ความรู้สึกหลังเราบอกรักเพื่อนสนิทแล้วโดนปฏิเสธ ถึงแม้เราเต็มใจที่จะยอมรับผลที่ตามมา

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมการที่เรากล้าบอกรักเพื่อนสนิทแล้ว เค้าคนนั้นปฏิเสธ กำแพงความเป็นเพื่อนมันต้องพังลงเหลือไว้แค่คนเคยรู้จัก ความรู้สึกนี้มันเจ็บกว่าบอกชอบคนที่เพิ่งรู้จักแล้วโดนปฏิเสธอีกครับ ทั้งที่เราพร้อมรับผลที่จะตามมาแต่เอาเข้าจริงๆมันกลับทำไรไม่ไม่ถูก จุกไปหมด ผมรู้ว่ากระทู้แบบนี้มีเยอะมาก แต่พอโดนเข้ากับตัวถึงได้เข้าใจเลย ว่าที่เค้าเตือนๆกันว่าถ้าเข้าเฟรนโซนแล้วอย่าไปบอกรัก แต่ผมก็รู้สึกโล่งนะครับที่ได้บอกไป ดีกว่าเก็บไว้แล้วปล่อยให้มันนานไปกว่านี้ เรอาจจะเจ็บมากขึ้นจากการที่เรามโนไปเอง เจ็บช้าเจ็บเร็วมันก็เจ็บเหมือนกัน.