สวัสดีค่ะ ฉันมีสามีแล้ว แต่ยังไม่ได้แต่งงานกัน มีลูกด้วยกัน 1คน อายุ 2ขวบกว่าแล้ว
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาไม่เคยทำอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอัน จะทำอะไรก็ล้มๆเลิกๆ ไม่เคยคิดจะเก็บเงินเก็บทอง ใช้ชีวิตไปวันๆ ติดเพื่อน เมื่อตอนคบกันใหม่ๆติดน้ำกระท่อม ติดเพื่อนฟูง ทุกวันนี้ก็ยังติดค่ะ แต่ว่าเลิกกินน้ำกระท่อมไปแล้ว แต่หันมากินเหล้าแทน
แต่ก่อนเขามีแฟนอยู่แล้วค่ะ จะว่าฉันไปแย่งเขามาก็ได้ค่ะ แต่ว่าเขาเป็นคนเลือกฉันเอง ถ้าเกิดเขาบอกว่าเลือกคนนั้นฉันคงไม่ยุ่ง แล้วฉันก็ย้ายไปอยู่กับเขาค่ะ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาก็พยายามติดต่อกับแฟนเก่าเขาอยู่เรื่อยๆ ฉันก็จับได้ตลอด ล่าสุดแอบคุยกันประมาณว่ายังรัก ยังคงคิดถึงเสมอไม่เคยเปลี่ยน ฉันก็รู้ค่ะ แต่ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเพราะมันคงชาชินไปแล้ว เพราะมันบ่อยเหลือเกิน ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันไม่เคยจะคุยกันด้วยเหตุผลเลย คุยกันไม่กี่คำก็ทะเลาะกัน แต่ฉันไม่เคยขึ้นเสียงใส่ ทะเลาะกันทีไรฉันเป็นฝ่ายเงียบก่อนเสมอ ฉันยอมลำบากย้ายไปอยู่กับเขาทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลย บ้านก็ไม่มีอยู่ ต้องเช่าห้องแถวอยู่ พ่อก็ป่วย แม่ก็ไม่ได้ทำงาน ฉันอยู่กับเขาดูแลพ่อเขา คอยตัดเล็บมือ เล็บเท้า ตัดผมให้ เวลาเขาเลิกงานหงุดหงิดจากที่ทำงานก็มาลงที่ลูกเมีย เวลาถามอะไรก็เหมือนจะไม่พอใจตลอด
แต่เขาก็กอดก็หอมฉันกับลูกอยู่นะคะ แต่เรื่องหน้าที่ดูแลลูกอะไรเขาไม่เคยช่วยแบ่งเบาเลยค่ะ เวลาลูกร้องงอแงไม่สบาย เขาก็จะหนีออกไปนอนข้างนอก บ่นลูกด่าลูกว่าจะร้องอะไรนักหนา คือไม่เคยช่วยฉันอุ้มหรือช่วยดูอะไรเลย พอกลับจากที่ทำงานก็ก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือ บอกว่าทำงานขายของออนไลน์อยู่ ลูกอยากเล่นด้วยก็ไม่เคยมีเวลาให้ลูกเลยค่ะ บางทีก็เล่นกับลูกไม่ถึง2นาที ก็ออกไปกินเหล้า ขนาดวันเกิดลูกยังไม่อยู่บ้านเลยค่ะ ออกไปกินเหล้าที่ทำงาน ไม่เคยคุยเรื่องอนาคตกับฉันเลย ลูกก็โตขึ้นทุกวัน เงินมีเท่าไรก็ใช้แบบไม่คิด ไม่เคยเก็บเงิน ไม่เคยมองอนาคต ว่าจะทำยังไงที่ไม่ต้องมาเช่าอยู่แบบนี้ มีแต่จะบอกว่าอยู่ตรงนี้แหละดีแล้ว แล้วเขาไม่คิดเหรอว่าลูกโตขึ้นทุกวัน ต้องเข้าโรงเรียนต้องกินอยู่ยังไง ฉันทนเขามาตลอดค่ะ แต่ก่อนอยู่กับเขาใหม่ๆ เขาอยู่ใต้ฉันก็อยู่กับเขา อยู่บ้านน้าของเขา นอนในห้องเก็บของ ใช้ชวิตไปวันๆ เขาติดคุก ไม่เคยมีใครช่วยเลยสักบาท แม้กระทั่งแม่ของเขา ฉันต้องหาเงินไปประกันตัวเขาออกมาด้วยเงิน 3หมื่นบาท ซึ่งตอนนั้นก็ท้องโตมาก ใกล้คลอดแล้ว แต่ก็พาเขาออกมาจนได้ โดนจับครั้งที่2 ต้องเอาสร้อย เอาแหวนของลูกกับของตัวเอง ไปประกันตัวเขา พอกลับมาอยู่บ้านก็อย่างที่เล่าข้างต้นนั่นแหละค่ะ มีการมีงานทำ แต่ไม่เคยเก็บ ไม่เคยมองอนาคต กินอยู่ไปวันๆ เช่าบ้านอยู่ เงินก็ไม่ค่อยให้ฉันจับ ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเงินเข้าเงินออกเท่าไร ไม่เคยทราบค่ะ เวลาจะไปทำงานต้องคอยรอให้เขาเอาให้ทีละ 50ทีละ100 บางทีก็ไม่ให้เลย ขนาดมือถือเขาซื้อให้ยังต้องผ่อนให้เดือนละ
500เลยค่ะ ญาติพี่น้องเขาก็ดูถูกฉันสารพัดค่ะ ทั้งๆที่ฉันเป็นฝ่ายยอมเขาตลอด แม้กระทั่งค่าสินสอดแม่ของดิฉันยังไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลยแม้แต่บาทเดียว
เพราะคิดว่าสงสารครอบครัวเขา แต่เขาไม่เคยให้เกียรติฉันเลยค่ะ เห็นแก่ตัวมาก ตอนนี้ฉันคิดว่าคงไม่ทนแล้วค่ะ ฉันพาลูกหนีมาอยู่ที่บ้าน เขาก็ไม่พอใจด่าว่าฉันว่าฉันรักแต่ตัวเอง ไม่เคยคิดถึงจิตใจคนอื่น ไม่เคยสนใจความรู้สึกคนอื่น แล้วที่ผ่านมาล่ะ ฉันทำเพื่อเขาตลอด ยอมไปอยู่กับเขาทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลย ยอมให้ญาติพี่น้องเขาดูถูกตลอดเวลา ขนาดห้องเก็บของเล็กๆมีบ่อส้วมอยู่กลางห้องฉันก็ยังทนอยู่กับเขา ถึงตอนนี้ฉันแค่อยากรักตัวเอง อยากทำเพื่อลูก ทำเพื่อตัวเองบ้าง แต่เขากลับมาว่าฉันรักแต่ตัวเองไม่คิดถึงจิตใจเขา เขาบอกว่าเขาคิดถึงลูกมาก อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ฉันไม่อยากกลับไปแล้วค่ะ ไม่อยากเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว ทุกคนคิดว่าเขาจะอยู่คนเดียวได้ไหมคะ ยอมรับค่ะว่ายังทำใจไม่ได้ แต่ฉีนอยากอยู่กับครอบครัวฉันมากกว่า ฉันอยากเลิกค่ะ แต่ก็อดเป็นห่วงเขาไม่ได้ แต่ถ้าจะให้กลับไปคงไม่กลับไปแล้วค่ะ ฉันเชื่อว่าคนเราจะดีก็ช่วงแรกๆ พอเรายอม พอเราเห็นใจเขาก็คงกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก
เมื่ออยู่ด้วยกันแล้วไม่มีอะไรดีขึ้น เราควรทนต่อไปไหมคะ
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาไม่เคยทำอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอัน จะทำอะไรก็ล้มๆเลิกๆ ไม่เคยคิดจะเก็บเงินเก็บทอง ใช้ชีวิตไปวันๆ ติดเพื่อน เมื่อตอนคบกันใหม่ๆติดน้ำกระท่อม ติดเพื่อนฟูง ทุกวันนี้ก็ยังติดค่ะ แต่ว่าเลิกกินน้ำกระท่อมไปแล้ว แต่หันมากินเหล้าแทน
แต่ก่อนเขามีแฟนอยู่แล้วค่ะ จะว่าฉันไปแย่งเขามาก็ได้ค่ะ แต่ว่าเขาเป็นคนเลือกฉันเอง ถ้าเกิดเขาบอกว่าเลือกคนนั้นฉันคงไม่ยุ่ง แล้วฉันก็ย้ายไปอยู่กับเขาค่ะ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาก็พยายามติดต่อกับแฟนเก่าเขาอยู่เรื่อยๆ ฉันก็จับได้ตลอด ล่าสุดแอบคุยกันประมาณว่ายังรัก ยังคงคิดถึงเสมอไม่เคยเปลี่ยน ฉันก็รู้ค่ะ แต่ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเพราะมันคงชาชินไปแล้ว เพราะมันบ่อยเหลือเกิน ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันไม่เคยจะคุยกันด้วยเหตุผลเลย คุยกันไม่กี่คำก็ทะเลาะกัน แต่ฉันไม่เคยขึ้นเสียงใส่ ทะเลาะกันทีไรฉันเป็นฝ่ายเงียบก่อนเสมอ ฉันยอมลำบากย้ายไปอยู่กับเขาทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลย บ้านก็ไม่มีอยู่ ต้องเช่าห้องแถวอยู่ พ่อก็ป่วย แม่ก็ไม่ได้ทำงาน ฉันอยู่กับเขาดูแลพ่อเขา คอยตัดเล็บมือ เล็บเท้า ตัดผมให้ เวลาเขาเลิกงานหงุดหงิดจากที่ทำงานก็มาลงที่ลูกเมีย เวลาถามอะไรก็เหมือนจะไม่พอใจตลอด
