พึ่งจะตั้งกระทู้ถามไป เกี่ยวกับการให้ข้าวเจ้าหมาไป แต่มาวันนี้ต้องมาตั้งกระทู้เกี่ยวกับการสูญเสีย
เมื่อก่อนที่บ้านไม่เคยเลี้ยงสัตว์เลย จนวันนึงมีหมามาจากไหนไม่รู้ มานอนอยู่บริเวณบ้าน แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ผ่านไป2-3วัน มันก็ไม่ไปไหน เวลาเรากินข้าว มันก็จะนอนมองอยู่ไกลๆ ก็รู้สึกสงสาร เอาข้าวไปเทไว้ ใกล้ๆกับมัน มันก็ไม่กล้ากิน พอเราไปมันค่อยมากิน แล้วก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนมันกล้าเล่นกับเรากล้าเห่า (ตอนแรกไม่ได้ยินเสียงเห่าเลย) ดูร่าเริงขึ้น จนกลายเป็นว่า บ้านเราเลี้ยงหมาตัวนี้แล้ว ทั้งๆที่ตอนแรกแค่สงสารเอาข้าวให้เฉยๆ เพราะแม่ไม่ค่อยชอบหมาแมว แล้วความรู้สึกที่บ้านก็เปลี่ยนไป มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรา แล้วที่บ้านก็มีแมวมาเพิ่มอีก (มีคนเอามาฝากไว้ แล้วหายเลยทิ้งไว้กลางทาง) บ้านเราก็เลี้ยงพวกมันมาเรื่อยๆ จนวันนึงเจ้าหมามันคลอดลูกมา5ตัว มีสมาชิกเพิ่ม แมวก็มีเหมียวน้อยเพิ่มอีก แต่ขอเล่าในส่วนของเจ้าหมาก่อน ตอนแรกพ่อไม่ชอบ ไม่เอาเลย บอกให้หาคนมาเอามันไปเลี้ยง มันเยอะเกินไปแล้วทั้งหมาทั้งแมว แล้วก็มีคนมารับเจ้าหมาไปตัวนึง เหลือ4ตัว ก็เลี้ยงมาเรื่อยๆ จนรู้ตัวอีกที บ้านเรากลายเป็นคนรักหมากันหมดแล้ว คอยดูแล พาไปฉีดวัคฉีน ไม่มีความรู้เรื่องหมาเลยก็หาอ่านในอินเตอร์เน็ต ในพันทิปบ้าง จนบ้านเราผูกพัน แต่วันนี้ ลูกหมาเรา อายุแค่2เดือนกว่า กำลังน่ารัก ต้องมาจากไปตัวนึง พ่อแม่เราไม่อยู่ ไปตัวจังหวัด เราต้องอยู่ดูแลพวกเจ้าหมา ก็ปกติดี เราก็นั่งเล่นกับพวกมัน เห็นมันชอบมากัดมือเรา ชอบแทะนั้นแทะนี่ กัดรองเท้าบ้าง ฟันกำลังแหลมๆเลย เราก็หาอ่านๆดู เค้าบอกว่าให้ไปซื้ออาหารที่มันเป็นแท่งๆเหลี่ยมๆมาให้มันกัด เราก็ออกไปซื้ออยุเซเว่นก็ไกลบ้านพอสมควร พอตอนกลับมา เราเห็นเหมือนอะไรสีดำๆกองอยู่ข้างถนน มองไกลๆก็นึกว่าผ้า พอมาถึงใกล้ๆเท่านั้นแหละ มันคือหมาของเรา รีบจอดรถตรงรั้วบ้าน ทำอะไรไม่ถูก วิ่งไปดูมัน อยู่ๆน้ำตาผมมันก็ไหลออกมา ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี สภาพมันคือเลือดออกที่หูกับที่หน้าเยอะมาก ไม่ขออธิบายละเอียด ดูแล้วรู้ว่าคงไม่รอดแล้ว ผมนั่งลูบตัวมันร้องไห้อยู่ตรงนั้น ไม่ได้สนใจรถที่วิ่งผ่านไปผ่านมาเลย มันอธิบายไม่ถูก มันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน สักพักตั้งสติเอารถไปจอดในบ้าน ภาพที่เห็นคือ แม่มันกับลูกอีก3ตัวนั่งอยู่รั่ว ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น ไม่เคยคิดว่าจะมาร้องไห้เพราะหมา เข้าใจความรู้สึกของคนที่บ้าๆหมา ทำเหมือนมันเป็นลูก แต่ก่อนก็มองว่ามันตลกดี มันเกินไปมั๊ย แค่หมา แต่มาวันนี้ มันเสียใจจริงๆ เอารถมาเก็บในบ้านแล้ว ผมก็วิ่งออกไปหน้าบ้าน อุ้มมันใส่ลังพลาสติกเข้ามาบ้าน แม่มันกับลูกๆก็วิ่งตาม สงสารแม่มันมาก ไม่รู้จะทำยังไงต่อ โทรหาพ่อกับแม่ พอพ่อแม่กลับมาช่วงบ่ายๆ เราก็ขุดหลุมฝังมัน ไม่รู้ว่าทำถูกรึเปล่า ว่าจะหาดอกไม้มาปลูกไว้ให้มัน อาจจะพิมผิดๆถูกๆ ผมไม่รู้จะพูดกับใคร เลยมาระบายความรู้สึกในนี้ คนอื่นเค้าคงมองว่าผมตลก กระแดะ ร้องไห้ทำไม ญาติตายร้องแบบนี้รึเปล่า เหมือนที่เมื่อก่อนที่ผมเคยมองคนอื่น มันรู้สึกแย่จริงๆ สงสารแม่มัน
ไปนั่งเห่าอยู่ริมรั้ว มันจะรู้รึเปล่าว่าลูกมันไม่กลับมาเเล้ว
*ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมาตายแบบนี้ เพราะบ้านมีพื้นที่กว้างมากพอสมควร เป็นแนวบ้านสวน ตัวบ้านไกลจากรั่วบ้านซึ่งติดถนนนอยู่มาก
แล้วปกติมันไม่เคยวิ่งออกไปนนอกรั้วเลย ตอนผมไปเรียนมันก็ไม่เคยวิ่งตามออกไป มากสุดก็อยู่ในรั้ว มันมีเหตุผลอะไรที่ทำให้มันออกไปข้างนอกได้บ้าง 😢 จะได้หาทางป้องกันดูแลพวกที่เหลือ
เคยร้องไห้กลางถนนกันบ้างไหม
เมื่อก่อนที่บ้านไม่เคยเลี้ยงสัตว์เลย จนวันนึงมีหมามาจากไหนไม่รู้ มานอนอยู่บริเวณบ้าน แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ผ่านไป2-3วัน มันก็ไม่ไปไหน เวลาเรากินข้าว มันก็จะนอนมองอยู่ไกลๆ ก็รู้สึกสงสาร เอาข้าวไปเทไว้ ใกล้ๆกับมัน มันก็ไม่กล้ากิน พอเราไปมันค่อยมากิน แล้วก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนมันกล้าเล่นกับเรากล้าเห่า (ตอนแรกไม่ได้ยินเสียงเห่าเลย) ดูร่าเริงขึ้น จนกลายเป็นว่า บ้านเราเลี้ยงหมาตัวนี้แล้ว ทั้งๆที่ตอนแรกแค่สงสารเอาข้าวให้เฉยๆ เพราะแม่ไม่ค่อยชอบหมาแมว แล้วความรู้สึกที่บ้านก็เปลี่ยนไป มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรา แล้วที่บ้านก็มีแมวมาเพิ่มอีก (มีคนเอามาฝากไว้ แล้วหายเลยทิ้งไว้กลางทาง) บ้านเราก็เลี้ยงพวกมันมาเรื่อยๆ จนวันนึงเจ้าหมามันคลอดลูกมา5ตัว มีสมาชิกเพิ่ม แมวก็มีเหมียวน้อยเพิ่มอีก แต่ขอเล่าในส่วนของเจ้าหมาก่อน ตอนแรกพ่อไม่ชอบ ไม่เอาเลย บอกให้หาคนมาเอามันไปเลี้ยง มันเยอะเกินไปแล้วทั้งหมาทั้งแมว แล้วก็มีคนมารับเจ้าหมาไปตัวนึง เหลือ4ตัว ก็เลี้ยงมาเรื่อยๆ จนรู้ตัวอีกที