เพียงช่วงเวลาแค่ไม่นาน ไม่คิดว่าจะบีบคั้นหัวใจผมขนาดนี้
เป็นครั้งแรกที่ผมสมัครพันทิพย์ เพื่อตั้งกระทู้คำถามเลย และเพื่อให้ได้รับคำตอบที่ครอบคลุมจึงจะขอเล่าความเป็นจริงให้ได้มากที่สุด คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมมีแฟนเป็น ผญ อยู่แล้ว พักหลังเธอเรียนหนักขึ้น เลยทำให้ผมมีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น (เราแยกอยู่กันคนละหอพัก) อยู่ ๆ ผมก็เลยเล่น Beetalk เพื่อหาเพื่อนคุยเล่น ๆ แต่ก็นะหน้าตาไม่ดี เลยไม่ค่อยมีคนรับแอดเท่าไหร่ สักพักก็มีเพื่อนคนนึงแอดมา เป็นหนุ่มนักกีฬาแมน ๆ แตะบอล ขอเรียกชื่อว่า
M มาชวนคุยเรื่อยเปื่อย แล้วบอกว่าเขาชอบ ผช. ด้วยกัน เราก็คุยกันเรื่อยมา โดยผมก็ได้บอกให้เขารู้แล้วว่าผมมีแฟนเป็น ผญ. เราได้แลกทั้งเบอร์โทร./ Line และ Facebook กัน คุยกันจนในที่สุดเราก็นัดเจอกันครั้งแรกและก็มีอะไรกัน (คุยกันได้สักประมาณ 3 สัปดาห์-ดูใจง่ายเนอะ) ผมก็ไม่รู้ว่าไปถึงขั้นนั้นได้ยังไงดูกลัว ๆ เขิน ๆ แปลกๆ ยังไงไม่รู้ เพราะผมไม่เคยมีอะไรกับ ผช. มาก่อน แต่ว่าลึก ๆ แล้วผมอาจจะชอบ ผช. ก็ได้
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ทุกอย่างก็เริ่มปลี่ยนไป คือ ผมกลับรู้สึกผูกพันกับ M มากขึ้น ในขณะที่ M เองกลับเพิกเฉยต่อข้อความที่ส่งไปหา เริ่มจาก ไม่อ่านไลน์ แชตใน Facebook ก็ดองเป็นสัปดาห์ไม่อ่านทีทั้ง ๆ ที่สถานะก็ขึ้นว่า M ออนอยู่ ความคิดผมก็ฟุ้งซ่านไปหมด ปวดใจอย่างบอกไม่ถูก ก็เลยโทรไปคุยให้รู้แล้วรู้รอด M ก็แก้ตัวว่า เผลอหลับไปบ้าง ลืมเอาโทรศัพท์ไว้ที่บ้านบ้าง ทำงานยุ่งจนไม่ได้เปิดโทรศัพท์บ้าง จนได้อ่านกระทู้พันทิพย์ เกี่ยวกับ
แชทไปแล้วไม่อ่านกับอ่านแล้วไม่ตอบ อย่างไหนเจ็บปวดกว่ากัน มีความเห็นหนึ่งแนะนำว่าให้ลองหายไปดูเพื่อดูว่า เขายังคงให้ความสำคัญกับเรา
อยู่ไหม หรือไม่ก็บอกความในใจไปเลยเพื่อให้รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรากันแน่
ผมก็ลองหายไปดู จน 3 วันก็แล้ว ดูท่าจะไม่เวิร์ค M ยังคงใช้ชีวิตในแบบของเขา คือปกติ M จะเล่นแอพ Beetalk เพื่อหาเพื่อนแตะบอล คือ เขาจะมีกลุ่มนัดแตะบอล ผมก็ลองส่งข้อความบอกความในใจไปใน Beetalk คิดว่ายังไงก็ต้องอ่าน ในที่สุดเขาก็อ่านและตอบกลับมาสั้น ๆ ว่า “ปัญหาไม่ใช่อยู่ที่ผม อยู่ที่ตัว M เองต่างหาก อีกอย่างผมก็มีแฟนอยู่แล้ว” หลังจากนั้น M ก็เหมือนเดิม ไม่ตอบ Line หรือ Facebook ใด ๆ หรือบางทีก็ตอบแบบขอ
ไปที พอผมชวนคุยต่อก็หายไปไม่ออนไลน์เอาดื้อ ๆ เราก็คิดเชิงบวกว่าเขาคงยุ่งละมั้ง แต่ก็นะพอ M ออนไลน์แล้วก็ไม่อ่านข้อความผมอยู่ดี บอกตามตรงผมเหนื่อยที่ต้องเป็นแบบนี้ เลยแกล้งโทรไปหา (ก็รู้แหละเขาคงไม่รับ) ถ้ามีใจ คงรับหรือไม่ก็โทรกลับมา ปรากฏ M ก็โทรกลับมา เราก็แบบดีใจที่อย่างน้อยเขาก็คงรู้สึกเหมือนที่เรารู้สึกอยู่บ้าง (หรือจะเรียกว่าสงสารดี ไอ้เราก็ไม่แน่ใจ) แต่เราก็คุยกันได้ไม่นานนัก เพราะเขาเป็นคนประเภทไม่ชอบชวนเราคุยเท่าไหร่ การคุยของเราเหมือนการสัมภาษณ์ เพราะส่วนใหญ่ผมจะยิงคำถามตลอด และแล้วเขาก็หายไป.......
