแบบมีความสุข ไม่เคยมีให้ใจกับใครอีกเลย ไม่เคยเชื่อในความรัก ไม่อินอะไรทั้งสิ้น
จนกระทั่งย้อนกลับไปเมื่อ 3 เดือนก่อน คนคนนี้ เข้ามา เค้าเข้ามาทางเเอฟ เเอฟนึงที่เล่นกันเฉพาะเกย์
เราเป็นฝ่ายทักเค้าไป ก็ขอไลน์กัน หลังจากนนั้น เราก็เลิกเล่นเเอฟนั่น ได้คุยกันมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น
เรารู้สึกดี รุ้สึกว่าเค้าน่าจะใช่ ให้ใจไปเต็มๆๆ คุยกันสักพัก มีความสุขมากๆๆ เค้าเข้ามาเติมเต็มเราได้ดีมากๆๆ ไลฟ์สไตล์ใกล้เคียงกัน
จนวันนึงเค้าถามว่า ถ้าจะมาอยู่ด้วยในวันทำงาน ขอมาอยู่สัก 1 เดือน รอคอนโดเสร็จ จะได้ไหม ...... เราก็ไม่ได้ติดอะไร เค้าก้มาอยู่กับเรา ไปในทุกๆที่ ที่เราไป ยิม สระว่ายน้ำ สนามเเบด
โลกที่มันเดียวดาย มันกลับมา มีความสุข อีกครั้ง ทุกเช้า ก่อนเค้าไปทำงาน เราตื่นขึ้นมาเพื่อทำกับข้าว เวฟอาหารให้ไปกิน ที่ทำงาน เพราะเราอยากให้ความรักครั้งนี้ มันดี พยายามทำทุกอย่างที่ตัวเองทำได้ โดยมองข้ามเรื่องความเจ้าชู้ เรื่องกิ๊ก อื่นๆๆ เพราะเราเชื่อมั่นว่า ถึงแม้ความรักครั้งนี้ จะพังลง เเต่เราก็ทำเต็มที่เเล้ว
จนวันนึงเค้าขอกลับไปอยู่บ้านโดยที่ยังไม่ได้คอนโด คืนนั้นเรากลับมานอนคุยกัน ทุกอย่างตรึงเครียด ว่ามันเกิดจากอะไร
เราถามว่าเค้ามีคนใหม่หรือป่าว เค้าบอกว่าป่าว แค่รุ้สึกอึดอัด อยากกลับบ้านไปหาแม่ หาหลาน
เราสองคนเริ่มคุยกันน้อยลง
ของบางอย่างยังอยู่ที่ห้องเรา ทุกอย่างเริ่มไม่โอเคร เราไม่รุ้เลยว่ามันเกิดจากอะไร แล้ววันสุดท้ายที่เค้ามาเอาของ เรามีคำถามมากมายที่อยากถามแต่สุดท้ายแล้วเราของลงไปให้เค้าข้างล่างคอนโด เราไม่อยากมองหน้าเค้าเเม้แต่น้อย เราเดินร้องไห้จนมาถึงห้อง กลับมาถึงห้อง เค้าไม่เคยไลน์มาถามแม้แต่อยากใด
วันรุ่งขึ้นเราไปทำงาน ทุกอย่างมันก็หม่นมากขึ้น จนเลิกงาน เรากลับคอนโด
เรานอนไม่หลับ ไม่สบายด้วย เรากับเค้าเป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊ค เราเห็นเค้าออนเฟสบุ๊ค มันขึ้น โลเคชั่นว่า บางกะปิ
เราขึ้นรถเเท็กซี่ไปเลย ด้วยความที่เรามีเซ้นต์ บางอย่างว่าเค้าจะต้องมากับใครสักคน
จนถึงห้างห้างหนึ่ง เราไม่รุ้จะเริ่มจากจุดไหน เพราะมันเต็มไปด้วยผู้คน เนื่องจากเป็นวันหยุด
มันมีทางให้เลือก ขึ้นบันไดเลื่อน ซ้ายหรือขวา
เราตัดสินใจสักพัก เราเลือกขึ้นบันไดด้านขวา ขึ้นไป บันได้เลื่อน เลื่อนไปถึงชั้น 2 เรากำลังคิดอยู่ว่าเราจะไปทางไหนดี
และเเล้ว โชคก็เข้าข้างเรา เขาเดินออกมากับเกย์อีกคนนึง ขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้น3 ห่างจากเรา 4 ขั้นบันได
