กระทู้นี้ไม่มีอะไรมาก แค่อยากเขียนเอาไว้เผื่อวันนึงลืมเรื่องนี้ไปก็จะได้กลับมาเปิดอ่าน
ใครขี้เกียจอ่านก็ไม่ต้องอ่านนะคะ เราพิมไว้อ่านเอง 55555555555
เราอายุ22 เราชอบซองมินตั้งแต่ตอนอายุ14 ตอนเราอายุ13อยู่ม.1 เราเป็นเด็กติดเกมหนักมากจนพ่อห้ามไม่ให้ไปร้านเกม1เดือน แล้วที่บ้านเราเพิ่งติดจานUBCพอดี
รายการเพลงเกาหลีก็มีหลายช่อง รายการเกมส์โชว์เกาหลีญี่ปุ่นก็เยอะมาก ช่วงนั้นที่เราโดนกักบริเวร55555 ห้ามไปร้าเกมเป็นช่วงใกล้ปิดเทอมม.2พอดี พ่อเลยอยากให้ตั้งใจอ่านหนังสือเลยบอกว่าให้หยุดไปก่อนสอบเสร็จค่อยกลับไปเล่น
พอไม่ได้ไปร้านคอมก็ดันติดทีวี ช่วงแรกเราชอบดงบังก่อนเพราะตอนนั้นเพลงMiroticเพิ่งปล่อยออกมา แต่ก็แค่ชอบเพลงแล้วก็หาข้อมูลของวงนิดๆหน่อยๆ แล้วรายการเพลงก็เปิดเพลงเอสเจบ่อยมากกกก เราก็ชอบแต่ยังไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่ ตอนนั้นชอบคิบอมมากที่สุดในวง
พอSorry Sorry ออกมา เราก็มั่นใจละว่าเออวงนี้แหละใช่เลย ซองมินนี่แหละ เราชอบคนน่ารักซึ่งซองมินก็น่ารักมากกกกก
ช่วงแรกๆที่เริ่มติ่งพ่อกับแม่ก็เป็นห่วง เพราะดูแต่ทีวีไม่อ่านหนังสือ จนพ่อพูดมาคำนึงว่าเอาเวลานี้ไปอ่านหนังสือดีกว่ามาทำอะไรไร้สาระแบบนี้ เราก็ขึ้นเลย เราเลยบอกพ่อไปว่าถ้าหนูติ่งแล้วมันทำให้หนูเรียนดีขึ้นล่ะพ่อจะห้ามอีกมั้ย พ่อก็บอกว่างั้นก็ทำให้ดูหน่อย
เราเป็นเด็กหัวช้าเรียนไม่เก่ง ติดศูนย์ทุกเทอม ไปเรียนพิเศษมาก็ไม่ช่วยอะไร สายตาสั้นอีกมองกระดานก็ไม่รู้เรื่อง(อันนี้ไม่น่าเกี่ยว) ตอนที่พ่อพูดตอนนั้นเราอยู่ม.3 เราตั้งใจเรียนมาก ทำเองมั่งลอกเพื่อนมั่งปนๆกันไป จนจบม.3เทอม1แล้วเปิดเทอมมีประชุมผู้ปกครองแล้วบอกผลการเรียน เราได้เกรด3.00+(จำไม่ได้ว่าสามจุดเท่าไหร่)แล้วได้ขึ้นไปรับเกียรติบัตรเรียนดีบนเวทีต่อหน้าผู้ปกครองทุกคน พ่อกับแม่เราดีใจมาก ปกติเวลาประชุมผู้ปกครองแม่จะไปช้าๆรอเข้าห้องพบครูแล้วจบ นี่ไปรอเราซ้อม จัดแถวตั้งแต่เช้า นั่งหน้าบานเป็นกระด้งอยู่ข้างล่างเวที พอเราได้มาเราเลยบอกพ่อกับแม่ว่า ทำให้ดูแล้วนะว่าติ่งเกาหลีมันไม่ได้ไร้สาระอย่างที่พ่อแม่คิด หลังจากนั้นพ่อกับแม่ไม่ห้ามเราอีกเลย ซื้ออัลบั้มดงบังมาให้เป็นของขวัญด้วย
แล้วครั้งนั้นก็เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ได้รับเกียรติบัตรเรียนดี 5555555555555555555555
