สวัสดีค่ะ ทุกคน จริงๆแล้วดิฉันคิดไตร่ตรองอยู่หลายครั้งว่าจะมาตั้งกระทู้นี้ดีไหม ดิฉันพยายามกั้นความอดทนในแต่ละวัน อย่างมากถึงมากที่สุด จนความอดกร้ันแตกอีกครั้ง
เพื่อนร่วมงานคนนี้เป็นคนเดียวค่ะที่ทำให้ดิฉันเกิดความอึดอัดอย่างมาก ถึงมากที่สุด
เค้ามักจะถามขอความเห็นจากดิฉันเสมอในเรื่องงาน ดิฉันต้องพูดวนไปเกือบสิบรอบในแต่ละครั้ง ถามย้ำไปย้ำมา ว่า “ดีมั้ย” “จะดีหรอค่ะคุณน้อง” “เอาไงดี” “คุณน้องคิดว่ายังไงค่ะ” จนดิฉัน เกิดความมองบน (แล้วที่ตูพูดวนไป เกือบสิบรอบนั้นคืออะไร ถามย้ำไปมา) จนดิฉัน พูดตัดบท ไปในรอบสุดท้าย “จะเอายังไงก็แล้วแต่คุณพี่เลยค่ะ” ซึ่งในแต่ละวัน มันเอือมระอามาก ที่ต้องมาทำงานร่วมกับคนแบบนี้ ย้ำคิดย้ำทำ มากจนเกินไป บางทีแค่เรื่อง ไฟในห้องทำงานดิฉัน มันเสียแล้วกระพริบๆ ยังต้องตกลงกัน ว่าจะปิดหรือยังไง ดิฉันบอกมันกระพริบก็ปิดสิค่ะ Logicง่ายๆ เค้าก็ยังจะถามว่าเอาไงดี คุณน้องว่าจะดีหรอค่ะ พอดี GM เดินผ่าน คุณพี่ท่านนี้ยังต้องถาม GM ว่าจะปิดไฟดีมั้ย ดิฉันนี่กรอกตา 360 องศา เลยทีเดียวค่ะ อันนี้ คือเรื่อง 1ใน100 ที่พบเจอ พยายามมองข้ามค่ะ
ชอบบ่นเรื่องงานกับเรา บ่นในทุกงานที่คุณพี่ คนนี้จะต้องทำ ประหนึ่งว่ามันยากเย็นแสนเข็ญกับการทำงานนี้ ทำเรื่องง่ายเหมือนเป็นเรื่องยาก ซึ่งเราต้องประสบพบเจอทุกๆวัน จะยืนใบลาออกบ้างล่ะ ซึ่งถ้าเค้าบ่นคนเดียวหรือยังไงเราจะไม่เดือดร้อนเลยค่ะ นี่มาบ่นให้เราฟังแล้วจบท้ายด้วย “คุณน้องคิดว่ายังไงค่ะ” “คุณน้องคิดว่ามันเหมาะสมกับตำแหน่งคุณพี่มั้ยค่ะ” ซึ่งดิฉันต้องมาฟังแบบนี้ทุกวันมันไม่โอเค เหมือนดิฉันเป็นถังขยะระบายอารมณ์ งานคุณพี่คนนี้ บางทีเค้าไม่อยู่เราก็ทำแทนได้ค่ะ ซึ่งมันจิ๊บๆ สำหรับดิฉันมาก หลังๆคุณพี่คนนี้ ก็บ่นมากขึ้นทุกวัน จนดิฉันบอก “ถ้าคุณพี่ไม่พอใจก็ต้องหางานใหมนะค่ะ ถ้ามีสภาวะเศรษฐกิจกดดัน ก็ทนๆทำไปเค้าสั่งให้ทำอะไรก็ทำไปเถอะได้จบๆไป “ มันเหนื่อยมากค่ะ ต้องมาฟังอะไรแบบนี้ ทุกวันนี้คุณพี่ท่านนี้ก็ยังบ่นค่ะ
ขี้นินทามากๆ นินทาทุกคนจริงๆ ซึ่งเราเป็นคนไม่อยากยุ่งเท่าไรกับเรื่องของคนอื่น ใครจะอยากทำอะไรก็ทำไป ไม่มากระทบกับเราก็พอแล้ว โตๆกันแล้ว ซึ่งเค้านินทาทุกครั้ง บางครั้งดิฉันเลือกจะเงียบ หรือแค่ฟังๆไป แต่มันไม่ได้ค่ะ คุณพี่เค้าก็จะถามว่าเห็นดิฉันว่า “คุณน้องคิดว่ายังไง” มาอีก ดิฉันก็ตอบ “หึ หึ “ ไปบ้าง ถ้าครั้งไหนเราเงียบ เค้าก็จะถามย้ำค่ะ จนเราต้อง ตอบ ส่วนใหญ่ก็จะตอบ แบบ อืม หึๆเหอะๆ อ๋อ ตามสถานการณ์กันไป
ขี้เผือก มากจริงๆ ทั้งเรื่องส่วนตัว ถามจุกจิก พอเราไม่ตอบก็ถามซ้ำๆ และในห้องนั้น มีเรากับเค้านั่งกันอยู่สองคนเป็นห้องเล็กๆ สามารถมองเห็นหน้าจอคอมกันได้ เวลาไม่มีงาน เราก็มักจะเปิดอะไรของเราดูไป Facebook Website ถึงบางทีจะอ่านหนังสือในคอมบ้าง จะต้องถามตลอดว่า “ทำอะไรอยู่ค่ะคุณน้อง คุณน้องสนใจเรื่องนี้หรอ คุณน้องจะไปที่นี่หรอ” พอเราเปิด Facebook หรือ Log in Line นางก็จะมอง เม้าส์กับเพื่อนผ่านจาก คอม social ก็จะมอง คือมองแบบตั้งใจมอง ไม่ได้มองแบบคนสายตาไปเห็นเอง จนเราเลิกเข้า social พวกนี้จากคอมที่ทำงานไปเลย คือบางที คุยกับเรา แทนที่จะมองหน้าเรา แต่กลับมองจอคอมเรา อารมณ์แบบ หล่อนดูอะไรดูหรอ มันอึดอัดมากๆค่ะ คือเราไม่เคยไปยุ่งเลย นอกจากแบบเวลา เราว่างแล้วเห็นเค้าทำงาน เราถึงถามว่า ทำอะไร มีอะไรให้ช่วยมั้ยค่ะ เป็นความอึดอัดที่อึดอัดมากๆ เหมือนเราถูกคุกคลามความเป็นส่วนตัวเอามากๆ
จริงๆ แล้วดิฉันอยากลาออกค่ะ แต่ด้วยสภาวะทางเศรษฐกิจแล้ว ต้องอยู่ค่ะ กะว่าถ้าครบ 2ปีแล้วจะลาออก ใกล้ครบแล้วค่ะ อีก 4 เดือน ดิฉันภาวนาทุกวันค่ะ ในคุณพี่ท่านนั้นลาออกไปซะที 5555(แอบเลว) แต่ดิฉันต้องออกจากบ้านหลังนี้ก่อนแน่นอน (คุณพี่บ่นมาตั้งแต่ดิฉันจะเข้าแล้ว คงไม่ออกง่ายๆ)
ปล. ดิฉันเคยผ่านบริษัทที่มีทั้งนินทา ด่ากันด้วยคำพูดเสียดสี ประชดประชัน แต่ส่วนมากก็เรื่องงาน แต่เฉยๆค่ะ ไม่อึดอัดเท่านี้ ทุกคนไม่เคยล้ำพื้นที่สวนตัวกัน แต่อันนี้อึดอัดมากจริงๆค่ะ เลือกที่จะไม่พูดกับเรื่องร่วมงานคนอื่น เพื่อปกป้องความปลอดภัยให้ตัวเองค่ะ เคยจะเข้าไปห้องเจ้านาย เพื่อขอย้ายห้อง แต่คิดว่าไม่ควรดีกว่า ทนๆ ไปแล้วกัน
มาตั้งกระทู้เพื่ออะไร?