จนในช่วงวันเกิดผมที่ผ่านมา ผมก็เลยลองชวน M กินข้าวเย็นดู เขาก็รับปากดิบดี ทุกอย่างดูจะราบรื่นเรียบร้อยดี (แปลก ๆ) ผมก็วางโปรแกรมว่าจะกินข้าวเย็นต่อด้วยการฉลองวันเกิดเล็ก ๆ ที่ห้องเขา ต่อด้วยไปทำบุญที่วัดในตอนเช้าวันรุ่งขึ้น แต่แล้วเขาก็ Surprise ผมในตอนเช้าวันที่นัดกัน เหลือแค่โปรแกรมกินข้าวเท่านั้น พร้อมคำกล่าวอ้างว่าไม่สะดวกอะไรต่าง ๆ และวันรุ่งขึ้นต้องไปต่างจังหวัดกับที่บ้าน คือผมก็เผื่อใจไว้ 70 % แหละว่ามันคงไม่เป็นไปตามแผนที่ผมวางไว้หรอก เลยรู้สึกเฉย ๆ กับคำกล่าวอ้าง (ไม่สนหรอกว่าจะจริงหรือโกหก) พอถึงเวลานัดกินข้าวกัน ผมโทรไปหา M 2 รอบ เขาก็ไม่รับโทรศัพท์ แล้วเขาก็โทรกลับมาก็บอกว่า “ขอโทษที เผลอหลับไป” ผมคิดในใจคนอะไรหลับอะไรได้ตลอด ๆ หรือ
ลืมนัดวะเลยโกหกกัน เราก็ตัดพ้อไปดิ “หากไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะไว้เจอกันวันหลังก็ได้” เขาก็ตอบมาว่า “สะดวกอยู่” และแล้วเราก็ได้ไปกินข้าวด้วยกัน ผมสังเกตเห็น M ก็ดูเป็นคนสนใจมือถือตลอดเวลาในระหว่างกินข้าว มีการตอบเชทเพื่อน พูดคุยกับเพื่อนในกลุ่มแตะบอล รับโทรศัพท์รุ่นน้องนัดแนะกันไปเที่ยว ผมคิดในใจ/ “ทีกูชวนนะบอกดูก่อน ตังไม่ค่อยมี ดูวันว่างก่อนว่าติดเข้าเวรไหม อืมมมมมนะ” ผมก็ลองทดสอบสมมุติฐานที่ว่าไม่เห็นแชต ไม่ตอบแชท ไม่ค่อยว่างดู ด้วยการลองถ่ายรูปเขาแล้วส่งให้ทาง Line/ทาง Facebook แหม.....ที่งี้นะ ส่งสติ๊กเกอร์ตอบกลับมาอย่างไว อืมมมมมนะ (รอบ 2) เลยคิดว่าบางที M อาจเป็นคนอ่านแชทจากการดูผ่านการแจ้งเตือน แต่แค่ไม่ตอบแค่นั้น เลยไม่ขึ้นสถานะว่าอ่านแล้ว
กินข้าวเสร็จเราก็แยกย้าย ด้วยเราไม่มีเวลากินข้าวด้วยกันนานนัก ก่อนแยกผมก็บอกว่าคืนนี้จะโทรไปนะ รับโทรศัพท์ด้วย ผมกลับมาถึงบ้านอาบน้ำเตรียมนอนก็โทรไป .......Here !!! (คำอุทาน) ตัดสายผมทิ้ง และแชทกลับมาบอกว่า “เล่นเกมส์อยู่ รอแพรบบบ” ผมเลยทิ้งข้อความฝากใน Line ก่อนนอนไปว่า “ขอบคุณสำหรับวันนี้ที่มากินข้าวเป็นเพื่อนด้วย อีกไม่นานก็เที่ยงคืนแล้ว ก็จะเป็นวันเกิดผมแล้วนะ” ผมก็คิดเองว่าเดี๋ยว เขาต้องโทรกลับมาแน่ ๆ หลังจากเล่นเกมส์เสร็จ แต่ผมกลับคิดผิด ! คิดเองเออเอง เขาไม่มีแม้แต่โทรกลับ ไม่มีแม้แต่คำอวยพร ขนาดข้อความใน Line ก็ขึ้นสถานะว่าอ่านแล้ว ก็ไม่มีการตอบกลับใด ๆ ผมนี่อึนเลย.... คงเป็นวันเกิดอีกปีที่ต้องอยู่คนเดียว เช้ามาก็ไปทำบุญเหงา ๆ ที่วัดคนเดียว ผมเลยไม่ติดต่อไปหาเขาเลยตลอด 1 สัปดาห์เช่นกัน M ก็ไม่ติดต่อใด ๆ มาหาผมเหมือนกัน
จนสุดท้ายละ ผมก็ตัดสินใจทิ้งข้อความไว้ใน Beetalk และมั่นใจว่าเขาต้องอ่านแน่ ๆ ไปว่า
“ไม่รู้ว่าสถานะเราเป็นอะไรกัน แต่ขอถามสักคำถามขอให้ M ช่วยตอบกลับมาหน่อย หากมีใจก็บอกกันให้รู้หน่อย ถ้าไม่มีก็ขอบคุณมิตรภาพดี ๆ ที่มีให้กัน” ปัจจุบันสถานะขึ้นว่าอ่านตั้งแต่ 3 วันที่แล้ว แต่ผมก็ยังไม่ได้รับคำตอบใด ๆ กลับมาเลย ........................
ผมท้อและเหนื่อยใจมากแล้ว พยายามตัดใจแต่ก็ทำไม่ได้ที แม้ลึกๆ จะรู้คำตอบ แต่ก็ไม่อยากให้ค้างคา ผมไม่คิดว่าช่วงเวลาแค่ 2 เดือน จะทำให้ผมพร่ำเพ้อขนาดถึงต้องมาตั้งกระทู้พันทิพย์ จึงอยากรบกวนเพื่อน ๆ และกูรูความรัก ช่วยแนะนำผมหน่อย ว่าผมต้องหยุดแล้วจริง ๆ ใช่ไหม
ถ้าเขาอ่านแชทแล้วไม่ตอบ นั่นหมายความว่าเราควรหยุดและยอบรับใช่ไหมครับ
เป็นครั้งแรกที่ผมสมัครพันทิพย์ เพื่อตั้งกระทู้คำถามเลย และเพื่อให้ได้รับคำตอบที่ครอบคลุมจึงจะขอเล่าความเป็นจริงให้ได้มากที่สุด คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมมีแฟนเป็น ผญ อยู่แล้ว พักหลังเธอเรียนหนักขึ้น เลยทำให้ผมมีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น (เราแยกอยู่กันคนละหอพัก) อยู่ ๆ ผมก็เลยเล่น Beetalk เพื่อหาเพื่อนคุยเล่น ๆ แต่ก็นะหน้าตาไม่ดี เลยไม่ค่อยมีคนรับแอดเท่าไหร่ สักพักก็มีเพื่อนคนนึงแอดมา เป็นหนุ่มนักกีฬาแมน ๆ แตะบอล ขอเรียกชื่อว่า
M มาชวนคุยเรื่อยเปื่อย แล้วบอกว่าเขาชอบ ผช. ด้วยกัน เราก็คุยกันเรื่อยมา โดยผมก็ได้บอกให้เขารู้แล้วว่าผมมีแฟนเป็น ผญ. เราได้แลกทั้งเบอร์โทร./ Line และ Facebook กัน คุยกันจนในที่สุดเราก็นัดเจอกันครั้งแรกและก็มีอะไรกัน (คุยกันได้สักประมาณ 3 สัปดาห์-ดูใจง่ายเนอะ) ผมก็ไม่รู้ว่าไปถึงขั้นนั้นได้ยังไงดูกลัว ๆ เขิน ๆ แปลกๆ ยังไงไม่รู้ เพราะผมไม่เคยมีอะไรกับ ผช. มาก่อน แต่ว่าลึก ๆ แล้วผมอาจจะชอบ ผช. ก็ได้
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ทุกอย่างก็เริ่มปลี่ยนไป คือ ผมกลับรู้สึกผูกพันกับ M มากขึ้น ในขณะที่ M เองกลับเพิกเฉยต่อข้อความที่ส่งไปหา เริ่มจาก ไม่อ่านไลน์ แชตใน Facebook ก็ดองเป็นสัปดาห์ไม่อ่านทีทั้ง ๆ ที่สถานะก็ขึ้นว่า M ออนอยู่ ความคิดผมก็ฟุ้งซ่านไปหมด ปวดใจอย่างบอกไม่ถูก ก็เลยโทรไปคุยให้รู้แล้วรู้รอด M ก็แก้ตัวว่า เผลอหลับไปบ้าง ลืมเอาโทรศัพท์ไว้ที่บ้านบ้าง ทำงานยุ่งจนไม่ได้เปิดโทรศัพท์บ้าง จนได้อ่านกระทู้พันทิพย์ เกี่ยวกับ แชทไปแล้วไม่อ่านกับอ่านแล้วไม่ตอบ อย่างไหนเจ็บปวดกว่ากัน มีความเห็นหนึ่งแนะนำว่าให้ลองหายไปดูเพื่อดูว่า เขายังคงให้ความสำคัญกับเรา
อยู่ไหม หรือไม่ก็บอกความในใจไปเลยเพื่อให้รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรากันแน่
ผมก็ลองหายไปดู จน 3 วันก็แล้ว ดูท่าจะไม่เวิร์ค M ยังคงใช้ชีวิตในแบบของเขา คือปกติ M จะเล่นแอพ Beetalk เพื่อหาเพื่อนแตะบอล คือ เขาจะมีกลุ่มนัดแตะบอล ผมก็ลองส่งข้อความบอกความในใจไปใน Beetalk คิดว่ายังไงก็ต้องอ่าน ในที่สุดเขาก็อ่านและตอบกลับมาสั้น ๆ ว่า “ปัญหาไม่ใช่อยู่ที่ผม อยู่ที่ตัว M เองต่างหาก อีกอย่างผมก็มีแฟนอยู่แล้ว” หลังจากนั้น M ก็เหมือนเดิม ไม่ตอบ Line หรือ Facebook ใด ๆ หรือบางทีก็ตอบแบบขอ
ไปที พอผมชวนคุยต่อก็หายไปไม่ออนไลน์เอาดื้อ ๆ เราก็คิดเชิงบวกว่าเขาคงยุ่งละมั้ง แต่ก็นะพอ M ออนไลน์แล้วก็ไม่อ่านข้อความผมอยู่ดี บอกตามตรงผมเหนื่อยที่ต้องเป็นแบบนี้ เลยแกล้งโทรไปหา (ก็รู้แหละเขาคงไม่รับ) ถ้ามีใจ คงรับหรือไม่ก็โทรกลับมา ปรากฏ M ก็โทรกลับมา เราก็แบบดีใจที่อย่างน้อยเขาก็คงรู้สึกเหมือนที่เรารู้สึกอยู่บ้าง (หรือจะเรียกว่าสงสารดี ไอ้เราก็ไม่แน่ใจ) แต่เราก็คุยกันได้ไม่นานนัก เพราะเขาเป็นคนประเภทไม่ชอบชวนเราคุยเท่าไหร่ การคุยของเราเหมือนการสัมภาษณ์ เพราะส่วนใหญ่ผมจะยิงคำถามตลอด และแล้วเขาก็หายไป.......
