เพื่อนที่เราเจอตอนแรกไม่ได้คิดอะไร หลังจากนั้นเป็นปีก็เกิดความรู้สึกบางอย่าง

เรามีเพื่อนอยู่หนึ่งคนเป็นผู้ชาย สนิทกันมานาน ตอนแรกที่เริ่มรู้จักกัน รู้สึกว่าคุยกันถูกคอมาก ทัศนคติ แนวคิด อุดมการณ์ ความชอบ หลายๆอย่างเราเหมือนกันมากๆ เรียกได้ว่ามองตาก็รู้ใจ ดูแลกัน ไปไหนมาไหนกันตลอด เอาเป็นว่าอยู่กับมันยิ้ม หัวเราะได้ตลอด แต่เราไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกัน อยู่ด้วยความรู้สึกที่สบายใจมาตลอด ตอนต่างคนต่างมีแฟนหรือคนอื่นเข้ามาศึกษาดูใจ ก็คอยให้คำปรึกษากัน ซึ่งก็รู้สึกดีมากที่มีเพื่อนแบบนี้ แต่อยู่ๆก็มีช่วงเวลาหนึ่งที่เราทั้งสองคนไม่มีใคร ก็เจอกันตามปกติ ว่างก็ไปกินข้าว ดูหนัง แต่มันมีความรู้สึกบางอย่างที่เพิ่มขึ้นมา ที่ผู้หญิงอย่างเรารู้สึกได้ว่า เพื่อนเราก็เปลี่ยน เราก็เปลี่ยน คือก็ยังสบายใจที่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ยังทำทุกอย่างเหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมคือความรู้สึกที่มันไม่ปกติ หรือว่าอาจจะเป็นเพราะว่าเราสองคนไม่มีใคร หรืออาจจะเป็นเพราะว่าโตขึ้น เริ่มรู้สึกว่าคนที่รู้จักเราดีที่สุดและเราก็รู้จักเขาดีที่สุดคนนี้ น่าจะเป็นความรักแบบที่ไม่ใช่เพื่อนหรือเปล่า หรือเราอาจจะคิดไปเอง แต่เรามั่นใจว่าอาการของเราสองคนมันเปลี่ยนไปจริงๆ หรือถ้าเราคิดไปเองเราจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดี หรือถ้ามันมีอะไรจริงๆ เราก็เป็นคนหนึ่งที่เจอความรักมาพอสมควร รู้ว่าความสัมพันธ์แบบคู่รักเป็นอะไรที่เปราะบาง ถ้าพูดความรู้สึกไปแล้วถ้าได้คบกัน สุดท้ายถ้าจากกันมันกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว เรากลัวเสียเพื่อนที่คนนี้ไป เพื่อนที่ดีกับเรา อยู่ข้างกันมาตลอด ซึ่งเราอาจจะเสียใจมากที่เลือกผิด สรุปเราอยากมีมันไปนานๆ ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์นั้นเลย แต่ความรู้สึกก็ห้ามไม่ได้ด้วยสิ มีใครเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ ควรทำยังไงดี