เราพึ่งเคยเขียนอะไรแบบนี้ครั้งแรก มันน้ำเน่ามากๆอยากให้เพื่อนๆลองอ่านดูขำๆ
แท๊งค์(น้ำ)ของนายน้ำเน่า
นายน้ำเน่าก็เป็นคนปกติธรรมดาเหมือนคนทั่วไปนี่แหละ แต่มันบอกว่าตัวเองเป็นเหมือนแท๊งค์(น้ำ)ที่ล่องหนได้ ไม่ค่อยมีคนเห็นแท๊งค์(น้ำ)อันนี้ของมันหรอก และตัวนายน้ำเน่าเองก็ไม่ค่อยยอมให้ใครเห็นแท๊งค์(น้ำ)อันนี้เหมือนกัน มันบอกอีกว่า
“แต่กูมีอีกแท๊งค์(น้ำ)นะ แท๊งค์(น้ำ)อันนี้คือสิ่งที่กูให้ทุกคนเห็นได้”
แต่แท๊งค์(น้ำ)อันนี้เป็นแท๊งค์(น้ำ)ที่เป็นเหมือนขั้วตรงข้ามกันเลย ทุกคนเลยเห็นว่ามันเป็นคนสนุกสนาน มีแต่ความสุข ตัวมันก็รู้สึกดีมากๆที่ทุกคนเห็นมันเป็นแบบนี้ ถ้าทุกคนเห็นแท๊งค์(น้ำ)ที่ล่องหนอยู่ของมัน ทุกคนก็จะเห็นมันกลายเป็นอีกคนไปเลย เพราะไอแท๊งค์(น้ำ)ล่องหนของมันอันนี้จะมีแต่ตรรกะและเหตุผล ซึ่งตัวมันเองก็ไม่ค่อยชอบไอแท๊งค์(น้ำ)ล่องหนแท๊งค์(น้ำ)นี้ของมันหมือนกัน แต่ทุกครั้งที่มันจะตัดสินใจอะไรซักอย่างมันจะเลือกใช้แท๊งค์(น้ำ) อันนี้แหละ มันบอกว่าทุกครั้งที่ตัดสินใจด้วยแท๊งค์(น้ำ)อันนี้ มันจะไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตัดสินใจ มันเชื่อมั่นมากว่า
“เราเสียดายที่ตัดสินใจได้ แต่ห้ามเสียใจที่ตัดสินใจแบบนี้เด็ดขาด”
พอฟังมาถึงตรงนี้ผมก็รู้สึกเลยว่า ทุกคนต้องมีแบบนี้แน่นนอน แต่ใครจะเลือกแสดงแทงค์(น้ำ)อันไหนออกมามากแค่ไหนเมื่ออยู่ท่ามกลางผู้คน และทุกคนก็คงมีแท๊งค์(น้ำ)ที่หน้าตาไม่เหมือนกัน
หีบสมบัติของน้ำเน่า
ที่ผ่านมามันเคยมีหีบสมบัติทั้งหมดแค่กล่องเดียว แต่ตอนนี้ต้องบอกว่าเคยเป็นหีบสมบัติของนายน้ำเน่าเพราะทุกวันนี้ไม่ใช่มันแล้วที่เป็นเจ้าของ เป็นเพราะว่าตอนที่มันได้เป็นเจ้าของหีบสมบัติกล่องนั้น มันไม่เคยแสดงความเป็นเจ้าของเลย จนวันนึงมันก็รู้สึกเฉยๆที่จะแสดงความเป็นเจ้าของ หีบสมบัตินั้นเลยกลายเป็นแค่หีบไม้ธรรมดา สุดท้ายมันก็ต้องเสียหีบสมบัตินั้นไป แต่มันไม่ได้รู้สึกเสียใจเลย เพราะตอนนั้นมันใช้เหตุผลมากว่าอารมณ์ของตัวเองในการตัดสินใจ จากนั้นมันกลายเป็นคนที่กลัวการสูญเสียมาก จนมันบอกกับตัวเองว่า”กูไม่อยากเป็นเจ้าของหีบสมบัติแล้ว แต่กูอยากที่จะดูแลและรักษาหีบสมบัติมากกว่า” มันแค่อยากทำให้หีบสมบัติของมันมี่ค่าไปตลอด
หลายคนเคยบอกว่า ถ้าได้เห็นของในหีบสมบัติ แล้วจะเห็นคุณค่าของมันมากขึ้น แต่สำหรับนายน้ำเน่ามันไม่ใช่เลย สำหรับมัน
“การที่ไม่ได้เห็นของในนั้นและดูแลรักษามันไปเรื่อยๆจนกว่าจะพร้อมเปิดมันออกดู”
จะทำให้มันรู้สึกว่าหีบสมบัติของมันมีค่ามากขึ้น มันเคยเจอหีบสมบัติที่มันอยากจะดูแลหลายหีบเลย แต่ก็ด้วยอาการที่กลัวการสูญเสีย และที่มันเป็นคนปากร้ายใจดี เลยทำให้มันไม่กล้าที่จะเข้าไปขอดูแลรักษาหีบสมบัตินั้น มันกล้าแค่ที่จะมองหีบสมบัติไปเรื่อยๆ มันบอกว่าแค่นี้มันก็ดีใจมากๆแล้ว
ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนที่มีความคิดน้ำเน่าแบบนี้อยู่อีก ฟังมันเล่าแล้วก็แอบนึกถึงคำโปรยในหนังส่วนใหญ่ที่บอกว่า
“แค่ได้เห็นว่า...มีความสุข เราก็มีความสุขมากๆแล้ว”