อ่ะๆมาเข้าเรื่องที่ต้องมาตั้งกระทู้ไว้จิกหัวตัวเองกลับด้อมดีกว่า
เมื่อตอนปี57เมนมินหลายคนเสียน้ำตา เราก็เป็นหนึ่งในนั้น เรารับได้ที่เขาแต่งงาน แต่เราแค่ผิดหวัง เราเสียใจ อารมณ์มันเหมือนพี่ชายแต่งงานกับคนที่เราไม่ค่อยชอบแล้วมาบอกเราตอนวันจะแต่ง คงแบบนี้มั้ง
ตอนนั้นเราเฟลมาก จนเราบอกกับตัวเองว่าเราขอหยุดพักก่อนดีกว่า ขอปล่อยมือซองมินสักพักนึงนะ แล้วช่วงนั้นเราก็เริ่มติ่งวงใหม่แล้ว เรารู้สึกสนุกกับวงใหม่ที่เราตามเพราะเขาเดบิวท์ในปีนั้นแล้วเราก็ช่วยโหวตช่วยเทรนทุกอย่าง จนบางครั้งเราก็ลืมเรื่องของซองมินไป
จนวันที่เขาแต่งงาน เราไม่เข้าทวิตเลยอาทิตย์นึง ลบแอพ ลบทุกอย่างออกจากมือถือ ใช้ชีวิตอยู่ในโลกความจริง จนเราเริ่มมีความรู้สึกที่ว่าเราโกรธซองมินนะ เราจะตามวงใหม่นี่อย่างเดียวแล้วซองมินจะอยู่ในที่ที่ลึกที่สุดในความทรงจำความติ่งของเรา
เราก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ตามวงใหม่ ร้องห่มร้องไห้วันที่เค้าแพ้หรือชนะในรายการเพลง ทุ่มเทให้ทุกอย่างเหมือนกัน ยกเว้นเรื่อเงินอะนะพอดีไม่มีเปย์จริงๆ55555
เราทำเป็นไม่สนใจเอสเจไม่สนใจซองมิน แต่แอบตามข่าวอยู่ตลอด แอบร้องไห้วันที่ซองมินเข้ากรม เราเปลี่ยนรูปเดสท็อปในคอมเป็นรูปวงใหม่แล้วมีวันนึงน้องชายเราถามว่าเลิกชอบเอสเจแล้วหรอ เห็นเปลี่ยนรูปในคอม เราสะอึกไปนิดนึงแต่ไม่ได้ตอบจนมันจี้ถามอีกเราเลยบอกว่าเปล่า แค่ตามน้อยลง มันก็ไม่ได้ถามอะไรอีก คือน้องเรามันรับรู้ทุกอย่างเพราะโดนห้ามไปร้านคอมพร้อมกันนั่นแหละมันเลยซึมซับเกาหลีไปด้วย ชิปฮยอกมินด้วยจ้า ชิปเล่นๆนะ 55555
เราเคยให้มันทายว่าใครเป็นใครในรูปที่เอสเจนั่งหันหลังอยู่ตรงชายหาด(ที่ฮาวาย) มันทายถูกเกือบหมด อึ้งมากจ้า อ่ะพอละเข้าเรื่องต่อ
เราก็ตามข่าวเขามาเรื่อยๆแต่ไม่ได้โพสอะไร ในทวิตเราไม่ได้ฟอลโล่เอลฟ์เลยซักคนเพราะตอนที่ยังไม่มีข่าวซองมินแต่งงานเราก็ฟอลไว้แหละแต่ส่วนมากจะเป็นเมนคยูที่ชิปคยูมิน เราฟอลเขาทั้งแก๊งเพราะเขาตลกดี จนถึงวันที่ซองมินออกมาบอกว่าแต่งงาน เขาก็ทวิตด่าเมนเรา แซะนู่นนี่อีกมากมาย แล้วมันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว เขาแซะกันเรื่อยๆจนเรารู้สึกโกรธเราเลยอันฟอลทุกคนหมดจนเหลือ0คน แล้วก็เริ่มติดตามติ่งวงใหม่นั่นแหละ
