สวัสดีครับ ผมมาขอคำปรึกษา...ยาวหน่อยนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า...คือผมเป็นเกย์เพื่อนที่มหาลัยก็รู้กันหมด แต่ที่บ้านไม่รู้นะครับ คือผมไปชอบ ผช. คนหนึ่งเป็นเพื่อนสาขาเดียวกันนี่แหละ แต่เขาเป็น ผช. แท้ๆ เริ่มคุยกันตอนปี 2 แต่ก็ไม่ได้คุยไรมาก ทักคุยกันวันเว้นวัน ตอนนั้นยังไม่ค่อยสนิทกัน พอนานๆไปก็เริ่มมาเล่นกีฬาด้วยกันเลยสนิทกันมากขึ้นก็เริ่มคุยกันมากขึ้นจนผมรู้สึกมากกว่าเพื่อน แต่ก็คิดว่าคงไม่ดีมั้ง เลยพยายามห่างๆเพื่อให้ตัวเองคิดไปไกลกว่านี้ ก็ห่างๆคุยกันบ้างมาซักพักหนึ่ง ส่วนมากเขาจะเป็นคนทักมาก่อนว่า “ทำไรอยู่?” ผมก็ตอบแค่ “ป่าว นั่งเล่น” แค่นั้น พอผ่านไปซักระยะ ก็เหมือนทำใจได้ก็ทำตัวปกติ ก็คุยเล่นกันปกติจน ผมรู้สึกใจเต้นแรงอีกครั้งผมก็ทำแบบเดิม เหมือนตกหลุกรักเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก มีอยู่วันหนึ่งเขาใช้ผมไปขอไลน์ ผญ. คนหนึ่ง ซึ่งผมก็ต้องจำใจไป ทั้งที่ในใจ €{+#= 555 จนแบบตัดใจซะเถอะเรา ก็ไม่ค่อยได้คุยกันอีกเท่าไหร่ จนมาตอนปี 3 ได้ไปเที่ยวด้วยกัน ได้ทำอะไรด้วยกัน จนยิ่งทำให้เขารุ้สึกสนิทกับเราเข้าไปใหญ่ จากนั้นเขาจะทักผมมาตลอดว่า “ทำไรอยู่หรอ?” ทักทุกวัน จากนั้นกลายเป็นว่า เราก็คุยกันทุกวัน แต่ก็ไม่ได้เยอะอะไร เพราะเจอหน้ากันเกือบทุกวันอยุ่แล้ว แล้วนิสัยเขาจะเป็นคนเงียบๆแต่ขี้บ่น ประเด็นคือชอบบ่นผมอยุ่คนเดียวทั้งที่มีเพื่อนตั้งเยอะแยะ จนวันนึงผมเลยถามเค้าไปว่า “ทำไมชอบว่าเรา?” เค้าคอบว่า “ไม่ได้จะว่า แค่เตือน ก็เป็นห่วง” มันทำให้ใจผมยิ่งเต้นแรง จากนั้นก็คุยกันปกติมาตลอด เขาก็ยังไม่มีแฟนนะ แต่เวลาผมน้อยใจเค้า ผมจะโพสต์สเตตัสในเฟซบุ๊ค เค้าก็จะทักมาตลอดว่า หมายถึงเค้าหรอ ผมก็บอกป๊าววว ตลอด จนปิดเทอมห่างกัน ผมไปสารภาพความรู้สึกกับเขา ผมบอกขอโทษที่คิดแบบนี้ จะพยายามตัดใจ ระหว่างเวลาที่ไม่เจอกัน ตอนนั้นปิดเทอม 4 เดือน เขาตอบกลับมาว่า “ทำได้หรอ?” ผมก็ได้แต่เงียบไป นับตั้งแต่นั้นผมก็ไม่ทักเขาไปอีกเลย มีแต่เขาทักมาทุกวันๆ จนเปิดเทอม เราได้ย้ายมาอยู่หอเดียวกัน เพราะเพื่อนในกลุ่มชวนมาอยุ่รวมกัน