ประสบการณ์แฟนเก่าที่เลวทรามต่ำตมที่สุดในชีวิต

สวัสดีค่ะคือจะมาเล่าประสบการณ์ที่เคยคบกับแฟนเก่าคือเค้าเป็นรุ่นน้องค่ะรุ่นน้องหนึ่งปีแต่ก่อนไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันค่ะคือบ้านของตัวเค้าอยู่ใกล้บ้านเราแล้วก็อยู่ใกล้โรงเรียนเราด้วยแต่เค้าไปเรียน ไปเรียนในโรงเรียนชื่อดังในศรีราชาค่ะคือเค้าเป็นคนที่มีคนรู้จักเยอะพอสมควรเราก็ไม่รู้เรื่องเราในอดีตของเขาคือถึงจะรู้ไปแล้วก็ไม่ได้เครียดอะค่ะก็เลยไม่ได้คิดมากคบมา
1-6เดือน. ไม่มีอะไรค่ะแต่พอเค้าเรียนจบเค้าเลยตัดสินใจย้ายมาเรียนโรงเรียนใกล้ใกล้บ้านบ้านเค้าก็คือโรงเรียนที่เราเรียนอยู่พอย้ายมาก็เหมือนเค้าก็ไม่ได้ใช่คนหน้าตาดีมากอะค่ะแต่เป็นคนที่มีเสน่ห์พูดคุยเก่งเค้าตัวสูงค่ะหน้าตาพอดูได้เป็นคนเจ้าสำอางมีความรู้ย้ายมาใหม่ใหม่เค้าก็จะมีสาวกรี๊ด ตามปกติอยู่แล้วเราก็ไม่ได้หึงอะไรเพราะรู้ว่าเราก็อยู่ด้วยกันทุกวันเค้าคงไม่นอกใจเราหรอก

แต่พอคำว่าเชื่อใจเนี่ยล่ะค่ะเค้าเริ่มห่างเหินอยู่กับเพื่อนแล้วเขาก็ขอเลิก

ช่วงนั้นแล้วเหมือนตายทั้งเป็นเลยค่ะร้องไห้ทุกวันแต่แอบร้องคนเดียวนะคะคือถ้าแบบเพื่อนรู้ว่าเราร้องไห้แล้วก็โดนด่าก็รู้ว่าเพื่อนเป็นห่วงแล้วอะคะ
เราขอร้องอ้อนวอนให้เขากลับมาเค้าก็ไม่กลับค่ะเราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิดถึงต้องยอมทำแบบนั้น

จนวันหนึ่งเรารู้ว่าเขาคุยกับรุ่นพี่คนหนึ่งเขาอ้างว่าเขาคนนั้นดีกับเขามาก เจอประโยคนี้ไปเราช็อคมากค่ะแบบเฮ้ยคือเราไม่ดีเหรอวะคือดูแลเอาใจใส่ทุกอย่าง

เราตัดสินใจกินน้ำยาล้างห้องน้ำค่ะคือตอนนั้นเหมือนโลกมืดไปหมดชีวิตตัวเองไม่มีคุณค่าเราตะเกียกตะกายอยู่หน้าห้องแม่ตัวเองรบแสบท้องมากเราเอามือล้วงคอ พยายามทักไปหากับเขารู้มั้ยคะว่าเค้าตอบมาว่าอะไรเค้าบอกว่าเราสร้างเรื่องอยากให้เค้าไปหาตอนนั้นเจ็บท้องเจ็บใจเสียความรู้สึกอายตัวเองว่าทำไมต้องมานั่งทำอะไรแบบนี้สุดท้ายแม่ออกมาค่ะแม่ทั้งด่าทั้งเสียใจและรู้สึกแย่มากทำไมเราไม่คนไม่รักคนที่อยู่ตรงหน้าเราทำไมเราต้องไปรักคนแบบนั้นสุดท้ายเราก็ได้นอนโรงบาลหนึ่งคืนค่ะเพราะว่าเราล้วงคอออกไปแล้ว

เราก็ดีขึ้นค่ะสองสามเดือนแล้วก็ไม่ได้เขาเลย

**เดี๋ยวมาต่อค่ะ