ใกล้วันพ่อแล้วบันทึกนี้จึงเกิดขึ้น
อยากเล่าเรื่องนี้ไว้ให้ลูกฟังว่าพ่อมีความรักให้มากขนาดไหน แต่หลังจากนี้คงทำอย่างนี้ไม่ได้เพราะเมื่อเจ้าโตค่าใช้จ่ายมันเยอะก็คงไม่ได้ไปหาบ่อยๆ และสังขารของพ่อและรถฯ ของพ่อก็จะไม่ไหวแล้วเลยอยากบันทึกไว้และแบ่งปั่นประสบการณ์การใช้รถมอเตอร์ไซค์กัน
ผมเป็นเด็ก ตจว. แต่ไม่มีมอเตอร์ไซค์เป็นของตัวเองจึงได้แต่มอง เรียนจบทำงานก็ยังไม่มีความคิดจะมีรถฯ ไม่ว่าจะเป็นรถอะไรเพราะ ไปทำงานไม่ลำบากเรื่องรถ (ไปรถรับ-ส่งพนักงาน กับสาธารณะเป็นหลัก)
ส่วนภรรยาเป็นคนแม่สะเรียง แม่ฮ่องสอน เราเจอกันที่ ปายเมื่อ 15 ปีที่แล้ว แต่แต่งงานกันเมื่อ 5 ปีก่อน ตอนคบกันใหม่ๆ ผมก็ใช้บริการรถทัวร์ หรือเขามาหาเพราะเขาลางานได้เยอะกว่า
ความพีคคือเมื่อภรรยาผมท้อง เขาก็เดินทางไม่ได้ผมเลยต้องไปหาแทนและผมต้องย้ายที่ทำงานไปทำงานที่ระยอง การเดินทางไม่สะดวก เพราะรถเชียงใหม่รอบเร็วสุด ผมก็ไปไม่ทัน แต่ผมไม่เคยขับรถไกลๆ เลยแต่พอย้ายมาทำงานที่ระยองก็ได้ซื้อรถมอเตอร์ไซค์เพราะไม่งั้นหาข้าวกินลำบาก ความคิดเลยบังเกิด
รถคันแรกเป็นฮอนด้าคลิ๊ก ซึ่งมันคงไปไถึงแน่ และก็ได้รถแพลตินั่ม 200 cc ซึ่งคิดว่าจะเอาไว้ขี่มาหาภรรยา และนั้นทำให้ผมรู้จักห้องรัชดามอเตอร์ไซค์ และเห็นแรงบันดาลใจจากท่านต่างๆ
ทริปแรกที่ถือเป็นการฝึกฝนคือ ระยอง - นครราชสีมา เขาใหญ่ ถือเป็นการเดินทางยาวๆ ครั้งแรก และผมก็ลองเช่ารถขับจากเชียงใหม่ ไปแม่สะเรียง มาดูกันว่าผมต้องเดินทางยังไง
ปลวกแดง กรุงเทพฯ เชียงใหม่ แม่สะรียง ถ้า ปกติ คือ ออกจากระยอง 18:00 น. จะถึงประมาณ 16:00 ของอีกวัน ถ้าไม่ทันรถตู้ ก็ต้องยืน จากเชียงใหม่ ถึง แม่สะเรียง
ผมลดเวลา จากการรอรถ เป็นเช่ามอเตอร์ไซค์ขับ ก็ลดเวลาเป็นถึง 12:00 น.
แล้วก็เปลี่ยนเอารถมอเตอร์ไซค์ มาจอดสมบัติทัวร์ แล้วเช่ารถ ก็ทำให้ไม่ต้องลุ้นตกรถ และขากลับไม่ต้องรีบกลับรถเที่ยวบ่าย เพราะต้องมาให้ทันรถเที่ยวแรก กรุงเทพฯ ปลวกแดง ไม่งั้นทำงานไม่ทัน
และจากการเช่ารถ ทำให้รู้ว่าทักษะอันอ่อนด่อย ของเราจะพาเราแหกโค้งหลายครั้งจึงเริ่มเรียนขับขี่ปลอดภัย ทั้งเบสิก บิกไบค์ ทำให้มั่นใจขึ้น และก็เริ่มทางไกลครั้งแรก ระยอง - อุบลฯ จอดทุก อำเภอ ทุก ชั่วโมง
เนื่องจากข้อจำกัดของแพลตินั่ม ๒๐๐ ที่วิ่งได้ไม่เกิน ๙๐ กม/ชม เลยทำให้คิดหนัก และรถคันแรกก็มา จึงได้ออกรถอีโคคาร์มา ๑ คัน และเริ่มเดินทางด้วยรถยนต์ แต่ด้วยความอ่อนด้อย ช่วงแรกก็มีเฉี่ยวชนบ้าง และค่าน้ำมันก็ เอาเรื่องอยู่จึงมองหารถมอเตอร์ไซค์มือสอง ที่อัตราการกินน้ำมันต้อง มากกว่า อีโคคาร์ที่ผมทำได้ที่ 19 กม./ลิตร แต่ความเร็วเดินทาง ต้องไม่ต่ำกว่า 100 กม./ชม. จึงได้ cbr 150 หัวฉีดมือสอง ที่มีกล้องหลังกับกระเป๋าในราคา สี่ปีก่อนที่ 50,000 ไมล์ไม่ถึง หมื่นรถจอดที่เจ้าของไม่ค่อยได้ใช้ และเจ้านิลมังกรก็รับใช้ผมตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้
การเดินทางผมเฉลี่ย สองเดือนครั้ง ใช้วันหยุดสามวัน หรือถ้าไม่มีผมก็จะลาวันจันทร์ให้ได้ สามวันแต่ที่หนักที่สุดคือออกเย็นวันศุกร์ กลับ เช้าวันอาทิตย์ แบบง้อภรรยาเวลาเข้าใจผิด
แต่ตอนนี้ผมทำยังนั้นไม่ได้แล้ว ผมไม่สามรถทำเวลา 14 ชม.ต่อ ทริป ออกเช้าวันอาทิตย์แล้วมาถึงระยอง ก่อน 23:00 น. เร่ิมยืดเป็นเช้าวันจันทร์ และรู้สึกเหนื่อย หลับในก็หลาย ครั้ง จนไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสแก้ตัวอีกหรือเปล่ารู้สึกใช้โอกาสเปลืองจนน่าจะหมดแล้ว และรถเริ่มไม่ไหวแล้ว เพราะใช้งานมันหนักมาก ตอนนี้ ไมล์อยู่ที่ 75,000 กม. เครื่องเริ่มหลวม ถ้าขับเกิน กินน้ำมัน จะลงมา 26 กม/ลิตร ซึ่งถ้าเป็นแบบนี้ใช้ อีโคคาร์ดีกว่า
และลูกเริ่มโต เข้าอนุบาล เริ่มสนใจเล่นมากกว่า อย่างนี้คงลดเหลือแค่ ปีละไม่กี่ครั้งที่ลูกปิดเทอมแทน
แต่ก็อยากบอกว่า ทริป ไป-กลับ แต่ละครั้ง ประมาณ 1,600 กม. นอนพัก 1 คืน แล้วก็เร่งกลับมาให้ทันทำงาน
แต่ตอนนี้เริ่มปวดเนื้อปวดตัว ปวดมือ และอายุเข้า 40 ปีก็เริ่มมีโรคความดันถามหา
เคยประสบอุบัติเหตุไหม ผมรถล่ม 2 ครั้ง ที่บริเวณเดียวกัน คือภูเขาช่วงลี้ไปเถิน รูปแบบเหมือนกันคือหลังฝนตก ครั้งที่ 2 นี่ล้มนี่ คอเบี้ยวเกียร์เบี้ยว ต้องขับกลับมาถึงระยองแบบเกร็งสุดๆ แต่ชุดป้องกันก็ทำหน้าที่ของมันผมไม่เป็นอะไรมาก แค่ช้ำ
ปล๑. ฝากึงลูก ถ้าลูกโตขึ้น ปลวกแดง แม่สะเรียงใกล้นิดเดียว ถ้าใจมันไป แต่ตอนนี้พ่อแพ้สังขาร มีครั้งหนึ่งไปเชียงใหม่ลูกเห็นรถรุ่นเดียวกันแล้วเรียกป่ะป๋า แต่พอถอดหมวกมาไม่ใช่นี่ตาละห้อยเลย
เวลาจะขี่รถกลับทีไรเห็นหน้าลูกแล้วเศร้าจริงๆ
ปล.๒ ขอบคุณทุกท่านที่เข้า มาอ่าน อยากฝากบอกว่า สมัครเรียนขับขี่ปลอดภัยเถอะครับ มันช่วยให้คุณรอดสถานะการณ์บนถนน ได้ด้วทักษะ บางครั้งแค่เบรคโง่ๆ ก็ล้มได้แบบผม ที่ลืมบนเรียน และการขับรถบนเขาที่จะทำให้ผมแหกโค้งหลายครั้งก็ช่วยให้เข้าโค้งอย่างปลอดภัยขึ้น
ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะครับ
บันทึกสองล้อ จากคุณพ่อถึงคุณลูก
ส่วนภรรยาเป็นคนแม่สะเรียง แม่ฮ่องสอน เราเจอกันที่ ปายเมื่อ 15 ปีที่แล้ว แต่แต่งงานกันเมื่อ 5 ปีก่อน ตอนคบกันใหม่ๆ ผมก็ใช้บริการรถทัวร์ หรือเขามาหาเพราะเขาลางานได้เยอะกว่า
รถคันแรกเป็นฮอนด้าคลิ๊ก ซึ่งมันคงไปไถึงแน่ และก็ได้รถแพลตินั่ม 200 cc ซึ่งคิดว่าจะเอาไว้ขี่มาหาภรรยา และนั้นทำให้ผมรู้จักห้องรัชดามอเตอร์ไซค์ และเห็นแรงบันดาลใจจากท่านต่างๆ
ปลวกแดง กรุงเทพฯ เชียงใหม่ แม่สะรียง ถ้า ปกติ คือ ออกจากระยอง 18:00 น. จะถึงประมาณ 16:00 ของอีกวัน ถ้าไม่ทันรถตู้ ก็ต้องยืน จากเชียงใหม่ ถึง แม่สะเรียง
ผมลดเวลา จากการรอรถ เป็นเช่ามอเตอร์ไซค์ขับ ก็ลดเวลาเป็นถึง 12:00 น.
ตอนนี้ภรรยาท้องและไปสำรวจเส้นทาง หลงอยู่ในเขาถึงแม่สะเรียง สี่ทุ่ม
และจากการเช่ารถ ทำให้รู้ว่าทักษะอันอ่อนด่อย ของเราจะพาเราแหกโค้งหลายครั้งจึงเริ่มเรียนขับขี่ปลอดภัย ทั้งเบสิก บิกไบค์ ทำให้มั่นใจขึ้น และก็เริ่มทางไกลครั้งแรก ระยอง - อุบลฯ จอดทุก อำเภอ ทุก ชั่วโมง
กระทู้นี้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
การเดินทางผมเฉลี่ย สองเดือนครั้ง ใช้วันหยุดสามวัน หรือถ้าไม่มีผมก็จะลาวันจันทร์ให้ได้ สามวันแต่ที่หนักที่สุดคือออกเย็นวันศุกร์ กลับ เช้าวันอาทิตย์ แบบง้อภรรยาเวลาเข้าใจผิด
และลูกเริ่มโต เข้าอนุบาล เริ่มสนใจเล่นมากกว่า อย่างนี้คงลดเหลือแค่ ปีละไม่กี่ครั้งที่ลูกปิดเทอมแทน
แต่ก็อยากบอกว่า ทริป ไป-กลับ แต่ละครั้ง ประมาณ 1,600 กม. นอนพัก 1 คืน แล้วก็เร่งกลับมาให้ทันทำงาน
แต่ตอนนี้เริ่มปวดเนื้อปวดตัว ปวดมือ และอายุเข้า 40 ปีก็เริ่มมีโรคความดันถามหา
เคยประสบอุบัติเหตุไหม ผมรถล่ม 2 ครั้ง ที่บริเวณเดียวกัน คือภูเขาช่วงลี้ไปเถิน รูปแบบเหมือนกันคือหลังฝนตก ครั้งที่ 2 นี่ล้มนี่ คอเบี้ยวเกียร์เบี้ยว ต้องขับกลับมาถึงระยองแบบเกร็งสุดๆ แต่ชุดป้องกันก็ทำหน้าที่ของมันผมไม่เป็นอะไรมาก แค่ช้ำ
เวลาจะขี่รถกลับทีไรเห็นหน้าลูกแล้วเศร้าจริงๆ