คำว่า...แฟน

คือตั้งแต่มีแฟน....ก็ไม่รู้นะรู้สึกว่าการเทคแคร์ให้กันมันมีเรื่อยไปทุกวัน(สำหรับคนแรกที่เราเคยคบนะ)...แต่ไม่นานก็จบกันเพราะอะไรหลายๆอย่างภายในไม่กี่ปี...ต่อมาเราก็มาเจอผู้หญิงคนนึง...เธอดูน่ารักเฟรนลี่(อันนี้มองภายนอกนะ) เราสองคนก็รู้จักกันแบบเจอหน้าจากพี่-น้องกันก่อน เพราะทั้งสองต่างคนต่างมีแฟนแล้ว...(แต่น้องเค้าก็แอบชอบเรามาตลอดโดยที่เราไม่รู้) แต่ส่วนผมไม่นานก็เลิกตามเคย พอมาวันนึงเธอมีปัญหากับแฟนเพราะแฟนมีคนใหม่ แต่น้องเค้าก็ทนมาโดยตลอดกับแฟนของน้อง... ส่วนผมก็เล่นบาสเข้าสนามที่ รร.นี่ปกติ โดยที่จะเจอน้องเค้าแทบทุกวัน แต่จะมีช่วงนึงที่หายไป...พอมาเจอกันอีกที(แต่ก็ติดต่อกันทางเฟสนานทีจะได้คุยที) ก็ปาไป 4-5 เดือนแล้ว ช่วงนั้นก็ได้ข่าวจากเพื่อนน้องด้วยว่า น้องเขาเลิกกับแฟนแล้ว ผมก็ตกใจเลยไม่ซีเรียสอะไร ...เพราะมันพีคตรงนี้ แฟนที่น้องเค้าคบคือแฟนเก่าของเรานั้นเอง....เราเลยไม่คิดที่จะยุ่งแต่ในใจก็สงสารน้อง...แต่เราก็ทำไรไม่ได้...แต่พอหลังจากนั้น น้องเค้าก็ทักมาคุยมาอะไรกับผมเยอะขึ้นเรื่อยๆจนเข้าหน้าเทศกาลก็ไม่รู้คิดไงซื้อของไปให้น้อง...ก็มีแอบเขินบ้าง...พอเจอน้องเขาก็...ไม่กล้าคุยด้วยเพราะอายก็บอกแค่ว่า...พี่ให้นะ..สิ้นเสียง...น้องก็กระโดดกอดเรา...หลังจากนั้นก็เจอกันบ่อยขึ้นอะไรมากขึ้น...พอน้องเค้าขึ้นมอ.6 ก็เป็นช่วงกิจกรรมที่เด็กนร.ต้องทำก็ไปเจอน้องเค้าพอดี ในใจผมคิดว่าจะไปหาน้องเขาอยู่แล้ว...พอหลังจากที่เต้นเสร็จเรากับน้องก็คุยกันสักพักและน้องเค้าก็แยกตัวกับบ้านไป...ซักพักก็มีโทรศัพท์มา(โทรเฟส)..พี่กับไปที่รร.น้องให้หน่อยน้องลืมรองเท้า...ก็กับไปเก็บรองเท้าน้องไว้ ประมาณวันเสาร์น้องเขาก็มาเอา ส่วนเราก็เล่นบาสปกติทุกๆวัน พอหลังจากนั้นก็คุยกันทุกวันนัดเจอกันทุกวัน มันก็ตลกดีที่ได้คุยกันจนความสัมพันธ์มากกว่านั้นเพราะ รองเท้าคู่เดียว แต่ช่วงแรกก็ไปได้ด้วยดีแต่ก็มีทรมานใจนิดเพราะไม่ค่อยได้คุยเท่าไหร่ พอมาช่วงหลังไม่ค่อยได้ตอบกันเลยเพราะน้องเค้าติดงานและมีไปแข่งกับทางรร.ไหนจะเรื่องสอบเข้ามหาลัย เราเลยไม่ซีเรียสแต่มันจะไม่มีเวลาตอบขนาดนั้นเลยหรอ...นานๆเข้าก็เริ่มหายห่างจากตัวเราไปเรื่อยๆ แต่เวลาเจอหน้าก็จะเป็นอีกแบบพอห่างจากกันก็จะไม่ค่อยได้คุยกัน มันก็เลยรู้สึก....ไงบอกไม่ถูก ก็เลยถามกับเพื่อนในกลุ่มว่าไงดีวะ โดยที่เพื่อนส่วนใหญ่บอกเป็นเสียงเดียว...เตรียมใจไว้เถอะอนาคตไม่แน่นอน เราก็เลยตอบเพื่อนไปว่า อืม....ขอบใจเพื่อนกูโดนแบบนี้และไม่อยากโดนอีกแต่ที่กูไม่พูดเพราะน้องมันมอ.6 มันเครียดเยอะอะไรเยอะเราก็เข้าใจ..แต่ในใจก็กลัวว่าเวลาอยู่ด้วยกันก็แทบไม่มีกลัวจะมีคนอื่นมาแทนที่ แต่ถ้าเกิดเป็นจริงก็ทำใจเพราะมันเป็นเรื่องอนาคต...เราอาจจะคิดมากไปเองเพราะไหนจะเรื่องทางบ้านของน้องเค้าอะไรอีกเยอะ แต่เพราะโดนหลอกมาเยอะแต่ไม่เคยจำแต่แค่หวังว่าจะเจอคนที่ดีให้กับตนเอง...แค่นั้นเอง
ปล.แชร์ความเห็นของทุกคนมาได้นะคับไว้จะมาแชร์เล่าประสบการณ์ให้ฟังอีกนะคับ