จนในช่วงวันเกิดผมที่ผ่านมา ผมก็เลยลองชวน M กินข้าวเย็นดู เขาก็รับปากดิบดี ทุกอย่างดูจะราบรื่นเรียบร้อยดี (แปลก ๆ) ผมก็วางโปรแกรมว่าจะกินข้าวเย็นต่อด้วยการฉลองวันเกิดเล็ก ๆ ที่ห้องเขา ต่อด้วยไปทำบุญที่วัดในตอนเช้าวันรุ่งขึ้น แต่แล้วเขาก็ Surprise ผมในตอนเช้าวันที่นัดกัน เหลือแค่โปรแกรมกินข้าวเท่านั้น พร้อมคำกล่าวอ้างว่าไม่สะดวกอะไรต่าง ๆ และวันรุ่งขึ้นต้องไปต่างจังหวัดกับที่บ้าน คือผมก็เผื่อใจไว้ 70 % แหละว่ามันคงไม่เป็นไปตามแผนที่ผมวางไว้หรอก เลยรู้สึกเฉย ๆ กับคำกล่าวอ้าง (ไม่สนหรอกว่าจะจริงหรือโกหก) พอถึงเวลานัดกินข้าวกัน ผมโทรไปหา M 2 รอบ เขาก็ไม่รับโทรศัพท์ แล้วเขาก็โทรกลับมาก็บอกว่า “ขอโทษที เผลอหลับไป” ผมคิดในใจคนอะไรหลับอะไรได้ตลอด ๆ หรือ
กินข้าวเสร็จเราก็แยกย้าย ด้วยเราไม่มีเวลากินข้าวด้วยกันนานนัก ก่อนแยกผมก็บอกว่าคืนนี้จะโทรไปนะ รับโทรศัพท์ด้วย ผมกลับมาถึงบ้านอาบน้ำเตรียมนอนก็โทรไป .......Here !!! (คำอุทาน) ตัดสายผมทิ้ง และแชทกลับมาบอกว่า “เล่นเกมส์อยู่ รอแพรบบบ” ผมเลยทิ้งข้อความฝากใน Line ก่อนนอนไปว่า “ขอบคุณสำหรับวันนี้ที่มากินข้าวเป็นเพื่อนด้วย อีกไม่นานก็เที่ยงคืนแล้ว ก็จะเป็นวันเกิดผมแล้วนะ” ผมก็คิดเองว่าเดี๋ยว เขาต้องโทรกลับมาแน่ ๆ หลังจากเล่นเกมส์เสร็จ แต่ผมกลับคิดผิด ! คิดเองเออเอง เขาไม่มีแม้แต่โทรกลับ ไม่มีแม้แต่คำอวยพร ขนาดข้อความใน Line ก็ขึ้นสถานะว่าอ่านแล้ว ก็ไม่มีการตอบกลับใด ๆ ผมนี่อึนเลย.... คงเป็นวันเกิดอีกปีที่ต้องอยู่คนเดียว เช้ามาก็ไปทำบุญเหงา ๆ ที่วัดคนเดียว ผมเลยไม่ติดต่อไปหาเขาเลยตลอด 1 สัปดาห์เช่นกัน M ก็ไม่ติดต่อใด ๆ มาหาผมเหมือนกัน
จนสุดท้ายละ ผมก็ตัดสินใจทิ้งข้อความไว้ใน Beetalk และมั่นใจว่าเขาต้องอ่านแน่ ๆ ไปว่า
“ไม่รู้ว่าสถานะเราเป็นอะไรกัน แต่ขอถามสักคำถามขอให้ M ช่วยตอบกลับมาหน่อย หากมีใจก็บอกกันให้รู้หน่อย ถ้าไม่มีก็ขอบคุณมิตรภาพดี ๆ ที่มีให้กัน” ปัจจุบันสถานะขึ้นว่าอ่านตั้งแต่ 3 วันที่แล้ว แต่ผมก็ยังไม่ได้รับคำตอบใด ๆ กลับมาเลย ........................
ผมท้อและเหนื่อยใจมากแล้ว พยายามตัดใจแต่ก็ทำไม่ได้ที แม้ลึกๆ จะรู้คำตอบ แต่ก็ไม่อยากให้ค้างคา ผมไม่คิดว่าช่วงเวลาแค่ 2 เดือน จะทำให้ผมพร่ำเพ้อขนาดถึงต้องมาตั้งกระทู้พันทิพย์ จึงอยากรบกวนเพื่อน ๆ และกูรูความรัก ช่วยแนะนำผมหน่อย ว่าผมต้องหยุดแล้วจริง ๆ ใช่ไหม