ตัวชา พูดไม่ออก คิดอะไรไม่ออก ได้เเต่ตามไป แล้วก็ถ่ายรูปเก็บไว้ ถามตัวเองว่าจะทำยังไงต่อดี
จนเข้ามาโซนเครื่องใช้ไฟฟ้า เราโทรหาเพื่อน หันหลังไปเเปปเดียว เค้าทั้งสองคนหายไปไหนไม่รุ้
เราเดินหาจนทั่ว หาไม่เจอ จนสุดท้าย เราเจอเค้าสองคนเลือกผ้าปูที่นอนกัน น้ำตามันก็ไหลทันที
เราตัดสินใจเดินเข้าไปหาเค้า ให้เค้าเห็น ต่อหน้า เค้าเห็นเรา แต่อีกคนที่มาด้วยไม่เห็น
เค้าทำหน้าเหมือนมองไม่เห็นเรา เรามองเค้าด้วยความโกรธ น้ำตาไหล เเล้วเค้าทั้งสองคนก็เดินกันไป 2 คน
ส่วนเราก็เดินออกมาเพราะไม่รุ้ว่า ถ้าเข้าไป มันจะเจ็บกว่านี้หรือป่าว
เราจุก เราเจ็บ เราตัดสินใจขึ้นเฟสบุค ว่า ไอ่เลว พร้อมเช็คอิน เค้าเห็นปุ๊ป เค้าบล๊อกเราทันที
เราส่งไลน์ให้เค้า ภาพที่ถ่ายไว้ เค้าอ่านเเต่ไม่ได้ตอบอะไร
เราตัดสินใจที่บล๊อกทุกอย่าง เพื่อให้ตัวเองออกจากจุดที่เจ็บที่สุดพอแล้ว
เราไม่รุ้ว่าเราทำกับเค้ามากเกินไปไหม
เราต้องจมกับคำถามที่หลายคนถาม สิ่งเดิมๆๆ ที่ห้องเรา
หลายๆๆสถานที่ที่เคยไปด้วยกัน
#ขอโทษพี่นะครับ
เรียกว่าความรักได้หรือป่าว?
คือผมเป็นเกย์ธรรมดาคนนึง ที่อยากมีความรัก มีเพื่อนน้อย ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ชีวิตก็จะวนลูปอยู่กับ ฟิสเนต สระว่ายน้ำ สวนสาธารณะ สนามเเบด
ปีหน้าจะอายุ ครบ30 ปี เคยมีเเฟนมาแค่ 1 คน เมื่อ5 ปีที่เเล้ว แล้วก็ไม่เคยมีเเฟนอีกเลย ไม่มีประสบการณ์ความรัก แล้วก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะมีความรัก เพราะความเห็นส่วนตัวคิดว่าเลี้ยงตัวเ อง ความรักในเพศนี้ ค่อนข้างที่จะหายาก เลยใช้ชีวิตโสดแบบมีความสุข ไม่เคยมีให้ใจกับใครอีกเลย ไม่เคยเชื่อในความรัก ไม่อินอะไรทั้งสิ้น
จนกระทั่งย้อนกลับไปเมื่อ 3 เดือนก่อน คนคนนี้ เข้ามา เค้าเข้ามาทางเเอฟ เเอฟนึงที่เล่นกันเฉพาะเกย์
เราเป็นฝ่ายทักเค้าไป ก็ขอไลน์กัน หลังจากนนั้น เราก็เลิกเล่นเเอฟนั่น ได้คุยกันมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น
เรารู้สึกดี รุ้สึกว่าเค้าน่าจะใช่ ให้ใจไปเต็มๆๆ คุยกันสักพัก มีความสุขมากๆๆ เค้าเข้ามาเติมเต็มเราได้ดีมากๆๆ ไลฟ์สไตล์ใกล้เคียงกัน
จนวันนึงเค้าถามว่า ถ้าจะมาอยู่ด้วยในวันทำงาน ขอมาอยู่สัก 1 เดือน รอคอนโดเสร็จ จะได้ไหม ...... เราก็ไม่ได้ติดอะไร เค้าก้มาอยู่กับเรา ไปในทุกๆที่ ที่เราไป ยิม สระว่ายน้ำ สนามเเบด
โลกที่มันเดียวดาย มันกลับมา มีความสุข อีกครั้ง ทุกเช้า ก่อนเค้าไปทำงาน เราตื่นขึ้นมาเพื่อทำกับข้าว เวฟอาหารให้ไปกิน ที่ทำงาน เพราะเราอยากให้ความรักครั้งนี้ มันดี พยายามทำทุกอย่างที่ตัวเองทำได้ โดยมองข้ามเรื่องความเจ้าชู้ เรื่องกิ๊ก อื่นๆๆ เพราะเราเชื่อมั่นว่า ถึงแม้ความรักครั้งนี้ จะพังลง เเต่เราก็ทำเต็มที่เเล้ว