แต่เขาก็กอดก็หอมฉันกับลูกอยู่นะคะ แต่เรื่องหน้าที่ดูแลลูกอะไรเขาไม่เคยช่วยแบ่งเบาเลยค่ะ เวลาลูกร้องงอแงไม่สบาย เขาก็จะหนีออกไปนอนข้างนอก บ่นลูกด่าลูกว่าจะร้องอะไรนักหนา คือไม่เคยช่วยฉันอุ้มหรือช่วยดูอะไรเลย พอกลับจากที่ทำงานก็ก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือ บอกว่าทำงานขายของออนไลน์อยู่ ลูกอยากเล่นด้วยก็ไม่เคยมีเวลาให้ลูกเลยค่ะ บางทีก็เล่นกับลูกไม่ถึง2นาที ก็ออกไปกินเหล้า ขนาดวันเกิดลูกยังไม่อยู่บ้านเลยค่ะ ออกไปกินเหล้าที่ทำงาน ไม่เคยคุยเรื่องอนาคตกับฉันเลย ลูกก็โตขึ้นทุกวัน เงินมีเท่าไรก็ใช้แบบไม่คิด ไม่เคยเก็บเงิน ไม่เคยมองอนาคต ว่าจะทำยังไงที่ไม่ต้องมาเช่าอยู่แบบนี้ มีแต่จะบอกว่าอยู่ตรงนี้แหละดีแล้ว แล้วเขาไม่คิดเหรอว่าลูกโตขึ้นทุกวัน ต้องเข้าโรงเรียนต้องกินอยู่ยังไง ฉันทนเขามาตลอดค่ะ แต่ก่อนอยู่กับเขาใหม่ๆ เขาอยู่ใต้ฉันก็อยู่กับเขา อยู่บ้านน้าของเขา นอนในห้องเก็บของ ใช้ชวิตไปวันๆ เขาติดคุก ไม่เคยมีใครช่วยเลยสักบาท แม้กระทั่งแม่ของเขา ฉันต้องหาเงินไปประกันตัวเขาออกมาด้วยเงิน 3หมื่นบาท ซึ่งตอนนั้นก็ท้องโตมาก ใกล้คลอดแล้ว แต่ก็พาเขาออกมาจนได้ โดนจับครั้งที่2 ต้องเอาสร้อย เอาแหวนของลูกกับของตัวเอง ไปประกันตัวเขา พอกลับมาอยู่บ้านก็อย่างที่เล่าข้างต้นนั่นแหละค่ะ มีการมีงานทำ แต่ไม่เคยเก็บ ไม่เคยมองอนาคต กินอยู่ไปวันๆ เช่าบ้านอยู่ เงินก็ไม่ค่อยให้ฉันจับ ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเงินเข้าเงินออกเท่าไร ไม่เคยทราบค่ะ เวลาจะไปทำงานต้องคอยรอให้เขาเอาให้ทีละ 50ทีละ100 บางทีก็ไม่ให้เลย ขนาดมือถือเขาซื้อให้ยังต้องผ่อนให้เดือนละ
500เลยค่ะ ญาติพี่น้องเขาก็ดูถูกฉันสารพัดค่ะ ทั้งๆที่ฉันเป็นฝ่ายยอมเขาตลอด แม้กระทั่งค่าสินสอดแม่ของดิฉันยังไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลยแม้แต่บาทเดียว
เพราะคิดว่าสงสารครอบครัวเขา แต่เขาไม่เคยให้เกียรติฉันเลยค่ะ เห็นแก่ตัวมาก ตอนนี้ฉันคิดว่าคงไม่ทนแล้วค่ะ ฉันพาลูกหนีมาอยู่ที่บ้าน เขาก็ไม่พอใจด่าว่าฉันว่าฉันรักแต่ตัวเอง ไม่เคยคิดถึงจิตใจคนอื่น ไม่เคยสนใจความรู้สึกคนอื่น แล้วที่ผ่านมาล่ะ ฉันทำเพื่อเขาตลอด ยอมไปอยู่กับเขาทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลย ยอมให้ญาติพี่น้องเขาดูถูกตลอดเวลา ขนาดห้องเก็บของเล็กๆมีบ่อส้วมอยู่กลางห้องฉันก็ยังทนอยู่กับเขา ถึงตอนนี้ฉันแค่อยากรักตัวเอง อยากทำเพื่อลูก ทำเพื่อตัวเองบ้าง แต่เขากลับมาว่าฉันรักแต่ตัวเองไม่คิดถึงจิตใจเขา เขาบอกว่าเขาคิดถึงลูกมาก อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ฉันไม่อยากกลับไปแล้วค่ะ ไม่อยากเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว ทุกคนคิดว่าเขาจะอยู่คนเดียวได้ไหมคะ ยอมรับค่ะว่ายังทำใจไม่ได้ แต่ฉีนอยากอยู่กับครอบครัวฉันมากกว่า ฉันอยากเลิกค่ะ แต่ก็อดเป็นห่วงเขาไม่ได้ แต่ถ้าจะให้กลับไปคงไม่กลับไปแล้วค่ะ ฉันเชื่อว่าคนเราจะดีก็ช่วงแรกๆ พอเรายอม พอเราเห็นใจเขาก็คงกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก