...ถึงคุณพี่สาวเหลือน้อยและคุณตระกองขวัญ.../วัชรานนท์

ขออนุญาตเพื่อนๆ สมาชิกห้องราชนะครับสำหรับกระทู้นี้....
ทีแรกตั้งใจว่าอยากจะร่วมแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับพี่สาวแล้วโยงเข้าไปหาอะไรต่อมิอะไรที่อิรุงตุงนังอยู่ตอนนี้   แต่เมื่อคิดถึงผลได้ผลเสียหลายหนแล้ว   สุดท้ายก็ถอดใจไม่เขียนดีกว่า  เกรงว่าการทะเลาะวิวาทจะขยายวงกว้างกว่าที่เป็นในตอนนี้   ผมเองพึ่งจะมีโอกาสได้ไล่อ่านกระทู้ฮอตๆ วันนี้  อ่านแบบลวกๆ ยังไม่อินเท่าไหร่   สารภาพตรงๆ...ตอนนี้ผมไม่ค่อยมีสมาธิกับเรื่องอื่นเลย  เพราะงานที่กองพะเนินอยู่บนโต๊ะต้องเสร็จก่อนคริสมาสต์   และเพื่อนรักพึ่งจะเสียไปหมาดๆ (เธออยู่ตัวคนเดียวในต่างแดน  ผมต้องเป็นธุระให้เธอหลายอย่างทั้งฝั่งเมืองไทยและงานเอกสารที่อังกฤษ  นี่ก็พึ่งจะฌาปนกิจไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว)  และติดภาระทางครอบครัวอีก(คนมีเมียสวยก็อย่างนี้แหละครับ)  


ผมตั้งกระทู้นี่เพื่ออยากบอกคุณพี่สาวว่าผมเข้าใจพี่สาวและจะอยู่เคียงข้างพี่สาวเสมอครับ    ผมทราบและเชื่อว่าพี่สาวก็ทราบว่าการที่พี่สาวตั้งกระทู้แสดงความรู้สึกที่จริงใจออกมานั้นมันอาจจะสั่นคลอนมิตรภาพกับน้องๆ หลายคน   แต่พี่สาวก็กล้าที่จะทำ...ผมขอเปิดหมวดโค้งคาราวะครับ    ถ้าสะสางงานเสร็จคงจะได้มีโอกาสไปโอบพี่สาวอีกสักครั้งเร็วๆ นี้ครับ   ทราบวันและเวลา...ผมจะแจ้งให้ทราบอีกที


คุณตระกองขวัญ
พึ่งจะได้อ่านกระทู้อธิบายของคุณ    ไม่ผิดหวังที่ได้นับคุณไว้เป็นเพื่อนคนหนึ่ง   ผมจะอยู่เคียงข้างกับคุณในเรื่องนี้ชนิดร่วมหัวจมท้ายด้วยกันครับ   และดีใจที่คุณให้เกียรติผู้หญิงโดยไม่ต่อความยาวสาวความยืดให้มากความ    ที่ถามว่าคำว่า "กลับบ้าน" ภาษาอีสานถิ่นอื่นๆ ว่าอย่างไร  ถิ่นทางอุบลฯ บอกว่า "เมือบ้าน"   ถิ่นอุดรฯ บ้านผมนั้น "เมือบ้าน" ก็ใช้และ "ต่าวคืนบ้าน" ก็ใช้เช่นกัน

ก่อนไป...ฝากถึงพี่ขัวมิตรภาพที่อาจจะแวะเข้ามอ่านอยู่ด้วยนะครับว่า   ถ้าไปอังกฤษตอนไหนบอกล่วงหน้านะครับ  ผมจะได้ขอวันหยุดแล้วพาเที่ยว