จนวันนึงเค้าขอกลับไปอยู่บ้านโดยที่ยังไม่ได้คอนโด คืนนั้นเรากลับมานอนคุยกัน ทุกอย่างตรึงเครียด ว่ามันเกิดจากอะไร
เราถามว่าเค้ามีคนใหม่หรือป่าว เค้าบอกว่าป่าว แค่รุ้สึกอึดอัด อยากกลับบ้านไปหาแม่ หาหลาน
เราสองคนเริ่มคุยกันน้อยลง
ของบางอย่างยังอยู่ที่ห้องเรา ทุกอย่างเริ่มไม่โอเคร เราไม่รุ้เลยว่ามันเกิดจากอะไร แล้ววันสุดท้ายที่เค้ามาเอาของ เรามีคำถามมากมายที่อยากถามแต่สุดท้ายแล้วเราของลงไปให้เค้าข้างล่างคอนโด เราไม่อยากมองหน้าเค้าเเม้แต่น้อย เราเดินร้องไห้จนมาถึงห้อง กลับมาถึงห้อง เค้าไม่เคยไลน์มาถามแม้แต่อยากใด
วันรุ่งขึ้นเราไปทำงาน ทุกอย่างมันก็หม่นมากขึ้น จนเลิกงาน เรากลับคอนโด
เรานอนไม่หลับ ไม่สบายด้วย เรากับเค้าเป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊ค เราเห็นเค้าออนเฟสบุ๊ค มันขึ้น โลเคชั่นว่า บางกะปิ
เราขึ้นรถเเท็กซี่ไปเลย ด้วยความที่เรามีเซ้นต์ บางอย่างว่าเค้าจะต้องมากับใครสักคน
จนถึงห้างห้างหนึ่ง เราไม่รุ้จะเริ่มจากจุดไหน เพราะมันเต็มไปด้วยผู้คน เนื่องจากเป็นวันหยุด
มันมีทางให้เลือก ขึ้นบันไดเลื่อน ซ้ายหรือขวา
เราตัดสินใจสักพัก เราเลือกขึ้นบันไดด้านขวา ขึ้นไป บันได้เลื่อน เลื่อนไปถึงชั้น 2 เรากำลังคิดอยู่ว่าเราจะไปทางไหนดี
และเเล้ว โชคก็เข้าข้างเรา เขาเดินออกมากับเกย์อีกคนนึง ขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้น3 ห่างจากเรา 4 ขั้นบันได
ตัวชา พูดไม่ออก คิดอะไรไม่ออก ได้เเต่ตามไป แล้วก็ถ่ายรูปเก็บไว้ ถามตัวเองว่าจะทำยังไงต่อดี
จนเข้ามาโซนเครื่องใช้ไฟฟ้า เราโทรหาเพื่อน หันหลังไปเเปปเดียว เค้าทั้งสองคนหายไปไหนไม่รุ้
เราเดินหาจนทั่ว หาไม่เจอ จนสุดท้าย เราเจอเค้าสองคนเลือกผ้าปูที่นอนกัน น้ำตามันก็ไหลทันที
เราตัดสินใจเดินเข้าไปหาเค้า ให้เค้าเห็น ต่อหน้า เค้าเห็นเรา แต่อีกคนที่มาด้วยไม่เห็น
เค้าทำหน้าเหมือนมองไม่เห็นเรา เรามองเค้าด้วยความโกรธ น้ำตาไหล เเล้วเค้าทั้งสองคนก็เดินกันไป 2 คน
ส่วนเราก็เดินออกมาเพราะไม่รุ้ว่า ถ้าเข้าไป มันจะเจ็บกว่านี้หรือป่าว
เราจุก เราเจ็บ เราตัดสินใจขึ้นเฟสบุค ว่า ไอ่เลว พร้อมเช็คอิน เค้าเห็นปุ๊ป เค้าบล๊อกเราทันที
เราส่งไลน์ให้เค้า ภาพที่ถ่ายไว้ เค้าอ่านเเต่ไม่ได้ตอบอะไร
เราตัดสินใจที่บล๊อกทุกอย่าง เพื่อให้ตัวเองออกจากจุดที่เจ็บที่สุดพอแล้ว
เราไม่รุ้ว่าเราทำกับเค้ามากเกินไปไหม
เราต้องจมกับคำถามที่หลายคนถาม สิ่งเดิมๆๆ ที่ห้องเรา
หลายๆๆสถานที่ที่เคยไปด้วยกัน
#ขอโทษพี่นะครับ