ปิดหงอกไปออกเดท : 2

Part 1  :    https://pantip.com/topic/37115816  


             หลังงานวันเกิดลูกสาว สามวันที่เฝ้ามองกล่องข้อความตลอดมา กลับไม่มีตัวเลขบอกข้อความใหม่เข้ามา ใจมันเลยห่อเหี่ยว
แม่สาวฮิเดโกะ คงหลอกเขาเป็นแน่แท้ ปรกติจะเห็นหล่อนมาทักสวัสดีด้วยรูปดอกไม้ทุกเช้า สามวันนี้กลับหายไป

วิชิตทำงานด้วยใจห่อเหี่ยวเซ็งๆ ไม่มีกะจิตกะใจโพสต์ ข้อความหรือทักทายใครทั้งสิ้น  ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู
ว่ามีการแจ้งเตือนจากในเฟสไหม?  ว่างเปล่า จนเขาเริ่มท้อกับความหวังแล้วก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย  เย็นนี้จะทำอะไรให้ลูกสาวกินดีหนอ
ชีวิตพ่อหม้ายคงไม่มีใครมาสนใจดูแล ก็คงต้องอยู่กับลูกไปจนตาย  คงจำเจซ้ำซากแบบนี้ จนกว่านังนู๋ดาวจะแต่งงานละมั้ง

บ่ายสามกว่าๆแล้ว ได้เวลาเลิกงาน ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมาดูตามความเคยชิน แล้วใจก็เต้นตูมตาม ระเบิดความคิดออกไป
เฮ้ย !!   มีหมายเลขเตือนเข้ามา ว่ามีคนส่งข้อความมาให้  วิชิตรีบกดเข้าไปดู เพี้ยงขอให้เป็นเธอ  ขอให้เป็นเธอ วิชิตได้แต่ภาวนาในใจ
เหมือนคำขอสัมฤทธิผล พระเจ้าให้พร เป็นฮิเดโกะจริงๆ ใจพองโต ดีใจเหมือนถูกหวยรางวัลใหญ่   ข้อความถูกเขียนสั้นๆว่า

“ สวัสดีค่ะ ยุ่งอยู่หรือเปล่าค่ะ “ มือที่ใหญ่อย่างกับใบพาย รีบกดตอบทันที

“ สวัสดีครับ ว่างแล้วครับ เพิ่งเลิกงาน กำลังจะกลับบ้าน“ ตาก็มองจ้องไปที่เวลาที่ส่งมา 15 .00 พอดี
แปลว่าฮิเดโกะเพิ่งส่งข้อความมาหาเขาไม่กี่นาทีนี้เอง


สักพัก ก็มีข้อความตอบกลับมา "   นึกว่ายุ่งอยู่น่ะค่ะ เห็นไม่อัพรูปเลย ไม่สบายป่ะคะ "

โถแม่คุณ ยังมีใจรู้สึกเป็นห่วงเขาอีก เขาตางหาก ที่อยากจะถามเธอว่า เธอนั่นแหล่ะ ทำไมเงียบไป  ทำเอาเขาทุรนทุราย
ไม่เป็นอันทำงานทำการ   แต่ก็ต้องรักษาฟอร์มไว้สุดๆ  จึงพิมพ์ตอบไปว่า

“ ยุ่งกับงานพอสมควรครับ แต่ก็คิดถึงคุณฮิเดโกะตลอดเวลา ยังสงสัยว่าหายไปไหนเหมือนกันครับ “

แน้..มีหยอดกลับด้วยคำหวานอีก   คราวนี้ฝ่ายสาวกลับเงียบไปพักใหญ่  ไม่รู้ว่าจะเขิน หรือ ลังเล ทำเอาวิชิตใจเสีย
เขารุกสาวเร็วไปไหมเนี่ย  ?? ยังคิดอะไรไม่ถูก สาวเจ้าก็พิมพ์ข้อความ ตอบมาว่า

”   งั้นเดินทางกลับบ้านดีๆนะคะ ถึงบ้านแล้วค่อยเปิดคอมพ์คุยกัน  คงสะดวกกว่านี้ ค่ะ”

โอ้ พระเจ้าจอร์ช มันยอดมาก วิชิตตะโกนในใจ แทบจะกระโดดลุกขึ้นยืน   เปิดทางแล้ว!! นางในดวงใจของเขาไฟเขียวแล้ว
คิดแล้วก็รีบกดส่งข้อความอย่างไว เพราะกลัวสาวปิดเครื่องหรือเปลี่ยนใจ

“ ได้ครับ ถึงบ้านแล้วจะรีบ ทักไปนะครับ สวัสดีครับ “ พิมพ์จบก็ยิ้มจนแก้มปริ ผิวปากเก็บของกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี....

