สมัครสมาชิกมาเพื่อตั้งกระทู้ระบายโดยเฉพาะ รู้สึกไม่สบายใจมาก
ถามว่าเรื่องนี้เราผิดไหม เราก็ผิดแหละ อืม
เข้าเรื่องเลยละกัน

มันเป็นเรื่องของความสัมพันธ์วนๆในกลุ่มอะค่ะ

เรามีรุ่นน้องผู้ชายที่สนิทกันมากอยู่คนนึง อายุห่างกันแค่ปีเดียว
แต่ตั้งแต่เดิมก็เป็นเพื่อนกันมานี่แหละ รู้จักกันในวัยม.ต้น จนวันนี้ก็เกินสิบปีละ
ตลอดเวลาที่รู้จักกันมา มันเปลี่ยนแฟนไปหลายคนละ เราก็เปลี่ยนแฟนไปหลายคนละ
เรื่องความรักเราก็มีคุยกันนะ ต่างฝ่ายต่างให้คำปรึกษากันได้ค่ะ

ต่อมาเราจึงได้รู้จักกับน้องผู้หญิง น้องผู้หญิงนี่มารู้จักและสนิทกันในวัยมหาลัย
ก็ค่อนข้างสนิทกันมากเพราะว่าช่วงนั้นใช้ชีวิตด้วยกันประมาณ 80-90%
เที่ยวก็เที่ยวด้วยกัน สอบก็อ่านหนังสือด้วยกัน น้องเค้าเป็นคนใต้ครอบครัวเราก็เป็นคนใต้
บวกกับว่าเราชอบนิสัยน้องเค้าก็เลยรู้สึกสนิทใจกันค่ะ

ต่อมาน้องผู้ชายได้มีการโคจรมาเจอกับน้องผู้หญิง
เนื่องจากช่วงชีวิตในสมัยนั้นเราเที่ยว และเที่ยว และเที่ยว ซึ่งการเที่ยวในบางครั้งมันก็จะมีการไปกับเพื่อน ของเพื่อน ของเพื่อน
น้องผู้ชายชอบน้องผู้หญิงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลย ประมาณว่าสเปกเลย แล้วน้องผู้ชายก็จีบน้องผู้หญิง นางมาบอกเราตอนนั้นเราก็เชียร์นะ
น้องผู้หญิงก็คุยด้วย แต่ไม่ชัดเจน ช่วงนั้นนางมีคนมาจีบหลายคน ซึ่งนางดูจะเอนเอียงไปทางอีกคนนึงมากกว่า
แต่นางก็ให้ความหวังกับน้องผู้ชายมาเรื่อยๆ จนปัจจุบันซึ่งพวกเราเข้าสู่วัยทำงานกันหมดแล้ว พวกนางก็ยังคุยกันอยู่ แต่ก็ไม่ได้คบกัน
ซึ่งความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนี้จะเป็นแบบไหน อยู่ไหนระดับไหนนั้นเราไม่อาจทราบได้เลย รู้แค่ว่ากิ๊กกัน

มาพูดถึงฝั่งเราบ้าง เรามีแฟนที่คบกันมา 6 ปีกว่า แฟนเราเป็นรุ่นพี่ ห่างกันปีเดียวเหมือนกันค่ะ มันเป็นความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดในชีวิตเรา
มีทะเลาะกันบ้างปกติ แต่เค้าเป็นผู้ชายที่ดีกับเราที่สุดในบรรดาผช.ทุกคนที่เราคบมา และเป็นคนที่ใช่ที่สุด
เราคบกันมาดีๆ จนมาสะดุดในช่วงปีที่ 4 เนื่องจาก เค้าเมาแล้วเผลอมีอะไรกับรุ่นน้องในที่ทำงาน
ซึ่งรุ่นน้องคนนี้ก็เป็นรุ่นน้องที่เค้าค่อนข้างสนิทด้วย แล้วก็เป็นผู้หญิงแบบที่เค้าชอบในหลายๆอย่าง
ต่อมาผู้หญิงคนนั้นท้อง เค้าก็เชื่อว่าเป็นลูกเค้า เค้าก็รับผิดชอบดูแลจนถึงทุกวันนี้
การดูแลนั้นก็คือ เค้าไปหาผู้หญิงคนนั้นตลอด พาไปฝากท้อง พาไปหาหมอ แล้วก็ไปหาที่บ้าน
ตั้งแต่ตอนท้องจนคลอดแล้วก็ยังไปหากันอยู่ ไปอยู่คอยดูแล ไปดูแลลูก
เค้าบอกกับเราว่า เค้าไปหาลูก เค้าจะรับผิดชอบดูแลลูกโดยที่จะไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับแม่อีก
ถามว่าเราเชื่อมั้ย ให้เชื่อก็ยากละค่ะ คนไปหากันทุกวัน มีลูกด้วยกัน ผ่านปัญหามาด้วยกัน
บวกกับความรู้สึกสงสารเห็นใจเข้าไปอีก มันจะไม่มีความรู้สึกอะไรต่อกันเลยเหรอ
ไม่รู้ว่าระหว่างไปหากันจะมีอะไรกันรอบที่ 2 - 3 มั้ยด้วยซ้ำ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ถามว่าทำไมเราไม่เลิก เราจะเลิกเป็นร้อยครั้งแล้วค่ะ แต่ก็ไม่เคยทำใจ ตัดใจได้
แล้วก็มีเหตุผลคือว่า สำหรับเรา มันไม่มีใครใช่เหมือนกับเค้าอีกแล้ว ด้วยความเป็นเค้าทุกอย่าง เค้าคือคนที่อยู่กับเราได้นานที่สุด
เป็นผู้ใหญ่ ใจเย็น รับเราได้ พยายามเข้าใจเราและให้อภัยเราได้ในหลายๆเรื่อง ไลฟ์สไตล์ไปกันได้ เรื่องบนเตียงก็ไปกันได้
เค้าดูแลเราตลอดจนครอบครัวเราได้และดูแลได้ดี เค้าดีกับเรามากนะ ถ้าตัดเรื่องนั้นออกไป เค้าเป็นคนที่ดีที่สุดที่เราเคยคบมาอย่างที่บอก
คนที่เราคบมาก่อนหน้านั้นทำกับเราสาหัสกว่านี้ทั้งนั้น แฟนเราถึงเค้าจะทำให้เราเสียใจ แต่คือเค้าก็ไม่ได้ตั้งใจอะ
ต่อให้เค้ายังรักเราหรือไม่รักแล้ว เค้าก็จะยังมีความแคร์ความรู้สึกเรา ยังพยายามรักษาความรู้สึกเรา
