คือพึ่งรู้เรื่องได้ไม่นานคะ เมื่อไม่นานมานี่พอดีจับได้คะว่าแฟนมีคนอื่น...พอจับได้นางก็บอกนางจะถอยเองคะแต่นางแค่ถอยไปตั้งหลัก...จะเล่าที่ไปที่มาให้ฟังคะ...
เราคบกันกับแฟนมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย..ช่วงม.5-6คะจนตอนนี้ก็จะ10ปีแล้ว...คบกันมาเรื่องผู้หญิงมีน้อยมาก จนแฟนจับโดนใบแดงต้องไปเป็นทหารเกณฑ์...ตลอด2ปีที่ผ่านมาเราก็รอโดยที่ไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาเลย...จนมาถึงช่วงเขาใกล้ปลด...เมื่อปีที่แล้วเราท้องช่วงแรกๆก็ยังดีอยู่นะแต่เซนมนุษย์มันแรงมากหลังๆมาเริ่มมีอาการผิดปกติขณะที่เราตั้งท้องจำได้ว่าแฟนเคยพาไปหาหมอแค่ครั้งเดียวนอกนั้นคือขับรถไปเอง...จนคลอด...ระหว่างที่ท้องเราก็สงสัยนะว่าเขามีคนอื่นแต่เราไม่มีหลักฐานและด้วยรักมากเชื่อใจมากก็เลยหลอกตัวเองไปว่าเราคงคิดมาก...เราบอกเขาว่าช่วงเวลาที่ท้องเราไปเองมาเองได้ไม่เป็นไรนะ...แต่ขอวันที่เราคลอดขอให้มาอยู่ข้างๆเราได้ไหม...แต่เขาไม่มา...พอคลอดแล้วพอดีกับเขาปลดจากการเป็นทหารเกณฑ์เราก็ดีใจว่าเขาจะกลับมาอยู่กับเรากับลูกแต่ไม่เลยเขากลับไปอยู่จังหวัดที่เขาไปเป็นทหารแล้วบอกกับเราว่าไปทำงาน...อ่าโอเคเราเข้าใจนะ...แต่มันไม่ใช่เลยเขาไปเช่าบ้านอยู่กับผู้หญิงคนนั้น....ทำงานเก็บเงินจนเอาเงินที่เก็บได้มาดาวน์รถยนต์แต่เขาไม่เคยขาดตกบกพร่องเรื่องค่าเลี้ยงดูนะ...แต่เราก็ทำงานไปด้วยเลี้ยงลูกด้วยเพื่อลดภาระของเขา หลังจากได้รถมาเขาก็ไปรับผลไม้มาขายกับผู้หญิงคนนั้นโดยที่เราไม่รู้เลยว่าเขามีคนอื่น...ทุกครั้งที่เขากลับมาบ้านเขาจะพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วยเสมอ...หลายคนพยายามที่จะบอกเราแต่เขาไม่กล้า...จนการขายผลไม้มันไม่เวิร์ค...ก็มีผู้ใหญ่ใจดีหยิบยื่นโอกาสให้...เขาก็ได้ไปจับธุรกิจใหม่...ธุรกิจนี้มันต้องเดินทางไปทั่วไปเทศ...แล้วเขาก็เลือกที่จะเอาผู้หญิงคนนั้นไปด้วย...และหลังจากนั้นมาได้ไม่นานเราก็จับได้ว่าเขามีคนอื่นแต่กว่าจะจับได้เวลามันก็ผ่านมาเป็นปี...แต่ที่มันเจ็บที่สุดคือทุกคนรู้เรื่องเขาพามันมาบ้านทำกับเราได้ไง...ตอนที่เราจับได้เขาอยู่ด้วยกันนะ...แต่เราไม่ได้เห็นแบบจะๆจับได้โดยที่โทรไปแล้วปรากฎว่าเขาอยู่ด้วยกันจริงๆ...ตลอดเวลา1ปีผู้หญิงคนนั่นรู้ตลอดว่าเขามีลูกมีเมียแล้วแต่นางพยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เราจับได้นางยอมทุกอย่างยอมให้แฟนเราส่งเงินมาให้เราใช้ทั้งๆที่เป็นเงินที่หามาด้วยกัน...ยอมอยู่แบบหลบๆซ่อนๆคือนางยอมทุกอย่าง...พอเราจับได้เราก็ถามว่าจะเอายังไงอยากได้มากใช่ไหมผู้ชายคนนี้เดี๊ยวเราจะถอยให้...นางก็ตอบแบบนางเอกคะว่านางไม่อยากได้เดี๊ยวนางถอยเอง...เราก็รอคุยกับแฟน...พอเจอหน้าแฟนคำแรกที่เราถามคือเราทำอะไรผิด...ทำไมถึงทำกับเราแบบนี้...แล้วจะเลือกใคร...เขาก็บอกเราว่าเขาเลือกเรากับลูก...โดยที่เขาก็ยังไม่ยอมเลิกกับผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน...แล้วเราก็ตัดสินใจออกจากงานที่ทำเพื่อที่จะไปกับเขา...ให้ลูกอยู่กับแม่เราการตัดสินใจไปของเราไม่มีใครเห็นด้วยเลยแต่เพราะว่าเรารักมากเราเลยไม่ฟังใคร ตลอดเวลาที่เราไปกับเขา...เขาก็ยังติดต่อกับผู้หญิงคนนั้น...แล้วเขาก็บอกกับเราว่าเขาจะเอาผู้หญิงคนนั้นไปทำงานกับเราด้วย...ซึ่งความเป็นไปได้มันน้อยมาก แน่นอนล่ะเราไม่ยอมเราเลยบอกว่าถ้าจะเอามันไปด้วยให้กลับมาส่งเราที่บ้านแล้วเขาก็พาเรากลับมาส่ง...เขาบอกว่าทุกอย่างที่เขาทำ..เขาทำเพื่อเรากับลูก...อ่าโอเคเขาบอกว่าเขายังไงก็รักเรากับลูกเหมือนเดิม...แต่ที่เขายอมเอาเรากลับมาส่งเพราะยังทิ้งผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เพราะในขณะที่เรากินอิ่มนอนหลับพอมีพอใช้แต่ผู้หญิงคนนั้นบ้านเขาไม่มีแม้แต่ข้าวจะกรอกหม้อเขาจึงทิ้งมันไม่ได้ตอนนี้...ถ้าทุกอย่างดีขึ้นเขาจะกลับมา...เราก็ยอมเพราะรักและเพราะลูก...เรากลับมาอยู่บ้านเลี้ยงลูก...แล้วเขาก็ไปทำงานด้วยกันอยู่ด้วยกันทุกวัน แต่เขาก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่างนะ วิดีโอคอลมาทุกวัน ส่งเงินมาให้เหมือนเดิม
เราเลยไม่แน่ใจว่าที่เราทำอยู่ตอนนี้มันถูกแล้วหรอ...มันดีที่สุดแล้วใช่ไหม...ถ้ามันถูกและดีที่สุดแล้วทำไมเรายังเจ็บยังทุกข์อยู่...ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างรบกวนช่วยให้คำปรึกษาทีคะ
เราควรทำยังไง...มีวิธีไหนจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นออกไปจากชีวิตเราบ้าง
เจอเรื่องแบบนี้ควรทำไงคะ
เราคบกันกับแฟนมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย..ช่วงม.5-6คะจนตอนนี้ก็จะ10ปีแล้ว...คบกันมาเรื่องผู้หญิงมีน้อยมาก จนแฟนจับโดนใบแดงต้องไปเป็นทหารเกณฑ์...ตลอด2ปีที่ผ่านมาเราก็รอโดยที่ไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาเลย...จนมาถึงช่วงเขาใกล้ปลด...เมื่อปีที่แล้วเราท้องช่วงแรกๆก็ยังดีอยู่นะแต่เซนมนุษย์มันแรงมากหลังๆมาเริ่มมีอาการผิดปกติขณะที่เราตั้งท้องจำได้ว่าแฟนเคยพาไปหาหมอแค่ครั้งเดียวนอกนั้นคือขับรถไปเอง...จนคลอด...ระหว่างที่ท้องเราก็สงสัยนะว่าเขามีคนอื่นแต่เราไม่มีหลักฐานและด้วยรักมากเชื่อใจมากก็เลยหลอกตัวเองไปว่าเราคงคิดมาก...เราบอกเขาว่าช่วงเวลาที่ท้องเราไปเองมาเองได้ไม่เป็นไรนะ...แต่ขอวันที่เราคลอดขอให้มาอยู่ข้างๆเราได้ไหม...แต่เขาไม่มา...พอคลอดแล้วพอดีกับเขาปลดจากการเป็นทหารเกณฑ์เราก็ดีใจว่าเขาจะกลับมาอยู่กับเรากับลูกแต่ไม่เลยเขากลับไปอยู่จังหวัดที่เขาไปเป็นทหารแล้วบอกกับเราว่าไปทำงาน...อ่าโอเคเราเข้าใจนะ...แต่มันไม่ใช่เลยเขาไปเช่าบ้านอยู่กับผู้หญิงคนนั้น....ทำงานเก็บเงินจนเอาเงินที่เก็บได้มาดาวน์รถยนต์แต่เขาไม่เคยขาดตกบกพร่องเรื่องค่าเลี้ยงดูนะ...แต่เราก็ทำงานไปด้วยเลี้ยงลูกด้วยเพื่อลดภาระของเขา หลังจากได้รถมาเขาก็ไปรับผลไม้มาขายกับผู้หญิงคนนั้นโดยที่เราไม่รู้เลยว่าเขามีคนอื่น...ทุกครั้งที่เขากลับมาบ้านเขาจะพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วยเสมอ...หลายคนพยายามที่จะบอกเราแต่เขาไม่กล้า...จนการขายผลไม้มันไม่เวิร์ค...ก็มีผู้ใหญ่ใจดีหยิบยื่นโอกาสให้...เขาก็ได้ไปจับธุรกิจใหม่...ธุรกิจนี้มันต้องเดินทางไปทั่วไปเทศ...แล้วเขาก็เลือกที่จะเอาผู้หญิงคนนั้นไปด้วย...และหลังจากนั้นมาได้ไม่นานเราก็จับได้ว่าเขามีคนอื่นแต่กว่าจะจับได้เวลามันก็ผ่านมาเป็นปี...แต่ที่มันเจ็บที่สุดคือทุกคนรู้เรื่องเขาพามันมาบ้านทำกับเราได้ไง...ตอนที่เราจับได้เขาอยู่ด้วยกันนะ...แต่เราไม่ได้เห็นแบบจะๆจับได้โดยที่โทรไปแล้วปรากฎว่าเขาอยู่ด้วยกันจริงๆ...ตลอดเวลา1ปีผู้หญิงคนนั่นรู้ตลอดว่าเขามีลูกมีเมียแล้วแต่นางพยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เราจับได้นางยอมทุกอย่างยอมให้แฟนเราส่งเงินมาให้เราใช้ทั้งๆที่เป็นเงินที่หามาด้วยกัน...ยอมอยู่แบบหลบๆซ่อนๆคือนางยอมทุกอย่าง...พอเราจับได้เราก็ถามว่าจะเอายังไงอยากได้มากใช่ไหมผู้ชายคนนี้เดี๊ยวเราจะถอยให้...นางก็ตอบแบบนางเอกคะว่านางไม่อยากได้เดี๊ยวนางถอยเอง...เราก็รอคุยกับแฟน...พอเจอหน้าแฟนคำแรกที่เราถามคือเราทำอะไรผิด...ทำไมถึงทำกับเราแบบนี้...แล้วจะเลือกใคร...เขาก็บอกเราว่าเขาเลือกเรากับลูก...โดยที่เขาก็ยังไม่ยอมเลิกกับผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน...แล้วเราก็ตัดสินใจออกจากงานที่ทำเพื่อที่จะไปกับเขา...ให้ลูกอยู่กับแม่เราการตัดสินใจไปของเราไม่มีใครเห็นด้วยเลยแต่เพราะว่าเรารักมากเราเลยไม่ฟังใคร ตลอดเวลาที่เราไปกับเขา...เขาก็ยังติดต่อกับผู้หญิงคนนั้น...แล้วเขาก็บอกกับเราว่าเขาจะเอาผู้หญิงคนนั้นไปทำงานกับเราด้วย...ซึ่งความเป็นไปได้มันน้อยมาก แน่นอนล่ะเราไม่ยอมเราเลยบอกว่าถ้าจะเอามันไปด้วยให้กลับมาส่งเราที่บ้านแล้วเขาก็พาเรากลับมาส่ง...เขาบอกว่าทุกอย่างที่เขาทำ..เขาทำเพื่อเรากับลูก...อ่าโอเคเขาบอกว่าเขายังไงก็รักเรากับลูกเหมือนเดิม...แต่ที่เขายอมเอาเรากลับมาส่งเพราะยังทิ้งผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เพราะในขณะที่เรากินอิ่มนอนหลับพอมีพอใช้แต่ผู้หญิงคนนั้นบ้านเขาไม่มีแม้แต่ข้าวจะกรอกหม้อเขาจึงทิ้งมันไม่ได้ตอนนี้...ถ้าทุกอย่างดีขึ้นเขาจะกลับมา...เราก็ยอมเพราะรักและเพราะลูก...เรากลับมาอยู่บ้านเลี้ยงลูก...แล้วเขาก็ไปทำงานด้วยกันอยู่ด้วยกันทุกวัน แต่เขาก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่างนะ วิดีโอคอลมาทุกวัน ส่งเงินมาให้เหมือนเดิม
เราเลยไม่แน่ใจว่าที่เราทำอยู่ตอนนี้มันถูกแล้วหรอ...มันดีที่สุดแล้วใช่ไหม...ถ้ามันถูกและดีที่สุดแล้วทำไมเรายังเจ็บยังทุกข์อยู่...ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างรบกวนช่วยให้คำปรึกษาทีคะ
เราควรทำยังไง...มีวิธีไหนจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นออกไปจากชีวิตเราบ้าง