แล้วพอมาช่วงปีนี้ พอซองมินออกจากกรมเราก็อ่านเฉยๆไม่ได้ทวีตอะไร แต่เรามาสะอึกตรงที่เอลฟ์เกาไล่ซองมินกับพี่คังอินออกจากวงแล้วซองมินก็จะไม่เข้าร่วมคัมแบคด้วย
เราร้องไห้ออกมาเพราะสงสารเขามากๆ เราคิดแค่ว่า ทำไมนะ ทำไมเราถึงปล่อยมือเขาไปนานขนาดนี้ สองปีที่ผ่านมาทำไมเราเป็นแบบนี้ ทำไมต้องทำเป็นไม่สนใจเขา ในหัวมีแต่คำว่าทำไมๆๆๆๆๆ
8ปีที่ผ่านมากับการเป็นเมนซองมิน ไม่ทำให้เรามั่นคงกับการยืนที่เดิมเลยหรอ
ตอนแรกเราเครียดมากแล้วก็ร้องไห้ทุกวัน ตอนแรกคิดว่าพราะประจำเดืนจะมาเลยร้องไห้เพราะปกติเวลาจะเป็นปจด.เราจะชอบทำให้ตัวเองเศร้าแล้วร้องไห้ออกมาเยอะๆ เราเลยไม่คิดอะไรมาก ก็แค่ดูรายการเก่าๆที่เอสเจไปออก ดูคลิปเอสเจไปเรื่อยแล้วก็ร้องไห้ออกมา จนมาคิดได้ว่าเออปจด.หายแล้วทำไมเรายังไม่หายจิตตก จริงๆแล้วเราก็แค่คิดถึงซองมิน คิดถึงเอสเจ คิดถึงเวลาเก่าๆ
เราคิดมากจนเหมือนจะเป็นบ้า เราเลยไปนั่งร้องไห้แล้วระบายให้เพื่อนฟัง เพื่อนคนนี้ก็อยู่ในช่วงเวลาที่เราติ่งเอสเจแรกๆด้วยเพราะนางเมนป๋าฮัน แล้วทุกวันนี้นางก็ยังติดตามแต่ไม่ได้เป็นติ่งเกาหลีเหมือนเรา
เราไประบายกับมันจนมันพูดประโยคนี้มา คือประโยคยาวมาก มันบอกว่า 'รู้ว่าคิดถึงแต่ถามตัวเองให้แน่ว่าคิดถึงอะไร คิดถึงเวลาตอนนั้น คิดถึงคู่ชิป คิดถึงเอสเจ หรือคิดถึงเมน หรือจริงๆแล้วแกรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ ที่แกบอกว่าจะปล่อยมือเค้าสักพักแต่แกก้าวออกมานานมากแล้วแกเสียดายเวลาที่ผ่านมา ถ้าแกไม่ชอบเค้าแล้วไม่อยากตามเค้าแล้วแกก็อย่าเป็นแบบนี้ แกเลิกสนใจไปเลย แล้วไปสนใจแต่วงอีกวงที่แกชอบ เค้าจะเป็นยังไงแกก็ไม่ต้องเดือดร้อน แต่ถ้าแกยังรักเค้าแกก็กลับไป ไปยืนจุดที่แกเคยยืน กลับไปที่เดิม แกคิดดูนะว่า8ปีที่ผ่านมาเอสเจให้อะไรแกบ้าง แกพยายามอ่านพยายามฝึกภาษาเกาหลีเพราะแกอยากเขียนชื่อใคร แกตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษเพราะเอาไว้เมนชั่นหาใครในทวิต แกตั้งใจเรียนลบคำสบประมาทของพ่อแม่แกเพราะใคร ถ้าแกคิดว่าที่ผ่านมาแกไม่ได้อะไรก็ไม่ต้องกลับไปหรอก'
เรานี่ร้องไห้หนักกว่าเดิมไปอีกกกกกกกก พอเพื่อนพูดแบบนั้น เราก็มั่นใจละว่าเออ กลับบ้านเถอะ ออกไปเที่ยวเล่นนานเกินไปแล้ว
