ในห้องการเมืองที่มีคนส่วนใหญ่ อยู่พรรคเพื่อไทย อารัมภบทครับ ไม่มีอะไร
ความจริงส่วนใหญ่ผมเป็นผู้อ่านไม่ค่อยแสดงความคิดเห็นและยิ่งไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้
ได้อ่านมาม่ายำยำฟันฉับ ในห้องนี้ด้วยใจรักและเป็นธรรมอย่างยิ่งครับ
เพราะไม่เคยเข้าใครออกใคร (ฮา) โดนเขาหลอกเป็นประจำจนชาชินครับ
แต่ก็อดรนทนไม่ได้ เนื่องจากได้เสพมาม่าไปหลายคืน ติดต่อกันจนมีอาการติดและเมา
ถึงกับละเมอออกมาเป็นชื่อตัวละครท่านต่างๆ บ้างครั้งก็เผลอจับไปที่ผมของตัวเองว่ามีสภาพเช่นไร
ในบ้างคืนบ้างบ่าง ก็สำรวจว่าตัวเองมีผังพืดที่ใต้แขนงอกขึ้นมาหรือเปล่า บริเวณนิ้วข้างล่างมีผังพืดคล้ายเป็นดหรือเปล่า
เพราะอ่านมากๆ กลัวตัวเองจะกลายพันธุ์ตามท่านบ้างคนบ้างบ่าง
เวลาผมเดินไปเดินมา ก็กลัวจะเดินเขย่ง ยกตนข่มท่านหรือเปล่า เวลาพูดก็กลัววกไปวนมา ปนอาฆาต ชวนแบ่งกลุ่ม
ผมต้องกลับไปอ่านหลังไมค์ซ้ำหลายๆครั้งๆกลัวจำผิดจำถูกแล้วมาเขียนผิด
ผมมีความกลัวเกิดขึ้นหลายอย่างกลัวเพื่อนมาแทงข้างหลัง แทงข้างหน้าผมไม่ค่อยกลัว เพราะน่าจะหลบทัน
ผมกลัวถูกรุม ถูกหาว่ายืมเงินเขาแล้วไม่ใช้ กลัวเพื่อนบอกว่าไม่ต้องใช้ก็ได้ แต่เพื่อนจดไว้
ผมกลัวจำผิดว่ายืมเงินเขามากแต่จำได้น้อย
ทั้งนี้ทั้งนั้นอาจเป็นเพราะผมอ่านกระทู้คอมเม้นท์มากไป ติดต่อกันหลายวัน
บางทีผมนึกว่ามันเป็นละครทะลุมิติ คนนั้นทะลุมาเล่าเหตุการณ์ตรงนี้ อีกคน อีกหลายคนก็มาเล่าเนื้อเรื่องต่างกันไปบ้าง
มากบ้างน้อยบ้าง หลายคนก็ดุดันมาก บ้างคนเหมือนมาเสี้ยมโดยเฉพาะ
หลายโหวตแต่ชื่อคนโหวตโดดเดี่ยว ทำให้ผมปวดหัวครับ บ้างคนบอกคนนั้นเพื่อนกันนะ แต่กลับฟัดเพื่อนตัวเอง
แต่ตอนนี้ผมขอพักก่อน จะไปสมัครตัวเลขเพิ่มครับ
วิธีแก้ปัญหา การทะเลาะเบาะแว้งของเสื้อแดงในห้องนี้ครับ
ความจริงส่วนใหญ่ผมเป็นผู้อ่านไม่ค่อยแสดงความคิดเห็นและยิ่งไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้
ได้อ่านมาม่ายำยำฟันฉับ ในห้องนี้ด้วยใจรักและเป็นธรรมอย่างยิ่งครับ
เพราะไม่เคยเข้าใครออกใคร (ฮา) โดนเขาหลอกเป็นประจำจนชาชินครับ
แต่ก็อดรนทนไม่ได้ เนื่องจากได้เสพมาม่าไปหลายคืน ติดต่อกันจนมีอาการติดและเมา
ถึงกับละเมอออกมาเป็นชื่อตัวละครท่านต่างๆ บ้างครั้งก็เผลอจับไปที่ผมของตัวเองว่ามีสภาพเช่นไร
ในบ้างคืนบ้างบ่าง ก็สำรวจว่าตัวเองมีผังพืดที่ใต้แขนงอกขึ้นมาหรือเปล่า บริเวณนิ้วข้างล่างมีผังพืดคล้ายเป็นดหรือเปล่า
เพราะอ่านมากๆ กลัวตัวเองจะกลายพันธุ์ตามท่านบ้างคนบ้างบ่าง
เวลาผมเดินไปเดินมา ก็กลัวจะเดินเขย่ง ยกตนข่มท่านหรือเปล่า เวลาพูดก็กลัววกไปวนมา ปนอาฆาต ชวนแบ่งกลุ่ม
ผมต้องกลับไปอ่านหลังไมค์ซ้ำหลายๆครั้งๆกลัวจำผิดจำถูกแล้วมาเขียนผิด
ผมมีความกลัวเกิดขึ้นหลายอย่างกลัวเพื่อนมาแทงข้างหลัง แทงข้างหน้าผมไม่ค่อยกลัว เพราะน่าจะหลบทัน
ผมกลัวถูกรุม ถูกหาว่ายืมเงินเขาแล้วไม่ใช้ กลัวเพื่อนบอกว่าไม่ต้องใช้ก็ได้ แต่เพื่อนจดไว้
ผมกลัวจำผิดว่ายืมเงินเขามากแต่จำได้น้อย
ทั้งนี้ทั้งนั้นอาจเป็นเพราะผมอ่านกระทู้คอมเม้นท์มากไป ติดต่อกันหลายวัน
บางทีผมนึกว่ามันเป็นละครทะลุมิติ คนนั้นทะลุมาเล่าเหตุการณ์ตรงนี้ อีกคน อีกหลายคนก็มาเล่าเนื้อเรื่องต่างกันไปบ้าง
มากบ้างน้อยบ้าง หลายคนก็ดุดันมาก บ้างคนเหมือนมาเสี้ยมโดยเฉพาะ
หลายโหวตแต่ชื่อคนโหวตโดดเดี่ยว ทำให้ผมปวดหัวครับ บ้างคนบอกคนนั้นเพื่อนกันนะ แต่กลับฟัดเพื่อนตัวเอง
แต่ตอนนี้ผมขอพักก่อน จะไปสมัครตัวเลขเพิ่มครับ