ไม่เหมือนกับคนอื่นที่ทำร้ายเราโดยที่ไม่สนใจความรู้สึกเราเลย เราก็คิดว่า เราคงหาดีที่สุดได้เท่าเนี้ยแหละ 555
ทุกวันนี้เราจึงมีสภาพเหมือนเมียน้อย ที่นานๆผัวจะมีเวลาให้ซักที แฟนเราทำงานหนักมาก รับเละ เพราะว่าค่าใช้จ่ายเค้าเยอะไงคะ
พอว่างจากงานนางก็เอาเวลาไปหาลูก หาบ้านนู้น เวลาที่ของนางที่จะตกมาถึงเรานั้นจึงมีน้อยถึงน้อยที่สุด บางทีแม่เด็กโทรมางอแงให้ไปหาก็มี
ไม่เหมือนเมียน้อยจะให้เหมือนอะไร ทั้งที่เราเป็นแฟนเค้า เรามาก่อนมาอย่างถูกต้องทุกอย่าง เป็นแบบนี้เราก็เหงานะคะ
อย่าว่าแต่พาเราไปไหนเลย บางทีเราแค่ต้องการคนคุย คนปรึกษา คนแชร์เรื่องราวที่เราต้องเจอในแต่ละวัน เค้าก็ไม่ว่างคุยกับเรา
ไม่ทำงาน ก็อยู่บ้านนู้น แต่เราก็ทนมาได้เป็นปีๆ แล้ว เพราะเรารักเค้า ทั้งรักทั้งหลง ทั้งผูกพัน เราจึงพยายามเข้าใจ ให้อภัย
เราไม่กล้าทำตัวมีปัญหามาก เพราะกลัวว่าเค้าจะเบื่อเราแล้วปันใจให้ทางนู้นมากกว่า แล้วจะทิ้งเราไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นในที่สุด
ช่วงแรกที่เรารู้เรื่อง เราเจ็บปวดทรมานมากนะ เค้ามาสารภาพกับเราเอง เราก็กินน้ำตาแทนข้าว กินข้าวไม่ได้
นอนก็ไม่ได้สะดุ้งตื่นกลางดึกทุกคืน ตื่นมาก็ร้องไห้ ร้องไห้ทั้งวันทุกวัน มันทั้งช็อค ผิดหวัง เสียใจ กลัวอนาคต
ทุกวันได้แต่อยู่กับคำถามว่าทำไม ทำไม ทำไม บางทีก็อดโทษตัวเองไม่ได้ว่าไม่ดีพอ ช่วงนั้นเรามีอะไรกับเค้าไม่ได้เลย
พอจะมีก็จะนึกถึงเรื่องที่เค้ามีอะไรกับผญ.คนนั้นตลอด จนสุดท้ายเราอยู่ไม่ได้ต้องเก็บข้าวของออกมาจากบ้านเค้าเลย
เอาแค่เราเห็นหน้าเค้า แค่ได้ยินเสียงเค้าเราก็เจ็บปวดแล้ว เพราะนึกถึงสิ่งที่เค้าทำ ยิ่งเค้ามาขอโทษ มาพูดอะไรนู่นนี่เรายิ่งเจ็บ
เราเลยขอห่างกับเค้า แต่ก็ไม่ได้เลิกกัน พอมาถึงวันนี้ความสัมพันธ์ก็ดีขึ้นมากแล้ว ความรู้สึกเราก็โอเคขึ้นในระดับนึงแล้ว
เค้าเคยบอกกับเรานะ ว่าเค้าตัดสินใจแล้วว่าจะออกมาจากชีวิตของลูก เพื่อรักษาเราไว้ โดยจะส่งเสียให้ลูกอย่างเดียว จะไม่ไปหาทางนู้นอีก
จากวันที่พูดจนถึงวันนี้ก็หลายเดือนแล้วจ้า ก็ยังทำไม่ได้ เราก็พยายามเข้าใจ เรารอได้ ไม่ทำตัวมีปัญหา สเต็ปเดิม