บ้านเรากลายเป็นคนรักหมากันหมดแล้ว คอยดูแล พาไปฉีดวัคฉีน ไม่มีความรู้เรื่องหมาเลยก็หาอ่านในอินเตอร์เน็ต ในพันทิปบ้าง จนบ้านเราผูกพัน แต่วันนี้ ลูกหมาเรา อายุแค่2เดือนกว่า กำลังน่ารัก ต้องมาจากไปตัวนึง พ่อแม่เราไม่อยู่ ไปตัวจังหวัด เราต้องอยู่ดูแลพวกเจ้าหมา ก็ปกติดี เราก็นั่งเล่นกับพวกมัน เห็นมันชอบมากัดมือเรา ชอบแทะนั้นแทะนี่ กัดรองเท้าบ้าง ฟันกำลังแหลมๆเลย เราก็หาอ่านๆดู เค้าบอกว่าให้ไปซื้ออาหารที่มันเป็นแท่งๆเหลี่ยมๆมาให้มันกัด เราก็ออกไปซื้ออยุเซเว่นก็ไกลบ้านพอสมควร พอตอนกลับมา เราเห็นเหมือนอะไรสีดำๆกองอยู่ข้างถนน มองไกลๆก็นึกว่าผ้า พอมาถึงใกล้ๆเท่านั้นแหละ มันคือหมาของเรา รีบจอดรถตรงรั้วบ้าน ทำอะไรไม่ถูก วิ่งไปดูมัน อยู่ๆน้ำตาผมมันก็ไหลออกมา ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี สภาพมันคือเลือดออกที่หูกับที่หน้าเยอะมาก ไม่ขออธิบายละเอียด ดูแล้วรู้ว่าคงไม่รอดแล้ว ผมนั่งลูบตัวมันร้องไห้อยู่ตรงนั้น ไม่ได้สนใจรถที่วิ่งผ่านไปผ่านมาเลย มันอธิบายไม่ถูก มันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน สักพักตั้งสติเอารถไปจอดในบ้าน ภาพที่เห็นคือ แม่มันกับลูกอีก3ตัวนั่งอยู่รั่ว ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น ไม่เคยคิดว่าจะมาร้องไห้เพราะหมา เข้าใจความรู้สึกของคนที่บ้าๆหมา ทำเหมือนมันเป็นลูก แต่ก่อนก็มองว่ามันตลกดี มันเกินไปมั๊ย แค่หมา แต่มาวันนี้ มันเสียใจจริงๆ เอารถมาเก็บในบ้านแล้ว ผมก็วิ่งออกไปหน้าบ้าน อุ้มมันใส่ลังพลาสติกเข้ามาบ้าน แม่มันกับลูกๆก็วิ่งตาม สงสารแม่มันมาก ไม่รู้จะทำยังไงต่อ โทรหาพ่อกับแม่ พอพ่อแม่กลับมาช่วงบ่ายๆ เราก็ขุดหลุมฝังมัน ไม่รู้ว่าทำถูกรึเปล่า ว่าจะหาดอกไม้มาปลูกไว้ให้มัน อาจจะพิมผิดๆถูกๆ ผมไม่รู้จะพูดกับใคร เลยมาระบายความรู้สึกในนี้ คนอื่นเค้าคงมองว่าผมตลก กระแดะ ร้องไห้ทำไม ญาติตายร้องแบบนี้รึเปล่า เหมือนที่เมื่อก่อนที่ผมเคยมองคนอื่น มันรู้สึกแย่จริงๆ สงสารแม่มัน
ไปนั่งเห่าอยู่ริมรั้ว มันจะรู้รึเปล่าว่าลูกมันไม่กลับมาเเล้ว
*ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมาตายแบบนี้ เพราะบ้านมีพื้นที่กว้างมากพอสมควร เป็นแนวบ้านสวน ตัวบ้านไกลจากรั่วบ้านซึ่งติดถนนนอยู่มาก
แล้วปกติมันไม่เคยวิ่งออกไปนนอกรั้วเลย ตอนผมไปเรียนมันก็ไม่เคยวิ่งตามออกไป มากสุดก็อยู่ในรั้ว มันมีเหตุผลอะไรที่ทำให้มันออกไปข้างนอกได้บ้าง 😢 จะได้หาทางป้องกันดูแลพวกที่เหลือ