คือเรากับแฟนคบกันมา2ปีกว่าค่ะ ช่วงแรกๆที่คบกัน เค้าก็ไม่ค่อยพาไปไหนมาไหน มีแต่เราที่ไปหาเค้าเอง เราพักอยู่หอค่ะ เราเรียนอยู่แต่เค้าเป็นรุ่นพี่เรา6ปี แล้วเวลาเค้าจะมาหาเราคือมานอนกับเรา แต่จะ1เดือนมา3ครั้ง เราไม่ได้อยู่ไกลกันนะคะ แค่ไม่กี่โล แต่การคบหาของเรากับเค้า คือการไปมาหาสู่ ไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะ เค้าไม่เคยพาเราไปเจอพ่อกับแม่เพราะเค้าเป็นคนที่ไม่เคยพาใครไปบ้านง่ายๆ พอช่วงปีกว่า เราจับได้ว่าเค้าไปเที่ยวแล้วไปขอไลน์คนอื่นแต่ยังไม่ได้คุยกัน เค้าก็เปลี่ยนจากคนที่ไม่เคยสนใจเรามาพาเราไปไหนมาไหนบ่อยๆ อยู่กับเกือบทุกวัน แล้วก็พาเราไปช่วยงานที่บ้านไปเจอคนที่บ้าน ไปไหนก็พาเราไปด้วย พอเป็นแบบนี้มาสักระยะหนึ่ง ก็มีเหตุที่ทำให้เค้าไม่ค่อยมาหาเรา คือเค้าต้องนอนบ้านดูแลคนที่บ้าน เพราะมีคนแก่อยู่บ้านแค่2คน คือแม่กับยาย. แล้วเราก็มีเหตุให้ทะเลาะกันจนเลิกกันไป3อาทิตค่ะ แล้วพอเรากลับมาคืนดีกัน เราก็จับได้ว่าเค้าคุยกับคนอื่นคือเด็กผู้หญิงที่อยู่แถวๆนั้น ถัดกันไปไม่เกิน2โล. แต่เราก็ไม่ได้ถือสาเรื่องนั้นแล้วค่ะ เพราะจบไปแล้ว แต่ประเด็นคือ ตั้งแต่คืนดีกันคราวนี้ เค้าไม่ค่อยพาไปไหนหรือชวนไปไหนเหมือนเดิม ไม่มีการพาไปกินข้าว หรือมีกิจกรรมที่ทำร่วมกัน มาหาบ่อยนะคะ แต่เป็นการมานอน ตื่นมาก็ต้องรีบไปทำงาน วันไหนตื่นสายได้ก็อยู่กับเราถึงเที่ยงอะไรแบบนี้ แต่สำหรับตัวเราเองคิดว่าสองปีกว่ามันไม่ใช่เวลาน้อยๆ เราไม่ได้ต้องการอะไรแค่มันควรจะเป็นอะไรที่มากกว่าคู่นอน ควรจะมีการดูแลกันและกันมากกว่านี้ ไม่รู้ว่าเราคิดมากไปเองหรือเปล่า คู่อื่นเป็นบ้างไหมคะ เราขอความคิดเห็นหน่อย
แฟนไม่พาไปไหนด้วยเหมือนเดิม