จากนั้นผมก็รู้สึกแปลกๆไปว่าทั้งที่เขารู้ว่าผมชอบเขาแล้วทำไม ยังกล้ามาอยู่ด้วยกัน ยังคุยกันปกติ ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกันดูเขาแคร์ผมมากขึ้น เวลาไปไหนก็ต้องบอกให้เขารู้ ไม่งั้นก็จะถามรัวๆๆๆ เวลาผมดูนอยด์ๆ เขาก็จะถามว่าเป็นอะไร ละก็ทำท่าเหมือนจะง้อ เวลาผมโกรธ เขาจะดูเศร้าไปเลย ไม่คุยอะไรกับใครทั้งวัน จะผมต้องไปถามว่าเป็นไร เขาเลยตอบว่า “ก็มีคนโกรธจะให้ทำหน้ามีความสุขหรอ?” ผมก็ต้องหายโกรธไปเอง อ้อ อีกอย่างย้ายมาอยุ่ด้วยกัน นอนเตียงเดียวกันนะครับ ละผมเป็นคนนอนดิ้น เคยเผลอไปกอดเขา แต่เขาก็จับแขนผมออก ผมรู้สึกตัวตอนเขาจับแขนนั่นแหละ แต่บางทีเขาก็เหมือนละเมอมากอดผมเอง คืออยู่ด้วยกันมาหลายเดือนละ เขาก็ดูแคร์ผมมาก สรุป!! เขาคิดยังไงกันแน่? บางทีผมก็ติดว่า ผมคงคิดมากไปเอง แต่บางทีเขาก็ทำให้ผมคิด....?????????
ขอบคุณที่อ่านและขอบคุณสำหรับคำปรึกษาล่วงหน้าครับ
ใครมีประสบการณ์เดียวกันมาแชร์กันได้นะครับ
/// หากผมพิมพ์ผิดๆถูกๆงงๆขออภัยด้วยนะครับ มาพิมพ์ก่อนนอนเลยเบลอๆ
เขาคิดยังไงกันแน่ (ช-ช)
เรื่องมีอยู่ว่า...คือผมเป็นเกย์เพื่อนที่มหาลัยก็รู้กันหมด แต่ที่บ้านไม่รู้นะครับ คือผมไปชอบ ผช. คนหนึ่งเป็นเพื่อนสาขาเดียวกันนี่แหละ แต่เขาเป็น ผช. แท้ๆ เริ่มคุยกันตอนปี 2 แต่ก็ไม่ได้คุยไรมาก ทักคุยกันวันเว้นวัน ตอนนั้นยังไม่ค่อยสนิทกัน พอนานๆไปก็เริ่มมาเล่นกีฬาด้วยกันเลยสนิทกันมากขึ้นก็เริ่มคุยกันมากขึ้นจนผมรู้สึกมากกว่าเพื่อน แต่ก็คิดว่าคงไม่ดีมั้ง เลยพยายามห่างๆเพื่อให้ตัวเองคิดไปไกลกว่านี้ ก็ห่างๆคุยกันบ้างมาซักพักหนึ่ง ส่วนมากเขาจะเป็นคนทักมาก่อนว่า “ทำไรอยู่?” ผมก็ตอบแค่ “ป่าว นั่งเล่น” แค่นั้น พอผ่านไปซักระยะ ก็เหมือนทำใจได้ก็ทำตัวปกติ ก็คุยเล่นกันปกติจน ผมรู้สึกใจเต้นแรงอีกครั้งผมก็ทำแบบเดิม เหมือนตกหลุกรักเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก มีอยู่วันหนึ่งเขาใช้ผมไปขอไลน์ ผญ. คนหนึ่ง ซึ่งผมก็ต้องจำใจไป ทั้งที่ในใจ €{+#= 555 จนแบบตัดใจซะเถอะเรา ก็ไม่ค่อยได้คุยกันอีกเท่าไหร่ จนมาตอนปี 3 