อ้อมโลกไปไกล กลับมาเรื่องน้องผู้ชายกับน้องผู้หญิงต่อ
ก็คือพักหลังๆมานี้มันจะมีเป็นบางช่วงที่เราคุยไลน์กับน้องผู้ชายบ๊อยยยบ่อย ชนิดที่เรียกว่า คุยกันทุกวัน
บางทีก็นัดเจอกันสองคนบ้าง จะเป็นแบบนี้เป็นพักๆ แล้วหลังจากนั้นก็จะห่างหายกันไป ต่างคนต่างใช้ชีวิต
จนเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เรากับน้องได้เจอกันน่าจะวันอังคาร-พฤ ติดกัน ปาร์ตี้ทุกวันเลย เมาอยู่ที่บ้านเนี่ยแหละ มีเพื่อนคนอื่นๆด้วย
ในช่วงสามวันที่เจอ เรารู้สึกว่าน้องมันหล่อขึ้น เราก็มีแอบมองมันนะ มีจังหวะนึงที่มันหันมาแล้วเราหลบตาด้วย เวิ่นเว้อประหนึ่งความรักวัยมัธยมก็มิปาน
บวกกับว่าช่วงสองสามวันล่าสุดที่เมาด้วยกันนี้ เราสนุกมาก และเรากับมันก็ได้ใช้ช่วงเวลาดีๆด้วยกัน พอไม่เจอกันเราก็ค่อนข้างคิดถึงมัน
เราได้เจอน้องมันอีกทีเมื่อวานช่วงเย็น ซึ่งเรากำลังรีบจะไปที่มอ พอดีเมื่อวานมีควิซ (เราเรียนป.โทอยู่ค่ะ) เราก็เลยขอมันไปส่งเราที่มอหน่อย
มันก็ไปให้ พอถึงที่มอมันก็ถามเราว่า มีคนมารับปะเนี่ย ให้รอมั้ย เราก็บอกว่าไม่มี แต่ไม่เป็นไรเกรงใจแกเสียเวลา
มันก็แบบไม่เป็นไรรอได้มันไม่ได้ทำไร แล้วมันก็รอ พอสอบเสร็จ มันก็มีเรื่องนึงเข้ามาซึ่งทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่
ไม่เกี่ยวกับเรื่องสอบ เป็นเรื่องงาน ช่วงนี้ปัญหาเราก็เยอะ ความเครียดก็เยอะเพระว่าเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย
พอมาเจอมัน เราก็งอแงนิดหน่อย มันก็พาเราไปนู่นเลย ... ทะเล ไปนั่งโง่ๆ อยู่ที่หาด ซื้อเบียร์กินคนละป๋อง คุยกันไปเรื่อยๆ
ซักพักเราร้องไห้ออกมา ด้วยความกดดันทั้งหมดที่แบกอยู่ตอนนี้ มันก็แบบ สเต็ปมาเรื่อยๆ จับมือ โอบ กอด แล้วมันก็จูบเรา จูบนานมาก
เราก็จูบตอบ ไม่รู้กับตัวเองเหมือนกันว่าตอนนั้นคิดอะไร แอลกอฮอลล์ก็อาจจะมีส่วน แต่เราก็ไม่ได้เมาเบอร์นั้น กินไปป๋องเดียวสติยังอยู่ครบ
พอจูบเสร็จ ก็กลับบ้าน ไม่ได้มีไรต่อ 5555555 แต่ก่อนกลับมันก็พูดกับเราว่า มันชอบเรา มันหวั่นไหว รู้สึกมาพักนึงแล้ว
มันบอกว่าช่วงที่ไม่ได้คุยกันไม่ได้เจอกันมันก็เหมือนจะลืมๆเรานะ มีคิดถึงแต่ก็ไม่ได้อะไร แต่พอมาเจอเราทีไร ความรู้สึกมันกลับมาทุกที
เราก็ เขินนิดนึง ไม่รู้จะเขินทำห่าไร น้องมันก็คือน้องอะ เราก็ถามมันว่า แล้วกับน้องผู้หญิงอะ เป็นไง ก็ได้คำตอบมาว่า ก็ยังคุยกันอยู่
แต่มันก็พัฒนาต่อไม่ได้แล้ว ช่วงนี้มันก็คุยกับอีกคนนึงด้วย น้องผู้หญิงก็สงสัย มีดราม่านิดหน่อย แต่มันไม่รู้สึกกับใครเหมือนที่รู้สึกกับเราเลย
ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น เราก็คงคิดว่า มันพูดเพื่อจะเอาเรา แต่นี่เป็นมัน เป็นน้องคนนี้ เราก็เออ อืม คิดอย่างนั้นดีมั้ยวะ ไม่รู้จะคิดยังไงเหมือนกัน
ระหว่างทางกลับบ้านมันบอกเราว่ามันก็รู้แหละว่ามันเป็นได้แค่น้อง มันรู้ว่าเราไม่ชอบเด็ก ถ้ามันจีบเราก็คงไม่ติด
ซึ่งเราก็ไม่ชอบคบเด็กจริงๆแหละ ไม่เกี่ยวกับว่าเด็กจะง้องแง้งงอแงอะไรแบบนี้นะ
แต่เราไม่ชอบความรู้สึกที่ว่า เราแก่กว่าผู้ชายที่คบอยู่ (แต่นี่มันแค่ปีเดียว มันก็พอจะอลุ้มอะหล่วยกันได้ ... ไม่ใช่ละ)
เราก็ได้แต่บอกว่า มันสายไปละ เราก็ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะว่าเราก็มีแฟนแล้วและไม่ได้คิดจะเลิกด้วย

วันนี้เรากับมันก็คุยกันปกติ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นเลย
พอดีเมื่อวานเราขอให้มันช่วยหาข้อมูลทำรายงานป.โทให้+ให้มาช่วยกันเขียนด้วย เพราะงานเราล้นมือมาก ละอีรายงานนี่เราทำคนเดียวไม่ไหว
มันก็โอเค วันนี้ฮีก็ไปหาข้อมูลมานะ พร้อมจะช่วยเราเขียนแล้ว คุยไลน์กันมันก็มีหยอดนะ แต่พอเจอหน้าก็คุยปกติ

จนเมื่อเย็นนี้เราเจอน้องผู้หญิงด้วย เราเห็นแล้วแหละว่านางดูอารมณ์ไม่ค่อยดี แต่เราก็ยังไม่ได้ถามว่าเป็นอะไร
จนนางมาถามเราว่า เมื่อคืนเราไปไหนมา

เราเงิบอยู่สิบวิ ไปไม่เป็น ตอบไม่ถูก ไม่รู้จะบอกยังไง
ก็เลยบอกไปว่า ไปทะเลมา
มันก็ถามว่า ไปยังไง ไปกับใคร แฟนเรารู้มั้ย
เราก็อ้ำอึ้ง ได้แต่เงียบ เราสองคนจึงตกอยู่ในความเงียบที่น่าอึดอัดที่สุดในโลก คือเราไม่รู้จะบอกยังไงจริงๆ
จะพูดความจริง ก็กลัวว่าน้องผู้ชายจะโกหกไว้ จะโกหก ก็กลัวว่าน้องผู้ชายจะพูดความจริงไปแล้ว
น้องผู้หญิงก็ถามเราว่า ทำไม เราบอกไม่ได้เหรอ ทำไมเราถึงบอกมันไม่ได้ เราก็ยังเงียบอยู่
เรากำลังอ้าปากจะบอกว่า ไว้กุค่อยบอกนะ นางก็ถามตรงๆมาเลยว่า เราไปกับน้องผู้ชายมาใช่มั้ย ?
เราก็ไปไม่เป็นเลยทีนี้ ก็เลยบอกไปว่า ถ้าอยากรู้ว่าเราไปกับมันมารึเปล่า ไม่ต้องมาถามเราหรอกไปถามน้องผู้ชายเลยจะดีกว่า
มันก็บอกว่า ก็นี่มันถามเรา เราบอกได้มั้ยล่ะ

สุดท้ายเราก็สารภาพไปว่า เราไปด้วยกันมาจริงๆ
แต่ก็บอกไปว่า พอดีเมื่อคืนเราไม่ค่อยสบายใจ มันก็เลยพาไปหาที่นั่งทำใจให้สบาย แล้วก็กลับ เราไม่ได้บอกว่าเกิดไรขึ้นบ้าง
น้องผู้หญิงก็มองเราด้วยสายตาแบบ .. บอกไม่ถูกอะ
แต่มันทำให้เราจุกไปถึงข้างใน มองแล้วก็พยักหน้าสองทีแล้วก็เดินจากไป

เรารู้สึกเลวยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกเหมือนกำลังแย่งของเพื่อน น้องผู้หญิงก็เหมือนโกรธเรา เราก็ไม่รู้ว่านางรู้ได้ยังไงและรู้ขนาดไหน
ที่จริงต่อให้คบกันหรือไม่ได้คบกัน ต่อให้ความสัมพันธ์อยู่ในสถานะไหน ขึ้นชื่อว่าของเพื่อน เราก็ไม่ควรยุ่ง
เราก็ไม่ได้ตั้งใจจะยุ่ง เราก็ไม่คิดเหมือนกันว่าวันนึงมันจะเป็นแบบนี้ นี่เราเลวมากไหม
ถามว่าเรารู้สึกอะไรกับน้องผู้ชายมั้ย มันก็ไม่ใช่ความรักหรอก คือก็รักมันในฐานะที่มันเป็นน้อง
แต่ว่าไม่ได้รักแบบนั้น ไม่ใช่ความรู้สึกแบบที่เรารู้สึกกับแฟนเรา แต่ว่ามันก็แอบหวั่นไหว นิดนึง
เรารู้สึกผิดมาก ไม่สบายใจเลย ไม่น่าไปยุ่งอะไรในความสัมพันธ์ของน้องมันเลย
ทั้งรู้สึกผิดกับน้อง ทั้งรู้สึกผิดกับแฟน รู้สึกเลวไปหมด
เราพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้คิดไรกับน้องผู้ชายอยู่  แต่เด็กมันอ่อยอะ อ่อยแรงมาก เราก็หวั่นไหว
รู้สึกผิดมากเลย

ขอบคุณใครก็ตามที่ทนอ่านมาถึงตรงนี้นะคะ
ตั้งกระทู้ครั้งแรกเรียบเรียงไม่ค่อยถูก แท็กตรงบ้างไม่ตรงบ้างขออภัยค่ะ
ขอบคุณที่ให้ยืมพื้นที่กระทู้นี้เป็นที่ระบายค่ะ