ตอนนี้เราพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่าเรากลับมาแล้ว แต่กับวงใหม่เราก็ไม่ได้ทิ้งหรอกนะแต่ตอนนี้เราเป็นติ่งเลือดผสมถ้าไปตั้งกระทู้ในสยามโซนจะโดนขับไล่ออกจากบ้านกริฟฟินดอมั้ยคะ ท่ด 555555
อื้อนั่นแหละ เรารู้ว่าเราตั้งกระทู้งี้ซองมินคงไม่รู้หรอก ก็แหงสิจะรู้ได้ไงเนาะ แต่เราบอกใจตัวเองนี่แหละ ว่าจะกลับไปยืนที่เดิมแล้วนะ เรายังอยากเห็นรอยยิ้มของซองมินบนเวทีอยู่ เราไม่รู้ว่าเค้าจะออกจากวงมั้ย ถ้าเค้าออกเราก็พร้อมจะตามเค้าไป ถ้าเค้าเลือกที่จะหันหลังให้แบบที่เอลฟ์เกาต้องการเราก็พร้อมที่จะไปกับเค้า เค้าให้อะไรเรามาเยอะมากใน8ปีที่ผ่านมา เราอยากตอบแทนเค้าด้วยการอยู่จุดจุดเดิม เป็นเมนซองมินเหมือนเดิม หลังจากนี้ไปเราจะไม่ปล่อยมือแล้ว
เราว่าตอนนี้ซองมินเซอร์วิสให้แฟนคลับทุกอย่างมันออกมาจากใจเค้าจริงๆ เค้าคงรู้ว่าเมนซองมินอาจจะอยู่กับเค้าไม่เยอะเหมือนตอนแรกๆ เค้าเลยตอบแทนทุกอย่างด้วยใจ เราเชื่อทุกอย่างที่เค้าแสดงออกมานะ
เรารักเค้า รักจริงๆ 8ปีที่แล้วรักยังไงวันนี้ก็ยังรักอย่างนั้น จะเป็นอีซองมินหรือซองมินเอสเจเราก็รัก
คิดถึงมากๆเลย คิดถึงซองมิน คิดถึงเอสเจ
ใครหลงเข้ามาอ่านก็ขอโทษด้วยนะคะ เราก็เพ้อไปตามเรื่องตามราว
ส่วนคนที่อ่านจบ คุณเป็นคนที่มีความอดทนสูงมากค่ะ 5555555555
คิดถึงซองมิน SJ
ใครขี้เกียจอ่านก็ไม่ต้องอ่านนะคะ เราพิมไว้อ่านเอง 55555555555
เราอายุ22 เราชอบซองมินตั้งแต่ตอนอายุ14 ตอนเราอายุ13อยู่ม.1 เราเป็นเด็กติดเกมหนักมากจนพ่อห้ามไม่ให้ไปร้านเกม1เดือน แล้วที่บ้านเราเพิ่งติดจานUBCพอดี
รายการเพลงเกาหลีก็มีหลายช่อง รายการเกมส์โชว์เกาหลีญี่ปุ่นก็เยอะมาก ช่วงนั้นที่เราโดนกักบริเวร55555 ห้ามไปร้าเกมเป็นช่วงใกล้ปิดเทอมม.2พอดี พ่อเลยอยากให้ตั้งใจอ่านหนังสือเลยบอกว่าให้หยุดไปก่อนสอบเสร็จค่อยกลับไปเล่น
พอไม่ได้ไปร้านคอมก็ดันติดทีวี ช่วงแรกเราชอบดงบังก่อนเพราะตอนนั้นเพลงMiroticเพิ่งปล่อยออกมา แต่ก็แค่ชอบเพลงแล้วก็หาข้อมูลของวงนิดๆหน่อยๆ แล้วรายการเพลงก็เปิดเพลงเอสเจบ่อยมากกกก เราก็ชอบแต่ยังไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่ ตอนนั้นชอบคิบอมมากที่สุดในวง
พอSorry Sorry ออกมา เราก็มั่นใจละว่าเออวงนี้แหละใช่เลย ซองมินนี่แหละ เราชอบคนน่ารักซึ่งซองมินก็น่ารักมากกกกก