แต่ก็อย่าว่านายน้ำเน่านะ สุดท้ายคำนี้ก็ยังใช้ได้อยุ่เสมอแหละ “เพราะพื้นฐานความสุขของแต่ละคนมันต่างกัน”
ด่าได้นะ เราอยากฟัง
เราอยากลองเขียนอะไรน้ำเน่าๆเผื่อจะหายเบื่อได้
แท๊งค์(น้ำ)ของนายน้ำเน่า
นายน้ำเน่าก็เป็นคนปกติธรรมดาเหมือนคนทั่วไปนี่แหละ แต่มันบอกว่าตัวเองเป็นเหมือนแท๊งค์(น้ำ)ที่ล่องหนได้ ไม่ค่อยมีคนเห็นแท๊งค์(น้ำ)อันนี้ของมันหรอก และตัวนายน้ำเน่าเองก็ไม่ค่อยยอมให้ใครเห็นแท๊งค์(น้ำ)อันนี้เหมือนกัน มันบอกอีกว่า
แต่แท๊งค์(น้ำ)อันนี้เป็นแท๊งค์(น้ำ)ที่เป็นเหมือนขั้วตรงข้ามกันเลย ทุกคนเลยเห็นว่ามันเป็นคนสนุกสนาน มีแต่ความสุข ตัวมันก็รู้สึกดีมากๆที่ทุกคนเห็นมันเป็นแบบนี้ ถ้าทุกคนเห็นแท๊งค์(น้ำ)ที่ล่องหนอยู่ของมัน ทุกคนก็จะเห็นมันกลายเป็นอีกคนไปเลย เพราะไอแท๊งค์(น้ำ)ล่องหนของมันอันนี้จะมีแต่ตรรกะและเหตุผล ซึ่งตัวมันเองก็ไม่ค่อยชอบไอแท๊งค์(น้ำ)ล่องหนแท๊งค์(น้ำ)นี้ของมันหมือนกัน แต่ทุกครั้งที่มันจะตัดสินใจอะไรซักอย่างมันจะเลือกใช้แท๊งค์(น้ำ) อันนี้แหละ มันบอกว่าทุกครั้งที่ตัดสินใจด้วยแท๊งค์(น้ำ)อันนี้ มันจะไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตัดสินใจ มันเชื่อมั่นมากว่า
พอฟังมาถึงตรงนี้ผมก็รู้สึกเลยว่า ทุกคนต้องมีแบบนี้แน่นนอน แต่ใครจะเลือกแสดงแทงค์(น้ำ)อันไหนออกมามากแค่ไหนเมื่ออยู่ท่ามกลางผู้คน และทุกคนก็คงมีแท๊งค์(น้ำ)ที่หน้าตาไม่เหมือนกัน
หีบสมบัติของน้ำเน่า
ที่ผ่านมามันเคยมีหีบสมบัติทั้งหมดแค่กล่องเดียว แต่ตอนนี้ต้องบอกว่าเคยเป็นหีบสมบัติของนายน้ำเน่าเพราะทุกวันนี้ไม่ใช่มันแล้วที่เป็นเจ้าของ เป็นเพราะว่าตอนที่มันได้เป็นเจ้าของหีบสมบัติกล่องนั้น มันไม่เคยแสดงความเป็นเจ้าของเลย จนวันนึงมันก็รู้สึกเฉยๆที่จะแสดงความเป็นเจ้าของ หีบสมบัตินั้นเลยกลายเป็นแค่หีบไม้ธรรมดา สุดท้ายมันก็ต้องเสียหีบสมบัตินั้นไป แต่มันไม่ได้รู้สึกเสียใจเลย เพราะตอนนั้นมันใช้เหตุผลมากว่าอารมณ์ของตัวเองในการตัดสินใจ จากนั้นมันกลายเป็นคนที่กลัวการสูญเสียมาก จนมันบอกกับตัวเองว่า”กูไม่อยากเป็นเจ้าของหีบสมบัติแล้ว แต่กูอยากที่จะดูแลและรักษาหีบสมบัติมากกว่า” มันแค่อยากทำให้หีบสมบัติของมันมี่ค่าไปตลอด
หลายคนเคยบอกว่า ถ้าได้เห็นของในหีบสมบัติ แล้วจะเห็นคุณค่าของมันมากขึ้น แต่สำหรับนายน้ำเน่ามันไม่ใช่เลย สำหรับมัน
จะทำให้มันรู้สึกว่าหีบสมบัติของมันมีค่ามากขึ้น มันเคยเจอหีบสมบัติที่มันอยากจะดูแลหลายหีบเลย แต่ก็ด้วยอาการที่กลัวการสูญเสีย และที่มันเป็นคนปากร้ายใจดี เลยทำให้มันไม่กล้าที่จะเข้าไปขอดูแลรักษาหีบสมบัตินั้น มันกล้าแค่ที่จะมองหีบสมบัติไปเรื่อยๆ มันบอกว่าแค่นี้มันก็ดีใจมากๆแล้ว
ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนที่มีความคิดน้ำเน่าแบบนี้อยู่อีก ฟังมันเล่าแล้วก็แอบนึกถึงคำโปรยในหนังส่วนใหญ่ที่บอกว่า
แต่ก็อย่าว่านายน้ำเน่านะ สุดท้ายคำนี้ก็ยังใช้ได้อยุ่เสมอแหละ “เพราะพื้นฐานความสุขของแต่ละคนมันต่างกัน”
ด่าได้นะ เราอยากฟัง