สวัสดีค่ะ เราชื่อ M นะ (นามสมมุติ)
คือเรามี.. เพื่อน(?)อยู่กลุ่มนึง พวกมันอยู่โรงเรียนเดียวกับเรา
ปีนี้เราอยู่ ม.4 ส่วนมันมันอยู่ ม.6 พวกเราอายุเท่ากัน
(เราดรอพไป1ปีเพราะเราไปอยู่ต่างประเทศอะ แล้วบวกกับว่ามันเรียนเร็วกว่าเรา1ปีเลยอยู่ห่ากัน2ปี..) เรารู้จักกับมันครั้งแรกคือที่ห้องสมุด คือเหมือนว่าคนที่ไม่ได้เรียนวิชา Mother Tongue (ภาษาต่างๆ) เวลาคนอื่นๆสอบก้ต้องมาอยู่ที่ห้องสมุด มีนักเรียนอยู่ในห้องนั้นประมาณ 15-16 คน เราคือคนเดียวที่มาจาก ม.4 ที่เหลือก็มี ม.5 แล้วก้ ม.6 เมื่อความน่าเบื่อมาเยือนนนน พวกผู้ชาย ม.6 เลยชวนให้ทุกคนวิ่งเล่นอยู่ในห้องสมุด รวมถึงชวนเราด้วย มันก็มาทำถ้าทางกวนตีนใส่เราเฉย.. เราเลยวิ่งไล่ถีบพวกมันเลย!!! นายA กับ นายB(นามสมมุติ เพราะ เราไม่รู้ชื่อมัน!!) ก็มากวนเราไปอีกกกกกกก(คือBก้ไม่ได้กวนมากนะแต่Aนี่สิ!!) เราเลยไล่ถีบมัน สุดท้ายยังไงไม่รู้กลายเป็นเพื่อนเราเฉยยยย (คือเราอะเรียกพวกมันว่าเพื่อนแต่ก็ไม่รู้ว่าพวกมันจะนับเราเป็นเพื่อนไหม) คือเล่นด้วยกันแทบทุกวัน คุยกันไม่ค่อยบ่อย เวลาเราถามชื่อมันก็เมินเรา....... พอถึงวันสุดท้ายของเทอม 4 (สำหรับพวก ม.6) นายAมันก้หลบหน้าเราทั้งวัน.. ส่วนนายB ตอนที่เดินสวนกัน เราก็ไปขยี้หัวมัน(ตามปกติ) แล้วมันก็แบบยิ้มๆ แล้วพอเราเอามืออกจากหัวมัน มันก็เลยเดินต่อ แล้วมันก็หันกลับมาแล้วบอกว่า.. “Hay.. Thailand Girl.. Bye”(เนื่องด้วยเหตุที่ว่าพวกมันไม่รู้ชื่อเราพวกมันทุกคนเลยเรียกเราว่า.. Thailand Girl )พร้อมกับโบกมือให้เรา เราเลยหันกลับไปตอบว่า”Bye Bye”พร้อมกับโบกมือคืนให้มัน แล้วมันก็เดินออกไปทางประตูโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนมันอี2-3คน ตอนนั้นเราแอบคิดในใจนิดนึงว่า.. ‘นี่เราชอบมันรึป่าว?’ เพราะตอนนั้นเราแอบน้ำตาคลอนิดๆ..
หรือที่เรารู้สึกมันคือความผูกพันตลอด1ปีกันแน่??? เฮ้อออออออออ.. หวังว่าเราจะได้เจอพวกมันอีกนะ..... คือเรารู้สึกดีกับพวกนะมันแต่เราดันไม่รู้ชื่อพวกมันเนี่ยสิ.. เฮ้อออออออออออ ใครอ่าจบก้ขอบคุณนะคะที่ยอมฟังเราบ่นขนาดนี้55555 เรารู้นะว่ามันอาจไม่ใช่เรื่อใหญ่สำหรับบางคน.. แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆสำหรับเราเหมือนกัน....
ถ้าจะชอบหรือจะเป็นเพื่อนกับใครเราจำเป็ต้องรู้จักชื่อกันไหมคะ?
คือเรามี.. เพื่อน(?)อยู่กลุ่มนึง พวกมันอยู่โรงเรียนเดียวกับเรา
ปีนี้เราอยู่ ม.4 ส่วนมันมันอยู่ ม.6 พวกเราอายุเท่ากัน
(เราดรอพไป1ปีเพราะเราไปอยู่ต่างประเทศอะ แล้วบวกกับว่ามันเรียนเร็วกว่าเรา1ปีเลยอยู่ห่ากัน2ปี..) เรารู้จักกับมันครั้งแรกคือที่ห้องสมุด คือเหมือนว่าคนที่ไม่ได้เรียนวิชา Mother Tongue (ภาษาต่างๆ) เวลาคนอื่นๆสอบก้ต้องมาอยู่ที่ห้องสมุด มีนักเรียนอยู่ในห้องนั้นประมาณ 15-16 คน เราคือคนเดียวที่มาจาก ม.4 ที่เหลือก็มี ม.5 แล้วก้ ม.6 เมื่อความน่าเบื่อมาเยือนนนน พวกผู้ชาย ม.6 เลยชวนให้ทุกคนวิ่งเล่นอยู่ในห้องสมุด รวมถึงชวนเราด้วย มันก็มาทำถ้าทางกวนตีนใส่เราเฉย.. เราเลยวิ่งไล่ถีบพวกมันเลย!!! นายA กับ นายB(นามสมมุติ เพราะ เราไม่รู้ชื่อมัน!!) ก็มากวนเราไปอีกกกกกกก(คือBก้ไม่ได้กวนมากนะแต่Aนี่สิ!!) เราเลยไล่ถีบมัน สุดท้ายยังไงไม่รู้กลายเป็นเพื่อนเราเฉยยยย (คือเราอะเรียกพวกมันว่าเพื่อนแต่ก็ไม่รู้ว่าพวกมันจะนับเราเป็นเพื่อนไหม) คือเล่นด้วยกันแทบทุกวัน คุยกันไม่ค่อยบ่อย เวลาเราถามชื่อมันก็เมินเรา....... พอถึงวันสุดท้ายของเทอม 4 (สำหรับพวก ม.6) นายAมันก้หลบหน้าเราทั้งวัน.. ส่วนนายB ตอนที่เดินสวนกัน เราก็ไปขยี้หัวมัน(ตามปกติ) แล้วมันก็แบบยิ้มๆ แล้วพอเราเอามืออกจากหัวมัน มันก็เลยเดินต่อ แล้วมันก็หันกลับมาแล้วบอกว่า.. “Hay.. Thailand Girl.. Bye”(เนื่องด้วยเหตุที่ว่าพวกมันไม่รู้ชื่อเราพวกมันทุกคนเลยเรียกเราว่า.. Thailand Girl )พร้อมกับโบกมือให้เรา เราเลยหันกลับไปตอบว่า”Bye Bye”พร้อมกับโบกมือคืนให้มัน แล้วมันก็เดินออกไปทางประตูโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนมันอี2-3คน ตอนนั้นเราแอบคิดในใจนิดนึงว่า.. ‘นี่เราชอบมันรึป่าว?’ เพราะตอนนั้นเราแอบน้ำตาคลอนิดๆ..