เราถามเกี่ยวกับบาปข้อที่ 1 มีวิธีบรรเทาจากหนักให้กลายเป็นเบาได้มั้ย

คือ ตอนเด็กๆเราทำบาปหนัก คือ ไปพรากชีวิตลูกแมว เรายอมรับว่าผิดศีลข้อ 1 ตอนนั้นเราโง่และไม่รู้เรื่อง อีกทั้งตอนนี้เรา สำนึกผิดไม่ทำกับลูกแมวอีก อยากให้แม่แมวเลี้ยงลูกเอง ที่ผ่านมา เราคิดว่า คนเราเลี้ยงแมวได้ดีกว่าแม่มัน ตอนเด็กๆเราก็เลี้ยงแบบไม่รู้เรื่อง อยากทำดีกับตัวเอง มีวินัย ใครมีหลักความคิดนำใจให้สบายขึ้นบ้าง เราเป็นคนที่คิดมาก มีโรคเยอะ อีกอย่างคือเราเป็นโรคอกุศลทางจิตหายโรคเลย ส่วนนึงเราทำกรรมกับแมว เรารู้แล้ว รสของบาปของการผิดศีลข้อ 1 เป็นกรรมหนักมาก ชาตินี้น่าจะแก้ไม่ได้ อาจจะเกิดโลกนี้ได้ไม่นานนัก ตามที่เราศึกษามาเกี่ยวศีลธรรม กับ กรรมผิดศีลข้อ1 งดคำหยาบทุกชนิด สามารถว่ากล่าวแต่พอควร ขอคำแนะนำเกี่ยวกับการทำดีหน่อย ลดหนักให้เบาก็ยังดี ก็พิจารณาโทษด้วย เอาที่ผู้อ่านแล้ว สบายใจนะไม่รุนแรงจนเกินไปนะ ขอโทษด้วยหากคอมเม้นท์นี้ขัดใจกับผู้รักแมวที่มีใจเมตตากรุณาต่อสัตว์