ทำไมเขาถึงต้องกลับมาในวันที่เรากำลังจะลืม

ในวันที่เรากำลังที่จะเลือกหันหลังให้เขา ในตอนที่เรากำลังจะเริ่มต้นใหม่ ในตอนที่เรากำลังจะเดินหน้าต่อไป แต่อยู่ๆเขาก็เดินกลับเข้ามาวนเวียนในชีวิตเราอีกครั้ง ในตอนที่เขาทิ้งเราไปตอนนั้นเราเสียใจมากเราบอกตัวเองเสมอว่าเราจะไม่รักใครอีกเเละเราก็บอกตัวเองอีกเช่นกันว่าต่อให้เขากลับมาคุกเข่าเราจะไม่มีวันใจอ่อนกลับไปโง่อย่างเดิมอีกเด็ดขาด ตลอดเวลาที่เลิกกันไป2เดือนกว่าๆนั้นสำหรับคนอื่นอาจจะเป็นเวลาที่ไม่นานเเต่สำหรับเราเเล้วเวลาแห่งความเจ็บปวดมันช้าเเละนานมากเสมอค่ะ ในตอนที่เลิกกันไปเราก็มีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆแต่เรารู้สึกว่าเราปิดกั้นตัวเองเพราะกลัวมันจะเป็นแบบครั้งที่ผ่านมา เราคุยกับใครได้ไม่นานเราก็เลิกคุยเราจะให้เหตุผลกับคนเหล่านั้นว่าเรายังไม่พร้อมบ้างเรายังไม่ลืมเขาบ้างแต่เหตุผลจริงๆก็นั่นแหละค่ะเรากลัวเเล้วเราก็ยังไม่อินกับคำว่าตื่นได้เเล้วหรือฝันดีของใคร ยังไม่อินกับคำว่าไปดูหนังกันไหม ไปกินข้าวกันได้ป่าวของใครเลยจริงๆ ตลอดเวลา2เดือนกว่าๆมันก็ดีนะคะมีคิดถึงเขาบ้างเเรกๆหลังจากนั้นก็ลืมไปเลยว่าเคยคิดถึงเราใช้ชีวิตแบบไปไหนมาไหนเองคนเดียวไม่ค่อยอยากพึ่งพาใคร ชีวิตเราดำเนินไปอย่างเรียบง่ายค่ะจนถึงวันที่เขากลับมาวนเวียนรอบๆตัวเรา ตอนแรกยอมรับเลยว่าใจเต้นแรงมากที่เห็นเขาทักมาเราก็ไม่อยากโกหกตัวเองว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วทั้งๆที่เราก็รู้สึกอยู่ เพื่อนๆเเละคนรอบตัวเขาเตือนเราตลอดค่ะว่าอย่ากลับไปแต่รอบก่อนๆเราไม่เคยฟังเขาจนใจเราเจ็บเราถึงเข็ดไม่กล้าเทใจครั้งนี้ให้เลย เราไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาทำไมที่เราคิดคือเขาอาจจะเหงา ไม่เหลือใคร มีโอกาสน้อยมากที่เขาจะคิดถึงเรา555555555 เราไม่รู้เราควรทำอย่างไรจะกลับไปเขาก็ยังไม่ได้ชัดเจนว่าต้องการเราขนาดนั้น จะตัดใจให้จบๆตัดกันให้ขาดเลยจะดีหรือเปล่าเพราะเราเริ่มต้นรู้จักกันจากสถานะอื่นที่ไม่ใช่พี่น้องตอนจบจะให้จบเเบบพี่น้องได้ยังไงเราทำใจไม่ได้หรอกค่ะ เกลียดกันให้ตายไปข้างยังดีกว่าต้องมานั่งยิ้มให้เขากับคนอื่น ในตอนที่คบกันเขาก็ดีกับเราค่ะแรกๆจะเป็นเราซะด้วยซ้ำที่เป็นคนนิสัยไม่ดีใส่เขา ตอนที่คบกันเขาก็ดูแลเราดีนะ เราอยากกินอะไรก็พาไปกิน เราอยากดูหนังก็พาไปดู อยากไปไหนจะไปไหนก็จะไปรับไปส่ง ดีจนเพื่อนๆยังอิจฉาเราเลย ตอนแรกๆเราก็คิดค่ะว่าเขาจะดีแบบนี้จริงๆแต่พอนานๆไปเราก็เริ่มไปรู้มาบ้างว่าเขาทำนู่นทำนี่โกหกเราบ้าง กลับไปคุยกับคนเก่าบ้าง ไปรับไปส่งคนเก่าบ้าง บลาๆ เยอะค่ะจากที่ตอนแรกเพื่อนอิจฉากลายมาเป็นเพื่อนสงสารเเทนเเล้ว5555 เเล้วตอนที่เลิกกันไปก็หายไปเลยไม่มีแม้เเต่คำบอกเลิกไม่มีคำอธิบาย ช่วงที่เราคบกันหลังๆเขาจะมาๆหายๆตลอด วันไหนเหงาก็ทักเรามา วันไหนอารมดีก็ขอเราคืนดี วันไหนเบื่อก็ทิ้งเราไว้ จนครั้งสุดท้ายคือเราทนไม่ไหวบอกให้เขาบล็อคเราไปเลยค่ะ เขาก็บล็อคนะพอเขาบล็อคเราก็เริ่มตัดใจค่ะไม่มีเเม้เเต่น้ำตาสักหยด ไม่มีการให้เพื่อนไปส่อง ไม่มีตามไปดู ไม่มีให้คนไปสืบ อยู่เงียบๆของเราไม่เข้าไปวุ่นวาย เราคิดว่าถ้าเขายังรักอยุ่เขาคงไม่ตัดเราออกไปง่ายๆแบบนี้ ช่วงนั้นเราคิดทุกวันคิดตลอดค่ะว่าเราจะเสียใจทำไมจะเสียดายทำไมกับคนที่ทำร้ายเราซ้ำๆ แรกๆเราใช้ชีวิตลำบากนิดหน่อยเพราะจากตอนแรกที่มีเขาคอยรับส่งก็ไม่มีแล้ว ปกติเจออะไรมาก็จะบ่นกับเขาตลอด ผ่านที่ๆเคยไปด้วยกันก็จะเห็นภาพซ้อนขึ้นมาอย่างกับเอ็มวีแต่เราไม่ร้องไห้เลยนะ พอเขากลับมาเราก็มีโอกาสได้คุยกันถึงเรื่องในตอนนั้นเราถามว่าทำไมถึงทำแบบนั้น เขาตอบมาสั้นๆง่ายๆว่าเขาเบื่อ เราไม่รู้สึกว่าเราโกรธเลยนะเเต่เราเสียดายเวลามากกว่าคบกันมาเป็นปีไม่รุ้เบื่อเราตั้งเเต่ตอนไหน55555 เขากลับมารอบนี้เขาก็พูดเรื่องเก่าๆรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆนะแต่เรายังไม่อินไม่กล้าเปิดใจให้เขากลับเข้ามาทำร้าย เเต่มันก็ยังรุ้สึก เวลาที่เขาหายไปเรากระวนกระวาย จับโทรศัพท์ติดตัวรอดูเเจ้งเตือนชื่อเขา เขาก็เหมือนจะขอคืนดีแต่ก็ไม่ ไม่ชัดเจนเลย เราไม่รู้ว่าเราควรทำอย่างไรจะตัดดีไหมหรือคุยต่อไปดีคะ เรากลัวเจ็บกลัวซ้ำกับแบบเดิม เราเป็นคนปากแข็งเเต่ใจอ่อนมากไม่รู้จะทำยังไง ไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเองที่บอกว่าจะไม่มีวันกลับไปเลยเเต่มันห้ามใจไม่ได้เพราะเรายังรักเขามาตลอด ยังแอบรออยู่ เราควรทำยังไงคะ