ผมว่าเรื่องน้องเมย ประเด็นใหญ่มี 2 ประเด็นนี้ครับ ที่คนส่วนมากจะเหมารวม

ประเด็นที่ 1  คือเหมารวมทหารทั้งหมด

1.    ทหารตามแนวชายแดน
ต้องเผชิญหน้ากับศัตรู  งบประมาณก็น้อย  เครื่องของใช้อำนวยความสะดวกก็น้อย  เงินเดือนน้อย  อยู่แบบหวาดระแวง  
2.    พวกทหารที่เรียนแล้วมาได้ตำแหน่งสูง  ไม่ได้เคยออกนอกค่าย  แต่ชอบดูถูกคนอื่น  ไม่ยอมหางบในทหารแนวชายแดน

เราไม่ควรเหมารวมทหาร    ทหารตามแนวชายแดน กล้าหาญและขาดแคลน


ประเด็นที่ 2   ฝึกทหารตายก็ไม่เป็นไร

1.     การฝึกทหาร
คือต้องฝึกให้แข็งแรง   ตามกฎระเบียบและหลักสูตร
2.    การซ่อมของรุ่นพี่  แถมซ้อมนอกเวลา
ซ้อมรุ่นนอกเพื่อความสะใจ  ไม่ได้ตามกฎระเบียบและหลักสูตร  แถมนอกเวลา

เราไม่ควรตำหนิเรื่องการซ้อมรบ  แต่ตำหนิเรื่องการซ่อม  ตามความสะใจรุ่นพี่ และนอกเวลา

ผมคิดว่า  เราไม่ควรเหมาว่าระบบทหารนะ  มันมีรายละเอียด  จะว่ารวมไม่ได้


ปล.    ผมชอบความเห็นนี้ครับ  ที่เขาบอกว่า


ภัยคุกคามไม่ใช่ความมั่งคงเพียงอยากเดียวเท่านั้น

ภัยจากความอดยากกระทรวงเกษตรรับหน้าที่

ภัยจากความจน กระทรวงการคลังและพาณิชย์รับหน้าที่

ภัยจากโรคร้าย  กระทรวงสาธารณสุขรับหน้าที่

ไม่นับรวมกระทรวงอื่นๆ ที่รวมกันต่อสู้อยู่ทุกวัน  ภัยเหล่านี้มีให้เห็นอยู่ทุกวัน

มากกว่าเอาปืนไปยิง  เหมือนกระทรวงกลาโหม

แต่มันต่างกันที่คนทำงานเหล่านี้ไม่เคยทวงบุญคุณ  ไม่คิดว่าตัวเองเทพกว่าคนอื่น
ไม่แม้จะถามว่าไม่มีผมใครจะดูแลคุณ

ชอบมากครับความเห็นนี้