ไม่มีความสุขกับชีวิต ทำยังไงดีคะ

คือตอนนี้มันแย่มากเลยค่ะ
ขออธิบายความรู้สึกของตัวเองตอนนี้แบบนี้

ตอนนี้เรียนอยู่มหาลัยค่ะ อยู่มาหลายปีแล้ว เราเข้ากับเพื่อนไม่ได้เลย ทั้งที่พยายามปรับตัวแล้ว พยายามเข้าไปในโลกของเค้า แต่ก็รู้สึกว่าเข้าไม่ถึง พยายามไปเที่ยว พยายามไปในที่ที่เค้าชอบไป ลองคุยในเรื่องที่เค้าชอบคุยกัน แต่ก็รู้สึกฝืนค่ะ มันไม่ใช่นิสัยเรา

จากเรื่องเพื่อนในมหาลัย มีผลกระทบมาถึงเรื่องงาน ทำงานกลุ่มด้วยกัน คือทุกคนต่างมีภาระหน้าที่ของตัวเอง มีแต่เราคนเดียวที่ไม่มี เราก็นำทำงานไปก่อน พอทำส่วนของตัวเองเสร็จ(เป็นเดือน)ไม่มีใครอ่าน พอถึงวันใกล้ส่ง มาอ่านของเราแล้วบอกอยากแก้ ทำไม่ดี (แต่เราตั้งใจทำแล้วนะคะ ไม่ได้ทำส่งๆด้วย) ซึ่งเราก็มีงานในส่วนของเรางานอื่นๆอีก .. เหนื่อยใจมากๆค่ะ
ทำกันอยู่ไม่กี่คน คนทำก็เพิ่งจะมาอยากแก้วันใกล้ๆส่ง คนไม่ทำก็ไม่ทำ ไม่สนใจ รอคะแนนอย่างเดียว ถามอะไรไปก็ไม่ช่วยคิด

พอเราเครียดตรงนี้ อยากปรึกษาเพื่อนซักคน ก็นึกถึงเพื่อนมัธยม ความห่าง ความสนิท มันก็ไม่เท่าเดิม เรารู้สึกว่าเราให้เค้าเต็ม 100 เวลาเค้ามีปัญหา เราอยากเข้าไปอยู่กับเค้าด้วยซ้ำ แต่เวลาเรามีปัญหากลับไม่มีใครอยู่ข้างๆเราเลย รู้สึกแย่มากเลยค่ะ (ทราบนะคะว่านี่ยังมีครอบครัว แต่คือปรึกษาเพื่อนกับครอบครัวมันไม่เหมือนกัน) คือเราเป็นคนที่นับว่าเป็นเพื่อนแล้วก็ให้เต็มที่เลย เท่าที่ความสนิทจะอำนวย ทั้งหวังดีช่วยเหลือ แต่แบบยิ่งโตก็ยิ่งเจอแต่ความสัมพันธ์ที่แย่ๆ จนทำให้เราต้องกั๊กๆ เพราะกลัวเราจะเจ็บ

อยากขอคำปรึกษาค่ะ ว่าควรคิด หรือมีทัศนคติยังไงให้ตัวเองมีความสุขในทุกๆวัน

แล้วก็เวลาเรามีปัญหา เราชอบปรึกษาคนอื่น คือเรามีอะไรก็อยากเล่าให้ฟัง  เพราะอยู่กับตัวเองมากๆแล้วมันเครียด แต่พอจะไปปรึกษาใครก็ไม่มีเลย 555 อันนี้อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้รุ้สึกว่าเราไม่มีเพื่อนก็ได้ หรือรุ้สึกว่าเพื่อนไม่รักเราจริง แต่จริงๆคือเรามีเพื่อนแหละ เพื่อนยังเป็นห่วงเราเหมือนเดิม แต่ด้วยความที่ต่างคณะ ต่างมหาลัย อาจจะทำให้เพื่อนไม่ว่างพอที่จะฟังเรา เราควรจะจัดการความคิดเรื่องเพื่อนของตัวเองตรงนี้ยังไงดีคะ


ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ แล้วก็ขอโทษหากอธิบายแล้วงง ตอนนี้เฟลมากจริงๆค่ะ ไม่เคยตั้งกระทู้ด้วยค่ะ