ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าหนูมีเรื่องผิดใจกับพ่อหนึ่งเรื่องแต่เรื่องไม่สำคัญเท่าไหร่หรอกค่ะประเด็นคือหนูหยุดติดต่อพ่อเพราะกลัวพ่อจะดุเค้าจะว่าเค้าจะบ่นผ่านมาจนเป็นเวลาหนึ่งเดือนระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ไม่ได้คุยกับพ่อเลยชีวิตหนูมีแต่ความโชคร้ายแล้วก็คิดถึงคนที่เคยให้กำลังใจหนูคนนี้มาก

โดยปกติแล้วเราโกรธกันบ่อยค่ะเพราะว่าเราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันคือพ่อทำงานอยู่ต่างจังหวัดหนูก็เรียนอยู่อีกจังหวัดหนึ่งซึ่งมันห่างไกลกันมากการขอโทษคงทำไม่ได้ด้วยการกราบเข้าไปกอดแต่จะขอโทษด้วยแชท LINE หรือข้อความมันก็คงเป็นสิ่งที่ดูไม่จริงใจเท่าไหร่หนูอยากรู้ว่ามันจะมีวิธีไหนที่ทำให้พ่อรู้สึกว่าหนูจริงจังและรู้สึกผิดจริงๆที่อยากจะขอโทษกับเรื่องนี้มั้ยคะ?

ซึ่งทุกๆครั้งที่เราโกรธกันหนูรู้ตัวเองว่าหนูเป็นลูกหนูควรขอโทษแต่หนูจะทำใจไม่ค่อยได้ที่จะยอมให้พ่อบ่นหรือพ่อด่าเพราะความกลัวที่มันมากกว่าแต่หนูจะใช้โอกาสพิเศษในการขอโทษเสมอเช่นวันพ่อ วันเกิดพ่อจนครั้งนี้ทำให้พ่อรู้สึกว่า
อย่าเห็นพ่อบอกว่าพ่อสำคัญแค่วันสำคัญวันเดียวได้ไหม?
หนูเลยไม่รู้ว่าหนูจะขอโทษด้วยวิธีไหนได้อีกทั้งที่หนูรู้สึกผิดจริงๆกับการกระทำนี้  อยากกลับไปคุยกับพ่อเหมือนเดิมอยากใช้ชีวิตเหมือนเดิมที่เราให้กำลังใจกันและกันในการเรียนและการทำงานแต่หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ


ใครที่มีวิธีขอโทษที่จะทำให้พ่อหนูให้อภัยหนูได้ขอหน่อยนะคะจะพิมว่าหรือพิมพ์แนะนำพิมพ์ติในการกระทำหนูยังไงก็ได้แต่เสนอแนะวิธีให้หนูด้วยนะคะ
ขอบคุณคะ