.............

พ่อหม้ายลูกหนึ่ง แวะซื้อกับข้าวสำเร็จสองอย่างกลับบ้าน วันนี้คงไม่ลงมือปรุงอาหารให้ลูก เพราะมีนัดแชท กับคนสำคัญ
ซื้อกินสักมื้อลูกคงไม่ว่าอะไร  ความหวังในบั้นปลายชีวิตของพ่อ ลูกคงเข้าใจ

จัดแจง หุงข้าว อุ่นกับข้าว เอาขึ้นโต๊ะเรียบร้อย ครอบฝาชีไว้ ลูกสาวกลับจากซ้อมกีฬา มาเมื่อไหร่ ก็จะได้กินได้เลย
หากลูกอยากกินร้อนๆ ก็เข้าเวฟ ตามสะดวก

เสร็จจากภารกิจประจำวัน จัดแจงขึ้นไปเปิดคอมพ์ ในห้อง  ตาก็มองนาฬกา 5. 45 นาที ยังไม่หกโมง เอาไงดีจะทักไปเลยดีไหม หรือยังดี

??????

หรือ จะรอให้ค่ำกว่านี้ก่อน เผื่อสาวในดวงใจของเขา ยังทำอะไรไม่เสร็จ  หรืออาจยังอยู่บนรถ หรือเดินซื้อของ

แว๊บหนึ่ง ความคิดอีกมุมก็เด้งขึ้นมาในสมอง เออ แล้วถ้าเธอไม่โสดล่ะ เกิดกำลังอยู่กับครอบครัวอยู่กับสามีกับลูก เขาจะทำยังไง?
เขามิกลายเป็นมือที่สาม เข้าไปแทรกแทรงครอบครัวคนอื่นเหรอ ? โอ้ย!! ปวดหัวตุ๊บขึ้นมาทันควัน

อายุเท่าไหร่ก็ไม่รู้ หน้าตาสวยไหม ก็ไม่เห็น รูปอื่นๆ หรือแม้แต่เพื่อนในเฟส ก็ไม่เจอ แล้วถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงล่ะ
เกิดเป็นกระเทยปลอมตัวมา  หรือเป็นเด็กต่ำกว่า 17 เค้าจะทำยังไง? คุกเลยนะนั่น  

มโนฟุ้งซ่านไปหมด  ใจมันมีทางออกอยู่สองทาง คือเดินหน้ากับถอยหลัง  เขาจะเลือกทางไหนดี ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปกว่านี้
เดินไปเดินมาเหมือนหนูติดจั่น  ยิ่งคิดยิ่งเหมือนติดกับดักความคิด และ กับดักหัวใจของพ่อหม้ายรุ่นใหญ่ที่โหยหาคนมาข้างกาย

ยังไม่ทันจะตั้งตัว เสียงเตือนโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ว่ามีข้อความใหม่ จากเฟส ส่งเข้ามา

เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน ไม่เข้าถ้ำเสือไม่ได้ลูกเสือ ไม่ลงเรือ ก็ไม่เห็นจุดหมายชายฝั่ง ไม่เดินหน้าก็ไม่รู้ความจริง
ตัวเองก็เป็นผู้ชาย ทรัพย์สมบัติก็ไม่มีอะไรมาก ถ้าจะโดนหลอกก็คงไม่เป็นไรหรอก อายุก็มากขนาดนี้แล้ว
ไม่เสี่ยงก็คงไม่มีโอกาส อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แต่คงต้องใช้สติให้มากขึ้น

เมื่อคิดจนรอบคอบแล้ว ก็รีบเข้าไปนั่งหน้าคอมพ์ เปิดเข้าหน้าเฟส เม้าถูกเลื่อนไปที่กล่องข้อความ แล้วเปิดอ่านทันที

“  ถึงบ้านยังคะ “ ตัวหนังสือสั้นๆ แต่มีความหมายสำหรับเขาเหลือเกิน

"  ถึงแล้วครับ  จัดแจงหุงข้าว จัดกับข้าวให้ลูกเสร็จ ก็รอคุณ ทักมานี่แหล่ะครับ อิอิ "