ช่วงแรกๆที่เริ่มติ่งพ่อกับแม่ก็เป็นห่วง เพราะดูแต่ทีวีไม่อ่านหนังสือ จนพ่อพูดมาคำนึงว่าเอาเวลานี้ไปอ่านหนังสือดีกว่ามาทำอะไรไร้สาระแบบนี้ เราก็ขึ้นเลย เราเลยบอกพ่อไปว่าถ้าหนูติ่งแล้วมันทำให้หนูเรียนดีขึ้นล่ะพ่อจะห้ามอีกมั้ย พ่อก็บอกว่างั้นก็ทำให้ดูหน่อย
เราเป็นเด็กหัวช้าเรียนไม่เก่ง ติดศูนย์ทุกเทอม ไปเรียนพิเศษมาก็ไม่ช่วยอะไร สายตาสั้นอีกมองกระดานก็ไม่รู้เรื่อง(อันนี้ไม่น่าเกี่ยว) ตอนที่พ่อพูดตอนนั้นเราอยู่ม.3 เราตั้งใจเรียนมาก ทำเองมั่งลอกเพื่อนมั่งปนๆกันไป จนจบม.3เทอม1แล้วเปิดเทอมมีประชุมผู้ปกครองแล้วบอกผลการเรียน เราได้เกรด3.00+(จำไม่ได้ว่าสามจุดเท่าไหร่)แล้วได้ขึ้นไปรับเกียรติบัตรเรียนดีบนเวทีต่อหน้าผู้ปกครองทุกคน พ่อกับแม่เราดีใจมาก ปกติเวลาประชุมผู้ปกครองแม่จะไปช้าๆรอเข้าห้องพบครูแล้วจบ นี่ไปรอเราซ้อม จัดแถวตั้งแต่เช้า นั่งหน้าบานเป็นกระด้งอยู่ข้างล่างเวที พอเราได้มาเราเลยบอกพ่อกับแม่ว่า ทำให้ดูแล้วนะว่าติ่งเกาหลีมันไม่ได้ไร้สาระอย่างที่พ่อแม่คิด หลังจากนั้นพ่อกับแม่ไม่ห้ามเราอีกเลย ซื้ออัลบั้มดงบังมาให้เป็นของขวัญด้วย
แล้วครั้งนั้นก็เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ได้รับเกียรติบัตรเรียนดี 5555555555555555555555
อ่ะๆมาเข้าเรื่องที่ต้องมาตั้งกระทู้ไว้จิกหัวตัวเองกลับด้อมดีกว่า
เมื่อตอนปี57เมนมินหลายคนเสียน้ำตา เราก็เป็นหนึ่งในนั้น เรารับได้ที่เขาแต่งงาน แต่เราแค่ผิดหวัง เราเสียใจ อารมณ์มันเหมือนพี่ชายแต่งงานกับคนที่เราไม่ค่อยชอบแล้วมาบอกเราตอนวันจะแต่ง คงแบบนี้มั้ง
ตอนนั้นเราเฟลมาก จนเราบอกกับตัวเองว่าเราขอหยุดพักก่อนดีกว่า ขอปล่อยมือซองมินสักพักนึงนะ แล้วช่วงนั้นเราก็เริ่มติ่งวงใหม่แล้ว เรารู้สึกสนุกกับวงใหม่ที่เราตามเพราะเขาเดบิวท์ในปีนั้นแล้วเราก็ช่วยโหวตช่วยเทรนทุกอย่าง จนบางครั้งเราก็ลืมเรื่องของซองมินไป
จนวันที่เขาแต่งงาน เราไม่เข้าทวิตเลยอาทิตย์นึง ลบแอพ ลบทุกอย่างออกจากมือถือ ใช้ชีวิตอยู่ในโลกความจริง จนเราเริ่มมีความรู้สึกที่ว่าเราโกรธซองมินนะ เราจะตามวงใหม่นี่อย่างเดียวแล้วซองมินจะอยู่ในที่ที่ลึกที่สุดในความทรงจำความติ่งของเรา
เราก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ตามวงใหม่ ร้องห่มร้องไห้วันที่เค้าแพ้หรือชนะในรายการเพลง ทุ่มเทให้ทุกอย่างเหมือนกัน ยกเว้นเรื่อเงินอะนะพอดีไม่มีเปย์จริงๆ55555