ตอนนี้ดิฉันอึดอัดมากๆค่ะ มีแนวคิด การอยู่ร่วมกันกับคนแบบนี้ยังไงดี ควรพูดตรงๆ ดีมั้ย คุณพี่คนนี้ย้ำคิดย้ำทำ จนดิฉันจะเป็นบ้าไปด้วยแล้วค่ะ ปวดหัว ๆมากจริงๆ
ปวดหัวกับเพื่อนร่วมงาน จอมเผือก
เพื่อนร่วมงานคนนี้เป็นคนเดียวค่ะที่ทำให้ดิฉันเกิดความอึดอัดอย่างมาก ถึงมากที่สุด
เค้ามักจะถามขอความเห็นจากดิฉันเสมอในเรื่องงาน ดิฉันต้องพูดวนไปเกือบสิบรอบในแต่ละครั้ง ถามย้ำไปย้ำมา ว่า “ดีมั้ย” “จะดีหรอค่ะคุณน้อง” “เอาไงดี” “คุณน้องคิดว่ายังไงค่ะ” จนดิฉัน เกิดความมองบน (แล้วที่ตูพูดวนไป เกือบสิบรอบนั้นคืออะไร ถามย้ำไปมา) จนดิฉัน พูดตัดบท ไปในรอบสุดท้าย “จะเอายังไงก็แล้วแต่คุณพี่เลยค่ะ” ซึ่งในแต่ละวัน มันเอือมระอามาก ที่ต้องมาทำงานร่วมกับคนแบบนี้ ย้ำคิดย้ำทำ มากจนเกินไป บางทีแค่เรื่อง ไฟในห้องทำงานดิฉัน มันเสียแล้วกระพริบๆ ยังต้องตกลงกัน ว่าจะปิดหรือยังไง ดิฉันบอกมันกระพริบก็ปิดสิค่ะ Logicง่ายๆ เค้าก็ยังจะถามว่าเอาไงดี คุณน้องว่าจะดีหรอค่ะ พอดี GM เดินผ่าน คุณพี่ท่านนี้ยังต้องถาม GM ว่าจะปิดไฟดีมั้ย ดิฉันนี่กรอกตา 360 องศา เลยทีเดียวค่ะ อันนี้ คือเรื่อง 1ใน100 ที่พบเจอ พยายามมองข้ามค่ะ
ชอบบ่นเรื่องงานกับเรา บ่นในทุกงานที่คุณพี่ คนนี้จะต้องทำ ประหนึ่งว่ามันยากเย็นแสนเข็ญกับการทำงานนี้ ทำเรื่องง่ายเหมือนเป็นเรื่องยาก ซึ่งเราต้องประสบพบเจอทุกๆวัน จะยืนใบลาออกบ้างล่ะ ซึ่งถ้าเค้าบ่นคนเดียวหรือยังไงเราจะไม่เดือดร้อนเลยค่ะ นี่มาบ่นให้เราฟังแล้วจบท้ายด้วย “คุณน้องคิดว่ายังไงค่ะ” “คุณน้องคิดว่ามันเหมาะสมกับตำแหน่งคุณพี่มั้ยค่ะ” ซึ่งดิฉันต้องมาฟังแบบนี้ทุกวันมันไม่โอเค เหมือนดิฉันเป็นถังขยะระบายอารมณ์ งานคุณพี่คนนี้ บางทีเค้าไม่อยู่เราก็ทำแทนได้ค่ะ ซึ่งมันจิ๊บๆ สำหรับดิฉันมาก หลังๆคุณพี่คนนี้ ก็บ่นมากขึ้นทุกวัน จนดิฉันบอก “ถ้าคุณพี่ไม่พอใจก็ต้องหางานใหมนะค่ะ ถ้ามีสภาวะเศรษฐกิจกดดัน ก็ทนๆทำไปเค้าสั่งให้ทำอะไรก็ทำไปเถอะได้จบๆไป “ มันเหนื่อยมากค่ะ ต้องมาฟังอะไรแบบนี้ ทุกวันนี้คุณพี่ท่านนี้ก็ยังบ่นค่ะ
