แชร์ประสบการณ์ การง้อแฟนคืนดีที่เป็นจุดเปลี่ยนให้เราตัดใจ

เรากับแฟนเคยรักกันมากๆค่ะ ตามประสาคนรักทั่วไป คิดจะแต่งงานใช้ชีวิตด้วยกัน คุยเรื่องครอบครัว เรื่องฐานะทางบ้าน หรืออะไรหลายๆอย่าง แต่มาพักหลังๆเรากลับมาทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ เหมือนเป็นเรื่องที่เขาฝังใจนานแล้ว ซึ่งตอนนั้นมันก็ยังดีๆ ไม่มีอะไร แต่เพิ่งมาแสดงอาการตอนนี้ ขอโทษไปเขาก็ไม่เหมือนเดิม ยิ่งพอเขาไปทำงาน เวลาก็ลดลง เจอกันน้อยลง เรื่องที่คุยกัน เวลาดีๆที่มีร่วมกันก็น้อยลง จากที่มีความสุขเวลาคุยกัน ก็จะมีแต่ความงียบ จากที่คิดถึงอยากเจอกันบ่อยๆ ก็กลายเป็นไม่เห็นต้องเจอกันก็ได้มั้ง จากที่คอลหากันทุกวัน ก็กลายเป็น ไม่เห็นต้องคอล คุยทุกวันมันเบื่อ ไม่มีอะไรจะคุย จากคนใจดี อบอุ่นคนหนึ่ง กลายเป็นใครไม่รู้ที่เราไม่รู้จัก


นี่คือจุดเปลี่ยนของความสัมพันธ์อันสวยงามของเรา คนที่เคยบอกจะคบเราเป็นคนสุดท้าย โลกสวยไปงั้น ความจริงไม่มีหรอก

เราขอให้เขากลับไปเป็นคนเดิม ไม่งั้นเราจะเลิก เราทนไม่ได้  ด้วยเหตุผลที่ว่า เราไม่ได้รักคนๆนี้ คนที่อยู่กับเราตอนนี้เราไม่รู้จัก เราเกร็งเราเหมือนต้องคิดหาเรื่องคุยฝ่ายเดียว
เขาเหมือนรำคาญที่เราจะคุยด้วย จะอ้อน หรือจะทำอะไรด้วยกันเหมือนเดิม เหมือนเขาหมดรักเราไปแล้วนั่นแหละ มีสิ่งอื่นที่เขาสนใจมากกว่า เวลาเราร้องไห้กลับเป็นเรื่องงี่เง่าไร้สาระ ไม่ใช่เรื่องที่มีผลต่อความรู้สึกเขาอีกต่อไป


แต่ด้วยความที่เราอยากยื้อความสัมพันธ์นี้ไว้ เราไปรอเขาที่หน้าปากซอยบ้าน เพื่อคุยกันให้เข้าใจครั้งสุดท้าย ถ้ามันจะจบจริงๆเราก็อยากกอดเขาก่อนไป หรือยิ้มให้กันสักครั้ง คุยกันดีๆ หรือบางทีการเจอหน้ากันทุกอย่างอาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เพราะทุกครั้งที่เราเจอกันมันคือช่วงเวลาดีๆ เราไม่ทะเลาะกันเลยเวลาอยู่ด้วยกัน ถึงงอนกันก็จะมีคนเข้าไปง้อไปกอดก่อนเสมอ


วันนั้นเรารออยู่ 6 ชั่วโมง ตั้งแต่บ่าย 2 ถึง 2 ทุ่ม ตั้งแต่แดดร้อน เหงื่อออก ยันฝนตก ตัวเปียก เสื้อผ้าเลอะ คนผ่านไปผ่านมามองเราด้วยความสงสัย บางคนก็ถามหนูมายืนทำอะไร แต่เขาก็ไม่ออกมา มันใกล้มาก แต่เขาก็ปล่อยเรายืนรอแบบนั้น เท่ากับเลือกที่จะปล่อยให้เราไป เขาไม่สามารถกลับมาเป็นคนเดิมได้ ไม่มีแม้แต่จะเดินออกมาดูว่าเราเป็นยังไง แดดร้อนเป็นลมไปหรือยัง ฝนตกจะหนาวมั้ย เราบอกว่าเราไม่ได้กินข้าวมา 3 วัน เราตรอมใจมาก พาเราไปกินข้าวหน่อย ก็ไม่ไป เหมือนคนหมดรักอย่างสมบูรณ์ ทั้งๆที่วันก่อนหน้ายังบอกรักเราอยู่เลยนะคะ ถ้าอารมณ์ดีๆเขาก็จะเล่น จะคุย 5-10 นาทีงี้ แล้วก็กลายเป็นคนละคนไปนั่นถือเป็นจุดเปลี่ยนที่ 1 ที่เราตัดใจ

ส่วนจุดเปลี่ยนที่ 2 คือ ในขณะที่เราร้องไห้เสียใจจะเป็นจะตาย เขากลับใช้ชีวิตอย่างมีความสุข กลับไปทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ ที่ทำให้เราขอเลิก เหมือนได้อิสระมากมายคืนมา (เขาติด rov ค่ะ ที่เปลี่ยนไปเพราะเขาติด rov มากๆ ไม่คุยกับเราเลย ในหัวมีแต่ rov เท่านั้น อินจนไม่รับรู้ถึงความรู้สึกใดๆของเรา)

เราเลยมาคิดว่า เห้ยยนย เราจะไปอยุ่กับมันทำไม คนที่แบบไม่สนอะไรนอกจากตัวเอง คนที่แบ่งเวลาไม่ได้ คนที่เคยรับปากอะไรไว้ สัญญาอะไรไว้ พูดเองแล้วกลืนน้ำลายตัวเอง เคยขออะไรเรามากมาย แต่กลับกลายเป็นตัวเองทำไม่ได้ เราจะไปสนใจมันทำไมวะ เราจะไปร้องไห้เพื่อมันนานๆทำไม จริงๆแล้วเราควรเจอใครที่เห็นคุณค่าเรามากกว่าหรือเปล่า

หลายคนอาจบอกว่าเราไม่เข้าใจแฟน กักขังอิสระเขา เปล่านะคะ rov เราสอนเล่นด้วยซ้ำ เราก็เล่น แต่ไม่ตลอด เราสนใจสิ่งอื่นรอบข้าง สิ่งที่เขาทำเราเองก็เคยทำ เขาขอให้เราแก้ไข เราแก้ แต่เขากลับมาเป็นเอง แต่พอเราขอให้เขาแก้ เขากลับเลือกที่จะไป

แต่เราก็ง้อนะคะ ให้เขากลับมาเป็นคนเดิม พัก rov เพื่อรักษาความสัมพันธ์ของเราไวั เล่นให้น้อยลง ไม่ได้ห้าม แต่เขาก็ไม่ เวลาเราร้องไห้ก็รำคาญ บอกแต่จะไป rov ละ ขนาดเราป่วย อ้วก จะเป็นจะตาย ยังเล่นได้ไม่รู้สึกอะไร

ค่อนข้างเห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง เราเลยแบบ เห้อ จะไปง้อมันอีกทำไมเนี่ย


จนวันนี้เราพอละ เราตัดใจ ถ้าคิดเองไม่ได้ก็ไปไหนก็ไปเถอะ กลับมารักตัวเอง จนถึงวันนี้เราก็ร้องไห้ไม่ออกอีกเลย เสียใตนะ แต่เป็นความเสียใจที่ไม่มีน้ำตา มันเหมือนไร้ความรู้สึกไปเลย เสียดายเวลา เสียความรู้สึก เสียทุกอย่าง เคยให้อะไรไปก็เอากลับคืนมาไม่ได้ ตอนอยากได้แม้งโคตรดี พอไม่สนใจก็ละเลย

ไม่รู้ตอนนี้เราเข็ดผช.ไปยัง 55555 คือกี่คนๆก็ดีแค่แรกๆ ไม่มีความสม่ำเสมอ
หรือต้องคุยต้องดูนิสัยใจคอให้นานเป็นปีถึงคบได้ เห้ออ เหนื่อยใจ555