ท้ายสุดพิมพ์คำว่า อิอิ ลงไปอย่างเขินๆ    ก็อ่ะนะ อารมณ์กำลังหวาน ขอย้อนอายุลงไปสักหน่อย เผื่อสาวที่คุยด้วยเธออายุไม่มาก
ทางโน้น สงสติ๊กเกอร์กลับมา ว่าเยี่ยม ทำเอาเขาไปต่อไปถูก ว่าสาวเจ้าคิดอะไร  แต่มือกับความคิดมันไหลไปไกลแล้ว
หนุ่มใหญ่จึงพิมพ์คำถามต่อไป...

" ผมยังไม่รู้จักชื่อจริงคุณเลยครับ เห็นแต่ในโปร์ไฟล์ ชื่อ ฮิเดโกะ   เลยไม่รู้ว่า คุณจะให้ผมเรียกชื่อคุณว่าอะไรดีครับ
ส่วนผมชื่อ วิชิต ตามโปร์ไฟล์เลยครับ"

ข้อดีของการแชทอินบ๊อกซ์ ในคอมพ์คือ เมื่ออีกฝ่ายกำลังพิมพ์ข้อความส่ง เราจะเห็นสัญลักษณ์ จุดๆวิ่งขึ้นลง
แปลว่ายังมีการติดต่อสื่อสาร อีกทางฝั่งหนึ่งอยู่ ดังนั้น การรออ่านและตอบ จึงเป็นการสื่อสารที่ไม่สวนทางกันมากนัก

สักพัก ฝ่ายสาวก็ตอบมา  “ เรียกฮิเดโกะ ตามความเคยชินก็ได้ค่ะ คุณวิชิตจะได้ไม่สับสน “
แล้วลูกสาวยังไม่กลับบ้านเหรอคะ “   เธอตอบมา พร้อมกับถามถึงลูกสาวคนเดียว ทำเอาวิชิต ปลื้มใจสุดๆ
ที่นอกจากเขา แล้วก็ยังมีคนถามถึงลูกสาวด้วย เขาเริ่มลงมือพิมพ์ตอบไป.................


เกือบเที่ยงคืนแล้ว นังนู๋ดาว เดินมาเคาะประตู เรียกพ่อ บอกให้ไปอาบน้ำอาบท่า วันนี้พ่อแปลกมาก ตักข้าวขึ้นมากินหน้าคอมพ์
นั่งหน้าคอมพ์นานกว่าปรกติ  แถมยังนอนดึกอีก  ลูกสาวเดินเข้ามาดูด้วยความสงสัยว่าพ่อทำอะไร ?

“  พ่อจ๋า ทำไมวันนี้นั่งคอมพ์นานจัง มีงานด่วนเหรอคะ แล้วทำไมไม่ลงไปกินข้าวกับนู๋  มีอะไรให้ดาวช่วยมั๊ย “  
ลูกสาวคนเดียว มายืนข้างๆ พร้อมก้มหน้ามองหน้าจออย่างสนใจ

ผู้เป็นพ่อตกใจ ที่ลูกสาวเข้ามาอย่างไม่ให้สุ้ม ให้เสียง  จึงรีบลุกขึ้น และดันหลังลูกสาว ให้ออกห่างจากคอมพ์
เหมือนคนถูกจับได้ ว่ากำลัง ทำผิด หรือดูหนังโป๊ อย่างไงอย่างงั้น  เขาจึงกลบเกลื่อนด้วยการเอามือขยี้หัวลูกสาวอย่างเอ็นดู  

“ อ๋อ ไม่มีอะไร หรอกลูก พ่อกำลังคุยอยู่กับเพื่อนใหม่น่ะ คุยถูกคอกันมาก เลยนานไปหน่อย เดี๋ยวว่างๆ พ่อจะเล่าให้ฟังนะ “  

แม้พ่อลูกคู่นี้จะไม่มีความลับกัน แต่ก็ยังไม่ถึงเวลาที่ผู้เป็นพ่อ จะบอกลูกสาวในตอนนี้ เพราะยังไม่แน่ใจในท่าทีของสาวที่เค้าสนใจ
ว่าคิดยังไง  เอาไว้ให้แน่ใจ หรือทุกอย่างถูกพิสูจน์ จนนำมาซึ่งการตัดสินใจก่อน เค้าจึงจะบอกลูกสาว

“  ดาวไปนอนเถอะลูก พรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวพ่อก็จะนอนแล้ว เหมือนกัน “  

นู๋ดาวมองหน้าพ่อด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่เอ่ยปากถาม พ่อไม่เคยทำให้ดาวเสียใจ และเชื่อว่าพ่อไม่มีวันทำแน่นอน
เธอเข้าไปกอดพ่อเหมือนเคย  แต่มิวายบอกพ่อด้วยความห่วงใย

“ จ้ะ พ่อก็อย่านอนดึกนะ เดี๋ยวตื่นสาย ไปทำงานไม่ทัน ดาวไม่รู้ด้วยล่ะ “

พูดจบก็เดินตัวปลิวเข้าห้องนอน ผู้เป็นพ่อยิ้มให้กับด้านหลังของลูกสาวด้วยความรัก และหันกลับมาที่หน้าจอเพื่อพิมพ์ข้อความต่อ..........



          7 .00 น  ของวันใหม่    วันนี้ตื่นสายกว่าเดิมตั้ง ชั่วโมง ปรกติ จะตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้า แหง๋ล่ะ ก็นอนเกือบตีสอง
กว่าจะล่ำลากัน ก็ทอดยาวไปมาเป็น ชั่วโมงๆ ตัวสาวเจ้าเองก็ อยู่คุยด้วยไม่หนีไปไหน แบบนี้ทำให้ เขาคอนข้างมั่นใจเรื่องมีใจให้บ้าง
แต่เรื่องอายุ และความโสด ก็ยังไม่กล้าถามตรงๆ ได้แต่สังเกตดูภาษาที่ใช้ แล้วกะๆ ช่วงอายุเอาว่าจะประมาณเท่าไหร่

ลูกสาวไปโรงเรียนแต่เช้าแล้ว ..โดยที่พ่อไม่ต้องไปส่ง นู๋ดาวดูแลตัวเองได้ดีมาตลอด


วันนี้คงไปทำงานสาย แต่เป็นช่วงกลางสัปดาห์ งานก็คงไม่เยอะมาก  อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็รีบบึ่งไปที่ทำงานทันที
นัดกับสาวเจ้าไว้ว่า ถึงที่ทำงาน จะทักไปบอก.....

ถึงที่ทำงาน เกือบ 9 โมงกุลีกุจอ รีบเคลียร์งานตามหน้าที่ กลัวว่าเจ้านายจะมองลอดแว่นออกมาจากห้องทำงาน
ก็เจ้านายสาวใหญ่คนนี้  เมื่อเห็นลูกน้องมาสาย ปฎิกิริยาของเธอจะเกิดขึ้นด้วยการขยับแว่น และเดินดุ่มๆ เข้ามาหาลูกน้อง
พร้อมไต่ถามทันที ถึงสาเหตุที่มาสาย เขาไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของเพื่อนร่วมงาน  และไม่อยากถูกเจ้านายเพ่งเล็ง  

แต่โชคดี ที่วันนี้ เจ้านายเดินเข้ามาหลังจากที่วิชิต เก็บของและนั่งโต๊ะทำงานไม่ถึงสิบนาที เขาเลยรอดตัวไป อย่างหวุดหวิด

เสียงเตือนจากข้อความในเฟส ดังขึ้น ในโทรศัพท์  ชายหนุ่มรู้ทันทีว่า ต้องเป็นฮิเดโกะ ทักมาแน่ๆ เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ให้กับความสุข มิตรภาพ และความหวัง ที่กำลังก่อตัวขึ้น  ........



ติดตามต่อไปตอน 3 ค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คุยกันติดส์  บทนี้หนักไปทางบรรยายทำความเข้าใจความรู้สึกของ ชายหนุ่มผู้ดำเนินเรื่องนะคะ อาจยาวไปนิด

แต่ด้วย ผู้เขียนไม่อยากขาดตอนในการเขียนถึงความรู้สึกของตัวละคร และด้วยพยายามเขียนให้ถึง 5000 คำ
เลยต้องลากยาว มาหน่อย

แต่ตอนหน้า จะเป็นบทสรุป ของ ความรักของหนุ่มรุ่นใหญ่ ว่าจะเดินไปทางไหน

เช่นเคย ขอบคุณนักอ่านทุกท่าน ทั้งที่ปรากฎ อักษร และไม่ปรากฎ อักษร ที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ...