ช่วยอ่านแล้วพิจารณาทีนะคะ ว่าเรามีปัญหาเป็นอะไร แล้วต้องแก้ไขยังไง เพราะตอนนี้รู้สึกเรามีปัญหาหลายเรื่องค่ะ แล้วไม่มีกำลังใจหรือความมุ่งมั่นแม้แต่จะไปโรงเรียน ขอบคุณค่ะ
- เราอายุ 19 ค่ะ ผิวขาวเหลือง สูง 163 หนัก 41
- เรื่องครอบครัว พ่อแม่เราเลิกกันตอนเราอายุ 6-7 ขวบค่ะ มีน้องสาวแท้ๆ 1 คน เราและน้องอาศัยอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงตั้งแต่พ่อแม่เลิกกัน พอผ่านไป 5 ปี แม่เลี้ยงเรามีน้องสาวอีกคน เรากับน้องเลยย้ายออกมาอยู่กับย่าค่ะ
- เรื่องฐานะ บ้านเราสมัยก่อนลำบากค่ะ แต่ตอนนั้นไม่คิดว่าลำบากนะคะ มีความสุขดีกว่าตอนนี้อีกค่ะ ปัจจุบันมีกิจการธุรกิจเป็นไปได้ดี มีเงินไม่ขัดสน แต่ไม่ถึงขั้นรวยมหาเศรษฐี
- เรื่องการเรียน ประถมเรียนดี แต่ไม่เก่ง พอ ม.ต้น แย่มาก เกือบไม่จบ เหลวไหล ติด 0 เกือบ 10 ตัว ดร้อปเรียนตอน ม.2 ไป 1 ปี พอขึ้น ม.ปลายความคิดเปลี่ยน ตั้งใจเรียนเกรดได้3.00+ ทุกเทอม แต่ตอนนี้ไม่ค่อยตั้งใจแล้วค่ะ เทอมสุดท้ายแล้วชิวๆ
- เรื่องการเข้าสังคม/เพื่อน สมัยก่อนเป็นคนติดเพื่อนค่ะ ติดมาก จำได้ว่าเคยย้ายไปเรียนที่ต่างจังหวัดแล้วไปไม่รอดเลยย้ายกลับมาเพราะไม่มีเพื่อนใหม่ เหมือนเป็นคนเข้ากับคนอื่นยาก พอสัก ม.ต้น มีปัญหากับเพื่อนค่ะ หลายอย่างทำให้เราเริ่มที่จะอยู่คนเดียวได้โดยไม่ง้อคนอื่น ไม่มีเพื่อนคบสักคน กลางวันก็ซื้อขนมปังมานั่งกินในห้องคนเดียว พอขึ้น ม.ปลาย มีเพื่อนสนิทคนนึงค่ะ เป็นเพราะที่ดี คบมาเรื่อยๆ จนเริ่มรู้สึกว่าไม่เพื่อนคนนี้เราไม่ค่อยชอบ เราเลยออกห่างและไม่ยุ่งด้วย ตอนนี้ก็กลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมค่ะ ไม่มีเพื่อน
- เรื่องนิสัยใจคอ เอาที่เราพอรู้สึกได้ คือเราเป็นคนขี้ร้องไห้ค่ะ สมัยเด็กๆ ร้องไห้ง่ายมาก จนคนอื่นใน รร คิดว่าเราเป็นบ้า เหมือนเราควบคุมอารมณ์ต่างๆ ไม่อยู่ มีอะไรกระทบกระเทือนจิตใจ น้ำตาจะไหล พอเริ่มโต เริ่มควบคุมได้ แต่ก็มีร้องบ้าง เป็นคนเก็บกดค่ะ ใจร้อนบ้างใจเย็นบ้าง ถ้าความโกรธเรามั่นใจว่าเป็นคนทนได้ ไม่วีนไม่เหวี่ยง แต่ถ้าหมดความอดทน เราก็ระเบิด เวลาเราสนิทกับใครเราจะแคร์คนนั้นทุกอย่าง คำพูดทุกคำเราแคร์ บ้างทีฟังแล้วรู้สึกไม่ดี เก็บมาคิดจนน้อยใจ เป็นคนคิดมากทุกเรื่อง คิดเล็กคิดน้อย เวลาโกรธก็โกรธนานฝังใจ ไม่ชอบระร่านหรือแขวะคนอื่น
