สวัสดี อยากทราบว่าคนอื่นเคยเป็นบ้างไหมกับการเเอบชอบใครซักคนจนรำคาญตัวเอง
คือปกติเราเรียนอยู่ในโรงเรียนที่ทุกคนเป็นเพศเดียวกันมาตลอด จนพอมาเรียนมหาลัยก็คิดไว้ว่าต้องมีเพื่อต่างเพศให้ได้
แต่ก็นั่นแหละ....มันไม่ชิน สุดท้ายก็ได้เพื่อนต่างเพศมาคนนึง ซึ่งเพื่อนคนนี้เฟรนลี่มากๆชอบคุยเก่งสุดๆจนเราคุยกับแทบทุกวัน(ในแชท)
ด้วยความที่เรามีแต่เพื่อนเพศเดียวกันก็เลยติดคุยเสร็จก็บอกฝันดี... แน่แหละทำตัวไม่ค่อยถูกจนไปปรึกษาเพื่อนมันบอกว่าเพื่อนไม่บอกฝันดีกันเราก็เลิก แต่ก็คุยกันแทบทุกวันเหมือนเดิม ชวนกันส่องหนุ่ม ส่องสาวกันบ้าง คุยเล่นไปเรื่อยๆ จนเราติดโทรศัทพ์หนักมาก รู้ว่าเวลาไหนเค้าจะทักมา รู้ว่าถ้าโพสต์อะไรเค้าจะทักมา นั่นแหละ... รู้สึกว่าตัวเองเริ่มเยอะและคงเริ่มชอบเพื่อนคนนี้แน่ๆ
ยิ่งหลังมาๆมันบอกฝันดีเรา เช้ามาก็ทัก ทำอะไรอยู่ก็บอกเรา ไม่สบายก็บอกเรา จะไปนอนก็บอกเรา จนเราแบบโคตรมโนมากๆ ว่า เฮ้ย! บอกกันขนาดนี้คิดไรป่ะเนี้ย แต่เวลาเค้าเข้าห้องน้ำไปปลดทุกข์อยู่มันก็พิมพ์บอกเราไปคุยกับเราไปเหมือนกัน.... กลายเป็นว่าไม่รู้ว่ามันคิดอะไรหรือเห็นว่าเราเป็นเพศเดียวกันไปแล้ว -*-
แต่ก็นะประเด็นมันอยู่ที่เราเอง คือ เราเป็นคนที่มีเพื่อนมาปรึกษาอยู่บ้าง(เวลาอยากได้ความเห็นคนโสด) หรือไม่ก็เวลาที่พวกคนมีคู่อยากบ่น ว่าทำไมแฟนต้องจิก ต้องติด อะไรเยอะแยะมากมาย แล้วไอ้พฤติกรรมที่เราเป็นเนี้ย คือ ติดโทรศัพท์ เค้าไม่ทักก็อารมณ์เสียเอง งอนกับตัวเอง หาเรื่องโพสต์เพื่อให้เค้าทักมา จนรู้ตัวแล้วรำคาญตัวเองงว่าแบบ....เฮ้ย! เราเป็นได้ขนาดนี้เลยหรอ พอคิดว่าจะเลิกชอบจะได้หายจากพฤติกรรมพวกนี้(คอเราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย) สุดท้ายเราก็ชอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าแชทอยู่ดี... แถมเค้าทักปุ๊บ เราก็ตอบปั๊บด้วย ไร้ซึ่งการยยึกยักใดๆ
เวลาแอบชอบใครซักคน มีใครรำคาญตัวเองแบบนี้บ้างไหม? มันทำให้เราเป็นได้แม้แต่สิ่งที่เราไม่ชอบเลยหรอ?
แม้จะดูเป็นการตั้งอะไรที่ไร้สาระ ดูวนไปวนมา แต่ถ้ามีคนช่วยตอบจะขอบคุณมากๆ
แอบชอบใครซักคนจนรำคาญตัวเอง
คือปกติเราเรียนอยู่ในโรงเรียนที่ทุกคนเป็นเพศเดียวกันมาตลอด จนพอมาเรียนมหาลัยก็คิดไว้ว่าต้องมีเพื่อต่างเพศให้ได้
แต่ก็นั่นแหละ....มันไม่ชิน สุดท้ายก็ได้เพื่อนต่างเพศมาคนนึง ซึ่งเพื่อนคนนี้เฟรนลี่มากๆชอบคุยเก่งสุดๆจนเราคุยกับแทบทุกวัน(ในแชท)
ด้วยความที่เรามีแต่เพื่อนเพศเดียวกันก็เลยติดคุยเสร็จก็บอกฝันดี... แน่แหละทำตัวไม่ค่อยถูกจนไปปรึกษาเพื่อนมันบอกว่าเพื่อนไม่บอกฝันดีกันเราก็เลิก แต่ก็คุยกันแทบทุกวันเหมือนเดิม ชวนกันส่องหนุ่ม ส่องสาวกันบ้าง คุยเล่นไปเรื่อยๆ จนเราติดโทรศัทพ์หนักมาก รู้ว่าเวลาไหนเค้าจะทักมา รู้ว่าถ้าโพสต์อะไรเค้าจะทักมา นั่นแหละ... รู้สึกว่าตัวเองเริ่มเยอะและคงเริ่มชอบเพื่อนคนนี้แน่ๆ
ยิ่งหลังมาๆมันบอกฝันดีเรา เช้ามาก็ทัก ทำอะไรอยู่ก็บอกเรา ไม่สบายก็บอกเรา จะไปนอนก็บอกเรา จนเราแบบโคตรมโนมากๆ ว่า เฮ้ย! บอกกันขนาดนี้คิดไรป่ะเนี้ย แต่เวลาเค้าเข้าห้องน้ำไปปลดทุกข์อยู่มันก็พิมพ์บอกเราไปคุยกับเราไปเหมือนกัน.... กลายเป็นว่าไม่รู้ว่ามันคิดอะไรหรือเห็นว่าเราเป็นเพศเดียวกันไปแล้ว -*-
แต่ก็นะประเด็นมันอยู่ที่เราเอง คือ เราเป็นคนที่มีเพื่อนมาปรึกษาอยู่บ้าง(เวลาอยากได้ความเห็นคนโสด) หรือไม่ก็เวลาที่พวกคนมีคู่อยากบ่น ว่าทำไมแฟนต้องจิก ต้องติด อะไรเยอะแยะมากมาย แล้วไอ้พฤติกรรมที่เราเป็นเนี้ย คือ ติดโทรศัพท์ เค้าไม่ทักก็อารมณ์เสียเอง งอนกับตัวเอง หาเรื่องโพสต์เพื่อให้เค้าทักมา จนรู้ตัวแล้วรำคาญตัวเองงว่าแบบ....เฮ้ย! เราเป็นได้ขนาดนี้เลยหรอ พอคิดว่าจะเลิกชอบจะได้หายจากพฤติกรรมพวกนี้(คอเราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย) สุดท้ายเราก็ชอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าแชทอยู่ดี... แถมเค้าทักปุ๊บ เราก็ตอบปั๊บด้วย ไร้ซึ่งการยยึกยักใดๆ
เวลาแอบชอบใครซักคน มีใครรำคาญตัวเองแบบนี้บ้างไหม? มันทำให้เราเป็นได้แม้แต่สิ่งที่เราไม่ชอบเลยหรอ?
แม้จะดูเป็นการตั้งอะไรที่ไร้สาระ ดูวนไปวนมา แต่ถ้ามีคนช่วยตอบจะขอบคุณมากๆ