เรื่องมันมีอยู่ว่า วันที่เราเข้ามาเรียนที่โรงเรียนใหม่วันสองวันแรก เราได้เป็นเวรวันนั้นพอดีแล้วตอนที่เรากำลังเก็บขวดก็มีเพื่อนผช.คนนึงมาช่วยเก็บเราก้เลยเงยหน้าขึ้นไปดู โหจังวะสบตาพอดีโคตรรรรรรเขิลลลลลลลล-////- ต่อน้ะคะ เราก็เลยชอบตั้งแต่วันนั้นเลยอะคล้ายรักแรกพบอะแหละ เราชอบของเราคนเดียว บ้าคนเดียว ชอบมา2เดือนกว่าๆเราอึดอัดน่ะแบบอยากบอกชอบอะแต่กลัวเสียเพื่อนก็เลยไม่พูด จนเราคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้หรอก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ (ผุ้ชายคนนี้มีคนชอบเยอะมากคะ หน้าตาดี แต่เป็นผู้ชายแบดบอย แต่ก็ไม่ถึงขั้นเลวขนาดนั้น มุมดีๆก็มีคะเป็นผู้ชายที่อบอุ่น นิ่ง เงียบ น่ารัก ส่วนใหญ่ไม่ค่อยคุยกับใครยกเว้นเพื่อนสนิทอะคะ แถมชอบแกล้งมากๆด้วย เรากับเขาเดือนนึงคุยกันแค่ครั้งเดียวบางเดือนก็ไม่ได้คุยกันเลย) ทีนี้เราก้เลยไปมีแฟนคะแฟนเราก้อยู่ห้องเดียวกันนะแหละคะพอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผ่านมาปีกว่าๆเรายังคบกับแฟนอยู่นะคะ แต่แบบเหมือนเขาจะให้ความหวังเราอะคะ ติดตามไอจีเรา ดูสตอรี่ กดไลค์ให้ เม้นใต้โพสบ้าง ทักมาบ้างไรบ้าง แกล้งเราบ้าง เวลาเราเล่นกับแฟนเขาก็ชอบหันหน้าหนีตอนแรกก็นึกว่าคิดเป็นเองแต่ไปๆมาๆแล้วเขาหันหน้าหนีจริงๆคะ เขาทำให้เราหวั่นไหว แถมเขายังเป็นเพื่อนสนิทกับแฟนเราอีกคะ ปัจจุบันนี้เราก็หวั่นไหวอยู่นะคะเลยไม่รู้จะทำยังไงดีอะคะ เราควรรู้สึกยังไงดีคะเห้อออออ
ปล.
เราคบกับแฟนมา1ปี5เดือนจะ6เดือนแล้วคะ
เคยมั้ยคะ? แบบเคยชอบคนนึงมากๆแต่ไม่กล้าบอกชอบและคิดว่าเป็นไปไม่ได้เลยหนีไปมีแฟน.
ปล.เราคบกับแฟนมา1ปี5เดือนจะ6เดือนแล้วคะ