- ปัญหาที่ตอนนี้รู้สึกได้ คือ รู้สึกไม่มีความสุข ตอนนี้ไม่อยากไป รร ค่ะ เหตุผล 1.เพื่อนไม่มี 2.ขี้เกียดขี่รถ รร ไกลจากบ้านประมาณ 16 กม. 3.มีปัญหากับครูสอนวิชาที่เราต้องเจอบ่อย 4.ไม่อยากเจอใคร รู้สึกอยู่บ้านสบายใจกว่า แต่ไม่สบายใจ 100% เพราะหยุดก็เครียดเรื่องงานที่ รร ต้องตามงาน บ้างงานครูสั่งเราไม่ไป เพื่อนมาบอก บ้างทีไม่เก้ท
- เราเคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง เอาจริงๆ คือปัญหาเรามันไม่ได้หนักหนาถึงขั้นจะฆ่าตัวตายเลย แต่คือเหมือนเราชอบคิดมาก เรามักจะเก็บทุกเรื่องมารวมกัน การขาดขาดอบอุ่นในครอบครัว เราไม่มีความสุขเลย เวลามีปัญหา พูดคุยกับใครไม่ได้ เราอยู่บ้านเหมือนอยู่คนเดียว อยู่บ้านไม่มีใครพูดด้วย มีพ่อที่นานๆคุย1ครั้งเพราะแทบไม่เจอกัน น้องสาวก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน
- บ้านเราขายของ (แต่ทำอย่างอื่นด้วยไม่ขายก็ไม่ลำบาก) ย่าเราจะชอบให้เราไปช่วยขาย เอาตรงๆ หน้าที่เราต้องขายแหละ แต่เราไม่ชอบเจอใคร ไม่ชอบที่จะเจอหน้าคนอื่น ขาดความมั่นใจ
- เรามีปัญหากับญาติที่บ้าน เขามีอคติกับเราบ้างทีเราได้ยินเขาแขวะเราบ้างครั้ง เราไม่อยากออกจากห้องนอนเรา เพราะไม่อยากเจอหน้าเขา
- เรามีปัญหากับเพื่อนห้องอื่น แต่นั่นเล็กน้อย ไม่ค่อยซีเรียส
- มหาลัยที่เราจะเรียน คณะและสาขา ดันตรงกับรุ่นพี่คนนึงที่เราทะเลาะกันแรงมาก+เพื่อนต่างห้องที่ไม่ถูกกันก็เข้าเหมือนเป้ะ ซึ่งเราได้สมัครกับทางมหาลัยไปแล้ว แต่จะขอย้ายคณะเพื่อตัดปัญหา แต่เขาบอกย้ายก็ต้องสมัครรอบสอง แล้วคือรอบสองจะเหลือที่เราหรอ เพราะคณะและสาขาที่ย้ายรับ20คนเท่านั้น เราเลยเลือกที่จะเรียนคณะและสาขาเดิม เอาจริงๆ เราหวั่นนะ เพราะเราไม่อยากเจอ เราไม่อยากไม่สบายใจ ตอนนี้เราไม่มีความสุข เราก็คิดมหาลัยคงจะดีกว่านี้ แต่เจองี้เงิบ เอาไงต่อ คงต้องยอมรับชะตากรรม บ้างทีเราอาจคิดมากไปเองก็ได้ มันคงไม่แย่หรอกมั้ง
- ช่วยบอกทีคะ เอาไงดี ควรปรับปรุงตรงไหน อยากมีความสุขความสบายใจในชีวิตค่ะ ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ
ขอคำแนะนำทำให้ชีวิตของเรามีความสุขหน่อยค่ะ
- เราอายุ 19 ค่ะ ผิวขาวเหลือง สูง 163 หนัก 41
- เรื่องครอบครัว พ่อแม่เราเลิกกันตอนเราอายุ 6-7 ขวบค่ะ มีน้องสาวแท้ๆ 1 คน เราและน้องอาศัยอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงตั้งแต่พ่อแม่เลิกกัน พอผ่านไป 5 ปี แม่เลี้ยงเรามีน้องสาวอีกคน เรากับน้องเลยย้ายออกมาอยู่กับย่าค่ะ
- เรื่องฐานะ บ้านเราสมัยก่อนลำบากค่ะ แต่ตอนนั้นไม่คิดว่าลำบากนะคะ มีความสุขดีกว่าตอนนี้อีกค่ะ ปัจจุบันมีกิจการธุรกิจเป็นไปได้ดี มีเงินไม่ขัดสน แต่ไม่ถึงขั้นรวยมหาเศรษฐี
- เรื่องการเรียน ประถมเรียนดี แต่ไม่เก่ง พอ ม.ต้น แย่มาก เกือบไม่จบ เหลวไหล ติด 0 เกือบ 10 ตัว ดร้อปเรียนตอน ม.2 ไป 1 ปี พอขึ้น ม.ปลายความคิดเปลี่ยน ตั้งใจเรียนเกรดได้3.00+ ทุกเทอม แต่ตอนนี้ไม่ค่อยตั้งใจแล้วค่ะ เทอมสุดท้ายแล้วชิวๆ
- เรื่องการเข้าสังคม/เพื่อน สมัยก่อนเป็นคนติดเพื่อนค่ะ ติดมาก จำได้ว่าเคยย้ายไปเรียนที่ต่างจังหวัดแล้วไปไม่รอดเลยย้ายกลับมาเพราะไม่มีเพื่อนใหม่ เหมือนเป็นคนเข้ากับคนอื่นยาก พอสัก ม.ต้น มีปัญหากับเพื่อนค่ะ หลายอย่างทำให้เราเริ่มที่จะอยู่คนเดียวได้โดยไม่ง้อคนอื่น ไม่มีเพื่อนคบสักคน กลางวันก็ซื้อขนมปังมานั่งกินในห้องคนเดียว พอขึ้น ม.ปลาย มีเพื่อนสนิทคนนึงค่ะ เป็นเพราะที่ดี คบมาเรื่อยๆ จนเริ่มรู้สึกว่าไม่เพื่อนคนนี้เราไม่ค่อยชอบ เราเลยออกห่างและไม่ยุ่งด้วย ตอนนี้ก็กลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมค่ะ ไม่มีเพื่อน
- เรื่องนิสัยใจคอ เอาที่เราพอรู้สึกได้ คือเราเป็นคนขี้ร้องไห้ค่ะ สมัยเด็กๆ ร้องไห้ง่ายมาก จนคนอื่นใน รร คิดว่าเราเป็นบ้า เหมือนเราควบคุมอารมณ์ต่างๆ ไม่อยู่ มีอะไรกระทบกระเทือนจิตใจ น้ำตาจะไหล พอเริ่มโต เริ่มควบคุมได้ แต่ก็มีร้องบ้าง เป็นคนเก็บกดค่ะ ใจร้อนบ้างใจเย็นบ้าง ถ้าความโกรธเรามั่นใจว่าเป็นคนทนได้ ไม่วีนไม่เหวี่ยง แต่ถ้าหมดความอดทน เราก็ระเบิด เวลาเราสนิทกับใครเราจะแคร์คนนั้นทุกอย่าง คำพูดทุกคำเราแคร์ บ้างทีฟังแล้วรู้สึกไม่ดี เก็บมาคิดจนน้อยใจ เป็นคนคิดมากทุกเรื่อง คิดเล็กคิดน้อย เวลาโกรธก็โกรธนานฝังใจ ไม่ชอบระร่านหรือแขวะคนอื่น
- ปัญหาที่ตอนนี้รู้สึกได้ คือ รู้สึกไม่มีความสุข ตอนนี้ไม่อยากไป รร ค่ะ เหตุผล 1.เพื่อนไม่มี 2.ขี้เกียดขี่รถ รร ไกลจากบ้านประมาณ 16 กม. 3.มีปัญหากับครูสอนวิชาที่เราต้องเจอบ่อย 4.ไม่อยากเจอใคร รู้สึกอยู่บ้านสบายใจกว่า แต่ไม่สบายใจ 100% เพราะหยุดก็เครียดเรื่องงานที่ รร ต้องตามงาน บ้างงานครูสั่งเราไม่ไป เพื่อนมาบอก บ้างทีไม่เก้ท
- เราเคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง เอาจริงๆ คือปัญหาเรามันไม่ได้หนักหนาถึงขั้นจะฆ่าตัวตายเลย แต่คือเหมือนเราชอบคิดมาก เรามักจะเก็บทุกเรื่องมารวมกัน การขาดขาดอบอุ่นในครอบครัว เราไม่มีความสุขเลย เวลามีปัญหา พูดคุยกับใครไม่ได้ เราอยู่บ้านเหมือนอยู่คนเดียว อยู่บ้านไม่มีใครพูดด้วย มีพ่อที่นานๆคุย1ครั้งเพราะแทบไม่เจอกัน น้องสาวก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน
- บ้านเราขายของ (แต่ทำอย่างอื่นด้วยไม่ขายก็ไม่ลำบาก) ย่าเราจะชอบให้เราไปช่วยขาย เอาตรงๆ หน้าที่เราต้องขายแหละ แต่เราไม่ชอบเจอใคร ไม่ชอบที่จะเจอหน้าคนอื่น ขาดความมั่นใจ
- เรามีปัญหากับญาติที่บ้าน เขามีอคติกับเราบ้างทีเราได้ยินเขาแขวะเราบ้างครั้ง เราไม่อยากออกจากห้องนอนเรา เพราะไม่อยากเจอหน้าเขา
- เรามีปัญหากับเพื่อนห้องอื่น แต่นั่นเล็กน้อย ไม่ค่อยซีเรียส
- มหาลัยที่เราจะเรียน คณะและสาขา ดันตรงกับรุ่นพี่คนนึงที่เราทะเลาะกันแรงมาก+เพื่อนต่างห้องที่ไม่ถูกกันก็เข้าเหมือนเป้ะ ซึ่งเราได้สมัครกับทางมหาลัยไปแล้ว แต่จะขอย้ายคณะเพื่อตัดปัญหา แต่เขาบอกย้ายก็ต้องสมัครรอบสอง แล้วคือรอบสองจะเหลือที่เราหรอ เพราะคณะและสาขาที่ย้ายรับ20คนเท่านั้น เราเลยเลือกที่จะเรียนคณะและสาขาเดิม เอาจริงๆ เราหวั่นนะ เพราะเราไม่อยากเจอ เราไม่อยากไม่สบายใจ ตอนนี้เราไม่มีความสุข เราก็คิดมหาลัยคงจะดีกว่านี้ แต่เจองี้เงิบ เอาไงต่อ คงต้องยอมรับชะตากรรม บ้างทีเราอาจคิดมากไปเองก็ได้ มันคงไม่แย่หรอกมั้ง
- ช่วยบอกทีคะ เอาไงดี ควรปรับปรุงตรงไหน อยากมีความสุขความสบายใจในชีวิตค่ะ ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