วันนี้เป็นอีกวันหนึ่ง ที่ผมให้อภัยคนรัก ในเรื่องที่เค้ามีความลับและพยายามแสดงการปกปิดออกมา...

เราคบกันมา 7 ปีกว่าแล้ว ชีวิตของเราดูราบรื่น และแทบจะไม่เคยทะเลาะกันเลยตั้งแต่คบกันมา
เราสองคนมีความรักที่ดีต่อกัน จนใครหลายๆคนรอบตัวอิจฉา

แต่เมื่อชีวิตรักของเราดำเนินมาถึงปีที่ 5 บางสิ่งก็เริ่มเปลี่ยนแปลง
เค้าเริ่มมีความลับ มีการแอบคุยหรือแชทกับคนอื่น แม้ว่าผมจะไม่ได้เช็คโทรศัพท์ก็ตาม แต่บางทีมันก็มาให้ผมได้รู้เอง

และวันนี้
มีคนโทรไลน์เข้ามา และเค้าก็ลบแชทต่อหน้าต่อตาผม ซึ่งทำให้ผมโกรธมาก
หลังจากที่คุยกัน ผมก็ให้อภัยเค้า เหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันฝังใจ

ผมไม่อาจทำให้สมองของผมหยุดคิดฟุ้งซ่านได้ ตราบใดที่ผมไม่รู้ความจริง สมองก็นำพาความคิด จมลงสู่ก้นเหวเสมอ

ผมจึงได้ตกผลึกความเข้าใจบางอย่างออกมา
"บางครั้งการให้อภัย ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงคนได้"

ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะให้อภัยเค้า
และหากมีครั้งต่อไป ผมก็พร้อมที่จะไปจากความรัก ที่ไม่อาจจะให้อภัยได้อีก