เราทำเป็นไม่สนใจเอสเจไม่สนใจซองมิน แต่แอบตามข่าวอยู่ตลอด แอบร้องไห้วันที่ซองมินเข้ากรม เราเปลี่ยนรูปเดสท็อปในคอมเป็นรูปวงใหม่แล้วมีวันนึงน้องชายเราถามว่าเลิกชอบเอสเจแล้วหรอ เห็นเปลี่ยนรูปในคอม เราสะอึกไปนิดนึงแต่ไม่ได้ตอบจนมันจี้ถามอีกเราเลยบอกว่าเปล่า แค่ตามน้อยลง มันก็ไม่ได้ถามอะไรอีก คือน้องเรามันรับรู้ทุกอย่างเพราะโดนห้ามไปร้านคอมพร้อมกันนั่นแหละมันเลยซึมซับเกาหลีไปด้วย ชิปฮยอกมินด้วยจ้า ชิปเล่นๆนะ 55555
เราเคยให้มันทายว่าใครเป็นใครในรูปที่เอสเจนั่งหันหลังอยู่ตรงชายหาด(ที่ฮาวาย) มันทายถูกเกือบหมด อึ้งมากจ้า อ่ะพอละเข้าเรื่องต่อ
เราก็ตามข่าวเขามาเรื่อยๆแต่ไม่ได้โพสอะไร ในทวิตเราไม่ได้ฟอลโล่เอลฟ์เลยซักคนเพราะตอนที่ยังไม่มีข่าวซองมินแต่งงานเราก็ฟอลไว้แหละแต่ส่วนมากจะเป็นเมนคยูที่ชิปคยูมิน เราฟอลเขาทั้งแก๊งเพราะเขาตลกดี จนถึงวันที่ซองมินออกมาบอกว่าแต่งงาน เขาก็ทวิตด่าเมนเรา แซะนู่นนี่อีกมากมาย แล้วมันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว เขาแซะกันเรื่อยๆจนเรารู้สึกโกรธเราเลยอันฟอลทุกคนหมดจนเหลือ0คน แล้วก็เริ่มติดตามติ่งวงใหม่นั่นแหละ
แล้วพอมาช่วงปีนี้ พอซองมินออกจากกรมเราก็อ่านเฉยๆไม่ได้ทวีตอะไร แต่เรามาสะอึกตรงที่เอลฟ์เกาไล่ซองมินกับพี่คังอินออกจากวงแล้วซองมินก็จะไม่เข้าร่วมคัมแบคด้วย
เราร้องไห้ออกมาเพราะสงสารเขามากๆ เราคิดแค่ว่า ทำไมนะ ทำไมเราถึงปล่อยมือเขาไปนานขนาดนี้ สองปีที่ผ่านมาทำไมเราเป็นแบบนี้ ทำไมต้องทำเป็นไม่สนใจเขา ในหัวมีแต่คำว่าทำไมๆๆๆๆๆ
8ปีที่ผ่านมากับการเป็นเมนซองมิน ไม่ทำให้เรามั่นคงกับการยืนที่เดิมเลยหรอ
ตอนแรกเราเครียดมากแล้วก็ร้องไห้ทุกวัน ตอนแรกคิดว่าพราะประจำเดืนจะมาเลยร้องไห้เพราะปกติเวลาจะเป็นปจด.เราจะชอบทำให้ตัวเองเศร้าแล้วร้องไห้ออกมาเยอะๆ เราเลยไม่คิดอะไรมาก ก็แค่ดูรายการเก่าๆที่เอสเจไปออก ดูคลิปเอสเจไปเรื่อยแล้วก็ร้องไห้ออกมา จนมาคิดได้ว่าเออปจด.หายแล้วทำไมเรายังไม่หายจิตตก จริงๆแล้วเราก็แค่คิดถึงซองมิน คิดถึงเอสเจ คิดถึงเวลาเก่าๆ
เราคิดมากจนเหมือนจะเป็นบ้า เราเลยไปนั่งร้องไห้แล้วระบายให้เพื่อนฟัง เพื่อนคนนี้ก็อยู่ในช่วงเวลาที่เราติ่งเอสเจแรกๆด้วยเพราะนางเมนป๋าฮัน แล้วทุกวันนี้นางก็ยังติดตามแต่ไม่ได้เป็นติ่งเกาหลีเหมือนเรา