ขี้นินทามากๆ นินทาทุกคนจริงๆ ซึ่งเราเป็นคนไม่อยากยุ่งเท่าไรกับเรื่องของคนอื่น ใครจะอยากทำอะไรก็ทำไป ไม่มากระทบกับเราก็พอแล้ว โตๆกันแล้ว ซึ่งเค้านินทาทุกครั้ง บางครั้งดิฉันเลือกจะเงียบ หรือแค่ฟังๆไป แต่มันไม่ได้ค่ะ คุณพี่เค้าก็จะถามว่าเห็นดิฉันว่า “คุณน้องคิดว่ายังไง” มาอีก ดิฉันก็ตอบ “หึ หึ “ ไปบ้าง ถ้าครั้งไหนเราเงียบ เค้าก็จะถามย้ำค่ะ จนเราต้อง ตอบ ส่วนใหญ่ก็จะตอบ แบบ อืม หึๆเหอะๆ อ๋อ ตามสถานการณ์กันไป
ขี้เผือก มากจริงๆ ทั้งเรื่องส่วนตัว ถามจุกจิก พอเราไม่ตอบก็ถามซ้ำๆ และในห้องนั้น มีเรากับเค้านั่งกันอยู่สองคนเป็นห้องเล็กๆ สามารถมองเห็นหน้าจอคอมกันได้ เวลาไม่มีงาน เราก็มักจะเปิดอะไรของเราดูไป Facebook Website ถึงบางทีจะอ่านหนังสือในคอมบ้าง จะต้องถามตลอดว่า “ทำอะไรอยู่ค่ะคุณน้อง คุณน้องสนใจเรื่องนี้หรอ คุณน้องจะไปที่นี่หรอ” พอเราเปิด Facebook หรือ Log in Line นางก็จะมอง เม้าส์กับเพื่อนผ่านจาก คอม social ก็จะมอง คือมองแบบตั้งใจมอง ไม่ได้มองแบบคนสายตาไปเห็นเอง จนเราเลิกเข้า social พวกนี้จากคอมที่ทำงานไปเลย คือบางที คุยกับเรา แทนที่จะมองหน้าเรา แต่กลับมองจอคอมเรา อารมณ์แบบ หล่อนดูอะไรดูหรอ มันอึดอัดมากๆค่ะ คือเราไม่เคยไปยุ่งเลย นอกจากแบบเวลา เราว่างแล้วเห็นเค้าทำงาน เราถึงถามว่า ทำอะไร มีอะไรให้ช่วยมั้ยค่ะ เป็นความอึดอัดที่อึดอัดมากๆ เหมือนเราถูกคุกคลามความเป็นส่วนตัวเอามากๆ
จริงๆ แล้วดิฉันอยากลาออกค่ะ แต่ด้วยสภาวะทางเศรษฐกิจแล้ว ต้องอยู่ค่ะ กะว่าถ้าครบ 2ปีแล้วจะลาออก ใกล้ครบแล้วค่ะ อีก 4 เดือน ดิฉันภาวนาทุกวันค่ะ ในคุณพี่ท่านนั้นลาออกไปซะที 5555(แอบเลว) แต่ดิฉันต้องออกจากบ้านหลังนี้ก่อนแน่นอน (คุณพี่บ่นมาตั้งแต่ดิฉันจะเข้าแล้ว คงไม่ออกง่ายๆ)
ปล. ดิฉันเคยผ่านบริษัทที่มีทั้งนินทา ด่ากันด้วยคำพูดเสียดสี ประชดประชัน แต่ส่วนมากก็เรื่องงาน แต่เฉยๆค่ะ ไม่อึดอัดเท่านี้ ทุกคนไม่เคยล้ำพื้นที่สวนตัวกัน แต่อันนี้อึดอัดมากจริงๆค่ะ เลือกที่จะไม่พูดกับเรื่องร่วมงานคนอื่น เพื่อปกป้องความปลอดภัยให้ตัวเองค่ะ เคยจะเข้าไปห้องเจ้านาย เพื่อขอย้ายห้อง แต่คิดว่าไม่ควรดีกว่า ทนๆ ไปแล้วกัน
มาตั้งกระทู้เพื่ออะไร?
ตอนนี้ดิฉันอึดอัดมากๆค่ะ มีแนวคิด การอยู่ร่วมกันกับคนแบบนี้ยังไงดี ควรพูดตรงๆ ดีมั้ย คุณพี่คนนี้ย้ำคิดย้ำทำ จนดิฉันจะเป็นบ้าไปด้วยแล้วค่ะ ปวดหัว ๆมากจริงๆ