ได้ไปเที่ยวด้วยกัน ได้ทำอะไรด้วยกัน จนยิ่งทำให้เขารุ้สึกสนิทกับเราเข้าไปใหญ่ จากนั้นเขาจะทักผมมาตลอดว่า “ทำไรอยู่หรอ?” ทักทุกวัน จากนั้นกลายเป็นว่า เราก็คุยกันทุกวัน แต่ก็ไม่ได้เยอะอะไร เพราะเจอหน้ากันเกือบทุกวันอยุ่แล้ว แล้วนิสัยเขาจะเป็นคนเงียบๆแต่ขี้บ่น ประเด็นคือชอบบ่นผมอยุ่คนเดียวทั้งที่มีเพื่อนตั้งเยอะแยะ จนวันนึงผมเลยถามเค้าไปว่า “ทำไมชอบว่าเรา?” เค้าคอบว่า “ไม่ได้จะว่า แค่เตือน ก็เป็นห่วง” มันทำให้ใจผมยิ่งเต้นแรง จากนั้นก็คุยกันปกติมาตลอด เขาก็ยังไม่มีแฟนนะ แต่เวลาผมน้อยใจเค้า ผมจะโพสต์สเตตัสในเฟซบุ๊ค เค้าก็จะทักมาตลอดว่า หมายถึงเค้าหรอ ผมก็บอกป๊าววว ตลอด จนปิดเทอมห่างกัน ผมไปสารภาพความรู้สึกกับเขา ผมบอกขอโทษที่คิดแบบนี้ จะพยายามตัดใจ ระหว่างเวลาที่ไม่เจอกัน ตอนนั้นปิดเทอม 4 เดือน เขาตอบกลับมาว่า “ทำได้หรอ?” ผมก็ได้แต่เงียบไป นับตั้งแต่นั้นผมก็ไม่ทักเขาไปอีกเลย มีแต่เขาทักมาทุกวันๆ จนเปิดเทอม เราได้ย้ายมาอยู่หอเดียวกัน เพราะเพื่อนในกลุ่มชวนมาอยุ่รวมกัน จากนั้นผมก็รู้สึกแปลกๆไปว่าทั้งที่เขารู้ว่าผมชอบเขาแล้วทำไม ยังกล้ามาอยู่ด้วยกัน ยังคุยกันปกติ ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกันดูเขาแคร์ผมมากขึ้น เวลาไปไหนก็ต้องบอกให้เขารู้ ไม่งั้นก็จะถามรัวๆๆๆ เวลาผมดูนอยด์ๆ เขาก็จะถามว่าเป็นอะไร ละก็ทำท่าเหมือนจะง้อ เวลาผมโกรธ เขาจะดูเศร้าไปเลย ไม่คุยอะไรกับใครทั้งวัน จะผมต้องไปถามว่าเป็นไร เขาเลยตอบว่า “ก็มีคนโกรธจะให้ทำหน้ามีความสุขหรอ?” ผมก็ต้องหายโกรธไปเอง อ้อ อีกอย่างย้ายมาอยุ่ด้วยกัน นอนเตียงเดียวกันนะครับ ละผมเป็นคนนอนดิ้น เคยเผลอไปกอดเขา แต่เขาก็จับแขนผมออก ผมรู้สึกตัวตอนเขาจับแขนนั่นแหละ แต่บางทีเขาก็เหมือนละเมอมากอดผมเอง คืออยู่ด้วยกันมาหลายเดือนละ เขาก็ดูแคร์ผมมาก สรุป!! เขาคิดยังไงกันแน่? บางทีผมก็ติดว่า ผมคงคิดมากไปเอง แต่บางทีเขาก็ทำให้ผมคิด....?????????
ขอบคุณที่อ่านและขอบคุณสำหรับคำปรึกษาล่วงหน้าครับ
ใครมีประสบการณ์เดียวกันมาแชร์กันได้นะครับ
/// หากผมพิมพ์ผิดๆถูกๆงงๆขออภัยด้วยนะครับ มาพิมพ์ก่อนนอนเลยเบลอๆ