เราไประบายกับมันจนมันพูดประโยคนี้มา คือประโยคยาวมาก มันบอกว่า 'รู้ว่าคิดถึงแต่ถามตัวเองให้แน่ว่าคิดถึงอะไร คิดถึงเวลาตอนนั้น คิดถึงคู่ชิป คิดถึงเอสเจ หรือคิดถึงเมน หรือจริงๆแล้วแกรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ ที่แกบอกว่าจะปล่อยมือเค้าสักพักแต่แกก้าวออกมานานมากแล้วแกเสียดายเวลาที่ผ่านมา ถ้าแกไม่ชอบเค้าแล้วไม่อยากตามเค้าแล้วแกก็อย่าเป็นแบบนี้ แกเลิกสนใจไปเลย แล้วไปสนใจแต่วงอีกวงที่แกชอบ เค้าจะเป็นยังไงแกก็ไม่ต้องเดือดร้อน แต่ถ้าแกยังรักเค้าแกก็กลับไป ไปยืนจุดที่แกเคยยืน กลับไปที่เดิม แกคิดดูนะว่า8ปีที่ผ่านมาเอสเจให้อะไรแกบ้าง แกพยายามอ่านพยายามฝึกภาษาเกาหลีเพราะแกอยากเขียนชื่อใคร แกตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษเพราะเอาไว้เมนชั่นหาใครในทวิต แกตั้งใจเรียนลบคำสบประมาทของพ่อแม่แกเพราะใคร ถ้าแกคิดว่าที่ผ่านมาแกไม่ได้อะไรก็ไม่ต้องกลับไปหรอก'
เรานี่ร้องไห้หนักกว่าเดิมไปอีกกกกกกกก พอเพื่อนพูดแบบนั้น เราก็มั่นใจละว่าเออ กลับบ้านเถอะ ออกไปเที่ยวเล่นนานเกินไปแล้ว
ตอนนี้เราพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่าเรากลับมาแล้ว แต่กับวงใหม่เราก็ไม่ได้ทิ้งหรอกนะแต่ตอนนี้เราเป็นติ่งเลือดผสมถ้าไปตั้งกระทู้ในสยามโซนจะโดนขับไล่ออกจากบ้านกริฟฟินดอมั้ยคะ ท่ด 555555
อื้อนั่นแหละ เรารู้ว่าเราตั้งกระทู้งี้ซองมินคงไม่รู้หรอก ก็แหงสิจะรู้ได้ไงเนาะ แต่เราบอกใจตัวเองนี่แหละ ว่าจะกลับไปยืนที่เดิมแล้วนะ เรายังอยากเห็นรอยยิ้มของซองมินบนเวทีอยู่ เราไม่รู้ว่าเค้าจะออกจากวงมั้ย ถ้าเค้าออกเราก็พร้อมจะตามเค้าไป ถ้าเค้าเลือกที่จะหันหลังให้แบบที่เอลฟ์เกาต้องการเราก็พร้อมที่จะไปกับเค้า เค้าให้อะไรเรามาเยอะมากใน8ปีที่ผ่านมา เราอยากตอบแทนเค้าด้วยการอยู่จุดจุดเดิม เป็นเมนซองมินเหมือนเดิม หลังจากนี้ไปเราจะไม่ปล่อยมือแล้ว
เราว่าตอนนี้ซองมินเซอร์วิสให้แฟนคลับทุกอย่างมันออกมาจากใจเค้าจริงๆ เค้าคงรู้ว่าเมนซองมินอาจจะอยู่กับเค้าไม่เยอะเหมือนตอนแรกๆ เค้าเลยตอบแทนทุกอย่างด้วยใจ เราเชื่อทุกอย่างที่เค้าแสดงออกมานะ
เรารักเค้า รักจริงๆ 8ปีที่แล้วรักยังไงวันนี้ก็ยังรักอย่างนั้น จะเป็นอีซองมินหรือซองมินเอสเจเราก็รัก
คิดถึงมากๆเลย คิดถึงซองมิน คิดถึงเอสเจ
ใครหลงเข้ามาอ่านก็ขอโทษด้วยนะคะ เราก็เพ้อไปตามเรื่องตามราว
ส่วนคนที่อ่านจบ คุณเป็นคนที่มีความอดทนสูงมากค่ะ 5555555555