คำสารภาพของพระจันทร์

พิศสายรุ้งโค้งเรียวเกี่ยวขอบฟ้า ปรารถนาย่างสู่สะพานสรวง เก็บม่วงครามน้ำเงินมาร้อยรวง พ่วงเขียวเหลืองแสดแดงคละเคล้ากัน จะหอบฝันเสรีภาพที่มั่นหมาย ใส่ประกายสายรุ้งจรุงสรรค์ สร้างประตูเสมอภาคและแบ่งปัน

๑. ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์ พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล ๒. แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก คลื่น:)กระริกระริ้วไหว เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป ในเส้นสา

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู